Bokt.nl

**Geplaatst**: 16-08-22 14:33

Geplaatst: 16-08-22 14:33

“If you always do what you’ve always done, you always get what you’ve always gotten.”

**Geplaatst**: 16-08-22 14:42

Re: Verlies van motivatie, elke keer weer

Geplaatst: 16-08-22 14:42

TS, ik vind het echt stoer dat je dit topic hebt geopend. Maar ik zou ook op een andere manier hulp gaan zoeken.

Bokt is redelijk anoniem en je kent elkaar niet echt, maar mensen reageren nu ook op jouw manier van schrijven en houding in andere topics. Ook al kan dat iets over jou zeggen, kan dat ook negatief voor je uitpakken.

Mensen geven advies wat vaak goed bedoeld is, maar voor jou niet de geschikte aanpak is en ook negatief kan uitpakken, waardoor je je eerder slechter dan beter voelt.

Misschien hebben mensen gelijk, maar het is niet altijd de boodschap, soms is het ook hoe deze gepresenteerd wordt.

**Geplaatst**: 16-08-22 17:46

Re: Verlies van motivatie, elke keer weer

Geplaatst: 16-08-22 17:46

En als je nou eens heel klein begint en daar langzaam zelfvertrouwen mee gaat kweken?

Een wandeling van 5 minuten elke dag op dezelfde tijd.
Of van in een happystones groep lid worden op Facebook en eens een steen gaan verven in de hoop dat iemand hem dan weer deelt.

Ik noem maar wat, ik weet verder niet wat jij als persoon leuk vind.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-08-22 13:55

Re: Verlies van motivatie, elke keer weer

Geplaatst door de TopicStarter : 21-08-22 13:55

Ik wilde toch nog even terug komen op dit topic.
Ik had nooit verwacht dat het zoveel teweeg zou brengen. Ik was echt van het padje, dat was echt heel zwaar maar dat was ook goed. Want er moest wat los komen, er moest wat veranderen. De afgelopen tijd heb ik ontzettend vast gezeten, ik kreeg mezelf niet meer in beweging en dat hielp gewoon absoluut niet mee. Door jullie ben ik keihard onderuit gegaan, maar het heeft er ook voor gezorgd dat ik weer in beweging ben gekomen.
De afgelopen dagen ben ik begonnen met een klein stukje wandelen, en dat werkte bijzonder want door letterlijk te bewegen, komt je brein ook in beweging. Ik merkte direct dat ik ook andere dingen wilde gaan doen, boodschappen, iets ophalen etc. En de dag erna merkte ik dat ik direct na het ontbijt al iets wilde gaan doen en ben ik de hele dag in het huis bezig geweest. Wel met pauzes en ik mocht van mezelf niet teveel doen. En dat lukte heel goed. Gisteren zijn we ook de hele dag op pad geweest, en ik heb genoten. Ik had slecht geslapen en ik was echt helemaal kapot, dus nu heb ik wel heel veel geslapen en ben ik nog steeds een beetje kapot, maar dat was het waard. Ik weet nu dat ik in beweging kan blijven, en dat ga ik er ook in houden.
Ik merk dat er gewoon nog weinig ruimte is voor vaste afspraken, maar zolang ik een beetje actief blijf in en om het huis en af en toe ga wandelen of ga fietsen, dan komt het wel goed.

**Geplaatst**: 21-08-22 14:39

Geplaatst: 21-08-22 14:39

Mooi zo! Ik hoop dat je dat kunt vast houden.
Stilzitten is vaak achteruitgang. En bewegen kan nooit kwaad.

Ik zag op FB dat je om donaties vraagt voor een stormchase reis naar Italië, maar op Bokt schrijf je dat je over 3 weken al een dure reis naar Italië maakt.
Dan lijkt me vragen om donaties nogal dubbel? Ik wil op zich wel doneren, maar vind dat een beetje vreemd. Hoe moet ik dat voor me zien?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-08-22 14:48

Re: Verlies van motivatie, elke keer weer

Geplaatst door de TopicStarter : 21-08-22 14:48

Klopt, maar als je zo vast zit, is het verdomd lastig om weer in beweging te komen.
En over dat 2e stuur ik je even een pb. Vind ik niet helemaal relevant voor dit topic.

**Geplaatst**: 21-08-22 16:19

Re: Verlies van motivatie, elke keer weer

Geplaatst: 21-08-22 16:19

Ik vind 'dat 2e' juist wel relevant voor dit topic. Dat is juist óók een onderdeel van wie je bent en wat je allemaal wél kan en doet. Dat zegt mij dat je voldoende functioneerde om tenminste normaal te kunnen communiceren met de eigenaar van het paard

**Geplaatst**: 21-08-22 18:07

Re: Verlies van motivatie, elke keer weer

Geplaatst: 21-08-22 18:07

Wat ik bijzonder vind is dat je 2 heel verschillende kanten laat zien op bokt. Aan de ene kant geef je aan dat je het leven niet trekt. Alles zwart is. Werken niet mogelijk. Communiceren niet mogelijk. Aan de andere kant zie ik meerdere keren per jaar op vakantie. Van alles ondernemen. Allerlei soorten paardensport volgen.

Er zijn zoveel mensen die in een zwart gat zitten. Niet instaat zijn al deze dingen te ondernemen. Sinds te moe om te eten, uit bed te komen etc. Er zijn mensen die werken, die graag deze energie hebben. De planning kunnen maken voor een vakantie. Energie hebben om alles in te pakken. Enthousiast zijn over al deze dingen.

Het zorgt ervoor dat ik het wel heel moeilijk vind om in te schatten hoe groot het zwarte gat voor jouw is en hoeveel het "normaal" voor je is geworden om je te verschuilen achter de psychische gevechten die je hebt gehad.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-08-22 18:39

Geplaatst door de TopicStarter : 21-08-22 18:39

scrabbel schreef:
Wat ik bijzonder vind is dat je 2 heel verschillende kanten laat zien op bokt. Aan de ene kant geef je aan dat je het leven niet trekt. Alles zwart is. Werken niet mogelijk. Communiceren niet mogelijk. Aan de andere kant zie ik meerdere keren per jaar op vakantie. Van alles ondernemen. Allerlei soorten paardensport volgen.

Er zijn zoveel mensen die in een zwart gat zitten. Niet instaat zijn al deze dingen te ondernemen. Sinds te moe om te eten, uit bed te komen etc. Er zijn mensen die werken, die graag deze energie hebben. De planning kunnen maken voor een vakantie. Energie hebben om alles in te pakken. Enthousiast zijn over al deze dingen.

Het zorgt ervoor dat ik het wel heel moeilijk vind om in te schatten hoe groot het zwarte gat voor jouw is en hoeveel het "normaal" voor je is geworden om je te verschuilen achter de psychische gevechten die je hebt gehad.

Dat snap ik, fijn dat je daar eerlijk over bent zonder een conclusie te trekken zoals Pferdchen dat doet.

En dat is altijd het gevaar voor mensen met psychische problemen. Dat het er aan de buitenkant uitziet alsof je 'altijd alleen maar leuke dingen doet'.
Ik ga over 2 weken voor de 2e keer dit jaar op 'vakantie', naar de F1 in Monza. En in het voorjaar zijn we naar Thailand geweest. En ik probeer nu 1 keer in de week iets leuke te ondernemen, met mijn man en/of vrienden. Daarnaast probeer ik elke dag even de deur uit te gaan. Een boodschapje doen, bij iemand langs, etc.
Maar dat ik deze dingen doe, wil niet zeggen dat ik goed genoeg ben om te werken. Wat je niet ziet, is dat tussen deze activiteiten door, ik de hele dag thuis ben, om bij te komen van de activiteiten die ik heb gedaan, of ter voorbereiden van wat ik ga doen. En dat de dagen, ondanks dat ik wel of niet iets onderneem, soms nog steeds zwart zijn. Dat ik in Thailand ook soms moeite had om mijn bed uit te gaan, omdat het gewoon een zwarte dag was.

Vakanties plannen is daarom een soort hobby geworden. Omdat ik het leuk vind om er graag de tijd voor te nemen, maar ook omdat ik graag ergens naar toe leef. Maar ook om even te fantaseren en te genieten, om even wat kleur te zien, voor heel even dan maar.
Vrijdag had ik een goede dag, dan ben ik de hele dag aan het rommelen in huis, dan doe ik gewoon dingen. En dat klinkt dan heel simpel, maar op een slechte dag is alles een gevecht. Ik ben inmiddels in staat om de basisvoorwaardes goed te hebben, dat doe ik al jaren. Als ik wakker ben, aankleden, ontbijten. Op tijd lunchen en niet te lang wachten tot ik teveel honger krijg (maar dat lukt vaak nog niet). Ik probeer met het avondeten te beginnen voordat mijn man er is, maar dat lukt soms ook niet.

Gisteren had ik een dag, ik had erg beroerd geslapen. Dus dan weet ik dat het moeilijk wordt, maar we gingen wat leuks doen, dus hup gaan. En ik had er zin in, zin in! Dat is voor mij ook wat zeg. Dat ik sta te popelen om de deur uit te gaan, man dat ken ik niet eens meer van mezelf. En toen we daar waren heb ik ontzettend genoten. We hebben onwijs gelachen en tijdens een tourrit hebben we ieder nummer geplaybackt wat voorbij kwam. Ik heb mezelf kunnen zijn en dat is echt ultiem genieten.
Daarna voelde ik wel dat ik direct instortte. De rit naar huis was gewoon een marteling, aangezien ik terug reed. Toen ik thuis kwam, ben ik linea recta naar bed gegaan om er de rest van de avond niet meer uit te komen. Het korte nachtje, de nog steeds constante alertheid door trauma en alle prikkels zijn onwijs vermoeiend en dan ga ik daarna wel even stuk. Maar het was genieten, dus dat heb ik er wel voor over. Maar dan ben ik vandaag niks waard, en morgen herstel ik daar nog steeds van

Ik weet ook nog niet hoe ik het F1 weekend door ga komen. Dat is ook altijd intens en vermoeiend, zonder dat ik een slechte dag heb. Dus als ik dan ook een slechte dag heb ,wordt het helemaal een uitdaging :Y)

Ik verschuil me niet achter mijn psychische ellende, zeker niet. Ik draag het met trots, maar ik laat het er ook zijn zodat ik er niet altijd tegen hoef te vechten. Want als ik iets geleerd heb de afgelopen jaren, is dat ik dat niet teveel wil en kan. Want dan ga ik er echt aan onderdoor. Ik heb vorig jaar nog mijn bachelor gehaald, en dat had ik niet kunnen doen als ik me zou verschuilen achter de psychische gevechten. Ik kies mijn gevechten, maar dat betekent ook niet dat ik ze altijd win.

**Geplaatst**: 21-08-22 18:52

Re: Verlies van motivatie, elke keer weer

Geplaatst: 21-08-22 18:52

Ik denk dat het moeilijke is dat veel van je struggles herkenbaar zijn.
Ik sta zelden ‘te popelen’ om de deur uit te gaan.
Ik kom nooit, echt nooit, graag uit bed.
Ik ben een notoire uitsteller, ook met dingen die ik super leuk vind.
Ik sport veel en let op wat ik eet maar ik zou echt consequenter kunnen sporten en gezonder kunnen eten.
Ik ben ook vaak stikkapot na een drukke dag/event.
Ik hik ook vaak op tegen berichtjes.
Ik ben perfectionistisch en ken het blokkeren erdoor maar al te goed.
Etc etc.
En dan zit ik nog vrij hoog in mijn energie. Maar bij mij is er geen trauma (dat ik weet).

Ik denk dat dat het lastig maakt om je berichten te lezen. Want mensen herkennen zich maar denken: Hey mij lukt het wel dus jou moet dat ook lukken.

Ik denk dat het daar wringt. Jou lukt het duidelijk niet of minder of je bent er echt meer mee bezig.

Moet je dan meer ‘uit je hoofd’ blijven? Misschien.
Moet je dan meer gewoon ‘gaan’? Misschien. Een beetje kan nooit kwaad maar te veel jezelf negeren is ook dat niet. Moeilijk.

Het ding is: het is niet zwart of wit. Het is een enorm continuüm waar we allemaal op bewegen. Misschien laat jij jezelf toe een beetje te veel naar 1 kant te gaan dat kan. Of niet.

Maar het zou iedereen helpen, TS en lezers, om dat wat beter in gedachten te houden denk ik dan het zwart wit te zien?

**Geplaatst**: 21-08-22 19:12

Geplaatst: 21-08-22 19:12

Citaat:
Vakanties plannen is daarom een soort hobby geworden. Omdat ik het leuk vind om er graag de tijd voor te nemen, maar ook omdat ik graag ergens naar toe leef. Maar ook om even te fantaseren en te genieten, om even wat kleur te zien, voor heel even dan maar.

Dit geld eigenlijk voor alle mensen, maar als ik dan voor mezelf mag spreken. Ik spaar heel hard voor mijn vakanties. Dit jaar ben ik op vakantie geweest en daarvoor 5 jaar niet op een weekendje weg na. En die ene vakantie heb ik ontzettend naar uitgekeken, wat was ik blij dat eindelijk kon gaan! Uiteindelijk is het een vakantie met hindernissen geworden en heb ik 2x tranen met tuiten gehuild, omdat er dingen mis zijn gegaan die gewoon heel rot waren ( zoals o.a. mijn koffer die pas 6 dagen na aankomst arriveerde ) Toch heb ik er iets leuks van proberen te maken en de meeste tijd toch genoten van het mooie weer, de leuke sfeer en het lekkere eten.
Ik gun echt iedereen leuke vakanties, maar het steekt toch wel dat er donaties gevraagd worden voor een vakantie, terwijl het niet zo is dat je geen vakanties hebt.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-08-22 19:16

Geplaatst door de TopicStarter : 21-08-22 19:16

Ineke2 schreef:
Citaat:
Vakanties plannen is daarom een soort hobby geworden. Omdat ik het leuk vind om er graag de tijd voor te nemen, maar ook omdat ik graag ergens naar toe leef. Maar ook om even te fantaseren en te genieten, om even wat kleur te zien, voor heel even dan maar.

Dit geld eigenlijk voor alle mensen, maar als ik dan voor mezelf mag spreken. Ik spaar heel hard voor mijn vakanties. Dit jaar ben ik op vakantie geweest en daarvoor 5 jaar niet op een weekendje weg na. En die ene vakantie heb ik ontzettend naar uitgekeken, wat was ik blij dat eindelijk kon gaan! Uiteindelijk is het een vakantie met hindernissen geworden en heb ik 2x tranen met tuiten gehuild, omdat er dingen mis zijn gegaan die gewoon heel rot waren ( zoals o.a. mijn koffer die pas 6 dagen na aankomst arriveerde ) Toch heb ik er iets leuks van proberen te maken en de meeste tijd toch genoten van het mooie weer, de leuke sfeer en het lekkere eten.
Ik gun echt iedereen leuke vakanties, maar het steekt toch wel dat er donaties gevraagd worden voor een vakantie, terwijl het niet zo is dat je geen vakanties hebt.

Maar ik denk dat je een beetje mist waarom een fundraising wilde doen. Wat imo helemaal niks met dit onderwerp te maken heeft, maar goed. :')

Ik ga daar nu ook niet te uitgebreid op in want dat staat hier los van.

**Geplaatst**: 21-08-22 19:18

Geplaatst: 21-08-22 19:18

Ineke2 schreef:
Ik gun echt iedereen leuke vakanties, maar het steekt toch wel dat er donaties gevraagd worden voor een vakantie, terwijl het niet zo is dat je geen vakanties hebt.

Dat is ook waarom ik de opmerking uit mijn vorige reactie maakte. Ik dacht namelijk dat TS al jaren niet op vakantie was geweest en daarom om donaties vroeg,
maar dat bleek dus niet zo te zijn. Twee keer op vakantie per jaar is echt wel redelijk decadent

Maar goed, dat is misschien idd niet relevant?

Wat ontzettend rot dat er zoveel mis gegaan is tijdens je vakantie, zeg! :(:)

Hopelijk heb je toch nog kunnen genieten!

Edit: TS en ik plaatsten tegelijkertijd

Sorry TS!

**Geplaatst**: 21-08-22 19:22

Re: Verlies van motivatie, elke keer weer

Geplaatst: 21-08-22 19:22

Toen ik in mijn postnatale depressies zat kreeg ik ook vaak de opmerkingen waarom ik wel leuke dingen kon doen en niet kon werken. De leuke dingen kosten je energie, maar leveren ook energie op. Juist door die dingen te doen laad je je accu weer op en werk je weer aan het feit om überhaupt dingen te gaan doen. Dat moet je opbouwen en kan je niet zomaar ineens weer gaan doen. Door álle behandelaren, uwv coaches en re-integratie mensen wordt dit allemaal benadrukt.
Als je dit als mens niet kunt begrijpen kan ik alleen maar blij voor je zijn dat je je blijkbaar nog nooit zo gevoeld hebt

**Geplaatst**: 21-08-22 19:32

Re: Verlies van motivatie, elke keer weer

Geplaatst: 21-08-22 19:32

Ik snap juist heel goed dat leuke dingen doen helpt om uit een depressie / burn-out te komen. Ik snap alleen niet dat je om geld vraagt voor een vakantie als je al wel op vakantie bent geweest dit jaar.

Naar een verzorgpaard gaan is normaal gesproken ook iets leuks doen, maar is voor ts lastig qua communicatie en dan werkt dat weer tegenstrijdig. Het menselijk brein is soms erg lastig om te snappen.

**Geplaatst**: 21-08-22 19:35

Geplaatst: 21-08-22 19:35

Liselot schreef:
Toen ik in mijn postnatale depressies zat kreeg ik ook vaak de opmerkingen waarom ik wel leuke dingen kon doen en niet kon werken. De leuke dingen kosten je energie, maar leveren ook energie op. Juist door die dingen te doen laad je je accu weer op en werk je weer aan het feit om überhaupt dingen te gaan doen. Dat moet je opbouwen en kan je niet zomaar ineens weer gaan doen. Door álle behandelaren, uwv coaches en re-integratie mensen wordt dit allemaal benadrukt.
Als je dit als mens niet kunt begrijpen kan ik alleen maar blij voor je zijn dat je je blijkbaar nog nooit zo gevoeld hebt

Of er zijn mensen die zich zo slecht voelen dat zelfs dat niks meer oplevert.

**Geplaatst**: 21-08-22 19:38

Geplaatst: 21-08-22 19:38

Ik vind het vragen om donaties vooral bijzonder in combinatie met het aan de kaak willen stellen van PZB. Als die twee zaken helemaal los van elkaar zouden staan, zou ik er niets van vinden. Maar nu krijg ik er een raar gevoel bij.

**Geplaatst**: 21-08-22 19:45

Geplaatst: 21-08-22 19:45

Earth schreef:
(...) Ik was echt van het padje, dat was echt heel zwaar maar dat was ook goed. Want er moest wat los komen, er moest wat veranderen. De afgelopen tijd heb ik ontzettend vast gezeten, ik kreeg mezelf niet meer in beweging en dat hielp gewoon absoluut niet mee.

... ik ben geneigd te denken: een freeze reactie.
'Het oog van de wereld ziet niets', maar het is erg naar en vreselijk belastend.

Citaat:
De afgelopen dagen ben ik begonnen met een klein stukje wandelen, en dat werkte bijzonder want door letterlijk te bewegen, komt je brein ook in beweging. Ik merkte direct dat ik ook andere dingen wilde gaan doen, boodschappen, iets ophalen etc.

Als het gevaar geweken is, kan heel rustig weer gaan bewegen helpen.

Citaat:
Ik weet nu dat ik in beweging kan blijven, en dat ga ik er ook in houden.

Prima voornemen...!!
(Al moet ik eerlijk zeggen dat het geen nieuwe freeze reactie kan voorkomen. Neemt niet weg dat het heel erg zinnig is om te doen!)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-08-22 19:50

Geplaatst door de TopicStarter : 21-08-22 19:50

Ineke2 schreef:
Naar een verzorgpaard gaan is normaal gesproken ook iets leuks doen, maar is voor ts lastig qua communicatie en dan werkt dat weer tegenstrijdig. Het menselijk brein is soms erg lastig om te snappen.

Ja daar zit het 'm in idd. Wat ik zei, als ik er eenmaal ben is er niks aan de hand en vind ik het heerlijk om er te zijn. Maar alle verwachting er omheen, hoe laag ook, legt me lam. Stom brein

@Janneke: ik zal nog vaak genoeg in de freeze modus terecht komen, maar ik moet eraan werken dat ik daar ook weer uit kan komen.

**Geplaatst**: 21-08-22 20:11

Geplaatst: 21-08-22 20:11

scrabbel schreef:
Liselot schreef:
Toen ik in mijn postnatale depressies zat kreeg ik ook vaak de opmerkingen waarom ik wel leuke dingen kon doen en niet kon werken. De leuke dingen kosten je energie, maar leveren ook energie op. Juist door die dingen te doen laad je je accu weer op en werk je weer aan het feit om überhaupt dingen te gaan doen. Dat moet je opbouwen en kan je niet zomaar ineens weer gaan doen. Door álle behandelaren, uwv coaches en re-integratie mensen wordt dit allemaal benadrukt.
Als je dit als mens niet kunt begrijpen kan ik alleen maar blij voor je zijn dat je je blijkbaar nog nooit zo gevoeld hebt

Of er zijn mensen die zich zo slecht voelen dat zelfs dat niks meer oplevert.

Daar zat ik in het begin ook; zelfs uit bed komen, voor mijn kind zorgen of douchen was te veel. Ik wilde hem van de trap laten vallen. Dus “rock bottom” ben ik maar al te bekend mee helaas.
Bij de eerste heeft het 2 jaar geduurd voor ik weer “normaal” kon functioneren en bij de 2e bijna 1,5 jaar en sommige mensen lukt het zelfs nooit.

Maar zo verschrikkelijk hard als er in dit topic wordt gereageerd naar iemand die in een psychisch gevecht zit kan ik echt met de kop niet bij. Mensen moeten zich de ogen uit de kop schamen.

**Geplaatst**: 21-08-22 20:15

Re: Verlies van motivatie, elke keer weer

Geplaatst: 21-08-22 20:15

Je moet maar zo denken, als ze zich dat niet kunnen voorstellen is alleen maar mooi voor hen, want dan hebben ze het nooit meegemaakt. Anders zouden ze beter (moeten) weten. Het is ook gewoon heel lastig als je zelf nooit depressief bent geweest. Ik vind persoonlijk dat je mensen dat ook niet helemaal kwalijk kunt nemen.

**Geplaatst**: 21-08-22 20:46

Geplaatst: 21-08-22 20:46

Iedere depressie is idd weer anders. Daarom is het zo enorm lastig om er een peil op te trekken.
De ene dag kun je bij wijze van spreken de hele wereld aan en de volgende dag lig je weer in de kreukels.
Wat dat betreft kan medicatie best een goede ondersteuning zijn. Dat vlakt de ergste pieken en dalen dan een stukje af.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-12-22 18:31

Geplaatst door de TopicStarter : 22-12-22 18:31

Ik dacht, ik pak dit topic weer eens op. Want het is een topic waar harde woorden zijn gevallen, maar waar ik ook weer sterk van wordt en van kan leren.

We zijn dus naar de F1 van Monza geweest, dat was leuk, maar tegelijkertijd een hel. Het was te vermoeiend, te zwaar. Op vrijdagavond reden en geen bussen meer en hebben we bijna 2 uur gelopen om thuis te komen. En toen moest het weekend zeg maar nog beginnen :')

Dus zaterdag was echt overleven, we hebben ook genoten maar damn, ik stond te duizelen van de uitputting :')

We hadden wel een chille plek dus dat was gelukkig nog een meevaller, maar boy ik zou dit niet meer zo doen, want het was echt een zware smet op het weekend

Enfin, het ging hier in het begin natuurlijk over een paard rijden. Ik durfde het in de eerste instantie niet meer aan om een nieuw bijrijdpaard te zoeken, maar toen ik in oktober op een paard van een lesklant reed, begon het weer zo te kriebelen dat ik toch de stap heb gewaagd. Ik heb met mezelf de afspraak gemaakt dat ik enkel zou toezeggen om een paard te rijden als het echt heel goed zou voelen. Dit keer geen gecompliceerd dier waar ik maar mee op de grond bleef werken, maar een paard waar ik in ieder geval gewoon zonder al teveel gedoe mee kon rijden. Liefst rond de 1.60 mtr en een Iberiër had wel de voorkeur.
En toen kwam Piet(verzonnen naam) aanzetten met Gerrit, een reus van een KWPN-er van 1.75 mtr :')

Dat wilde ik niet, maar hij zei dat mijn manier van rijden hem wel aan sprak en dat hij daarom contact met mij opnam. Dus ik heen, en wauw, rijden met Gerrit voelde als thuiskomen. Alsof je ineens compleet bent. Ik wist niet wat ik zocht, maar ik wist wel dat ik hem gevonden had. Gerrit is echt heel ongecompliceerd, staat los bij de poetsbeurt en opzadelen, is super stabiel en in het rijden zijn we echt een eenheid. Ik word oprecht blij als ik met hem aan het werk ben, want hij geeft me het gevoel dat hij het ook echt heel leuk vindt. Hij hinnikt zelfs bij het afstappen :')

Ik zei dat ik 1 keer in de week wilde rijden, maar ik ga zo gauw als het even lukt 2 keer in de week heen, al is dat nu met het weer wat lastig. Ik had helemaal niet als doel om wedstrijden te rijden, maar Gerrit is M1 geklasseerd dus heeft al aardig wat ervaring, en hij voelt zo stabiel en goed dat ik wel met hem wil shinen in de ring

Dus wie weet in het buitenseizoen. 8-)

Enfin, ik merk dat ik soms nog geneigd ben om af te zeggen, maar dat zit echt in mijn systeem. Door de traumatherapie merk ik dat ik nu makkelijker dingen aanpak omdat het verwachtingspatroon anders is. Het verschil is, dat ik het nu voor mezelf kan ompraten en direct kan zeggen 'je zit excuses te bedenken, je hebt geen reden om niet te gaan. Je gaat straks lekker rijden en genieten met Gerrit'. En dan kan ik de spanning om heen te gaan heel goed houden. Mijn angst wilde ook nog een poging wagen, toen ik de eerste keer op hem reed schrok hij en gaf hij een bokje, toen vertelde Piet dat de vorige bijrijders er bij dit soort bokjes vanaf vielen. Ik was helemaal niet bang, ik kon hem goed uitzitten, maar toch probeerde mijn angst me bang te maken met; 'wat als je valt, dan val je echt heel ver omlaag!' 'Je wil niet op een bokkend paard zitten!' 'Misschien moet je niet gaan rijden, want hij is eng.' Maar dat is inmiddels verleden tijd, want ik kan nu zijn schrikkerigheid goed omzetten naar energie, dus er is geen angst meer.
Dus we rijden heerlijk samen, en ik heb het naar m'n zin bij Piet en zijn vriend op stal. Wanneer ik merk dat ik minder gemotiveerd raak, zal ik dat hier zeker bespreekbaar maken, maar het lijkt voor nu niet echt nodig (maar dat dacht ik bij de vorige paarden ook, dus ik laat mezelf niet meer zo foppen

). Ik ben iig heel blij met Grote Gerrit

Edit: Ik werk momenteel nog niet, waar ik nog veel last van hem is vermoeidheid door dat mijn lichaam nog steeds in de traumastand staat. Ik probeer dit met haptonomie om te keren. Ik voelde me ook vrij nutteloos en uitzichtloos, daarom ga ik voor 1 of 2 uurtjes per week wat vrijwilligerswerk doen.

**Geplaatst**: 22-12-22 18:49

Re: Verlies van motivatie, elke keer weer

Geplaatst: 22-12-22 18:49

Heb je zondag dan nog wel een beetje kunnen volhouden op Monza? Lijkt me wel gaaf, zo'n raceweekend bijwonen.. Vooral als Max wint

Maar wat goed dat het beter gaat en dat je steeds beter ermee om kan gaan en dat je het voor jezelf kan ompraten! Dat is moeilijk hoor, een hele stap vooruit! En ook fijn dat je weer lekker kunt rijden. Dat met de angst ken ik wel, met mijn eigen paard heb ik dat niet meer, maar met een paard van iemand anders wel. Dat is moeilijk om overheen te stappen! Maar vind het heel fijn voor je dat het zo goed gaat!!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-12-22 18:54

Re: Verlies van motivatie, elke keer weer

Geplaatst door de TopicStarter : 22-12-22 18:54

Dank je, lieve woorden

Haha ik heb alle dagen wel genoten hoor, want ik ben ook fanatiek fan van de F2 en ook wel van de F3, dus vrijdag waren er al kwalificaties en zaterdag al races

En we zijn bij de F2/F3 paddock op bezoek geweest en ik heb allerlei rijders ontmoet. Dus alle dagen waren top in dat opzicht

Ja ik ben normaal niet zo bang aangelegd wanneer het om paarden gaat, maar ik heb wel last van angst en soms is dat heel erg aanwezig, ook buiten de paarden om (bang in het donker, bang om overvallen te worden, bang om een auto-ongeluk te krijgen etc). Maar gelukkig is dat nu niet meer het geval met Gerrit