Bokt.nl

Coentjuh schreef:

Gisteren, 1 van m'n ergste dagen in m'n leven...

Zhivago, verzorgpaard verderop.. Paard van 24, maar nog best veel pit. Moeilijk uit de wei te krijgen, met insluiten longeerlijn kreeg ik hem er gister uit met Evelien (Taborlover). Hij staat altijd samen met Nabucco, zeer drukke ruin schrikt van alles en is altijd vrolijk, springt alle kanten op.

Ik wilde het hek van de weide open doen. Deze zit vast d.m.v. een stuk ijzer met spijker eraan, die (met moeite) in een paal of hek valt...

Het hek was nog niet ver genoeg open, ik had Zhivago beet. Nabucco schrok of maakte een rare sprong, ik weet het niet meer precies.. Zhivago schrok en sprong naar voren, het hek in, dat ijzer helemaal in zijn buik...

Hij hing vast, ik wilde hem eruit helpen maar dat hielp natuurlijk niet... Zhivago wilde mij bijten, ging trappen, raakte helemaal in paniek. Hij raakte mij erg hard tegen mijn bovenbeen. Ik viel op de grond. Evelien ging gauw hulp halen. Zhivago raakte uiteindelijk los met een hele open wond van 10 a 15 cm, het bloed stroomde eruit net een kraantje...

Ik kon amper lopen, alleen maar huilen want ik had dat paard kapot gemaakt.. Strompelend naar de eigenaar waar Evelien was. Veearts gebeld die tegenwoordig niet meer in Sleeuwijk zit, maar veel verder weg .

De eigenaar liep mee weer terug naar de weide, hij was dus losgebroken in de weide ernaast. Waar hij stond.. Zhivago stond en het bloed stroomde eruit.

De eigenaar Jaap liep naar Zhief toe, ik moest bij het hek wachten, omdat je hem moeilijk te pakken krijgt. Nu kreeg hij hem zo te pakken. Ik liep naar Zhivago toe nog een knuffel gegeven. Mijn been deed heel erg zeer, Jaap heeft mijn ouders gebeld die toen kwamen. Ik moest weer weg, mocht niet bij Zhivago blijven. Waarom niet? Ik heb toch alles al gezien, die grote open wond van 10 a 15 cm, z'n darmen zag je zitten en alles.

Ik moest weer weg, aan de andere kant van de weide gewacht op mijn ouders die later kwamen. De veearts was er, een gaasje op de wond was natuurlijk niet genoeg.. Hij moest af worden gemaakt.

Mijn ouders waren er, ik wilde nog naar Zhief, maar mocht eigenlijk niet komen van Jaap. Toch geen spijt dat ik nog naar Zhivago toe ben geweest. Nog stevig stond hij daar, op z'n benen. Het bloed was inmiddels gestopt met eruit stromen, maar er was geen redden meer aan. Nog een laatste knuffel, kus. Zijn hoofd tegen die van mij...

Maar ik moest naar de huisarts, mijn rechter bovenbeen doet gigantisch veel pijn. Mijn vader op mijn fiets naar huis gefietst met Evelien. Ik met mijn moeder in de auto naar de huisarts. Mijn rechterbeen kan ik absoluut niet buigen, dus je raadt al met hoeveel pijn ik op de achterbank van de auto zit. De huisarts stuurde mij door voor foto's in het Ziekenhuis Gorinchem.

Daar was een hele lieve verpleegkundige. Ze vond het heel erg dat dit zo gebeurd is en was heel rustig. Ik kreeg infuus (zonder iets eraan, maar wel zo'n ding in m'n arm), stel dat ze gelijk moesten opereren ofzo. Ik moest ook gelijk aan de monitor (hartslag/bloeddruk etc). Toen werden er 3 foto's gemaakt, deze waren gelukkig goed.

Er kwam nog een andere dokter naar mijn been kijken. Hij wist dat ik een trap had gehad van een paard, niet dat het paard dood was. Maakte nog een leuke opmerking, 'Ja ze zijn alleen maar goed voor in de pan'. Dat deed erg veel pijn, maar hij kon het ook niet weten.

Ik kreeg nog een verband om m'n been, voor het zwellen en zware pijnstillers. Toen hebben ze mij de auto ingetild en naar huis gereden.

Vanacht 100 x wakker geweest, kan m'n been niet buigen dus zit nu moeilijk achter de pc met m'n been omhoog...

Maar kan mij dat been schelen, waarom moest dat nou gebeuren.. Het laatste wat ik tegen Zhief gezegd heb;

Sorry jongen, het spijt me zo...

Als ik dat hek nou iets verder open had gedaan

Bestond ik maar niet, dan was dit ook niet gebeurd







R I P jongen... Blijf altijd van jou houden..

RomanGwenn schreef:

[ JeetJe wat erg zeg !!!
Ik zit nu echt met tranen achter mijn ogen
Gecondoleert!
Meer woorden heb ik hier echt niet voor.
Heel veel sterkte met het verwerken van het verdriet en heel veel sterkte met je been.

XX