Bokt.nl

aukje91 schreef:

Ik ben het met de meeste Bokkers eens. Je kunt naar eigen zeggen wel veel kennis hebben, maar met angst kom je er niet met een jong paard. Een jong paard heeft een leider nodig, iemand die duidelijk en consequent is. Angst breng je snel over op zo'n dier en dit zal erg slecht uitwerken. Ik vind dat je in moet gaan zien dat je dit gewoon niet aankan, en daar hoef je je helemaal niet voor te schamen.

MarcoBorsato schreef:

Poes, ik vrees het ergste, en ik vind het jammer dat de TS niet vanuit het belang van het paard denkt maar vanuit zichzelf

LadyElmira schreef:

Dit paardje is nu 1 jaar oud, is het dan niet beter om hem gewoon nog even te laten staan bij dat vriendje waar hij zo gehecht aan is? Hij moet niet alleen staan, dat is niet goed voor hem.

Almaz schreef:

Succes en wie weet groei je over je trauma heen. Gaat heus wel goed en overvraag jezelf niet!

pasdedeux schreef:

En over een paar jaar komt er weer een 'onhandelbaar' paard binnen op een africhtingsstal. Ts is te jong om over eigen te kortkomingen heen te kijken in dit verhaal en te zien dat een leerpaard veel geschikter zou zijn.
Waarheid is hard!

Reden_ schreef:

Allereerst heel veel suc6 met je paardje & dat je er maar veel plezier en geluk aan mag beleven.

Ook ik vind het een beetje een domme beslissing.
Je ruilt een haflinger die van nature al een stuk rustiger zijn dan kwpn'ers om voor een jaarling.
Deze jaarling die niets kan moet jij alles gaan leren en dus stevig in je schoentjes staan.

Ga gewoon rustig beginnen met kijken, aaien, borstelen, knuffelen, en de liefde geven die een jong paardje nodig heeft.
(zelf heb ik dit gewoon in het weiland gedaan. en als je paard er geen zin in heeft of hij loopt weg. Nou jammer dan.. dan probeer je het zometeen weer.)
En dan bouw je het steeds weer iets verder op. Dan een halstertje, dan een touwtje, dan loop je een stukje, dan zet je hem vast,enz..
Probeer zo min mogelijk te laten merken dat je bang bent. Dit voelt jou jaarling ook & zal hier dan ook lekker gebruik van maken. Want ja, wat is er (als jong paard) nou leuker dan lekker je baasje lopen treiteren en etteren.
Loop recht op, schouders naar achter en hoofd opgeheven. Laat duidelijk merken dat jij de baas bent.
Laat duidelijk weten wat wel en wat niet mag. Met een aardige stem of met een stemverheffing. (even een keer hea! zeggen)
Met de voetjes optillen zou ik als ik jou was nog even wacht. Als jij niet in jezelf vertrauwt of er al bibberend heen gaat, gaat dat een groot probleem worden.
Een jong paard is onstabiel. Als jij een voet pakt zal hij moeten leren op drie benen te staan. (vergelijk het er maar me dat jij vroeger moest leren staan op één been) In het begin zal het paard ook gaan wankelen en heen en weer springen. En een paar keer met het opgetilde been heen en weer slaan totdat jij los laat en hij weer op 4 beentjes staat.
Zelf heb ik de mijne vast gezet en gezorgt dt hij aan een kant tegen een muur kon hangen. De ander kant ben ik begonnen met voet optillen. deze voet heb ik netzolang vast gehouden totdat hij normaal op drie benen bleef staan. (met eventuele hulp van de muur) Dit heb ik bij allen muren gedaan. Iedere dag weer 1 of 2 keer. soms meerdere keren achter elkaar. Als hij sltil staat zijn viet weer loslaten en belonen.
Als je wat meer vertouwen in jezelf hebt bij het wandelen over het erf, door de bak, en in het weiland.
kun je mischien eens naar buiten gaan. (wel met een ander ervaren paard in het verkeer die nergens van schrikt) Als er 1 bang paard naast je jaarling loopt en ook nog een bange eigenaar. heb je zometeen een paard dat voor zijn leven getekend is. en overal van zal schrikken. En zo iedere keer een stapje verder.

Nou meid. Ik wens je nogmaals heel veel suc6. Zet hem op. En vooral: GELOOF IN JEZELF! Je kan het!

famkeY schreef:

Dus nog eens, hoevaak ik het ook moet zeggen; Angst heb ik alleen in het begin, hoe beter ik het paard ken hoe meer ik durf. Dus wees aub niet zo eigenwijs allemaal en doe niet alsof jullie het allemaal beter weten.

runningkawa schreef:

ongelooflijk....
je hebt angst (als je het alleen in het begin is had vasco niet weg gehoeven, dus dat klopt niet)
En dan koop je een jaarling....onbegrijpelijk.

Misschien erover heen gelezen, maar waarom heb je geen brave 10 jarige gekocht?

Je hebt met dit paard meer kans dat het fout gaat dan goed...simpelweg omdat jij daar de ervaring en lef voor mist... beide punten die je bij een jonkie niet mag missen

Aline_17 schreef:

Misschien niet heel slim om dan een paard van 1 jaar te kopen als je zo onzeker bent met paarden!
Maargoed,
Het is in ieder geval heel goed dat je nu hulp hebt van een vriendin, en maak daar ook zeker veel gebruik van! Ik denk dat het belangrijk is om een goede band met je paard op te bouwen, dit kun je doen door veel te knuffelen etc. Gewoon lekker bij haar/hem zijn. Dat heb ik ook gedaan met mijn pony ( nu 2 jaar) en dat doe ik nog steeds en ik merk dat de band iedere dag nog sterker wordt. Als je een goede band hebt met je paard dan kun je ook veel met haar/hem doen.
Heel veel succes en ik hoop dat je lang van haar/hem mag genieten!!!