Ik ben ooit begonnen op de manege, kom absoluut niet uit een paardenfamilie en niemand bij ons thuis had er dus ook verstand van. 2 jaar later kreeg ik mn eerste pony, een C-tje, moest braaf zijn, 8 jaar en had M gelopen meen ik. Gekocht voor best veel geld via kennissen. Later bleek deze levensgevaarlijk te zijn en hij is 2 maand gebleven. Toen de handel ingegaan. Toen kreeg ik een D pony, kende stap, draf en galop. Dat was het, kruising arabier nog iets en kwam van de boer. Dat bleek de beste pony te zijn die ik ooit heb gehad, kon geweldig springen, veel mee gewonnen! Helaas overleden op 8 jarige leeftijd. Toen kreeg ik een grotere D pony, had L gelopen maar zooo lui, ongelooflijk. Hij wilde nooit iets...uiteindelijk wel weer L gereden met die pony. Toen deze verkocht werd, was ik een tijdje paardloos en mocht ik af en toe rijden op de Rex Magna xx x Nepal x Pericles van een stalgenoot, jaren later wilde zij er van af en heb ik na veel nadenken de merrie gekocht. (nou ja, mijn ouders

Nu heb ik verder alleen de Special D staan, wordt momenteel recreatief gereden maar daar ben ik eigenlijk niet voor gemaakt


Dus het is maar net hoe alles loopt, wat er op je pad komt en wie je naast je hebt. Ik was na mijn 1e pony gelukkig omringt door paardenmensen


