Bokt.nl

**Geplaatst**: 27-01-19 11:02

Geplaatst: 27-01-19 11:02

Kendra, op 2 van de pony's rijd ik ook, de anderen zijn alleen voor therapie en hun eigen vrije leven in de kuddes. Die zijn verder niet opgeleid in de zin van dat ze "iets" kunnen. Ze leren vanaf hun geboorte door te zien hoe de anderen bijvoorbeeld in een opstelling staan of in contact gaan met clienten en studenten. En langzaam komt er eens een jong dier zelf naar voren omdat hij sterk reageert op een client. Daarna doet hij dat misschien weer weken of maanden niet. Het kan ook zomaar zijn dat er eentje zich afzijdig houdt, dat kan omdat ik met 3 groepjes/kuddes werk die hun hele leven, of een groot deel van hun leven samen zijn. Zo leren ze hoe ze om kunnen gaan met alle emoties en pijn die de mensen met zich meedragen. En altijd ben ik hun veilige haven die hen beschermd als het ze te veel mocht worden. Dat is mijn taak, daar vertrouwen ze op, dan stop ik de sessie, neem de client mee en bedank de paarden. Ze vragen me soms te stoppen door zich naar me toe te keren, maar andersom komt ook voor: ik denk dat het te veel is, maar zij laten de client niet los, stellen mij gerust dat het goed gaat! We werken als een team samen. Voor mij is het grootste belang dat ze het goed hebben met elkaar. Zij doen dit werk al 12 jaar inmiddels, ik zie bij hun door de jaren heen veranderingen die natuurlijk ook met hun leeftijd samenhangen, maar ook hun gevoeligheid en hun manieren van interactie blijven zich ontwikkelen. De ene is meer van de ondersteuning, de ander gaat meer confronteren of trekt zich terug. Door alle verschillende karakters is het mogelijk dat er een match komt met de client, er is er altijd wel eentje die zich aangetrokken of herkend voelt.

**Geplaatst**: 27-01-19 13:00

Geplaatst: 27-01-19 13:00

Ik ben trouwens wel benieuwd waar de stelligheid vandaan komt om te zeggen dat iets fout is of niet mag in coaching. Is het zo dat clienten zich zomaar een probleem laten aanpraten? Dan denk ik dat je mensen ergnstig onderschat! (dan zouden ze zich ook een oplossing laten aanpraten namelijk...)
Coaching is maar één van de methodes die hulpverleners inzetten en niet aantoonbaar neter dan bijvoorbeeld oplossingsgericht werken, systeembenadering, lichaamsgerichte benadering, ervaringsgerichte benadering of cognitieve gedragstherapie. Wat keer op keer blijkt is dat de persoon van de hulpverlener voor 75 procent de werking bepaald en niet de methode in de eerste plaats. Hulpverlening is geen kunstje met garantie. wat voor de één werkt, werkt niet voor de ander of het is niet het juiste moment. Werking valt niet af te dwingen, soms helpt geen enkele hulp en wat je kunt is aanwezig zijn voor de ander in zijn pijn of verdriet. Dat is soms niet anders dan pien_2010 zei wat ze als vriendin kon doen. En paarden kennen geen professionele afstand, die zijn er voor je.

**Geplaatst**: 27-01-19 13:05

Re: Paardencoaching

Geplaatst: 27-01-19 13:05

Omdat je als coach te maken kan hebben met kwetsbare mensen met een verleden die je daar zorgvuldig mee om te gaan. En ja dan kan je mensen zo weer de afgrond in helpen. Coach je voornamelijk mensen die gericht zijn op eigen ontwikkeling en hier en daar wat kleine dingetjes hebben zal dag indd mee vallen.

**Geplaatst**: 27-01-19 13:25

Re: Paardencoaching

Geplaatst: 27-01-19 13:25

Gaan mensen met zware problemen dan naar een coach? Soms MBO, soms HBO soms helemaal niet daartoe opgeleid? Je gaat toch ook niet naar de supermarkt als je een bankstel wilt?

**Geplaatst**: 27-01-19 13:39

Geplaatst: 27-01-19 13:39

josien_m_ schreef:
Gaan mensen met zware problemen dan naar een coach? Soms MBO, soms HBO soms helemaal niet daartoe opgeleid? Je gaat toch ook niet naar de supermarkt als je een bankstel wilt?

Hier sluit ik mij volledig bij aan. Een coach is niet voor zulke zware problemen of enorme trauma's... Een coach is voor de "kleine" dingetjes waar je gewoon net even wat hulp bij nodig hebt, of gewoon even inzicht van iemand die er helemaal buiten staat.

**Geplaatst**: 27-01-19 13:57

Geplaatst: 27-01-19 13:57

josien_m_ schreef:
Gaan mensen met zware problemen dan naar een coach? Soms MBO, soms HBO soms helemaal niet daartoe opgeleid? Je gaat toch ook niet naar de supermarkt als je een bankstel wilt?

Het zou naïef zijn om te denken dat het niet gebeurd. Mensen die bang zijn voor een psycholoog of psychiater want dat klinkt zo zwaar en een coach klinkt dat niet en is daarom laagdrempelig. Helemaal als de website waar mensen toch als eerste opkijken hun aanspreekt of via via. Mensen met een minder hoog taal en verstandelijk niveau snappen die verschillen ook al vrij snel niet. En genoeg mensen die hun eigen problemen ook niet snappen behalve dan dat hun leven niet loopt zoals ze willen. Bij een psych zou het zo maar kunnen dat ze daaywerkelijk passen in een dsm diagnose waar een coach daar niet doorheen prikt in de eerste contacten gewoon omdat die daar niet voor opgeleid is.

**Geplaatst**: 27-01-19 14:12

Re: Paardencoaching

Geplaatst: 27-01-19 14:12

Ik weet wel dat het gebeurt, maar je kunt ook een coach weer niet veroordelen omdat die niet ziet hoe erg of groot het probleem is. Daar zijn ze inderdaad niet voor opgeleid. Mensen zijn gelukkig vrij om te kiezen. Maar als iets ze niet aanstaat, zijn ze ook zo weer vertrokken! Ik span me in door kwalitatief goede opleiding aan te bieden via de Hogeschool en in mijn eigen praktijk, ik heb altijd stagiaires en afstudeeronderzoekers en blijf ontwikkelen. Dat is mijn bijdrage aan de kwaliteit vanuit mijn zorg over een te smalle opleiding.

**Geplaatst**: 27-01-19 14:34

Re: Paardencoaching

Geplaatst: 27-01-19 14:34

En in dat geval vind ik het ook aan de coach on te zeggen dat zijn/haar kunnen hier eindigt en iemand door de verwijzen.
Net zoals ik elk beroep heeft iedereen een grens van kunnen, dan help je "je klant" vervolgens aan de juiste persoon die dat wel kan.

**Geplaatst**: 27-01-19 15:43

Geplaatst: 27-01-19 15:43

josien_m_ schreef:
Gaan mensen met zware problemen dan naar een coach? Soms MBO, soms HBO soms helemaal niet daartoe opgeleid? Je gaat toch ook niet naar de supermarkt als je een bankstel wilt?

Ja, juist mensen met grote psychische problemen/trauma's gaan eerst naar iets laagdrempeligs omdat ze niet naar psychiaters, psychologen en huisartsen durven. In plaats van dat ze naar hun psychische ziekte/trauma willen kijken gaan ze eerst op zoek naar al het mogelijke om hun klachten te verminderen of gewoon aan hun zelfbeeld te werken, in de hoop dat dat alles oplost. Juist mensen met zware problemen beseffen vaak niet dat ze echt zulke zware problemen hebben, en die gaan allerlei 'alternatieve' methodes door (hardlopen, meditatie, mindfullness, paardencoaching, supplementen slikken, retraites, zelfhulpboeken lezen) voordat ze beseffen dat hun problemen te groot zijn voor dat soort milde ingrepen. Dacht je dan dat mensen met grote problemen direct bij de huisarts of het GGZ aankloppen? Ik vind de uitspraak 'je gaat toch ook niet naar de supermarkt voor een bankstel' vrij bijzonder en ook gevaarlijk voor een coach - maar misschien dat jij alleen met mensen met milde klachten werkt en dat daarom onze ideeen over hoe clean een therapeut moet werken verschillen?
Als je gelooft dat mensen met échte problemen nooit bij jou over de vloer zullen komen, dan begrijp ik beter waarom je zo vrij het paardengedrag naar jou/de client toe projecteert. Dat kan inderdaad een stuk minder kwaad als je alleen mensen krijgt die bijvoorbeeld wat zelfverzekerder over willen komen.
Maar... tegelijkertijd hebben die mensen net zo goed recht op een goede, waardevrije behandeling en die krijgen ze niet als het geloof van de therapeut ('ik interpreteer alles wat mijn paard doet vanuit het geloof dat paarden spiegels van de ziel zijn en dus spiegelen wat de ware gevoelens van mijn client zijn') zoveel ruimte inneemt in de sessies.

Mijn filosofie is dat je als coach nooit weet hoe zwaar de klachten van je toekomstige patient is, en dat je dus iedereen uiterst clean behandelt tijdens de coaching - zonder jouw interpretaties.
Ik las ergens dat je dit interpreteerde als dat jij er als hulpverlener helemaal niet mag zijn met jouw gevoelens, en dat is ook niet waar: jouw gevoelens hebben wel degelijk een plek in de sessie, maar alleen jouw gevoelens. Niet jouw interpretaties van wat het paard doet. Die twee dingen moet je echt van elkaar gaan scheiden:

Jouw gevoel: ik voel me als therapeut nu angstig worden als ik naar het gedrag van het paard kijk / ik voel me ongemakkelijk als ik naar het gedrag van mijn client kijk / ik voel me blij als ik paard en client zo naast elkaar zie staan / ik voel me saai, alsof we vast zitten / ik voel boosheid als ik het paard weg zie lopen bij de client / ik voel teleurstelling als de client het contact met paard of therapeut af lijkt te wijzen/ ik voel me ongemakkelijk als ik zie hoe houterig en onecht de client beweegt rond het paard / ik voel ongeduld als ik zie hoe voorzichtig en klein deze client beweegt.
Alles hierboven is goed, dit is wat iedere coach/therapeut voelt en ook op de geschikte moment uitspreekt.

Jouw interpretaties: het paard loopt weg omdat hij zich niet gewaardeerd voelt / het paard blijft bij de client omdat hij voelt dat die die ruimte op dit moment nodig heeft / het paard hinnikt om uit te schreeuwen wat de client nog niet uit kan schreeuwen / het paard keert zich van de client af omdat die teveel stress en eisen heeft / het paard gaat neuzen met een vriendje om te laten zien dat de client ook contact moet zoeken met de mensen om haar heen / het paard gaat grazen om te laten zien dat de client zich moet aarden / het paard gaat grazen omdat de client haar eigen angsten teveel op hem projecteert en hem zo wegduwt / het paard gaat grazen om de client te laten zien dat die meer in het nu moet leven / het paard gaat met zijn hoofd naar de zon toe grazen om de client te laten zien dat die vanuit de duisternis in het licht mag stappen / het paard gaat grazen om de client te laten zien dat die niet bang hoeft te zijn voor eten, dat het kan en dat het mag / het paard gaat grazen om te laten zien dat ook als iemand bij je wegloopt, je nog steeds in verbinding bent en dat bindingsangst dus niet nodig is.
Alles hierboven is wat elke therapeut wel eens gelooft, maar wat een goede therapeut nooit tijdens een sessie uitspreekt omdat ze beseffen dat ze hiermee de grens overstappen van gevoel naar geloof. En er is een levensgroot verschil tussen jouw gevoel met iemand delen, en jouw geloofsvisie met iemand delen, helemaal als jij jouw therapie als zogenaamde geloofsvrije therapie aanbiedt.
Wat is het verschil tussen 'het paard loopt weg bij de client omdat hij voelt dat de client die ruimte nodig heeft' en 'het paard loopt weg omdat Jezus voelt dat de client die ruimte nodig heeft'?

Wat het nog griezeliger maakt, is dat er bij dit soort coaches niet alleen sprake is van de projectie van het eigen geloof, maar ook een verheffing van de coach zelf tot profeet; de enige die de juiste interpretatie kent. Dus als zo'n coach aan een client vraagt 'wat gebeurt er nu?' als het paard wegloopt en gaat grazen en de client zegt 'hij gaat grazen. Waarschijnlijk heeft hij honger, en misschien dat daar verderop wel een lekkerdere graspol is en dat hij daarom wat verder wegloopt' dan zie je die therapeut bevriezen of licht meelijwekkend hoofdschudden: de client is nog niet zo ver dat hij het licht ziet en de in mijn ogen enige juiste interpretatie aanvoelt... Werk aan de winkel!
Dat is zo vreselijk fout...

Interpretaties van het paardengedrag hebben een hele belangrijke plek binnen paardencoaching, maar alleen bij de client. Dát is waar je mee werkt, niet bij wat jouw interpretatie als therapeut is van wat het paard van het zelfbeeld en achterliggende trauma van de client vindt.
Een voorbeeld van goed omgaan met interpretaties tijdens paardencoaching is:

Coach: 'het paard loopt weg, wat gaat er nu door je heen?'
Client: 'ik heb het gevoel dat hij boos op mij is en daarom wegloopt.'
Coach: 'waarom?'
Client: 'omdat ik zo saai/onhandig/clingy/verdrietig/gestresst ben.
En dan afhankelijk van welke therapeutische stroming de coach volgt krijg je dan bijvoorbeeld de vraag:
(psychotherapeutisch): 'waar komt dat gevoel vandaan?'
(cognitieve gedragstherapie): 'hoe waarschijnlijk is dat verband?
(familieopstellingen): 'herken je dit patroon in jouw familie?'
(enz)

Wat de zogenaamde spiritueel ontwikkelde paardencoaches die zelf het gedrag van hun paard duiden vanuit de problemen van hun client niet beseffen, is dat zij zelfs niets anders zijn dan een mensje met een mening. Zij zien zichzelf als tolk van een universele spirituele paard-interpreterende geloofswijsheid. Als je die blinde vlek/roze bril eens af zou zetten en je werkelijk neutraal en coachend op zou stellen, dan zie je ineens zoveel méér. Dan geef je je client voor het eerst echt de ruimte om te zijn wie hij werkelijk is in contact met dat paard, in plaats van van de client een pion te maken in je eigen kleine geloofscrisis waarin paarden altijd aanvoelen wat de diepere drijfveren van de mens zijn en waarbij al het paardengedrag dus krampachtig volgens dat model geinterpreteerd én richting de client benadrukt moet worden. En dat terwijl jouw interpretaties het alleronbelangrijkste zijn van allemaal; de enige interpretatie die van belang is is die van de client, en het basisidee achter coaching is dat jij als coach vervolgens samen met de client gaat uitzoeken of die intepretatie de client helpt of hindert.

Dat is wat goede coaching is. Al het andere wat de coach meeneemt aan interpretaties/geloof/disneyficaties van paarden is ego van de hupverlener die interpretatieruimte wegneemt bij de client.

Laatst bijgewerkt door Anoniem op 27-01-19 16:14, in het totaal 2 keer bewerkt

**Geplaatst**: 27-01-19 15:52

Geplaatst: 27-01-19 15:52

Toch interpreteer en oordeel je ontzagelijk veel (over mij) als ik je reactie hierboven lees! Hoewel ik het zeker voor een deel met je eens ben.
Maar het laat maar zien hoed lastig het is om in deze stukjes teks goed over te brengen wat je doet.

**Geplaatst**: 27-01-19 16:08

Geplaatst: 27-01-19 16:08

Ik kan me erg aansluiten bij het laatste bericht van xyzutu2 en ik denk dat het enorm belangrijk is dat het gevaar van interpretaties in een coachingssessie wordt uitgesproken!

Ik lees geïnteresseerd mee want ik vind het zelf ook een kwalijke zaak hoe gemakkelijk iemand zichzelf tegenwoord als coach bestempeld, met of zonder (particuliere) opleiding. Er zijn op het moment ook enorm veel verschillende coachingsopleidingen, waardoor het erg lastig is om te filteren hoe goed de opleiding is, hoe onderbouwt en hoe die ontstaan is (wat is de achtergrond van de docenten? Een achtergrond in de psychologie lijkt mij noodzakelijk, maar is niet altijd zo blijkt). Die opleidingen bestaan vaak uit 1 tot 3 jaar en zijn eigenlijk nooit voltijd, het komt dan neer op 1 tot 5 lesdagen in de maand. Dat zijn erg weinig contacturen en praktijkuren in vergelijking met een voltijd studie van 4 jaar. En toch zijn er mensen die enkel zo'n studie volgen en zichzelf coach noemen.

Begrijp me niet verkeerd, want ik wil zelf ook graag mensen gaan coachen, onder andere met behulp van systemisch werk (familie opstellingen), paardencoaching, NLP. Ik ben enorm geïnteresseerd in het gedrag van mensen, hoe patronen ontstaan, maar vooral, hoe iemand die weet te doorbreken. En ik zie de meerwaarde van het gebruik van paarden hierin, mits goed toegepast.
Ik zou daarvoor allerlei particuliere opleidingen kunnen doen, maar daarna zou ik mezelf nooit bekwaam genoeg vinden om mezelf coach te noemen. Vandaar mijn keus om eerst het HBO Toegepaste Psychologie te doen, omdat je dan een goede basiskennis aan psychologie hebt en je meer dan 8 u per week werkt aan gespreksvaardigheden als hulpverlener zijnde.

Maar zelfs dan vind ik dat ik als toekomstige coach zijnde absoluut verantwoordelijk ben om in te zien wanneer een hulpvraag voor mij te groot is en iemand doorgestuurd moet worden.

**Geplaatst**: 27-01-19 16:33

Geplaatst: 27-01-19 16:33

josien_m_ schreef:
Toch interpreteer en oordeel je ontzagelijk veel (over mij) als ik je reactie hierboven lees! Hoewel ik het zeker voor een deel met je eens ben.
Maar het laat maar zien hoed lastig het is om in deze stukjes teks goed over te brengen wat je doet.

Wat ik schreef was meer in het algemeen van wat je als coach allemaal als interpretatiefouten kunt maken, en hoe dat interpreterende ego van de coach de ruimte van de client afneemt.
Alleen het eerste, die reactie waarin je mensen met echte problemen vergeleek met mensen die naar de supermarkt gaan om een bank te kopen was een echte reactie op jou, omdat ik het zo wereldvreemd vond dat een coach aangeeft niet te geloven dat mensen met échte problemen naar paardencoaching zouden komen. Terwijl juist díe mensen eerst dat zullen proberen voordat ze in de echte psychiatrie belanden. Ik vind dat een erg gevaarlijk idee voor iemand die coach is, net als andere posts waarin je liet zien hoe sterk jouw interpretatie van wat het paard zou denken onderdeel is van de sessie. Ik vind dat erg kwalijk. Dat is alsof ik naar een psycholoog ga om te leren leven met mijn problemen en dan te horen krijg wat Jezus van mij vindt, en dat Hij degene is die die zonnestraal stuurde die net door de kamer scheen toen ik eindelijk over mijn problemen sprak.
Nee. Nee. Nee.

Ja, dat mag als je jezelf verkoopt als christelijk georienteerde psycholoog of paardenfluisteraar-coach, maar niet als je jezelf als neutraal psycholoog of coach aan mensen met psychische problemen verkoopt. Dat is niets meer dan oplichting, en in feite precies wat een instelling als Scientology doet: ze halen mensen binnen met de belofte dat ze gewoon empowerment training gaan krijgen en belanden in een religie waarin alles draait om hoe de leiders de wereld interpreteren. Dat klinkt als een absurde vergelijking, maar die begon ook ooit zo: 1 persoon met een idee, en die dat idee zo neutraal wist te verpakken dat mensen aan hem en zijn interpretaties vastzaten voordat ze beseften hoe afhankelijk ze waren geworden van zijn wereldbeeld.
En dat is het tegenovergestelde wat coaching of therapie willen bereiken: die willen niet mensen vastbinden aan een grote interpretator, maar mensen laten zien dat zij zelf hun leven kunnen interpreteren, op welke manier ze ook maar willen (er is geen juiste!!!), zolang ze zichzelf maar geen kwaad doen met de interpretatie die ze kiezen.

**Geplaatst**: 27-01-19 17:04

Re: Paardencoaching

Geplaatst: 27-01-19 17:04

Volgens mij zijn de mensen die deelnemen aan deze discussie zonder uitzondering kritisch op zichzelf, hebben zij zich verdiept in de materie, hebben ze kennis van zaken en acteren ze voorzichtig en met beleid. Probleem zit denk ik vooral in mensen die zonder veel verstand van zaken maar met het gevoel dat ze de 'tolk van een universele spirituele paard-interpreterende geloofswijsheid' zijn (wat briljant gevonden

). Een kwetsbare cliënt zou zich daar volledig aan kunnen overgeven.
Ik vind dat wel lastig. Het tegenwoordig zo populaire idee dat iedereen volledig in staat is zijn eigen leven te besturen ...

**Geplaatst**: 27-01-19 18:11

Re: Paardencoaching

Geplaatst: 27-01-19 18:11

En andersom gebeurt het net zo goed: mensen die gewoon als paardentrainer beginnen en dan via paardenfluisteraar een upgrade krijgen (zowel door hunzelf als door hun volgelingen) tot profeet van een universele spirituele paard-interpreterende geloofswijsheid en van paarden trainen overstappen naar mensen 'behandelen'. En niet alleen in het buitenland bij bepaalde grote namen, maar ook binnen Nederland zie je dat helaas steeds meer. Je komt met je trailerprobleempaard naar een clinic en gaat naar huis met de boodschap dat je paard al perfect is in zijn complete wezen maar dat hij aan jezelf moet werken omdat jij de bron bent van alle ellende en jij hem niet verdient - tenzij je je inschrijft voor de persoonlijke groei/coachingscursus, en ga zo maar door.

Ook daar wordt extreem fantasierijk op de paarden losgeprojecteerd, op dezelfde manier zoals foute coaches doen. Je ziet een onhandige eigenaar met een temperamentvol en verward paard dat weigert de trailer in te gaan. Dan neemt de zeer ervaren trainer het halster over, laat het paard even tien minuten zien dat het uit is met de grapjes en paard loopt daarna gewoon mee de trailer op.
Conclusie: paarden zijn braver als je duidelijk bent en weet wat je doet, je de juiste technieken weet en je pressure-release met de juiste timing geeft.
Nee. De conclusie die het publiek aangepraat krijgt: 'dit paard voelt dat ik als trainer volledig in harmonie met metzelf en de natuur ben, volledig geaard en doordat ik dit level van spirituele ontwikkeling en persoonlijke groei heb bereikt kan ik op een spiritueel niveau met dit paard praten en daardoor loopt hij nu met mij mee de trailer op. Ik zou zijn eigenaar wel een paar praktische truukjes kunnen leren van hoe je een paard op een trailer krijgt, maar het werkelijke probleem zit niet bij het paard of de trailer, maar het feit dat de eigenaar geen goede leider is, en dat komt door een verkeerd zelfbeeld van de eigenaar en die zal persoonlijk dus nog heel veel moeten groeien onder mijn persoonlijke hoede voor ik haar de praktische truukjes van een paard op de trailer zetten ga leren - dus hier heb je de mestvork en ga eerst maar eens twee weken stallen uitmesten voordat je een paard mag aaien want dat is goed voor jouw persoonlijke ontwikkeling (waar gebeurd verhaal...).
Door de machtspositie die coaches en paardenfluisteraars hebben (mensen komen met problemen naar jou toe voor antwoorden) is het heel erg verleidelijk om jouw persoonlijke interpretaties als de waarheid te gaan zien, en dan gaat het niet meer om het helpen van de client maar het gebruiken van de client om jouzelf te helpen, of het nu is om uitgemeste stallen te krijgen of om jouw wereldbeeld van het paard heeft altijd gelijk en ik als spiritueel geleid interpretator van dat paard dus ook te sterken.
Iedereen zijn eigen hobby, dat is niet het probleem, het probleem is dat die mensen met hun bedrijf juist zwakke, gewonde, kwetsbare mensen targetten. Mensen die extra gevoelig zijn voor dit soort beinvloeding, en daar extra kwetsbaar voor zijn.

**Geplaatst**: 27-01-19 18:47

Geplaatst: 27-01-19 18:47

Xyzutu2, ik vind jouw posts bijzonder goed en gedegen geformuleerd. Je verwoord echt precies mijn gedachten.
Ook de andere mensen in dit topic vind ik erg prettig in wijze van discussiëren.

Binnen onze jeugdhulpverlening werk ik met name met onze honden. Voor mij zijn ze een muzisch middel die ik inzet om in contact te komen. Jongeren met trauma en/of hechtingsproblemen lijken in de omgang met de honden te ervaren wat onvoorwaardelijke liefde inhoud.
Hele onzekere jongeren leren we hoe ze samen kunnen werken met de honden, wat ze uiteindelijk tot nu toe ook altijd om kunnen zetten in een beter samenwerken met mensen.
De honden binnen ons gezinshuis hebben voor mijn gevoel een grote therapeutische waarde. Als zorgverlener observeer ik, geef ik een voorbeeld en geef ik informatie, wanneer daar een opening voor is. Ik ben met name ‘present en nabij’.
Het is dan wel geen paardencoaching, maar wel op een bepaalde manier vergelijkbaar denk ik.

**Geplaatst**: 27-01-19 20:35

Geplaatst: 27-01-19 20:35

xuzutu2 die trainer van dat mesten ken ik ook waarschijnlijk!
Wat daar ook ter sprake kwam was dat ik beter zou kunnen leren communiceren door een cursus zelfbewustzijn te volgen in een lavendelveld in Frankrijk.
Dan kom je tot je innerlijke zelf. Kostte slechts xx euro. Nouammenooitniet!
Ik lag regelmatig met de goeroe overhoop en moest de cursus voortijdig verlaten omdat ik geen ja en amen zei en op mn knietjes omhoog staarde naar de goeroe, maar waarom vragen stelde. Beetje flauw....

**Geplaatst**: 28-01-19 01:28

Geplaatst: 28-01-19 01:28

Dit gaat niet meer over coaching met paarden - maar ook hier helaas eenzelfde ervaring.
Ik heb zo'n sessie verlaten omdat ik me hopeloos verveelde en ik me onprettig ging voelen, waarop me voor de voeten werd gegooid dat ik vluchtte. Ik vond dat een vervelend moment - maar was zó blij toen ik letterlijk buiten stond.

Maar goed, on topic. Ik vind het verhaal van Josien wel mooi, om het samen met de paarden te doen. Dat laat je de beesten ook in hun waarde. Lijkt me ook wel belangrijk.

**Geplaatst**: 28-01-19 02:38

Geplaatst: 28-01-19 02:38

Ik heb ooit een 'consult' gehad en op dat moment vond ik het ergens heel fijn en ergens ook raar. Er werden behoorlijk persoonlijke vragen gesteld zonder dat ik die persoon kende en sommige conclusies vond ik ook niet passend.

Dit consult heeft me achteraf wel meer rust gegeven op persoonlijk gebied maar heel veel meer onrust op paarden gebied.
Op die stal waar ik destijds stond waren ze allemaal gericht op coaching en paardengedrag etc. Dus telkens als mijn paard mijn handen likte, dacht ik 'als niemand het maar ziet, want dan denken ze dat het niet goed met mij gaat'. Eigenlijk ging ik bij werkelijk al het gedrag van mijn eigen paard twijfelen. Doet hij dit omdat er iets aan de hand is? Omdat hij me iets wil vertellen? Of is dit gewoon zijn puberale, lompe manier van aandacht vragen?

Inmiddels zijn we een hele tijd verder en ben ik erg opgelucht dat ik lomp gedrag ook weer echt als iets lomps vanuit mijn lieverd zie en niet als iets wat bij mij van binnen uit naar buiten straalt en dat mijn paard me iets probeert te vertellen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-01-19 09:47

Re: Paardencoaching

Geplaatst door de TopicStarter : 28-01-19 09:47

Maar om terug te komen op de coaching met paarden zelf... In hoeverre draait de paardencoaching nu om het interpreteren van het gedrag van het paard op die manier die bij de cliënt aansluit (dan is er dus niet echt sprake van spiegeling maar wordt het gedrag van het paard als aanknopingspunt in het gesprek gebruikt), en in hoeverre is het gedrag van het paard echt een weerspiegeling van wat er in de mens omgaat?

Dus: spiegelen paarden überhaupt?

**Geplaatst**: 28-01-19 10:28

Re: Paardencoaching

Geplaatst: 28-01-19 10:28

Als jij als eigenaar erg onzeker bent, dan reageert een paard daarop. Als jij een dag niet lekker in je vel zit, of juist wat hyper bent, dan reageert een paard daarop. Paarden zijn kuddedieren en gewoontedieren en letten op elke verandering in non-verbaal gedrag. Daarnaast reageren ze het best op duidelijke en evenwichtige leiding.
Dus ja, zij passen zich aan in gedrag, wat de mens laat zien en dat noem ik wel spiegelen. Daar kan je als coach best wel wat mee.

Persoonlijk vind ik het wat ver gezocht dat een paard die gaat grazen aan zou geven dat je ‘je eigen doelen na moet gaan streven’ bijvoorbeeld. Maar als dat de eigen interpretatie en conclusie is van de Cl... dan is dat wellicht een prima uitkomst.

**Geplaatst**: 28-01-19 10:29

Geplaatst: 28-01-19 10:29

Paarden spiegelen (denk ik) niet meer of minder dan wij mensen onderling doen. Naast spiegelen, aanpassen van lichaamstaal en energie om een samen gevoel te krijgen, reaegeren paarden en mensen natuurlijk ook op wat zij waarnemen en vooral dan op de gevoelens of de energie. We zitten in een systeem en alle gedrag van iemand in het systeem geeft verandering bij alle leden van dat systeem. Een systeem is dan wanneer er 2 of meer mensen en/of paarden samen zijn.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-01-19 10:47

Geplaatst door de TopicStarter : 28-01-19 10:47

Bedankt voor de reacties! Waar ligt de grens dan in een sessie van wat het paard nu werkelijk spiegelt?

**Geplaatst**: 28-01-19 10:51

Re: Paardencoaching

Geplaatst: 28-01-19 10:51

Lastige vraag: weet je van jezelf hoe en hoeveel jij je aanpast aan een gesprekspartner? Dat gaat vaak onbewust maar je kan het ook bewust doen om een bepaalde sfeer te creeren. Spiegelen is gewoon een onderdeel van contact. Daar is de ene mens, of het ene paard beter in dan het andere. Dat komt door onze spiegelneuronen (recent ontdekt) en die blijken paarden ook te hebben.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-01-19 13:10

Re: Paardencoaching

Geplaatst door de TopicStarter : 28-01-19 13:10

Ik snap het! Dank u wel! Kun je het zo stellen dat de paardencoaching ingezet wordt omdat
1. paarden mensen spiegelen en zo op een fijne manier mensen zonder oordelen confronteren met hun problemen ed.
2. het handelen van paarden (ook als datgene dat ze doen niet perse de mens spiegelt) symbolisch kan zijn voor de coachee en het zo aanknopingspunt vormt voor het stellen van vragen. Bijv: 'wat voel je als het paard zich van je afkeert?' ook als dat paard dat niet doet uit reactie op de coachee.

Ik probeer het zodoende even te begrijpen en samen te vatten voor mezelf

**Geplaatst**: 28-01-19 13:29

Re: Paardencoaching

Geplaatst: 28-01-19 13:29

Dat lijkt me een heel correcte samenvatting!

En misschien nog daarbij: door iets met paaren te doen, bewegen mensen, door bewegen gaan hersenhelften beter samen werken, namelijk verstand en gevoel. Door ook nog buiten te zijn, wordt het voelen, de temperatuur, de wind en de zon ook nog extra gestimuleerd.