Geplaatst friendly schreef:Oh please blijf posten. Ik reageer nooit maar vind je omschrijvingen van je paarden, mensen die je kent en situaties echt helemaal fantastisch!
Oh jezus ik heb er zoveel van die.
Ik ben echt een "voorbeeld" van een wedstrijdruiter. 
Ik kreeg het eerste jaar dat ik met Sam wedstrijd ging rijden heel onverwacht telefoon dat ik mee mocht naar het vlaams kampioenschap. Onze Chef d'equipe zei "amai, gij had het precies echt niet verwacht."
Ja, nee, tuurlijk niet, toen ik Sam nam wist ik dat hij geen hoogvlieger ging worden, ik wist dat hij ooit alles zou geven wat hij had maar ook dat hij limieten had. Limieten waar ik geen problemen mee had maar waarvan ik realistisch moest zijn dat hij op wedstrijd zou moeten op boksen tegen paarden zonder die limieten. Je mag en kan dan niet verwachten van zon dier dat het geselecteerd wordt voor kampioenschappen. Net zoals ik me nu voor genomen heb dat ik hem één keer Z2 wil starten en dat hij daarna rustiger aan mag gaan doen, dat ik dan wil kijken hoe hij dat doet. Gaat dat beter dan verwacht dan mag hij gewoon mee maar niet meer "een heel seizoen". Dan zal dat eerder een wedstrijd of 3 zijn doorheen het seizoen. Hij heeft door zijn bouw nu eenmaal wat dingetjes waardoor de kans reëel is dat hij wat vroeger zal slijten (platte stand, dat kruis, die weke rug.) en ik wil hem gewoon zo lang mogelijk gezond houden. Voel ik dat hij dat echt zwaar vindt, dan blijft het bij één keer. Het voordeel aan Sam is wel dat hij niet "zwaar getraind moet worden" in die zin: als hij het eenmaal snapt dan hoef je echt niet elke week oefeningen door te nemen. In al die jaren dat ik met Sam wedstrijd rijd heb ik niet één keer de proeven met hem gereden thuis. Ik train aparte oefeningen, voel wat beter moet en train vervolgens op zo'n manier dat de spieren die het beter zouden moeten maken rustig aan opgebouwd en sterker worden. Ik hoef niet elke dag SB te rijden om die SB te verbeteren. Ik hoef niet elke dag galopwissels te rijden om ze te verbeteren. Vandaag vroeg ik hem eentje op zijn moeilijke kant en hij sprong hem gewoon. Omdat ik dus laatst gevoeld had "waar het hem zat" en daar mee aan de gang gegaan ben, maar sinds de training zonder zadel heeft hij geen wissel meer gesprongen. Dus in die zin kan ik Sam wel "sparen" ook als de oefeningen zwaarder worden. Zo heb ik hem al die jaren altijd gespaard. Want met Sam consequent competitie-gericht trainen dan was ie al lang stuk geweest.
Maar anyhow, dus ik zeg aan telefoon dat ik even moest checken bij de achterban want het zou plaats vinden op een plaats die bijna vier uur rijden is. Dat is dus de dag er voor er heen rijden want ik laat Sam geen 8 uur op een trailer staan + nog eens wedstrijd lopen. Dus ik bel mijn man en die zegt meteen "ja tuurlijk gaan we! Je zei altijd dat je tussen de paarden geen kans meer zou maken."(ik heb tussen de pony's altijd kunnen mee rijden maar ging er van uit dat ik er bij de paarden niet meer tussen zou komen.)
Hij was daar eigenlijk nog niet 100% klaar voor maar mijn man zei ook "Je kent hem, je weet waar je tegen op moet boksen, ze bellen je niet voor niks."
Dus ik accepteer. Ik trek de dag van vertrek Sam uit de weide nadat alles in geladen was dat nodig was en mijn man bekijkt hem en zegt "moet je zijn benen niet wassen?"
Ik kijk even naar Sam zijn benen en terug naar mijn man en zeg "die worden toch weer vuil." mijn man zucht diep en zegt "kom, gooi die ezel op de camion en pak shampoo mee."
Dus ezel ging de camion op en we reden naar Torhout. Sam werd geïnstalleerd in een speciaal voor hem gereserveerde stal (geen paard langs of tegenover hem en op het eind van de gang want anders is Sam te nerveus). Wij konden gaan slapen want ik zou 's morgens vroeg moeten starten (als eerste).
Ik trek de dag van de wedstrijd Sam uit de stal en we gaan naar onze camion zodat ik niet al mijn spullen steeds moest verslepen + daar was het rustiger. Ik wijs op de benen van Sam en zeg: "kijk, vuiler dan gisteren." Dus hij zegt "gaat gij zo een wedstrijd rijden met dat paard?" "In de bak worden die toch terug geel! Voor ik in de ring ben ziet ge niks meer van gewassen benen!" (let wel: Mijn ouders, een stel concurrenten, wat teamleden en mijn trainster stonden dit alles hulpeloos of ietwat geamuseerd te aanschouwen.)
Mijn man heeft me echt een minuut of vijf gewoon zitten aan staren alsof ie aan het heroverwegen was of ie nog wel getrouwd wilde zijn met me. Heeft vervolgens een emmer gevuld met water en shampoo en is al mompelend begonnen aan Sam zijn benen. Ik hoorde dingen als "dressuur ruiter" en "benen niet eens wassen" en "kan toch niet" en "ik was hier mee gestopt" enzo.
en van dat memorabele moment is zelfs een foto:
Sam wist niet wat hem overkwam toen zijn benen ineens gewassen werden en zijn neus en nog van alles wat ik nooit doe. Mijn man veegt zijn mond altijd af "zoals de echte" voor we de ring mogen gaan verkennne. Ik voel me altijd best professioneel als mijn man mee is. Maar Sam vindt dat helemaal niks en ondergaat het met zijn oren plat waarop hij een "leg die oren niet plat ezel!" krijgt van mijn man. Needless to say dat die oren er niet minder plat van gaan liggen. 
Dat is dus met mij op wedstrijd gaan.
E4D: het klinkt heel raar maar Rêve heeft voor mij altijd als heel "safe" ervaren eens ik er op zat.. er naast is een ander verhaal. Ik denk dat heel veel mensen Rêve een enkeltje slacht gegeven hadden op haar moeilijkst... Die heeft behoorlijk gepuberd zeg maar. Nu is het op zich en wel gemanierde merrie (je ziet haar immers zonder halster staan op de poetsplaats enz) maar je moet haar wel kennen... We geven Rêve ook nooit uit handen. Ik heb haar vast of mijn man. Nooit iemand anders. Wij kennen haar blikken en zien de minste verandering die ons duidelijk maakt dat we moeten opletten. Moed was daar niet voor nodig eigenlijk. Ik heb altijd dit soort paarden gehad... Haar moeder was eigenlijk erger... Het probleem dat beide merrie's hebben (en Joy minder lijkt te hebben al is hij ook harder dan gemiddeld) is dat ze niet te corrigeren waren. Gewoon keihard en dat niet alleen.... Ze vochten terug... Rêve weet dat ze sterker is en als ze zich beledigd voelt dan gebruikt ze dat ook en dan heb je dus wel echt een probleem... Dat voorkomen wij dus kost wat het kost. Dat maakt ook dat we soms dingen doen of juist niet doen die onlogisch lijken maar we hebben daar altijd goede reden toe. We weten hoe ze is in fight modus en daar komt ze pas uit als ze weet dat ze je gehad heeft. Maar bij Rêve kan je het voorspellen en dus voorkomen... Pretty had daar (zover ik ooit uitgedokterd heb) geen reden voor nodig..
Of Joy nu echt super veel bij geleerd heeft weet ik eigenlijk niet, ik denk dat hij nog het meest geleerd heeft van die twee thuis om eerlijk te zijn. Dat nuchtere heeft hij absoluut van Rêve. Sam is een oudere versie van Vigo. Sam is met mij heel "outgoing" maar als ik uit het beeld ga sluit hij volledig af.
Rêve is voor Sam een grote steun, dus denk dat dat toch in de genen van Rêve (en nu dus Joy) zit eigenlijk, dat stabiel zijn en ook echt "steunen". Zover ik weet komt er geen 3e veulen bij. De bedoeling zou zijn om ze met hun twee te laten op groeien maar ik kan natuurlijk nooit uit sluiten dat als een andere vriendin van N een plek zoekt dat N zegt dat die mag komen natuurlijk. Maar vooralsnog is dat iig niet de bedoeling. Ik heb ook echt het ide gekregen dat Joy het fijner vindt zo... Misschien juist omdat hij ook in die andere groep "de stabiele factor" was en hij is uiteindelijk ook een jonkie, wellicht was dat wat veel om op zijn schouders te hebben... Ik merk nu iig dat hij veel opener blijft, hij hinnikt weer als ik aan kom, is weer vrolijk... In de andere opfok leek hij op het einde echt een beetje "moe".Rêve is echt een heel lief paard... Ze is... Tja, ze is Rêve... Ben echt gek met haar maar ze had zeg maar een heel andere leercurve en manier van leren dan het gemiddelde paard denk ik...
Gelukkig had ze ook een baas die nogal ehm, apart, kan reageren... en als ik me eens écht boos maakte, dan ging ze letterlijk door de bomen uit als het moest. Rêve had de gewoonte om naar het stukje bos uit te breken (waar ze van natuur en bos niet mocht lopen ook al was dat stuk van mij.)Er was een periode dat ze nogal vaak naar dat stuk ging en één specifieke keer besloot Rêve dat ze daar zou blijven.
Helemaal niet boktproof maar Rêve had al vrij jong kennis gemaakt met de hengstenketting. Bovendien is het merendeel van mijn verhalen niet echt bokt-proof eigenlijk... Maar de uitnodiging om het boktproof klaar te krijgen staat altjid open voor die wat het willen proberen. Ik ben zacht als het kan, en dan ook echt veel zachter dan gemiddeld voor het merendeel van de tijd, mijn paarden krijgen tijd, er wordt meer dan gemiddeld rekening met ze gehouden. Maar áls ik moet inkomen, dan is dat ook meteen goed... Overigens heeft ze de ketting inmiddels nog maar zelden om. Maar vanaf dat ze 7 maanden was pakte niemand Rêve nog zonder ketting en zweep. We hebben het hier nl over een merrie van 7 maanden die bewust en gericht met de mond open gespreid naar je greep als je ruzie met haar kreeg.. Dus met goede reden. Dus na een kort gevecht over lopen of niet was ik het zó kotsmoe dat ik voor het eerst in haar leven mijn stem verhefte (ik heb beschadigde stembanden dus mijn stem verheffen doet effectief pijn aan mijn stembanden, dat al je me zelden tot nooit horen doen, meestal spreek ik ook heel zacht om dat op "normale toon" al moeite kost.). Dus ik zei op mijn mooiste vlaams: "GIJSE G*DVERDOMSE SMERIGE K*TMERRIE GE GAAT LOPEN OF IK BRENG U IN STUKSKES TERUG NAAR DE JUISTE WEIDE!!!!" Mijn man weet dat als ik eenmaal in die bui ben dat hij zich vooral niet moet moeien. (Jaren later zou hij dat letterlijk tegen me uit spreken). Rêve was zodanig in shock van het feit dat ik mijn stem kon verheffen dat ze me volgde, dus ik sleur haar meer door dat bos maar dat was vrij dicht begroeid bos en ik paste wel door die boompjes maar Rêve niet altijd... Iedereen die Rêve wat gevolgd heeft weet dat Rêve al snel best een hoop paard was.
Met momenten hoorde ik achter me echt gekrabbel en terug zwiepende takken en tegen de tijd dat ik haar op weide had, haar los klikte en zei dat ze "nu verdomme maar moest op flikkeren" zei mijn man "Ik weet niet of je het gemerkt hebt maar je hebt haar letterlijk over een jonge boom heen getrokken die nu plat ligt....." Sinds weet Rêve dat het lang duurt voor ik boos word maar dat als ik boos word het menes is. 99,9% van de tijd probeert ze dat dus ook te voorkomen sinds. De keren dat het nog voor gekomen is waren echt "slip ups" en alsof ze zo iets had van "nu kan ik ook niet meer terug." En dan accepteert ze haar correctie dus ook gewoon. Als je haar dan straft gaat ze niet tegen je in. En ik weet dat als ik écht boos op haar word, dat ze desnoods bomen velt om mijn bevelen op te volgen.
Rocamor: heb het al verteld denk ik maar mijn man is zelf internationaal springruiter geweest maar inmiddels al ruim 20 jaar geleden. Hij is inmiddels langer gestopt dan dat ie gereden heeft.
Mijn man kent N van vroeger en N vroeg laatst aan me hoe ik hem in vredesnaam zo betrokken gekregen had. Want de S die zij zich herinnerde wilde niks meer met paarden te maken hebben... Tja... eigenlijk is het simpel en prachtig tegelijk: Ik heb helemaal niks gedaan want ik heb altijd gezegd "paarden zijn mijn hobby, dat moet niet jouw last zijn" en in de eerste jaren was dat ook gesplitst maar sinds Rêve (waar hij zelf ook een band mee gekregen heeft) is dat veranderd...
Mijn man weet dat paarden mijn passie zijn, dat ze mij "er door getrokken" hebben op elk moment dat ik wilde stoppen. Dus hij steunt me op elk gebied. Met het nodige sarcasme. En hij wil ook gewoon betrokken worden bij Rêve haar proces omdat hij haar net zo goed van veulen af aan kent natuurlijk...
we hebben 4 jaar lang gediscussieerd over het feit dat ik Rêve niet zelf zou losrijden. Elke keer ronde ik af met "we zien wel" omdat ik dacht "en ik doe het toch zelf." tot ze dus beleerd moest worden. Toen zei mijn man "Bel X, die is even groot als jou, die kan haar beleren." waarop ik zei "en kan X haar ook beleren op mijn beperkingen of krijg ik dan alsnog een paard dat ik moet "omzetten" naar mijn manier van rijden waardoor het hele ide achter het zelf fokken eigenlijk teniet gedaan wordt?"
Discussie afgelopen en een dag later gingen we aan de gang met Rêve.
Wij houden rekening met haar en zij met ons. Precies zoals het hoort. 
)