Ik ben ooit begonnen op de manege, kom absoluut niet uit een paardenfamilie en niemand bij ons thuis had er dus ook verstand van. 2 jaar later kreeg ik mn eerste pony, een C-tje, moest braaf zijn, 8 jaar en had M gelopen meen ik. Gekocht voor best veel geld via kennissen. Later bleek deze levensgevaarlijk te zijn en hij is 2 maand gebleven. Toen de handel ingegaan. Toen kreeg ik een D pony, kende stap, draf en galop. Dat was het, kruising arabier nog iets en kwam van de boer. Dat bleek de beste pony te zijn die ik ooit heb gehad, kon geweldig springen, veel mee gewonnen! Helaas overleden op 8 jarige leeftijd. Toen kreeg ik een grotere D pony, had L gelopen maar zooo lui, ongelooflijk. Hij wilde nooit iets...uiteindelijk wel weer L gereden met die pony. Toen deze verkocht werd, was ik een tijdje paardloos en mocht ik af en toe rijden op de Rex Magna xx x Nepal x Pericles van een stalgenoot, jaren later wilde zij er van af en heb ik na veel nadenken de merrie gekocht. (nou ja, mijn ouders
) Zij was toen 14 (ik 16) en echt een super leerpaard, wel erg moeilijk te rijden, maar daar heb ik juist van leren rijden. Later een veulentje uitgefokt, een Special D. Goed paard maar kreeg helaas een ongeluk. Ondertussen heb ik veel paarden voor particulieren gereden en op verschillende handelsstallen gewerkt en dus nog meer geleerd. Mijn laatste werkgever trainde en verkocht o.a. GP paarden en deze mocht ik ook rijden en de jongere paarden (M/Z niveau) trainen. Nu heb ik dus die oudere merrie nog staan, mijn echte leerpaard. En haar geef ik dit jaar aan haar verzorgster (ook een vriendin van me), omdat ik weet dat ze het daar super krijgt en die vriendin nog heel lang kan genieten van deze merrie (loopt ook nog wedstrijden) en voornamelijk veel kan leren, net als ik toen...Nu heb ik verder alleen de Special D staan, wordt momenteel recreatief gereden maar daar ben ik eigenlijk niet voor gemaakt
Dus heb ik verder gebruikt gemaakt van een aanbod van vrienden, of ik een van haar paarden niet wil rijden en uitbrengen. Ondertussen krijg ik nog steeds aanbiedingen,maar hoe leuk ze ook zijn ik heb maar tijd voor 1 helaas. (klinkt btw best arrogant haha, niet zo bedoeld
)Dus het is maar net hoe alles loopt, wat er op je pad komt en wie je naast je hebt. Ik was na mijn 1e pony gelukkig omringt door paardenmensen
Maar voor het begin is het wel het slimste om gewoon een lekker leerpaard aan te schaffen. Die merrie van mij van 23 loopt ook nog wedstijden, dus ze gaan lang zat mee

.
'