Geplaatst 
vandaag jury geweest op een onderlinge wedstrijd. Heb eigenlijk veel over mezelf geleerd ook. 
Oa. Dat ik echt wel in een soort hyper focus ga en dan ongeduldig wordt als de schrijver even afgeleid is.
terwijl dat heel begrijpelijk was gezien de schrijvers al van 8 uur in de ochtend bezig waren. ‘In shiften’ maar als je van 8 uur of van 18:00 op een wedstrijd rond loopt is natuurlijk een inmens verschil. En dan loop ik echt aan tegen mijn ‘vroegere ik’ die hulpeloos toe kijkt hoe de nieuwe ik daar moeite mee heeft. 
ik WEET dat het niet eerlijk is en dat ik vroeger meer empathie gehad zou hebben maar de ‘nah’ ik maakt zich dan toch druk. Ik ben nu wel zo ver dat ik kan voorkomen dat het er ook uit floept. 
maar ik baal dat ik niet meer onderbouwing kon geven. Ik denk dat ik elke schrijver maar keer zou kunnen gebruiken en daarna renden ze gillend weg. maar ik wil mijn taak goed doen. Ook al is het niet officieel en ik baal altijd van lege protocollen en jury’s die geen 9s en 2en durven geven… Maar de lege protocollen heb ik moeten accepteren al heb ik wel gepushed om onder elke protocol wat te zetten. De eerste keer dat ik dat deed wees de schrijver van ‘waar hier?’ ‘Ja daar ja.
’ Vond het heel boeiend om te ervaren hoe veel of weinig tijd je hebt om te beoordelen en ook interessant om te merken waar ik nu ‘op lette’. Natuurlijk is een Manege wedstrijd anders jureren. Ik vind niet dat je kan gaan klieren over aanleuning en lossigheid bij Manege paarden. De combinaties die dat toonden werden wel beloond ook omdat je een aantal paarden met meerdere ruiters ziet binnen komen en dan zie je echt mooi het verschil.
Ik let enorm op afwerking en correctheid bv.
Mijn schrijver snapte soms niet hoe in van een 9 naar een 5 ging.. goed is goed. Als jij een manege paard dat je niet hebt kunnen losrijden mooi ontspannen dwingend en in de aanleuning een oefening door stuurt verdien je een 9 maar als je overgang 7m te laat is wordt het snel lager.
Ik dacht dat ik moeite ging hebben om ‘de kwaliteit’ los te laten,.. sommige waren echt pony’s die enkel manege lessen liepen en sommige hadden ooit wel wedstrijden gelopen. Je pikt ze er zo uit maar ik merkte dat het ook gewoon iets was wat me op viel net als hun kleur en hun versieringen, (kerst wedstrijd dus er was ook een prijs voor creativiteit.)
Ik ging automatisch kijken naar ‘wat ligt effectief binnen hun controle.’
Dus figuren, hun eigen houding, hun hulpen.
Er liep 1 haflinger mee, iedereen die mij een beetje kent weet dat ik echt niks heb met haflingers en fjorden en als ik op wedstrijd naar proeven kijk kleurt dat wel mijn oordeel…
Maar nu boeide dat me totaal niet. De ruiter was even mijn schrijver geweest (over die hyper focus; ik had pas door dat mijn schrijver gewisseld was toen ik dacht ‘heuj, jij zat toch naast me?’
) en zij heeft dus even met me gepraat en was het eens met mijn punten en zei zelf ook ‘je hebt mij gepunt zoals alle andere combinaties die ik je heb zien punten.’(Ik kwam er per ongeluk terecht via een vriendin dus ik kende drie mensen en eentje daarvan ‘verving’ ik dus die ging naar huis toen ik aan kwam.
)Vond het heel leuk om te doen wel. Organisator ken ik van op wedstrijd en vroeg of ze me nog mocht bellen. Ja hoor. Leuk.
Als ik nog eens mag gaan ga ik wel even vragen voor de proeven door de sturen dat ik me op voorhand kan familiariseren met de proeven. Nu had ik met de 1e groep (die per twee reden en dat lijkt mijn echt moeilijk. Vond dat ook moeilijk jureren trouwens.) wel een tweetal proeven nodig om 100% mee te zijn en dat kan mijn perfectionisme niet aan.
‘
