Het is nu bijna een jaar geleden...Het zit me allemaal nog heel hoog. Ik raak dit verdriet nooooooit maar nooit meer kwijt.
Het is nu al een tijdje goed weer, we gaan vast binnenkort met onze les weer buitenrit maken, zie er als een berg tegenop. Andere lessen zijn allang naar buiten geweest maar mijn les nog niet.
Ik mag natuurlijk op dit moment ook niet rijden (voor me rug) ik mag volgende week weer rijden.
Maar het idee weer een buitenrit te maken, ookal ben ik na het ongeluk ook meegeweest met buitenrit (met veel moeite dan). Het zit me toch niet lekker, vind het moeilijk.
Gister heb ik het verhaal aan iemand verteld die het nog niet wist, en moest bijna weer huilen...
Mijn vraag is nogsteeds: WAAROM, moest dit gebeuren, WAAROM?????
Zoveel pijn, zoveel verdriet! Ik gun zoiets niemand, kijk dan ook in vredesnaam uit met paarden die het niet gewend zijn om buitenritten te maken. Zoals de paarden op de manege hier, het is pas een paar jaartjes zo dat er buitenritten worden gemaakt. Zitten gewoon risico's aan.
*Ook wil ik graag weten of er op forum iemand is die een mooie tekening kan maken van Floortje (heb mooie foto van haar) en dan de geboortedatum en datum overlijden erbij. Ik wil graag soort van gedenk-plaatje/schilderij/steen ofzo, voor aan me muur in me kamer.
Of zijn er andere ideeen?
Weet iemand bijvoorbeeld of er een mogelijkheid is om een gedenk-monumentje ofzo bij de gemeente aan te vragen. Wie helpt me bij dit idee? PB maar!*
Floortje, ik mis je voor altijd! Je blijft altijd in mijn hart, vergeten zal ik je nooit!
Groetjes....