Bokt.nl

**Geplaatst**: 15-12-19 22:59

Geplaatst: 15-12-19 22:59

Mijn man is 48 en gaat binnenkort beginnen met mennen met zijn tinker..

Deze wordt nu beleerd en hij neemt het daarna over.. Omdat hij later in zijn leven pas met paarden is begonnen, heeft hij niet de "angst" opgebouwd die velen van ons hebben opgebouwd over de jaren..

Scheelt best een hoop, want hij ziet 't op die manier helemaal zitten, en aangezien ik groom, zie ik de beren wel op de weg.. :))

**Geplaatst**: 15-12-19 23:26

Re: Paardrijden op middelbare leeftijd: hoe ga jij daar mee om?

Geplaatst: 15-12-19 23:26

Voor volwassenen met een pony is er ook een topic:

[HK] De ponypletters

Ik rij op mn 45ste ook nog pony. Ben te lang, gelukkig niet te zwaar. We hebben lol samen. Daar gaat t om.

**Geplaatst**: 16-12-19 01:00

Geplaatst: 16-12-19 01:00

MirandaFuego schreef:
OleJon schreef:
ik ben 37 jaar en in combinatie met een pony. Tinker van 1.43 kijken mensen soms wel vreemd
maar boeit me niet. Op de manege waar ik rij rijden meer vowassende op ponys. daar staan eigenlijk alleen maar ponys

Nou ja Malik is 1.48, mijn vorige ook 1.43, hangt er meer van af hoe groot je zelf bent, en hoe ouder, hoe kleiner.

Flitzz, zelf rij ik nu ook niet, maar er is nog zoveel te doen wat ik ook allemaal heel leuk vind met mijn driejarige!
Het rijden is gewoon het extraatje voor de toekomst.

Hihi nee hoor, hangt neit af van hoe kleinje zelf bent

Ben 1,87 en heb een 1,41 en 1,56, j
Had een 1,48....
Ben nu met gezondheisd klachten dolblji dat ze klein zijn. Kan ik zadel soort van rehctdoor duwen 8-)

**Geplaatst**: 16-12-19 01:20

Re: Paardrijden op middelbare leeftijd: hoe ga jij daar mee om?

Geplaatst: 16-12-19 01:20

Ik ben 45+ en rij vrij onbevangen.

Rij al mn hele leven. Vanaf mn 4e in het bos en va mijn 5e in de les. Sinds mijn 12e eigen pony's en heb zeker wel angsten gekend. Dat was dan eigenlijk na een harde val of echt geen klik met een paard.

Toen onze zoon geboren werd was ik 22 en toen heb ik echt bijna een jaar helemaal niet gereden en daarna toch wel angstig geweest.

We hadden ook wat moeilijke paardjes. Op een gegeven moment had ik een nieuwe pony en die na een paar weken al te koop. Toch doorgezet en me meer gaan verdiepen in het paard, het hoe en waarom etc. Had daarvoor alleen maar streng les gehad eigenlijk.

met die pony zoveel vertrouwen gekregen en echt grenzen verlegd. Nu wat meer paarden en rij vooral in het bos. Ik kan uren zitten en hobbelen, maar kan ook even flink het gas erop doen. Rij ook met de andere paarden aan de hand mee, dus rij ik 1 en neem er 1, 2 of 3 aan de hand ernaast.
Nu een tijd 6 paarden gehad en nu 5 en daar niet meer mee geprobeerd.

We hebben ze nu aan huis en ze lopen 24/7 rond, zijn super relaxed en kan echt alles met ze.

Mn merrie van 12 heb ik net 2 maanden en moeten we weer oppakken met rijden. Die schijnt niet de makkelijkste zijn. Heeft net een veulen eraf en wij waren bezig met alles paard klaar maken, dus hebben een band kunnen opbouwen.
Ben wel zo wijs dat ik er de eerste keer niet op ga zitten als ik alleen ben bijv. Maar in principe is dat met elk paard als je gaat rijden een risico.

Met onze eigen paarden echt een klik en 100% vertrouwen. Maar heb ik dat niet, dan gaat het wel wat stroever.

Heb zelf les gegeven en angst werkt wel echt tegen je. Spanning heeft effect op je zit, houding en je paard. En ik zeg altijd; ik vertrouw mijn paarden, maar veel belangrijker; zij vertrouwen mij. Ik behandel ze zo eerlijk als ik kan en ben duidelijk.

Mijn man is 47 en heeft sinds zijn25e gereden, maar wat paarden pech gehad. Hij heeft nu voor de 3e keer een paard moeten laten gaan. Wij rijden western en hij vindt met de koetjes spelen erg leuk. Maar de laatste, een 10jr ruin was nog nooit onder de man naar het bos geweest en hij nam hem zo mee.

Het voelde goed en dan gaat het goed. Waar hij ook een periode wat angst heeft gehad. 20jr geleden na een hele harde klap eraf en 5jr geleden na een hele harde val. Maar zoals met de laatste; als het vertrouwen er is en het zit goed, merk je dat aan alles. Terwijl dat paard ook echt niet voor iedereen geschikt was.

Ik zit ook in het 40+ topic en daar gaat het over van alles. Dus ook je gewone leven naast de paarden.

Zelf heb ik trouwens bechterew(reuma) en al vanwege andere redenen verschillende operaties ( 5x buik, 1x hernia, 3x knie etc) gehad, maar laat me echt nooit daardoor tegenhouden. Toen ik op krukken liep, klom ik er ook op. En na een buikoperatie doe ik gewoon rustig aan. Van mn reuma met rijden niet echt last. Hooguit als het koud is en ik een alleen stap door het bos, dus zit te zitten........Dan is afstappen even een dingetje.

**Geplaatst**: 16-12-19 08:44

Geplaatst: 16-12-19 08:44

JeaDH schreef:
Ik rijd ook een D pony, 1.47. Ook dressuur wedstrijden ik heb nooit t idee dat mensen het gek vinden. Pas er met mijn 159 natuurlijk ook heel mooi op.

[ [url=m/mXzWHS.jpg]Afbeelding[/url] ]

Wat een knapperd! En idd een mooie combinatie samen.

Maar jullie zijn allemaal al super ervaren na jaren rijden en het hebben van paarden.
Ik kom, als bijna 40er, net kijken haha. Voel me soms zo'n leek op stal.
Dus dan is het ook weer iets anders.

**Geplaatst**: 16-12-19 10:16

Geplaatst: 16-12-19 10:16

[quote/]
Maar jullie zijn allemaal al super ervaren na jaren rijden en het hebben van paarden.
Ik kom, als bijna 40er, net kijken haha. Voel me soms zo'n leek op stal.
Dus dan is het ook weer iets anders.[/quote]

Nee hoor, ben pas op 37 begonnen op de manege met daar een jaartje lessen, dan een jaartje getwijfeld tussen dressuur en gangen rijden met ijslanders en nu sinds 1 jaar een eigen ijslander.

Dat is het voordeel als volwassene, als ik een eigen paardje wil, koop ik dat en kan ik het zelf onderhouden $*\o/*$ .

**Geplaatst**: 16-12-19 10:35

Geplaatst: 16-12-19 10:35

Ik heb als kind tot mijn 16de gereden en had een eigen pony, daarna jaren niet. Rond mijn 20ste een poosje op een manege gereden daarna weer jaaaaaaren niet.
Onze oudste dochter wilde op een gegeven moment graag rijden. Dus die ging op manege les en kreeg later een eigen pony. Jongste dochter raakte ook besmet met het pony virus en kreeg op een gegeven moment ook een pony.
Na jaren mijn dochters te hebben gegroomd heb ik op mijn 48ste een pony voor mezelf gekocht en ben zelfs wedstrijden gaan rijden. Maar ik ga ook heel vaak het bos in heeerlijk vind ik dat!

@19wendy80 Nooit te oud om te leren toch +:)+

**Geplaatst**: 16-12-19 10:41

Geplaatst: 16-12-19 10:41

Ik loop tegen de 40 en heb inmiddels ruim zelf jaar hetzelfde exemplaar onder mijn achterste. Daar durf ik eigenlijk alles mee omdat ik hem door en door ken en we samen zijn gegroeid naar waar we nu staan. We kunnen echt uren door het bos sjouwen samen, met anderen of gewoon aan het werk in de bak.
Maar met vreemde paarden ben ik ook echt een piepmuis hoor. Ik stap echt niet overal meer op, behalve als ik weet dat het écht een braaf paard is.

Mijn man (53) heeft nooit wat met paarden gehad en sinds wij samen zijn, leert hij steeds meer. Gaat nu zelf voeren, poetsen, wandelen en heeft er een paar keer op gezeten. Hij wil graag eens mee het bos in, maar ja, dat gaat natuurlijk niet zomaar.
Ik merk dat ik het een heel spannend idee vind dat hij zou gaan rijden, terwijl ik zelf al jaren rijd en hij het gewoon zelf ziet zitten

**Geplaatst**: 16-12-19 12:14

Geplaatst: 16-12-19 12:14

@Daihyo wat leuk dat je man interesse toont, de mijne is sinds ik Fagri heb welgeteld 3 maal mee geweest. Ik zou wat graag met hem door het bos struinen

anderzijds begrijp ik je voorzichtigheid wel

En idd, met mijn paardje durf ik zowat alles, ergens anders opkruipen zie ik alleen zitten als mijn instructeur zegt dat ik het echt wel kan. Ik kan wel rijden maar enkel als ik erop een klik heb met het paard in kwestie, dan mogen ze wat uitsteken, als ik geen verbinding heb vind ik het braafste paard nog maar niks, vreemd hoor :')

.

**Geplaatst**: 16-12-19 12:26

Re: Paardrijden op middelbare leeftijd: hoe ga jij daar mee om?

Geplaatst: 16-12-19 12:26

Bijkomstigheid is een dubbele hernia

Zitten en stappen gaat goed. Sterker nog, is heel goed voor zijn rugspieren. Maar hij moet er niet afvallen. En dat is bij paardrijden dan wel weer een risico. Vandaar dat ik het spannender vind dan hij denk ik. Het is nu eenmaal een paard, geen fiets.

**Geplaatst**: 16-12-19 18:30

Geplaatst: 16-12-19 18:30

Cilianne schreef:
[quote/]
Maar jullie zijn allemaal al super ervaren na jaren rijden en het hebben van paarden.
Ik kom, als bijna 40er, net kijken haha. Voel me soms zo'n leek op stal.
Dus dan is het ook weer iets anders.

Nee hoor, ben pas op 37 begonnen op de manege met daar een jaartje lessen, dan een jaartje getwijfeld tussen dressuur en gangen rijden met ijslanders en nu sinds 1 jaar een eigen ijslander.

Dat is het voordeel als volwassene, als ik een eigen paardje wil, koop ik dat en kan ik het zelf onderhouden $*\o/*$ .[/quote]

Idd, aan niemand hoef je toestemming te vragen. Nou ja, misschien aan een evt partner dan haha.

**Geplaatst**: 16-12-19 18:53

Geplaatst: 16-12-19 18:53

Wat zijn jullie nog allemaal lekker jong. Net 60 geworden en bezig mijn jonge hengst in te rijden. Wel een heel stuk voorzichtiger geworden, als het hard waait maar even niets of lange teugel. Zorg ook dat ie niet barst van de energie, dus eerst longeren. Maar ik zou het nog steeds niet willen missen. Ik heb wel van jongsaf gereden dat scheelt wel.

**Geplaatst**: 16-12-19 18:53

Geplaatst: 16-12-19 18:53

Ahum, als het op mijn paardje aankomt heeft echtgenoot vrij weinig in de pap te brokken

.
Nee serieus, het is hij die mij heeft aangemoedigd om een eigen paard te kopen en hij is daar nog altijd blij om omdat ik telkens zo goed gezind en ontspannen terug thuiskom

**Geplaatst**: 16-12-19 23:26

Re: Paardrijden op middelbare leeftijd: hoe ga jij daar mee om?

Geplaatst: 16-12-19 23:26

Ik heb al gereageerd, maar tussen de paarden dacht ik er nog over na vanmiddag en ik denk eigenlijk dat ik juist meer durf dan vroeger. Wel op een andere manier.

Toen was het vooral veel springen en buiten racen met de pony's zonder angst. Toen wel een paar keer een periode van angst gehad na een val. Maar ik dacht niet na, deed mee met de rest en zo ging dat. Zelfs als je iets eng vond deed je dat, maar met spanning.

Nu denk ik nog steeds niet altijd na, maar ben veel rustiger bij mijn paarden en kan ze veel beter lezen en peilen. Ik heb zoveel meer vertrouwen. Als dat er niet is, doe ik inderdaad ook niet gek.

**Geplaatst**: 17-12-19 00:29

Geplaatst: 17-12-19 00:29

Ik ben 63, dus wat voorbij middelbaar. Ik rij nog steeds en heb drie paarden bij huis staan.
Nog steeds ga ik naar buiten of doe academische rijkunst.
Ook gewoon dressuur gedaan. Doe nog grondwerk.
Heb ook cutting gedaan, maar ben daarmee gestopt.
Ben wel iets voorzichtiger geworden.

**Geplaatst**: 18-12-19 14:49

Geplaatst: 18-12-19 14:49

Vandaag mijn eerste buitenrit gemaakt!.
Nou ja, die heb ik ooit weleens gemaakt. Als tiener zijnde, tijdens een vakantie, een eeuwigheid geleden haha.

Ik vond het super spannend! Even een moment gehad van klotsende oksels omdat hij iets heel eng vond, maar uiteindelijk bijna 2 uur gereden!
Samen met 2 stalgenootjes, die mij en Limbo echt enorm ondersteund en begeleid hebben.
Dit is waar ik het voor ben gaan doen, die angsten aangaan en er vooral aan gaan werken.

Afbeelding

**Geplaatst**: 18-12-19 14:59

Geplaatst: 18-12-19 14:59

19wendy80 schreef:
Vandaag mijn eerste buitenrit gemaakt!.
Nou ja, die heb ik ooit weleens gemaakt. Als tiener zijnde, tijdens een vakantie, een eeuwigheid geleden haha.

Ik vond het super spannend! Even een moment gehad van klotsende oksels omdat hij iets heel eng vond, maar uiteindelijk bijna 2 uur gereden!
Samen met 2 stalgenootjes, die mij en Limbo echt enorm ondersteund en begeleid hebben.
Dit is waar ik het voor ben gaan doen, die angsten aangaan en er vooral aan gaan werken.

[ [url=m/CwZhla.jpg]Afbeelding[/url] ]

Jeeuj, ja daar doe ik het ook voor!

Gisteren voor de 1e keer met de oudste dochter samen met z' n tweeën op wandeling (ze is net 12 geworden). Ze vond het super fijn en ik ook

. Hopelijk overleven we zo haar pubertijd

Al die verhalen over 40+ 'ers die lekker verder rijden geeft mij wel hoop! Ik ben misschien laat gestart maar heb blijkbaar toch nog wat tijd om een iets betere ruiter te worden

**Geplaatst**: 18-12-19 15:22

Geplaatst: 18-12-19 15:22

Ja ik ben zeker voorzichtiger geworden, maar dat is meer in de dingen die ik met haar/voor haar doe dan in het paardrijden zelf. Dus waar ik vroeger gewoon door dat zware zand zou hebben gereden denk ik nu neh te zwaar voor haar, dank gaat ze stuk. Maar goed dat denk ik met ongeveer alles en ik mis vooral die onbevangheid in het gewoon lekker rijden. Tis nu eenmaal niet anders.
Alleen 40+ en dan al over middelbaar spreken, daar schrik ik dan van

Geeft me het idee met mn bijna 50 dat ik rijp ben voor het verzorgingstehuis...

**Geplaatst**: 01-01-20 13:52

Geplaatst: 01-01-20 13:52

Ik ben 55 jaar en rij al ongeveer mijn halve leven (denk ik). Op mijn 41 ste kocht ik mijn eerste paard, na heel wat jaartjes manegelessen gevolgd te hebben. Afgelopen jaar hebben we helaas afscheid van haar moeten nemen. En omdat ik toch ineen redelijk diep zwart gat viel, toch weer op zoek naar een ander paard gegaan. Die heb ik ook gevonden. Dat was best spannend, maar uiteindelijk dacht ik: ik rij al zolang, ik ben niet helemaal een beginner, dus dat moet lukken. Ik merk wel dat ik ( nu met mijn nieuwe topper) een stuk voorzichtiger ben en het moet niet meer. Als ik een dag denk, nah vandaag voelt het niet goed, dan ga ik niet rijden. het heeft ook 3 maanden geduurd voor ik mijn eerste galopje gedaan heb. Aan de andere kant, na 1 week ben ik al naar buiten gegaan met stalgenoten. Dat doe ik dus wel. Maar ik heb nu wel dat ik denk; ik moet niks en als het vandaag niet lukt dan komt er morgen weer een dag. Verder heb ik niet het idee dat ik niet tussen het jonge spul pas. (stalgenoten zijn tussen de 30 en 40 jaar, dus ook niet piepjong meer) Ik ben soms wel voorzichtiger, maar dat is meer omdat ik nog niet weet hoe mijn nieuwe paard reageert op sommige situaties. Maar dat komt nog wel. Ik heb ook bewust geen jong paard gekocht maar een leuke 15 jarige.

**Geplaatst**: 01-01-20 15:06

Re: Paardrijden op middelbare leeftijd: hoe ga jij daar mee om?

Geplaatst: 01-01-20 15:06

Vandaag er weer afgekletterd. Leuk begin van het nieuwe jaar. Vraag ik me echt af, moet ik blijven rijden op mijn 56e. Van die dingen...

**Geplaatst**: 01-01-20 15:17

Geplaatst: 01-01-20 15:17

O bah. Paard fris? Die van mij wel vanmorgen. Hopelijk niks ernstigs aan over gehouden.

**Geplaatst**: 01-01-20 15:19

Re: Paardrijden op middelbare leeftijd: hoe ga jij daar mee om?

Geplaatst: 01-01-20 15:19

Ik heb helaas een schrikpaard. En vooralsnog alleen spierpijn overal.

Mocht je mijn relaas van vanmorgen van de val willen lezen, dan staat het op de laatste bladzijde van mijn topic in mijn onderschrift.

**Geplaatst**: 01-01-20 16:11

Geplaatst: 01-01-20 16:11

Ik meld mij ook, net 55 en pas sinds 3,5 mijn eigen paard, een nrps van 15. Leuk om te lezen van en over 60 en 70 plussers; het bloed kruipt waar het niet gaan kan, zo zie je maar.
Angst heb ik helaas ook, sinds een auto-ongeluk 8 jaar geleden. Ook angst op mijn eigen paard, vooral het eerste jaar. Hij is nl erg looplustig en rillerig. Weet na elke storm welke takjes in het bos scheef liggen en heeft over elke wandelaar, fietser en vogel een mening... Maar hij is ook een zeldzaam lief en vrolijk paard, bokt zelden en zijn rem en stuur doen het altijd wel. Ik rij voornamelijk alleen met hem in het bos, dan is hij het beste te hanteren. Nu is het zo dat ik me op mijn eigen paard het veiligst voel, ook al is hij zo temperamentvol. Ik vind het stiekem toch ook wel leuk dat hij zo'n druktemaker is. Een slome zou toch niets voor mij zijn. Mijn balans is niet meer wat het vroeger was en ik heb geaccepteerd dat ik geen topruiter ben en ook niet zal worden. Wel heb ik om de week les, om mijn paard recht en gezond te houden, en om ons verder te ontwikkelen. Mijn paard vergeeft mij mijn fouten gelukkig en heeft altijd zin in het werk in de bak of in het bos, of een wandelingetje aan de hand.
Ik sta op een gezellige kleinschalige pensionstal en ik ben de oudste, maar kan daar niet mee zitten.

**Geplaatst**: 01-01-20 21:03

Re: Paardrijden op middelbare leeftijd: hoe ga jij daar mee om?

Geplaatst: 01-01-20 21:03

Dit zijn mijn monsters

**Geplaatst**: 01-01-20 23:57

Geplaatst: 01-01-20 23:57

@Rubs: Idd minder balans, uithoudingsvermogen en de wetenschap dat ik nooit een topruiter zal worden, worden een stukje gecompenseerd door mijn lichaam- en spiergeheugen bij een eigen paardje. Als ik op Fagri zit durf ik heel veel en lukt ook gewoon redelijk wat. En idd 2 tot 3 lessen per maand om paardje gezond te houden.

@Monique1963: ik stelde me dezelfde vraag toen ik in een opwelling ja zei op de vraag om op een vreemde grote warmbloed die ik niet kende mee op groepswandeling te gaan. (Instructeur van de groepsles van mijn dochter ging voor de eerste keer met die groep naar buiten en ze zochten een hekkesluiter die veel buiten reed, en dochter wou echt niet alleen gaan).
Het was een onveilig aanvoelend schrikkebeest (de brave paarden waren voor de lesklantjes), ik ben mijn brede lage ijslander gewoon, hij schrikt ook maar dat voel ik altijd aankomen. Mijn dochter was mee en zij panikeerde op een bepaald moment, ik reageerde op haar en daardoor was ik een fractie te laat om te reageren op mijn eigen rijdier dat er in u bocht vandoor schoot waardoor ik er tussen de fruitbomen vanaf lag -O-

.
Ik ben gewoon terug kunnen opstappen en heb verder gereden maar wat was ik blij om de volgende dag de kerstrit van 3u tussen 30 andere paarden op mijn eigen paardje te zitten

.

@talida: ik kijk precies ook meer naar dat mijn paard niet stuk gaat dan de jongere ruiters rond mij. Ik ben heeeeeeel zuinig op hem juist omdat ik weet hoeveel geluk ik heb met hem.