ach meissie toch, ik leef met je mee.
heb ook je verhalen gevolgd en nu lees ik dit, krijg er kippevel van.
ook heel veel sterkte van mij gewenst.
wil een heel verhaal typen om je maar wat op te fleuren, maar kan gewoon weg niks verzinnen, geen woorden, geen gedachten, alleen een gedichtje.
het had niet zo mogen zijn, maar de juiste beslissing is genomen.
je had het niet gewild, maar het moest, het moest.
anders was er die pijn, die pijn, niet alleen de lichamelijke pijn bij je paardje,
maar ook de geestelijke pijn bij jou dat jij je paard zo zag lijden.
ja, ook nu, vooral nu, maar het is beter.
je paardje is nu in de hemelse weiden, jouw verdrietig achter latend.
maar ooit, ooit zal je met een glimlach terug kunnen denken aan de heerlijke tijden,
en zal deze daad op de achtergrond komen.
de verstandigste daad die een eigenaar van een pijn lijdend dier kan nemen...
veel sterkte...
Laatst bijgewerkt door Chrystal-gek op 03-09-02 23:17, in het totaal 2 keer bewerkt