Bokt.nl

**Geplaatst**: 12-06-25 15:11

Re: Albert Voorn

Geplaatst: 12-06-25 15:11

Ik heb de FB berichten hierover destijds al gevolgd... zowel de aanleiding van de bijeenkomst half april als het verslag en het vervolg daarvan (er is inmiddels een vervolgmeeting geweest zonder AV, dus denk dat dit de reden is dat het artikel nu komt). Destijds stond er onder de FB post met de gemengde gevoelens een duidelijk verslag van wat er was voorgevallen. Anne durfde dat zelf niet zo letterlijk te verwoorden, maar een van de aanwezigen kon zich niet inhouden en wilde het niet voor zich houden. In vergelijking met dat verslag is het artikel wat nu is gepubliceerd nog zeer genuanceerd te noemen (en dat vind ik al erg genoeg).
De poster is helaas later "gedwongen" om het bericht te verwijderen, dus het staat er niet meer op.

**Geplaatst**: 12-06-25 15:14

Geplaatst: 12-06-25 15:14

Hannanas schreef:
Bij huisdieren komt dat trouwens ook nog heel veel voor, wat ayasha beschrijft. Dwang, eigenaren uit beeld, klemmen, zijkant leggen etc.

Ik gooi mezelf maar even onder de bus, dat heb ik ook gedaan.

Ik had het verpest. Ik heb enorm lang "HR" honden gehad zonder enig probleem of zonder een harde aanpak. Vervolgens lees je bijna overal (kan mijn algoritme zijn) dat je je hond enkel moet belonen, geen nee zeggen en weet ik het allemaal. Dus wij kochten een "HR" pup, gingen naar een hondenschool die helemaal op die manier werkte, waar nee een verboden woord was en ik hield me eraan, 100%. Maar ergens in dat proces zorgde het ervoor dat die pup geen duidelijke afbakening kreeg van wat wel en niet kon en ging hij bijten. Hij beet mij, mijn man, de instructrice bijna in haar gezicht, en de gedragsdeskundige die het na 2 uur opgaf.

Die hele (vormende) periode heeft ervoor gezorgd dat toen we een keer nee zeiden, hij gewoon harder beet en hij stevende regelrecht af op inbeslagname. Voor de duidelijkheid, ik heb meerdere honden van dat ras gehad en ken ze enkel als lief, en op de hondenschool waar ik zat zijn er (hoorde ik achteraf) 3 van de 3 ingeslapen van dat ras...

Om te zorgen dat hij niet in beslag genomen zou gaan worden, hebben we hem plat op de grond gehouden. De druk zo licht als mogelijk, zo hard als nodig. Dat is niet hoe ik het had willen doen, hoe ik het normaal zou doen maar we hadden alles al geprobeerd zonder enig resultaat. De manier waarop we het moesten oplossen deed mijn hart pijn, ging door merg en been, maar het moest als ik wilde dat hij een fijne toekomst zou hebben.

Ik ben dus die persoon die 2x een grove fout heeft gemaakt ten koste van haar dieren. En enkel omdat ik het beter wilde doen, het liever wilde doen. En ik ben nooit gemeen geweest naar mijn dieren maar wel duidelijk, maar door het hele social media gebeuren ging ik aan mijzelf twijfelen of ik misschien toch niet lief genoeg was en niet genoeg keuzevrijheid gaf.
Helaas heeft dat ervoor gezorgd dat ik 2 ongelukkige dieren had en uiteindelijk voor een oplossing moest kiezen die ik op dat moment niet fijn vond maar waarvan ik wist dat het noodzakelijk was. Beiden zijn weer blij en weten altijd waar ze aan toe zijn, dat lijkt bij deze 2 op nummer 1 te staan.

Ik ben absoluut tegen zulke praktijken in de basis, maar mijn ervaring is dat het soms nodig is om een dier uiteindelijk een fijner leven te geven. Maar, zo zacht als mogelijk en zo hard als nodig en nooit onnodig.

Maar wat had ik graag gehad dat ik alle wijsheid in pacht had en er nooit iets gefixt had hoeven worden...

**Geplaatst**: 12-06-25 15:26

Geplaatst: 12-06-25 15:26

Bielsje schreef:
Hannanas schreef:
Bij huisdieren komt dat trouwens ook nog heel veel voor, wat ayasha beschrijft. Dwang, eigenaren uit beeld, klemmen, zijkant leggen etc.

Ik gooi mezelf maar even onder de bus, dat heb ik ook gedaan.

Ik had het verpest. Ik heb enorm lang "HR" honden gehad zonder enig probleem of zonder een harde aanpak. Vervolgens lees je bijna overal (kan mijn algoritme zijn) dat je je hond enkel moet belonen, geen nee zeggen en weet ik het allemaal. Dus wij kochten een "HR" pup, gingen naar een hondenschool die helemaal op die manier werkte, waar nee een verboden woord was en ik hield me eraan, 100%. Maar ergens in dat proces zorgde het ervoor dat die pup geen duidelijke afbakening kreeg van wat wel en niet kon en ging hij bijten. Hij beet mij, mijn man, de instructrice bijna in haar gezicht, en de gedragsdeskundige die het na 2 uur opgaf.

Die hele (vormende) periode heeft ervoor gezorgd dat toen we een keer nee zeiden, hij gewoon harder beet en hij stevende regelrecht af op inbeslagname. Voor de duidelijkheid, ik heb meerdere honden van dat ras gehad en ken ze enkel als lief, en op de hondenschool waar ik zat zijn er (hoorde ik achteraf) 3 van de 3 ingeslapen van dat ras...

Om te zorgen dat hij niet in beslag genomen zou gaan worden, hebben we hem plat op de grond gehouden. De druk zo licht als mogelijk, zo hard als nodig. Dat is niet hoe ik het had willen doen, hoe ik het normaal zou doen maar we hadden alles al geprobeerd zonder enig resultaat. De manier waarop we het moesten oplossen deed mijn hart pijn, ging door merg en been, maar het moest als ik wilde dat hij een fijne toekomst zou hebben.

Ik ben dus die persoon die 2x een grove fout heeft gemaakt ten koste van haar dieren. En enkel omdat ik het beter wilde doen, het liever wilde doen. En ik ben nooit gemeen geweest naar mijn dieren maar wel duidelijk, maar door het hele social media gebeuren ging ik aan mijzelf twijfelen of ik misschien toch niet lief genoeg was en niet genoeg keuzevrijheid gaf.
Helaas heeft dat ervoor gezorgd dat ik 2 ongelukkige dieren had en uiteindelijk voor een oplossing moest kiezen die ik op dat moment niet fijn vond maar waarvan ik wist dat het noodzakelijk was. Beiden zijn weer blij en weten altijd waar ze aan toe zijn, dat lijkt bij deze 2 op nummer 1 te staan.

Ik ben absoluut tegen zulke praktijken in de basis, maar mijn ervaring is dat het soms nodig is om een dier uiteindelijk een fijner leven te geven. Maar, zo zacht als mogelijk en zo hard als nodig en nooit onnodig.

Maar wat had ik graag gehad dat ik alle wijsheid in pacht had en er nooit iets gefixt had hoeven worden...

Wie nooit geen fouten maakt maakt meestal niets, zegt men wel eens, u hebt ervan geleerd,
vele komen nooit zover, jammer genoeg

**Geplaatst**: 12-06-25 15:38

Geplaatst: 12-06-25 15:38

manzano schreef:
Ik heb de FB berichten hierover destijds al gevolgd... zowel de aanleiding van de bijeenkomst half april als het verslag en het vervolg daarvan (er is inmiddels een vervolgmeeting geweest zonder AV, dus denk dat dit de reden is dat het artikel nu komt). Destijds stond er onder de FB post met de gemengde gevoelens een duidelijk verslag van wat er was voorgevallen. Anne durfde dat zelf niet zo letterlijk te verwoorden, maar een van de aanwezigen kon zich niet inhouden en wilde het niet voor zich houden. In vergelijking met dat verslag is het artikel wat nu is gepubliceerd nog zeer genuanceerd te noemen (en dat vind ik al erg genoeg).
De poster is helaas later "gedwongen" om het bericht te verwijderen, dus het staat er niet meer op.

Ja, als je de berichten op de tijdlijn van Anne Muller terug leest is het nog waziger. 20 april heeft ze een post geplaatst met daaronder 110 opmerkingen inclusief discussies met voorn zelf. Daarin vind ik ze aardig kemphanen tegenover elkaar. Je vindt daar ook diegene waarvan z’n reactie verwijderd is. Maar voor zover ik het kan volgen is na april de heer voorn in mei weer terug gekomen?

https://www.facebook.com/share/p/1BZKEBZnLS/?

**Geplaatst**: 12-06-25 16:02

Re: Albert Voorn

Geplaatst: 12-06-25 16:02

@Bielsje, dapper. Maar als mensen het zouden toegeven, hebben we allemaal wel fouten gemaakt en doen we dat hoogst waarschijnlijk nog.

Heel veel mensen hebben geleerd dat een dier minder is en vooral moet luisteren. Het dier domineren was een standaard gedachte en omdat het maar een dier was, werd de harde aanpak vaak geaccepteerd.

Mensen zijn gaan ontwikkelen en verder kijken. Maar waar mensen het op aan andere manier lukt, krijgen ze ook aanzien en gaan ego's spelen. Iemand die beweerd alles zacht en vriendelijk te kunnen doen en daar les in geeft, kan eigenlijk niet af gaan in ene groep. Als ze dan toch iets van druk gebruiken, wordt er gekeken naar het resultaat, want vaak hebben mensen al veel aanzien. Hoe vriendelijke filmpjes tot stand komen weet men vaak niet.

Dat wordt dan nagedaan en verspreid zich als een olievlek. Mensen slaan door en de nuance is vaak compleet weg.

Niks ten nadele van jou. Maar elke hond moet goede training en opvoeding krijgen. Dat start al vanaf het nest en daar gaat vaak al wat mis.
Een HR hond kan je wel op een positieve manier trainen, mits je duidelijk en ook consequent bent. Op het moment dat mensen dieren of kinderen zelf laten kiezen, moet je ook goed de grenzen bewaken en vooral goed weten en zien wanneer dat wel of niet kan. Maar men slaat door en ziet dat als de vriendelijkste aanpak. Waar je eigenlijk duidelijk kan zien wanneer dieren onzeker raken en wel leiding vragen of nodig hebben.
Alleen als je al die skills hebt kan je voorkomen om geweld te moeten gebruiken.

Maar als particulier train je vaak maar 1 dier en heb je ook een emotionele band en er zijn vaak meerdere mensen in ene gezin die net even anders zijn. Dat heeft allemaal effect.

Maar je kan het jou of anderen niet kwalijk nemen dat ze kiezen voor de vriendelijke training en hopen daar een fijne hond aan over te houden. Je verwachtingen waren alleen maar goed.

**Geplaatst**: 12-06-25 16:12

Re: Albert Voorn

Geplaatst: 12-06-25 16:12

Even los van bovenstaande denk ik ook echt dat ego's en geld een rol spelen.

Albert Voorn heeft natuurlijk prijzen behaald en naamsbekendheid. Als hij ergens wordt gevraagd wil hij geen afgang zijn denk ik zo. Op een paard stappen en dan wel even laten zien hoe het moet gaat heel vaak mis.

Ben op erg veel, erg diverse clinics geweest van diverse bekende en minder bekende namen.

Te vaak gezien dat de trainer toch een beetje te stoer doet als het een paard overneemt. 9 van de 10 keer wanneer het paard wordt overgenomen van iemand die zelf wat onzeker is. Een trainer heeft dan toch wat te bewijzen en er wordt gewoon vergeten dat het paard de rest van de tijd compleet anders wordt gereden. En toch wil een trainer in korte tijd, teveel laten zien en bewijzen.

Heb wel gezien dat iemand bijv heel scheef zat en het paard de ene kant op iets niet kon. De trainer pakte niet het probleem aan van de ruiter en gaf geen goede aanwijzingen, maar nam het paard over en trok het er even doorheen. Waar dat paard dus normaal die ene kant op niet gaat door de ruiter en misschien erg vast zit.
Maar mensen betalen vaak flink voor een clinic en verwachten er ook meer van dan van hun standaard les.

Ik heb weleens clinics gegeven en dan vraag ik waar iemand tegenaan loopt of aan wil werken. Dan start je en denkt, maar daar ben je nog helemaal niet. Als je dan een paar stappen terugzet omdat er iets in de basis mist of stappen zijn overgeslagen, krijg je achteraf te horen dat de clinic tegenviel. Ook tegen elkaar durven mensen niet te zeggen dat ze ook nog niet zo ver waren.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-06-25 16:13

Geplaatst door de TopicStarter : 12-06-25 16:13

Wat is een HR hond, even voor mijn beeldvorming?

Dapper dat je dat zo op durft te schrijven Bielsje.

Ik denk dat het met dieren net als met kinderen werkt. Ze moeten wel opgevoed worden, er moeten regels en afspraken zijn en consequenties als hier niet aan gehouden wordt. Maar niet op een manier dat een kind of dier er stress/ angst door krijgt. Dan wordt er over de grenzen van dat individu gegaan denk ik.
En waar die grenzen liggen kan per dier en kind ook nog wel verschillend zijn.

**Geplaatst**: 12-06-25 16:15

Geplaatst: 12-06-25 16:15

Bielsje schreef:
Hannanas schreef:
Bij huisdieren komt dat trouwens ook nog heel veel voor, wat ayasha beschrijft. Dwang, eigenaren uit beeld, klemmen, zijkant leggen etc.

Ik gooi mezelf maar even onder de bus, dat heb ik ook gedaan.

Ik had het verpest. Ik heb enorm lang "HR" honden gehad zonder enig probleem of zonder een harde aanpak. Vervolgens lees je bijna overal (kan mijn algoritme zijn) dat je je hond enkel moet belonen, geen nee zeggen en weet ik het allemaal. Dus wij kochten een "HR" pup, gingen naar een hondenschool die helemaal op die manier werkte, waar nee een verboden woord was en ik hield me eraan, 100%. Maar ergens in dat proces zorgde het ervoor dat die pup geen duidelijke afbakening kreeg van wat wel en niet kon en ging hij bijten.

Ik pik dit er even uit.

Ik heb tot nu toe al mijn dieren de betekenis van het woord 'nee' geleerd. Van koe tot kip en alles er tussenin.
NEE betekent; ophouden met het gedrag waar het dier op dat moment mee bezig is.
Kat; als ze op het aanrecht springt. Geit; als ze de 'afslag' mist om het hok in te gaan. Paard; als hij steeds wil grazen tijdens een wandeling aan de hand. Enz. Ik vind dat enorm belangrijk, als ze het eenmaal weten kan je ze veel makkelijk sturen en ongewenst gedrag afleren. Zo voorkom je dat zaken van kwaad naar erger gaan en dieren bewust steeds de grens overgaan. Het moet voor de dieren wel duidelijk zijn dat je hun gedrag afkeurt en het dier zelf. Niet bozig blijven doen. Het schept heel veel duidelijkheid en de band die je met het dier hebt wordt er niet minder door. Die nieuwe hondenschoolmethode kan in mijn ogen veel schade doen voor baas en hond.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-06-25 16:22

Geplaatst door de TopicStarter : 12-06-25 16:22

Hannanas schreef:
manzano schreef:
Ik heb de FB berichten hierover destijds al gevolgd... zowel de aanleiding van de bijeenkomst half april als het verslag en het vervolg daarvan (er is inmiddels een vervolgmeeting geweest zonder AV, dus denk dat dit de reden is dat het artikel nu komt). Destijds stond er onder de FB post met de gemengde gevoelens een duidelijk verslag van wat er was voorgevallen. Anne durfde dat zelf niet zo letterlijk te verwoorden, maar een van de aanwezigen kon zich niet inhouden en wilde het niet voor zich houden. In vergelijking met dat verslag is het artikel wat nu is gepubliceerd nog zeer genuanceerd te noemen (en dat vind ik al erg genoeg).
De poster is helaas later "gedwongen" om het bericht te verwijderen, dus het staat er niet meer op.

Ja, als je de berichten op de tijdlijn van Anne Muller terug leest is het nog waziger. 20 april heeft ze een post geplaatst met daaronder 110 opmerkingen inclusief discussies met voorn zelf. Daarin vind ik ze aardig kemphanen tegenover elkaar. Je vindt daar ook diegene waarvan z’n reactie verwijderd is. Maar voor zover ik het kan volgen is na april de heer voorn in mei weer terug gekomen?

https://www.facebook.com/share/p/1BZKEBZnLS/?

Gelezen, best verwarrend inderdaad. Verschillende meningen, visies en interpretaties over die middag. Wat ik wel heel goed vind is dat dit soort dingen georganiseerd worden. Het geeft denk ik een boel inzichten van hoe we wel willen dat dingen gedaan worden en hoe niet. Net zoals dat er in dit topic een hele interessante en leerzame discussie ontstaat.

**Geplaatst**: 12-06-25 16:23

Geplaatst: 12-06-25 16:23

Elisa2 schreef:
Wat is een HR hond, even voor mijn beeldvorming?

Dapper dat je dat zo op durft te schrijven Bielsje.

Ik denk dat het met dieren net als met kinderen werkt. Ze moeten wel opgevoed worden, er moeten regels en afspraken zijn en consequenties als hier niet aan gehouden wordt. Maar niet op een manier dat een kind of dier er stress/ angst door krijgt. Dan wordt er over de grenzen van dat individu gegaan denk ik.
En waar die grenzen liggen kan per dier en kind ook nog wel verschillend zijn.

HR staat voor Hoog Risico, dat is wat de overheid voor naam heeft gegeven aan bepaalde honden rassen, omdat als het fout gaat die honden een flinke bijtkracht hebben en de gevolgen vaak niet te overzien zijn.
Denk aan een herder, pittbull, rottweiler, bulldog etc (lijst kun je zo online vinden, staan nog veel meer rassen op.) Oud eigenaar van een Rottweiler hier haha. Veel vooroordelen helaas.

Het is vaak toch de opvoeding waar het aan schort met dat soort rassen waardoor ze een 'hoog risico' zijn. Geen enkele pup wordt slecht geboren (uitzonderingen zijn er altijd)

Maar wat je zegt dat is met alle dieren zo, ik ben zelf ook niet van een strenge aanpak maar elk dier is anders, waar we bij onze rottweiler echt wel streng moesten zijn en een soms wat hardere aanpak nodig was, is dat bij onze berner sennen nu het tegenovergestelde want die kruipt ineen als je je stem verheft.
Dus ik denk dat alles maar met fluwelen handschoenen doen ook niet altijd werkt hoe graag we dat wel zouden willen zien. Denk dat er ook een flink grijs gebied is nog wat dat betreft.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-06-25 16:32

Geplaatst door de TopicStarter : 12-06-25 16:32

Oja duidelijk, dankjewel.

Ik snap het, opvoeding is volgens mij het allerbelangrijkste en die eerste tijd waarin ze gevormd worden.

Ja ieder dier is anders, sommige hebben stevige grenzen nodig waar anderen al reageren op alleen energie.

**Geplaatst**: 12-06-25 16:35

Geplaatst: 12-06-25 16:35

Elisa2 helemaal eens.

Onze HR hond moet je duidelijk zijn.
Maar niet op een boze manier.
Dan raakt hij helemaal van de leg. Die zou je dan zo zenuwachtig kunnen maken dat hij bijt.
Hij heeft zijn gedragscursussen doorlopen met nee. Zonder verdere emotie erbij. En jaaaaaa goedzooooo!
Met heel veel blije emotie.

Mijn merrie is ook heel gevoelig. Daar moet een nee al goed getimed zijn.
Mijn ruin daarintegen die ging een feestje bouwen op enkel een nee of een goedzo.
Die had echt wel eens nodig dat je hem achterwaarts zette met ook een boze intentie in je. Of een snok aan het halster als hij dacht dat braaf meelopen voor alle paarden waren behalve hem.
En ja als onopgevoed mormel toen hij hier kwam ook een paar rake klappen gehad.
Maar ze waren niet uit frustratie. Niet doorgaan om te meppen.
En vooral ook geen bang paard daarna. En nu een fijn paard in omgang.

**Geplaatst**: 12-06-25 16:48

Geplaatst: 12-06-25 16:48

Capriootje schreef:
ik reed juist heel graag bij hem omdat zijn aanpak mij paste. In een notendop was dat vooral, stil zitten, niet trekken of duwen, goed basis ritme en de afstanden op de hindernissen komen dan vanzelf als die basis goed is. Mega simpel dus eigenlijk en het werkte fijn voor mij en mijn paard. In de clinics stapte hij altijd wel op één paard, de 'lastigste' vaak wel. Ook dan vond ik hem sympathiek rijden en met vaak wat meer voorwaartse drang en licht contact met de mond sprong hij op een vreemd paard dan simpel rond. (

Na een aantal van zijn clinics gezien te hebben exact dezelfde indruk. Die basis uitgangspunten vond ik toen heel verfrissend. Sterker nog, tijdens zijn clinic heb ik besloten om te 'switchen' van discipline.

En hij is gewoon erg goed in wat hij doet. Er valt zeker iets te leren bij hem.
Ik kan me ook oprecht voorstellen dat hij, zoals anne muller ook beschrijft, deze aanpak bij hem ook echt werkt met minimale negatieve impact op het paard. Omdat hij gewoon heeel heel precies is. (even alleen op rijderij, zijn houderij kan ik niks mee). '
Het wordt al minder eerlijk als je een paard overneemt, die niet de basis heeft die hij waarschijnlijk bij een paard instelt, en daar dan meteen op deze manier mee omgaat. Zoals in de clinic dan dus lijkt gebeurt te zijn.

Maar een kneus als ik moet hier niet te veel van overnemen. Want ik bén niet duidelijk en precies genoeg en zou een paard hiermee dus heel erg onterecht mee behandelen. Ik ben niet goed genoeg om zo veeleisend te zijn. En ik wíl het ook heel graag op een andere manier en zie ook niet in waarom je dat niet zou willen. Of dan maar niet, als dat niet zou kunnen.
Ik denk dat hij dat overigens ook best inziet. In een clinic gaat hij ook vooral in op de basis. En dat is: zelf niet prutsen. Hij weet ook wel dat zo rijden niet voor iedereen weg gelegd is/ eerlijk.

Op zich hoef ik daar niet de hele aanpak van Albert Voorn voor af te branden. Maar wat ik echt interessant zou vinden. Als iemand met zijn skills het nou eens op een positieve manier aan zou pakken? Daar zou hij toch óók heel ver mee moeten komen? Want hij heeft eigenlijk alle ingrediënten van finesse en timing onder de knie. Jammer dat je hem niet kunt klonen en een moderne trainingsaanpakupdate kunt installeren voor een veldproef.

Overigens wel kuddos voor de genuanceerde reactie van AM in dat stuk. Kan me er helemaal in vinden.

**Geplaatst**: 12-06-25 17:18

Geplaatst: 12-06-25 17:18

Ayasha schreef:
mce schreef:
eigenaar van dit paard is boos, wist zij dat het paard fysiek niet oke is/was?? en heeft ze dat gemeld??

en dan de perceptie van de schrijver, er staats niets over het programma onderdeel waarin dit zou hebben plaatsgevonden.

Is dat tegen mij? De eigenaar was nl niet boos in mijn verhaal maar juist verdrietig en voelde zich schuldig dat ze het probleem aan gepakt had als ‘protest’ ipv na te gaan of hij niet ergens last van had.

En terecht!!!
Welke eigenaar laat zijn dier nu in hemelsnaam 4 jaar klappen krijgen???
Dat gaat er bij mij al even min in!

Een hoefsmid (of eender welke professional) die hier nog maar denkt aan slaan, schelden, geweld gebruiken, krijgt een trap onder zijn kont het erf af!

Mijn paard weet dat kennelijk, want zij maakt zich nooit ergens druk in. Als er iets niet gaat, kijkt ze mij aan en laat mij het voor haar oplossen of uitleggen.

Ik kan er echt met de beste wil ter wereld niet bij dat je je paard zo laat behandelen.
Niet als eigenares bij de hoefsmid maar ook de ruiter in het verhaal van het weigerende paard.

Als je als ruiter in een kritieke opbouwende fase zit qua training in SAMEN plezier en vertrouwen terug vinden, dan leen je je paard niet uit aan een ander op zo'n moment, ook al zou die ander een professional zijn.
Immers, het is namelijk in een showsetting dat deze professional het paard overneemt met de intentie "even te tonen wat die wél kan met jouw paard" en daar komt zelden iets goeds van voort.
De intentie moet namelijk niet op show geven liggen.
Toch zeker niet met een paard dat ergens van aan het terug komen is dus ook die ruiter mag zich schuldig voelen.

**Geplaatst**: 12-06-25 18:42

Re: Albert Voorn

Geplaatst: 12-06-25 18:42

Mi heb je geen flikker aan een instructeur die tijdens een clinic je paard overneemt. Een goede instructeur moet het op een begrijpbare manier kunnen uitleggen. Ik weet niet meer wie het zei in een eerdere discussie, maar de strekking was dat er in de instructeursopleidingen onvoldoende aandacht is voor de pedagogiek. Het paard heeft er nog minder aan. Die wordt een keer een hindernis over gesjeesd, en er wordt gedaan of het probleem opgelost is. Daar zal toch echt de eigen ruiter voor nodig zijn.

**Geplaatst**: 12-06-25 19:06

Geplaatst: 12-06-25 19:06

denisesilver schreef:
Mi heb je geen flikker aan een instructeur die tijdens een clinic je paard overneemt. Een goede instructeur moet het op een begrijpbare manier kunnen uitleggen. Ik weet niet meer wie het zei in een eerdere discussie, maar de strekking was dat er in de instructeursopleidingen onvoldoende aandacht is voor de pedagogiek. Het paard heeft er nog minder aan. Die wordt een keer een hindernis over gesjeesd, en er wordt gedaan of het probleem opgelost is. Daar zal toch echt de eigen ruiter voor nodig zijn.

Niet helemaal waar. Mijn paard had een broertje dood aan slootjes. Die reed ik zelf dan ook aan van hij zal wel stoppen of onnozel springen. Toen eens gevraagd of mijn instructeur dat eens wilde springen. Ik zag toen dat wanneer ik wel bleef rijden de sloot nog een dingetje kon zijn, maar hij niet stopte. Dat gaf mij vertrouwen.

**Geplaatst**: 12-06-25 20:14

Re: Albert Voorn

Geplaatst: 12-06-25 20:14

Maar dan hebben we het niet over een rijtechnisch probleem, maar over een mentaal probleem bij de ruiter

**Geplaatst**: 12-06-25 20:57

Geplaatst: 12-06-25 20:57

denisesilver schreef:
Maar dan hebben we het niet over een rijtechnisch probleem, maar over een mentaal probleem bij de ruiter

Maar als een ruiter en paard samen even ergens klem lopen ze snappen het samen niet. Dan kan het soms ook nuttig zijn dat een ervaren ruiter het paard leert hoe het moet, zodat de combinatie het daarna samen weer kan. Het hangt er echter wel vanaf hoe het paard dan een oefening aangeleerd krijgt.

**Geplaatst**: 12-06-25 22:02

Geplaatst: 12-06-25 22:02

Ik stap eigenlijk altijd op de paarden van mijn lesklanten, maar idd om te helpen en te voelen waar het paard moeite heeft en niet om het af te dwingen. Vaak laat een paard net wat meer zien onder een ruiter met meer ervaring dan zijn eigen ruiter op dat moment en kan de ervaren ruiter net wat beter met de hulpen overweg.

Ondanks dat ik heel veel onder het zadel zie heb ik te vaak zelf meegemaakt dat mijn instructeuren mij heel veel lieten doen terwijl mijn paard ergens stagneerde en wat hun zeiden niet de oplossing was, als ik dat aangaf dan zeiden ze dat ze het zagen, maar ik denk dat ze iets anders zagen dan ik voelde.

Soms is het fijn om te "voelen" wat het echte probleem is en wat de ruiter voelt. Kan, snapt of wilt het dier het op dat moment niet omdat die de verkeerde vragen krijgt.

Van de week had ik een meisje met een hafje en elke keer als zij wilde draven ging hij of veel te traag of als ze hem er meer uit wilde rijden ging hij over in galop. Hij hield iets in zijn lijf vast en dan stap ik op om te voelen of we het los kunnen krijgen of dat we verder moeten kijken.

Wat deze man doet is verre van oke. Quick fix noemen we dat en helaas is al even gebleken dat dat op langer termijn voor staken en ellende zorgt.

**Geplaatst**: 12-06-25 22:31

Re: Albert Voorn

Geplaatst: 12-06-25 22:31

Ik was iets te ongenuanceerd in mijn bericht. Ik bedoel inderdaad het type dat met een quick fix even laat zien hoe het moet. Vind ik anders dan iemand die aan wilt voelen wat een paard doet, zodat diegene daarin de ruiter beter kan begeleiden.

**Geplaatst**: 12-06-25 23:19

Geplaatst: 12-06-25 23:19

BigOne schreef:
Tja, mensen zoals Gert v/d Hof wordt/werd ook jarenlang opgehemeld. Alleen omdat hij de sjiem in het gareel kreeg al.
Nou, imo precies hetzelfde verhaal als Voorn, pak ze aan, overdonder ze en hoppa naar eigenaar.

Die eigenaar die het paard zelf daar gebracht heeft omdat hij er niet meer op kwam, er af kiepelde of wat dan ook. Keuze van de eigenaar. We hebben hier iemand in de buurt die ook paarden zadelmak maakt, een zweverig verhaal en ze doet er heel lang over, als het al lukt, kosten zijn dan in ieder geval enorm opgelopen, de helft van de paarden gaat mislukt terug naar de eigenaar.Om allerlei redenen maar het ligt nooit aan de africhter. En wat moet die eigenaar dan? Accepteren dat hij er niet op kan of naar Gert............ Denk dat Gert een heel hoog percentage 'geslaagd' heeft. Maar zoals Voorn zegt, als je van je paard houdt moet je geen wedstrijden doen. Misschien is het ook wel zo dat als je van je paard houdt je er niet op moet gaan zitten. Zo wordt er ook gedacht.

**Geplaatst**: 12-06-25 23:22

Re: Albert Voorn

Geplaatst: 12-06-25 23:22

Hopelijk leest er niemand van Dier&Recht mee. Het pamflet schrijft zichzelf zo.

**Geplaatst**: Gisteren, 00:09

Re: Albert Voorn

Geplaatst: Gisteren, 00:09

Pol, mee eens. Ik was ook bij een trainer en dan ging het over bitten, hulpteugels, sporen, zwepen etc. Die trainer zei ook; als trainer rij je elke dag x aantal paarden jaar in, jaar uit en krijg je vaak, als het goed is, toch een gevoel wanneer en hoe je moet corrigeren.
Trainers hebben vaak geen emotionele band en reageren snel, kort en normaal ook zonder frustraties.

Leken doen het na, maar missen echt te vaak de ervaring

Als je echt goed les neemt en je bent consequent en eerlijk naar jezelf kan je onwijs ver komen. Je kan het paard leren begrijpen, goed aanvoelen en weten hoe je moet reageren. Maar teveel mensen leren paardrijden als trucje met nog meer trucjes er achteraan.

En ik deel met je dat ik ook te vaak heb gezien dat paarden worden overgenomen en dan teveel, in te korte tijd moeten doen, waar ze daarvoor dus compleet anders zijn gereden. Dan gaat het echt om ego's en niet meer om de paarden of een fijne combinatie worden.

Of een instructeur wel of niet op je paard gaat zitten hangt er verder wel een beetje vanaf. Ik heb ook altijd geleerd dat een goede instructeur het niet nodig heeft en het vanaf de grond goed kan uitleggen.

Maar tijdens het lesgeven leg ik mensen vaak uit dat als ik iets zeg, je altijd te laat bent om iets te doen als dat op dat moment nodig was. Ik moet het zien, dan moet ik het zeggen, ze horen je en moeten dan reageren en iets doen. Dan ben je zo enkele seconden verder.
Vaak zet ik iemand even stil, vraag ik terug te gaan naar het moment en leg ik uit wat te doen zodat iemand zelf beter voorbereid is. Ik vraag er dan ook altijd bij; voelde je dat daar bijvoorbeeld.

@Rizette, Maar dat is weer het andere uiterste he. Niet iedereen die een vriendelijke aanpak heeft en de tijd neemt is zweverig en niet elk paard komt daar slecht vandaan.
Aan beide kanten heb je goede en slechte die paarden prima trainen of kapot maken. En dan nog heel veel er tussenin.

**Geplaatst**: Gisteren, 00:50

Geplaatst: Gisteren, 00:50

Gini schreef:
Hopelijk leest er niemand van Dier&Recht mee. Het pamflet schrijft zichzelf zo.

Vast een onpopulaire mening, maar dat zou dan meer dan terecht zijn.

**Geplaatst**: Gisteren, 01:45

Geplaatst: Gisteren, 01:45

denisesilver schreef:
Ik was iets te ongenuanceerd in mijn bericht. Ik bedoel inderdaad het type dat met een quick fix even laat zien hoe het moet. Vind ik anders dan iemand die aan wilt voelen wat een paard doet, zodat diegene daarin de ruiter beter kan begeleiden.

Jaaa ik snap je hoor,

Dit is gewoon verre van oke. De quick fix is nog net wat teveel