Kymalin schreef:Ik snap je nieuwsgierigheid en je behoefte om de puzzel compleet te maken, ik worstel zelf ook met (inmiddels) tegenstrijdige gevoelens hierin.
Mijn situatie in het kort.
2 jaar geleden kocht ik een 21 jarige ruin als weidemaatje voor een paard dat ik op stal zou krijgen. Toen ik het paard zag brak mijn hart, een depressief, mager, slecht in het haar zittend en onzuiver lopend paard. Alles wat ik rationeel gezien niet wou. Maar ik keek hem aan en had maar 1 gedachte; al zal je nog maar een paar maanden te leven hebben, hier ga je niet dood. Dus ik heb hem gekocht.
En eenmaal bij mij thuis de hoefsmid, tandarts en chiropractor er bij gehad, niet allemaal tegelijk maar steeds een maand ertussen. Het was bizar om een paard met zo'n bloederig uiterlijk zo energieloos te zien. De 1e 3 maanden heb ik hem nooit zien draven of galopperen. Maar langzaam knapte hij op en begon hij zich weer open te stellen, kwam weer op gewicht en zijn vacht ging weer glanzen en het allermooiste was dat zijn ogen weer gingen stralen.
Zijn paspoort gaf veel informatie maar ging maar tot 2017, daarna houden alle stempels en aantekenen op.
Wat ik weet; in Duitsland gefokt en als veulen verkocht aan een Duitse springamazone die hem op 4 jarige leeftijd heeft beleerd en hem een jaar later aan een Duitse vriendin die in Italië woont verkocht. Zij heeft daar een springstal/ruitercentrum en heeft hem een tijdje in de springsport uitgebracht. Toen is haar broertje hem gaan rijden en uitgebracht bij de young rijders. Toen hij stopte is hij via een Duitse tussenpersoon naar Saoedi Arabië verkocht waar hij ook nog een jaar bij de fei heeft gesprongen. Toen is hij doorverkocht naar libanon waar hij ongeveer 4 a 5 jaar heeft gestaan en dan houden in 2017 de stempels op. En duikt hij in 2022 verwaarloost en down in nl op waar ik hem kocht. Volgens de toenmalige eigenaresse had ze hem 2 jaar gehad en had ze hem overgenomen van iemand anders in nl maar het was allemaal vrij vaag en ik kwam er niet verder mee.
De geschiedenis vanaf zijn geboorte tot aan zijn verkoop heb ik uit eerste hand van de vrouw uit Italië met wie ik nog steeds contact heb. Ze schrok erg van de foto's van hoe ik hem kreeg.
Ik heb ook heel lang geprobeerd om te achterhalen wat er met hem in libanon is gebeurd en in de tijd er na maar ik krijg geen antwoorden. Soms vraag ik me wel eens af of ik überhaupt wil weten wat er is gebeurd in die tijd, wie weet.... en vergeet niet, dieren leven in het hier en nu en nu os hij happy, hij is het liefste paard wat ik ooit heb gehad en echt mijn droompaard hij gaat hier nooit meer weg. En soms denk ik wel eens, stel dat ik wel te weten kom wat er in die missende jaren is gebeurd, en dat is heel gruwelijk. Ga ik hem dan als slachtoffer zien? Want dat wil ik eigenlijk ook niet want eigenlijk is hij een surviver, en zo wil ik hem ook zien. En dat verdient hij ook. En nogmaals, ze leven in het hier en nu, misschien moeten wij dat ook doen.
Wauw wat een verhaal. En wat heeft hij geluk gehad dat hij bij jou mag zijn. Wat een mooi liefdevol verhaal en zoektocht naar zijn verleden.
En ja je hebt gelijk. Een dier leeft vooral in het hier en nu. Ik probeer dat met Sally en Lucy ook zeker zo te zien. Elke dag is een nieuwe, een andere en ik hoop een betere voor ze.