Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-02-22 12:13

Geplaatst door de TopicStarter : 25-02-22 12:13

L_iek schreef:
Nadat ik meerdere keren af moest stappen van mijn instructrice omdat het echt niet ging zijn wij gestopt met dressuur rijden. We rijden nu alleen buiten in het bos en doen af en toe eens mee aan een springles. Sindsdien gaat het stukken beter

Dat is eigenlijk voor ons ook het beste. Maarja in het na jaar 40u werken en alleen in de avonden heen kunnen maakt dat gewoon lastig.

Dit weekend word het in ieder geval stralend buitenrit weer.

**Geplaatst**: 25-02-22 12:19

Re: Kom je altijd gelukzalig van je paard?

Geplaatst: 25-02-22 12:19

@nature93 , snap ik. Ik heb het geluk dat ik onregelmatig werk en daardoor dus ook overdag kan.

**Geplaatst**: 25-02-22 12:23

Geplaatst: 25-02-22 12:23

Nature93 schreef:
Bedankt voor de reacties!
Ik baal een klein beetje omdat ik dacht eindelijk een manier had gevonden om tevreden af te stappen. Het lijkt allemaal heel logisch en misschien klopt het ook wel en komen er echt wel goede momenten.

Fijn...!

Citaat:
Maar wat ik heel vaak heb en dat beaamd mijn instructrice ook. Dan ben je van plan om eens lekker te gaan rijden. Dan ga je van alles doen. Stap, draf, galop. Overgangen, wijken, nagevelijk, figureren. Uiteindelijk ben je een uur verder en je hebt het gevoel dat niks echt lukt en bent kapot. Daar herken ik mij heel erg in.

.... ik hoor mijn yoga juf roepen 'begeerte!'
(En daar hoort een verhaal bij dat dat een soort van fuik is, 'dingetje x moet en zal'.)

Citaat:
Toen las ik op FB nog een quote 'het is effectiever om gericht te trainen dan hard trainen.' Vanuit daar ben ik dus begonnen met het idee eerst de stap, dan de draf en uiteindelijk de galop.

Prima!

Citaat:
Mijn paard heeft op rechts meer moeite met stelling en buiging dan op links. Dus een goede oefening in stap is om voltes te rijden met buiging en stelling. Paard van binnen been, naar buiten hand te rijden. En dan gewoon per keer 20/30 minuutjes hier aan spenderen.

Dat is één van de vele opties.
'Paard vind het moeilijk, we doen het 100x'.
Een andere optie is de vraag wat het moeilijk maakt.
Stijfheid...? (Misschien eerst een bosritje? Wandelen, werken aan de hand?)
Scheefheid van het paard?
Scheefheid van de ruiter...?
Iets specifieks dat rechtsachter verhindert om onder de massa te stappen...?
En er zijn methoden die stellen dat een paard het eerst nodig heeft om sterke 'core' spieren te hebben, zodat het dier goed zijn eigen zwaartepunt kan 'beheren', voor hij stelling en buiging überhaupt kan.
... en denk maar eens aan beginnende schaatsers 'op glad ijs' : omdat je te weinig controle over je zwaartepunt hebt, houdt je automatisch van alles 'vast/ stijf/ verkrampt'. De oplossing zit m in zogezegd de core spieren (niet de been- of teugelhulpen).

Dit soort 'mentaal werken aan de basis' voorkomt veel stress!

Citaat:
Maar de eerst volgende les ga ik eens met mijn instructrice bespreken of aan het been in stap niet eerst een goede stap is en de voorkant wat los te laten.

Op zich klinkt dat prima : stap, aan het been, en langere teugel.
(Ik ben gewaarschuwd: kijk uit met stap. Je kunt de stap makkelijk verkl#ten. 'Laat het dier een prettig, actief tempo kiezen en houdt de hals lang'. Op telgang zit je niet te wachten.)

Citaat:
Maar wat ik eigenlijk vooral veel belangrijker vind om te kunnen is: paardrijden bij het paardrijden houden. Als het niet lukt zoals je wilt dat het lukt; zucht dan een keer diep en denk ach volgende keer is er weer een keer en ga met de orde van de dag verder.

Dat is een keuze.
Zelf doe ik het anders.

Citaat:
Iemand zei hier in dit topic 'Soms lukt het niet zo goed en baal ik, maar dat ben ik bij het na verzorgen al weer vergeten en geniet ik van het poetsen.' Nou dat zou ik dus willen!

... wat houdt jou hierbij tegen?

Citaat:
Maar ik ben iemand die alles overdenkt en analyseert. Ik kan nu nog bedenken wat er niet goed ging, wat ik beter had kunnen doen of het wel gaat lukken en balen dat het niet lukt en echt een beetje down zijn. Terwijl ik op mijn werk zit! Dingen los laten is niet mijn sterkste kant.

**Geplaatst**: 25-02-22 12:58

Geplaatst: 25-02-22 12:58

L_iek schreef:
Nadat ik meerdere keren af moest stappen van mijn instructrice omdat het echt niet ging zijn wij gestopt met dressuur rijden. We rijden nu alleen buiten in het bos en doen af en toe eens mee aan een springles. Sindsdien gaat het stukken beter

Ohh wow, dat heb ik niet eerder gehoord. Wat jammer!

Staakt je paard, staak jij?
Andere instructie geen goed idee? Dit gaat zo tegen mijn instructiehart in, iedereen zou moeten kunnen genieten.

**Geplaatst**: 25-02-22 13:34

Re: Kom je altijd gelukzalig van je paard?

Geplaatst: 25-02-22 13:34

Elk paard heeft een moeilijke kant. Wij zelf kunnen als we links zijn ook maar moeilijk rechts leren schrijven en andersom.
Zo zie ik het bij een paard net zo.
Zal de ene kant altijd makkelijker en beter gaan dan de andere kant.

**Geplaatst**: 25-02-22 14:20

Re: Kom je altijd gelukzalig van je paard?

Geplaatst: 25-02-22 14:20

vindt paardrijden heerlijk maar heb geen bak dus rij altijd buiten. Mijn arabier die gekoerst heeft jaren terug, kent nog steeds maar 1 versnelling dus is altijd heet, dus nooit een ontspannen ritje. Mijn welsh cob die altijd dekhengst is geweest, ziet nog steeds overal sabeltandtijgers dus rij ik alleen als het buiten rustig is (erg veel verkeer hier) en het weer ook zacht is...

**Geplaatst**: 25-02-22 17:21

Geplaatst: 25-02-22 17:21

Sunnda schreef:
L_iek schreef:
Nadat ik meerdere keren af moest stappen van mijn instructrice omdat het echt niet ging zijn wij gestopt met dressuur rijden. We rijden nu alleen buiten in het bos en doen af en toe eens mee aan een springles. Sindsdien gaat het stukken beter

Ohh wow, dat heb ik niet eerder gehoord. Wat jammer!

Staakt je paard, staak jij?
Andere instructie geen goed idee? Dit gaat zo tegen mijn instructiehart in, iedereen zou moeten kunnen genieten.

Als het niet lukt raak ik heel gefrustreerd. Ligt niet aan mijn paard maar echt aan mij. Als mijn paard het moeilijk vindt gaat hij drammen waardoor ik nog gefrustreerder raak. Doe ons er dus allebei geen plezier mee als we gaan dressuren.
Vandaar dat ik mijn wedstrijd outfit verkocht heb en nu alleen nog maar dingen doe die zowel paard als ik leuk vinden. We hebben laatst een ridder workshop gedaan en dat vond vooral mijn paard fantastisch. Hij werd helemaal fanatiek en alles lukte toen ook. Dan stap ik dus helemaal blij af.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-02-22 17:34

Geplaatst door de TopicStarter : 25-02-22 17:34

Janneke2 schreef:
Nature93 schreef:
Bedankt voor de reacties!
Ik baal een klein beetje omdat ik dacht eindelijk een manier had gevonden om tevreden af te stappen. Het lijkt allemaal heel logisch en misschien klopt het ook wel en komen er echt wel goede momenten.
Fijn...!
Citaat:
Maar wat ik heel vaak heb en dat beaamd mijn instructrice ook. Dan ben je van plan om eens lekker te gaan rijden. Dan ga je van alles doen. Stap, draf, galop. Overgangen, wijken, nagevelijk, figureren. Uiteindelijk ben je een uur verder en je hebt het gevoel dat niks echt lukt en bent kapot. Daar herken ik mij heel erg in.

.... ik hoor mijn yoga juf roepen 'begeerte!'
(En daar hoort een verhaal bij dat dat een soort van fuik is, 'dingetje x moet en zal'.)
Citaat:
Toen las ik op FB nog een quote 'het is effectiever om gericht te trainen dan hard trainen.' Vanuit daar ben ik dus begonnen met het idee eerst de stap, dan de draf en uiteindelijk de galop.

Prima!
Citaat:
Mijn paard heeft op rechts meer moeite met stelling en buiging dan op links. Dus een goede oefening in stap is om voltes te rijden met buiging en stelling. Paard van binnen been, naar buiten hand te rijden. En dan gewoon per keer 20/30 minuutjes hier aan spenderen.

Dat is één van de vele opties.
'Paard vind het moeilijk, we doen het 100x'.
Een andere optie is de vraag wat het moeilijk maakt.
Stijfheid...? (Misschien eerst een bosritje? Wandelen, werken aan de hand?)
Scheefheid van het paard?
Scheefheid van de ruiter...?
Iets specifieks dat rechtsachter verhindert om onder de massa te stappen...?
En er zijn methoden die stellen dat een paard het eerst nodig heeft om sterke 'core' spieren te hebben, zodat het dier goed zijn eigen zwaartepunt kan 'beheren', voor hij stelling en buiging überhaupt kan.
... en denk maar eens aan beginnende schaatsers 'op glad ijs' : omdat je te weinig controle over je zwaartepunt hebt, houdt je automatisch van alles 'vast/ stijf/ verkrampt'. De oplossing zit m in zogezegd de core spieren (niet de been- of teugelhulpen).

Dit soort 'mentaal werken aan de basis' voorkomt veel stress!
Citaat:
Maar de eerst volgende les ga ik eens met mijn instructrice bespreken of aan het been in stap niet eerst een goede stap is en de voorkant wat los te laten.

Op zich klinkt dat prima : stap, aan het been, en langere teugel.
(Ik ben gewaarschuwd: kijk uit met stap. Je kunt de stap makkelijk verkl#ten. 'Laat het dier een prettig, actief tempo kiezen en houdt de hals lang'. Op telgang zit je niet te wachten.)
Citaat:
Maar wat ik eigenlijk vooral veel belangrijker vind om te kunnen is: paardrijden bij het paardrijden houden. Als het niet lukt zoals je wilt dat het lukt; zucht dan een keer diep en denk ach volgende keer is er weer een keer en ga met de orde van de dag verder.

Dat is een keuze.
Zelf doe ik het anders.
Citaat:
Iemand zei hier in dit topic 'Soms lukt het niet zo goed en baal ik, maar dat ben ik bij het na verzorgen al weer vergeten en geniet ik van het poetsen.' Nou dat zou ik dus willen!

... wat houdt jou hierbij tegen?
Citaat:
Maar ik ben iemand die alles overdenkt en analyseert. Ik kan nu nog bedenken wat er niet goed ging, wat ik beter had kunnen doen of het wel gaat lukken en balen dat het niet lukt en echt een beetje down zijn. Terwijl ik op mijn werk zit! Dingen los laten is niet mijn sterkste kant.

Als we normaliter dressuurmatig rijden, of een poging daar toe doen dan beginnen we natuurlijk altijd met stap.
Normaal ging dat juist altijd wel heel goed. Ik vernam dat ze altijd heel vlot weg stapte en goed aan het been was.
Voordat ik mij richtte op het gerichtrijden (zoals ik nu doe) en gewoon een uur wat aanhobbelde dan begon ik gewoon met losstappen en daarna wat teugels oppakken en wat figuren gaan rijden. Ik was niet heel veel bezig met stelling. Eigenlijk was dit nog het beste onderdeel van ons hele rijden. Dan bedacht ik zelf 'ik heb tenminste lekker ingestapt.'
Dus misschien ben ik wel veel te veel met de voorkant bezig geweest afgelopen sessies en ineens meer druk dat paardlief het gevoel heeft te moeten inhouden en ook niet meer weet wat ze moet doen. Maar het is natuurlijk ook een stuk meer werk oefeningen in stap ipv stappen aan een lange teugel en haar karakter is vaak wel dat ze dan wat minder gaat doen.
Bijvoorbeeld in de groepsles stapt ze in het begin heel vlot door, dan draven en galopperen we en vervolgens even lekker stappen om bij te komen. Dan moet ik haar echt even weer motiveren om door te stappen en aan het werk te gaan. Ik heb juist het idee dat veel doen/vragen bij haar averechts werkt soms.
Ik heb ook wel eens menles gehad (buiten) en ons probleem was ook het voorwaarts lopen. Ik was gewend om veel aan te drijven en deed dat dus ook in de les.
Vervolgens zegt mijn instructeur 'stop daar eens mee, we zijn net 20 min bezig dit is een prima tempo voor het begin' toen moest ik gewoon wat oefeningen rijden om haar wat losser te krijgen. Daarna wat overgangen en einde van de les had ik een paard wat ik op 2 pinken kon rijden en alleen maar de leidsels wat mee te geven en we vlogen voorruit. Sindsdien laat ik haar voor de wagen nooit meer boven haar tempo in het begin. Liever wat er onder zodat ze rustig opbouwd.
Wat ik ook heel veel aan haar merk. Stel ik ga morgen op buitenrit na 2 weken niet te zijn geweest, dan is ze lekker actief waarschijnlijk. Ga ik zondag weer kan het al iets minder zijn, ga ik maandag of dinsdag weer dan moet ik haar waarschijnlijk motiveren. Ik merk dat dit eigenlijk met alles zo is bij haar wat we doen, dressuur, buitenritten, grondwerk.

Wat ik ook heel moeilijk vind is het 'doorpakken van aan het been zijn.' Dan zegt iedereen je moet gewoon streng/conseqent zijn, pak maar door. Vervolgens leg ik kuit aan, geen reactie, ik geef harder been, geen reactie. Vervolgens kom ik flink in met been/zweep en gaat ze goed naar voren. Maar teugels los, geen stelling, hoofd omhoog. Prima, proberen we het opnieuw. Maar ik blijf hier in hangen vaak. Dat deze 3 opties constant nodig zijn. (in de groepsles niet trouwens, dan been aanleggen voldoende voor een mooie middendraf)

En ik denk dan ook, het paard word 11 maart 20 waar doen we het voor?
En tegelijkertijd denk ik nu ook waar ben ik mee bezig? Waarom ga ik dit zo analyseren? Mijn vader rijd haar ook en die is het vergeten als hij af stapt bij wijze van..

**Geplaatst**: 25-02-22 18:42

Re: Kom je altijd gelukzalig van je paard?

Geplaatst: 25-02-22 18:42

Ik denk dat je te perfectionistisch bent.
Als ze een tik krijgt met de zweep, is het niet zo raar dat de overgang niet goed is. Maar dat is het doel ook niet van die tik. Het doel is dat ze beter op je been reageert. Als je èn die reactie op je been wilt verbeteren èn het hoofd goed houden, maak je het jezelf onmogelijk.
Eerst zorgen dat ze aan je been staat en hoe dat gaat maakt dan niet uit. Vervolgens als ze goed aan je been staat, kun je aan dat hoofd werken. En dus niet na die tik gelijk verwachten dat de eerste overgang daarna als zonder hoofd omhoog gaat, nee, dan moet je eerst testen of ze nu wel aan je been staat en op een kleine hulp weg gaat en als je die bevestiging hebt, kun je een stap verder.

Er zijn genoeg paarden die een makkelijkere manier zoeken wanneer ze het moeilijk vinden, maar het is aan jou om ervoor te zorgen dat je de grens niet te ver overgaat en elk probleempje een voor een oplost en niet direct het perfecte plaatje wil.

**Geplaatst**: 25-02-22 22:45

Geplaatst: 25-02-22 22:45

Maar waarom zou je niet weer rijden zoals eerst tijdens het losrijden? Dus lekker aan losse teugel stappen, draven en galoperen. Niet te veel vragen, gewoon voorwaarts en op eigen benen. Als je losgereden hebt kan je terug naar stap en aan bepaalde dingen gaan werken.

Maar het klinkt wel alsof je je iets te veel focust op de voorkant. Als je bezig gaat met stelling en buiging en paard daarbij te veel terug komt moet je eerst weer werken aan voorwaarts en actief houden. Misschien moet je eens nagaan wat je precies doet als je stelling en buiging vraagt?

Mijn losrijden stelt niet altijd zoveel voor. Gewoon reactie op mijn been naar voren, reageren op zit voor remmen en vaak zelfs stukje galop in verlichte zit. Niks aan het hoofd doen, eigenlijk niks behalve in lekker tempi naar voren. Zodat zij ook echt los wordt, want galop werkt het beste om hele lijf te gebruiken. Omdat ik daar geen eisen in heb kan dat ook niet fout gaan en zelfs als ik daarna zou stoppen heeft ze wel lekker beweging gehad. Zelfs als ik maar 5 minuten stap daarna opgepakt en Day goed gaat. Dan heb ik ook geen gevoel van door moeten gaan, terwijl het doel al behaald is.

Als jij aan reactie op been werkt maakt het niet uit wat het hoofd of de rest van het lijf doet. Het is alleen maar de bedoeling dat er reactie komt. Beloon je wel die reactie? Ook al komt die pas na een tik? Of ga je weer meteen opnieuw die ivergang rijden zonder aan te geven dat vooruit de juiste reactie was?

**Geplaatst**: 27-02-22 11:54

Geplaatst: 27-02-22 11:54

Nature93 schreef:
Als we normaliter dressuurmatig rijden, of een poging daar toe doen dan beginnen we natuurlijk altijd met stap.
Normaal ging dat juist altijd wel heel goed. Ik vernam dat ze altijd heel vlot weg stapte en goed aan het been was.
Voordat ik mij richtte op het gerichtrijden (zoals ik nu doe) en gewoon een uur wat aanhobbelde dan begon ik gewoon met losstappen en daarna wat teugels oppakken en wat figuren gaan rijden. Ik was niet heel veel bezig met stelling. Eigenlijk was dit nog het beste onderdeel van ons hele rijden. Dan bedacht ik zelf 'ik heb tenminste lekker ingestapt.'
Dus misschien ben ik wel veel te veel met de voorkant bezig geweest afgelopen sessies en ineens meer druk dat paardlief het gevoel heeft te moeten inhouden en ook niet meer weet wat ze moet doen. Maar het is natuurlijk ook een stuk meer werk oefeningen in stap ipv stappen aan een lange teugel en haar karakter is vaak wel dat ze dan wat minder gaat doen.

Ik begin doorgaans met vierkantjes stappen zonder stelling of buiging.
Daar moest mijn paard eerst erg over puzzelen, en dan is het normaal,
sterker nog: dan is het goed om terug te komen in het tempo.
(In das Skala der Ausbildung staat niet : gij zult fikse snelheid maken er staat niets over 'tempo!', het gaat over 'tact', ritme, regelmaat.)

En rechtrichten heeft geen echte teugeldruk nodig, met drie gram in de hand gaat het uitstekend.

Citaat:
Bijvoorbeeld in de groepsles stapt ze in het begin heel vlot door, dan draven en galopperen we en vervolgens even lekker stappen om bij te komen. Dan moet ik haar echt even weer motiveren om door te stappen en aan het werk te gaan.

Nu ja, wellicht is ze ook gewoon moe...

Citaat:
Ik heb juist het idee dat veel doen/vragen bij haar averechts werkt soms.

Gevoelige paarden zijn snel 'dood voor het been'.
Wat aardig gaat is: je been ligt stil, wil je gaan drijven, doe je eerst je been heel even er af, geen reactie, klein duwtje.

Citaat:
Ik heb ook wel eens menles gehad (buiten) en ons probleem was ook het voorwaarts lopen. Ik was gewend om veel aan te drijven en deed dat dus ook in de les.
Vervolgens zegt mijn instructeur 'stop daar eens mee, we zijn net 20 min bezig dit is een prima tempo voor het begin' toen moest ik gewoon wat oefeningen rijden om haar wat losser te krijgen. Daarna wat overgangen en einde van de les had ik een paard wat ik op 2 pinken kon rijden en alleen maar de leidsels wat mee te geven en we vlogen voorruit.

Hou dit er in...!

Citaat:
Sindsdien laat ik haar voor de wagen nooit meer boven haar tempo in het begin. Liever wat er onder zodat ze rustig opbouwt.

ik ben persoonlijk gewoon tegen het verschijnsel 'paard over het tempo rijden'.
Nergens goed voor. (Tenzij jullie leven afhangt van rengalop.) In dressuur werkt het contra productief. Het dier wordt stijf en heeft dagen later nog spierpijn.

Citaat:
Wat ik ook heel veel aan haar merk. Stel ik ga morgen op buitenrit na 2 weken niet te zijn geweest, dan is ze lekker actief waarschijnlijk. Ga ik zondag weer kan het al iets minder zijn, ga ik maandag of dinsdag weer dan moet ik haar waarschijnlijk motiveren. Ik merk dat dit eigenlijk met alles zo is bij haar wat we doen, dressuur, buitenritten, grondwerk.

Nu, goede waarneming!
Ik zou zeggen : een turfschriftje en veel afwisseling en aandacht voor rustdagen (= dikke poets/ massage beurt, wandelen, weidegang, spelen met vriendjes in de paddock).

Citaat:
En tegelijkertijd denk ik nu ook waar ben ik mee bezig? Waarom ga ik dit zo analyseren? Mijn vader rijd haar ook en die is het vergeten als hij af stapt bij wijze van..

Hmmm, er zijn twee typen perfectionisme.
De een is angst om fouten te maken. ("Draai die angst de nek om!", want dit vergalt alleen je leven.)
De ander is dat een x aantal mensen juist motiveert om GOED 'werk' af te leveren. Een eigenschap die zo stom nog niet is als je verantwoordelijk bent voor een ander levend wezen...