Bokt.nl

**Geplaatst**: 03-08-17 17:40

Geplaatst: 03-08-17 17:40

Ik kan me ook wel melden denk ik.

Verhalen hiervoor zijn allemaal te lang en te saai maar heel kort; pony gekocht met verborgen gebreken, laten dekken/insemineren aan de andere kant van Nederland, bleek ook nog cushing te hebben dus onvruchtbaar, binnen een halfjaar moeten laten inslapen ivm extreme gedragsverandering. Ik had al een Shetlander, wilde er nog 1 ivm overlijden andere pony voor eventueel 2 span. Zou een brave, makke Shetlander zijn maar bleek hartstikke angstig dus niet geschikt voor 2 span. Ondertussen wel super dikke mik met mijn andere Shet dus verkopen vind ik heel erg moeilijk en staat niet op de planning.

Enorm veel verdriet gehad van het overlijden van pony, dat zelfde jaar 'alvast' een veulen gekocht van de hengst waarmee gedekt/geïnsemineerd werd. Ontzettend lief dier, mijn oogappel. Nu bijn 2 jaar later blijkt hij veel te klein te blijven (papa en mama wel groter). Ik zit nu met mijn handen in Mn haar wat te doen hiermee..

**Geplaatst**: 03-08-17 18:09

Geplaatst: 03-08-17 18:09

Oei Ik denk dat ik hier ook wel mee kan praten.

Op 2 jarige leeftijd had daks een Peesblessure
[BEH] 2 jarig paard een peesblessure???

Daarna een vage kreupelheid aan zijn achterhand
[MD] Paard laat zijn bil en heup aan een kant los

Daarna een fikse hoefzweer die in totaal 2 maanden heeft geduurd
[MD] Paard op 3 benen en staat in Utrecht

Daarna elke keer terugkerende diastases
[MD] Paard kwijlt slijmt en heeft dunne mest

Daarna hebben we een gescheurde broekspier gehad
[MD] HELP Bult van 20 cm lang en 10 cm breed wat te doen.

Het volgende wat we kregen was Droes waarvoor hij ook nog in utrecht heeft gestaan.

2 jaar geleden hebben we een bacterie bij de hersenen gehad waardoor hij lichtelijk onhandelbaar was.

Toen zijn we echt met heel heel heel veel sprongen vooruit gegaan.
Helaas is Daks 14-07 In de sloot beland en nu nog herstellende daarvan.

[VVDD] Daks herstellende van zijn slootdrama

Daks is dus wel onder het zadel maar nog heel groen. Daks is inmiddels al 8

Uiteraard baal ik ontzettend dat het zo gaat maar aan de andere kant kijk ik met een hele grote lacht terug op alles wat we samen bereikt hebben. Andere mensen hadden misschien de hoop of het paard al opgegeven .

**Geplaatst**: 03-08-17 18:37

Re: Keer op keer pech met je paard(en)... wie nog meer?

Geplaatst: 03-08-17 18:37

Helaas kan ik mij hier ook wel aanmelden.

Na 2 dagen bij ons haalde hij zijn hoofd open aan de sluiting van de longeerbak.
Hier zie je nog het litteken van maar is op zich verder netjes geheeld.

Hij stond toen gestald bij iemand aan huis en door een leuke actie van haar kant heeft hij na zo'n twee maanden daar zware verlatingsangst opgelopen.
We zijn toen verhuisd en door die verlatingsangst ging hij regelmatig behoorlijk in paniek op stal en is hij regelmatig gevallen.

Het aantal keren dat hij onderuit is gegaan is niet meer op twee handen te tellen maar liep meestal wel op een sisser af.

Tijdens 1 val heeft hij helaas wel een ocd en daarachter klein scheurtje in het bot opgelopen.
Tijdens het takelen naar de operatie tafel hebben ze vervolgens zijn hele lijf scheef getrokken en daar zijn we nu 5 jaar later nog mee bezig.

Hij is nog een keer onderuit gegaan op het beton en zijn hele zijkant geschaafd.

Die verlatingsangst is wel al een heel stuk verbeterd gelukkig maar zal nooit meer helemaal weg gaan vrees ik.

Op dit moment staat hij inmiddels ook alweer zo'n 9 maanden stil omdat hij de band van zijn spronggewricht kapot heeft gemaakt.

Al met al heb ik in de 6,5 jaar dat hij bij ons is niet veel kunnen rijden.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-08-17 19:03

Geplaatst door de TopicStarter : 03-08-17 19:03

@xApple wat ontzettend jammer dat je grote troost kleiner blijft dan verwacht... ik had van onze Ollie, mijn leuke en gezonde pony

een veulen gekocht ook voor tweespan maatje. Veulen was geboren bij Ollie toen ik haar nog niet had. Hoe dan ook: Ollie was 1.43, hengst die erop had gezeten was 1.47 en jawel zoonlief ging ruim over de 1.50... dat spant dus niet en zeker niet als je ook nog wedstrijden wilt rijden.
Dus dat ging niet door

Als hij echt je oogappel is zou ik hem niet wegdoen trouwens maar goed, weet je situatie verder niet natuurlijk sterkte met de beslissing.

@Daks heb net je topic bekeken over het sloot-ongeluk :oo

niet te geloven zeg. En dan al zoveel pech gehad. Heel veel sterkte met het herstel :(:)

@Amanda verlatingsangst is zo'n lastig iets. Heb dat ook gehad bij Ber, een pony die ik soort van opgevangen heb zo'n 3 jaar lang en eerlijk gezegd van die 3 jaar 2 jaar 'gedoe' waaronder dat ze dus helemaal doordraaide als Ollie uit de wei ging. Ze bleek ook niet op stal te kunnen staan als er ook maar een paard dreigde weg te gaan grote paniek (over boxdeuren springen etc...).... uiteindelijk heb ik een plek voor haar kunnen vinden waar ze 24/7 buiten kon staan en altijd tussen andere pony's. Want in een wat grotere groep bleek ze redelijk stabiel.
Kan de band goed herstellen of wat zijn de vooruitzichten?

Mijn prinsesje Cathey heeft momenteel rainrot, niet ernstig zoiets maar wel lastig, gevalletje in de categorie die hadden we nog niet gehad :list:

**Geplaatst**: 03-08-17 19:20

Re: Keer op keer pech met je paard(en)... wie nog meer?

Geplaatst: 03-08-17 19:20

Die band weten we nog niet, zijn tweede echo liet wel al verbetering zien in vergelijking met de eerste, in september ofzo laten we heb nog een keer op de echo zetten om te kijken hoe het ervoor staat.

Ja die verlatingsangst was het eerste jaar echt heel erg. Nu staat hij ook 24/7 buiten in een groep, ik kan hem er nu ook gewoon in zijn eentje uithalen.
Maar de ene keer gaat dat beter dan de andere keer. Zolang hij met poetsen de rest kan zien is het opzich geen probleem. Helemaal binnen staan levert nog steeds wel stress op maar verschilt heel erg per keer. Soms heel veel stress en onrust en soms helemaal niets aan de hand.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-08-17 19:50

Geplaatst door de TopicStarter : 03-08-17 19:50

Kon Ber idd ook nauwelijks van de groep afkrijgen, wandelen buiten was vaak soort van kamikaze. Uiteindelijk was het wel goed als ik bij haar was, ook als ze geen andere paarden zag. Maar als ik dan weg liep draaide ze alsnog helemaal door :roll:

dus altijd eerst echt alle spulletjes klaarleggen etc je kent het wel

Overigens een erg lastig iets om bij aankoop achter te komen, die verlatingsangst. Ik weet nu wat de signalen zijn (hinniken naar andere paarden, schrapen in de box waar ze staan, eigenaar zet paard niet vast terwijl je erbij bent, 'ze komt hier niet zo vaak' op dat gedeelte van terrein zeggen e.d.). Vorig jaar toen ik Cathey nog niet had en naar paardje aan het zoeken was bij paardje wezen kijken wat me zeer aansprak maar die vertoonde die signalen... ben er niet aan begonnen.
Voor Ber had ik zelfs op een gegeven moment een minipaardje gekocht, speciaal voor haar zodat ze een maatje had waar ze mee op kon trekken (ze stond samen met mijn andere pony en naast haar wei stonden ook allemaal pony's, maar had het idee dat het zou helpen als er nog een bij in de wei stond).
Dat hielp dus niets.... ze viel de mini zelfs aan in het begin dan denk je ook waar ben ik nu weer aan begonnen

Van mijn Cathey kan ik alles zeggen maar die staat heerlijk zen stil als ik met haar bezig ben zo fijn

**Geplaatst**: 03-08-17 20:50

Re: Keer op keer pech met je paard(en)... wie nog meer?

Geplaatst: 03-08-17 20:50

haha ja dat zou toch heerlijk zijn als ze met alles makkelijk stil zouden staan:p

Blijft zo sneu om te zien, maar gelukkig is het nu wel al een stuk beter.
Ik zette hem in stal met eten oid als hij alleen was juist vast.
Als ik hem los liet dan ging hij alleen maar heen en weer lopen.

In het begin kon ik inderdaad ook niet weglopen, maar nu inmiddels wel weer:)

Toen hij bij ons kwam had hij het nog niet, is pas later ontstaan door degene waar bij wij aan huis stonden.
Zij heeft haar paard daar in de ochtend weg gehaald en dit pas in de middag aan ons verteld. Ons paard heeft daardoor de hele dag alleen opgesloten gestaan in een box zonder eten:(
Wij hebben hem diezelfde avond nog naar een andere stal gebracht maar toen was het kwaad al geschied helaas.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-08-17 21:02

Geplaatst door de TopicStarter : 03-08-17 21:02

Lekker dan >;)

Waar het bij Ber vandaan kwam weet ik niet. Heb er wel eens een soort paardenfluisteraar bij gehad (tja soms moet je wat $:\$ ) en die zei dat ze als jong veulen bij haar moeder was weggehaald en op transport was gezet. Ze kwam uit Polen dus ja dat had gekund.
Later bleek dat dat helemaal niet waar was

, ze was pas op 2.5 jarige leeftijd vanuit Polen via Duitsland hier terecht gekomen en komt bij een gerenommeerde stoeterij vandaan waar ze geboren is en dus op 2.5 jarige leeftijd verkocht.

Ber hechtte zich aan bepaalde pony's enorm en aan andere helemaal niet. Was sociaal gezien erg onhandig dier :(:)

**Geplaatst**: 03-08-17 21:14

Geplaatst: 03-08-17 21:14

Hier ook iemand die heel veel pech heeft gehad de afgelopen jaren.

In Juli 2014 ben ik begonnen met het bijrijden van een hele leuke Haflinger; Djailo. Een aantal maanden erom van hem kunnen genieten, totdat ik mijn pols op twee plekken brak eind December. Daardoor een flink aantal weken uit de roulatie geweest, Djai was niet het type paard waar je even een stukje mee ging wandelen, zeker niet met een arm in het gips. Onder het zadel was ie geweldig, suuuuuperbraaf en wel 1000% bomproof! Aan de hand was het echter vaak een draak; oersterk, onwijs vlug en ontiegelijk eigenwijs; meneer liep dan ook regelmatig in z'n uppie over het stalterrein te stekkeren :')

. Net toen ik weer aan de beterende hand was liep Djai niet goed, hebben hem toen een tijdje rust gegeven. Toen ik hem eind April 2015 op de wei wilde zetten ben ik door hem omver gelopen. Resultaat; 3 afgescheurde enkelbanden, 5 maanden op krukken lopen en heel veel fysiotherapie. Omdat hij zo'n ongeleid projectiel aan de hand was en ik enorm afhankelijk was van vervoer ben ik een hele tijd niet echt naar stal geweest. Elke kans die ik had greep ik; op m'n krukken met wat borstels de wei in; even knuffelen en poetsen. Djai liep intussen nog steeds niet goed, eigenlijk werd het steeds slechter. Dierenarts erbij en helaas, hij had zware artrose. Eind van de zomer is hij lekker met pensioen gegaan, helaas niet echt in de buurt, maar ik zoek hem elk jaar een keertje op

.

Toen bekend werd dat Djai met pensioen zou gaan ben ik opzoek gegaan naar een nieuw maatje. Ik liep nog op krukken, dus had er niet echt haast mee, maar toch kwam er al snel iets leuks op m'n pad; Blando, een Tuiger.

Blando was heel lief, aanhankelijk en lekker lomp. Ik ben met Blann begonnen in September 2015; zodra ik niet meer met krukken hoefde te lopen en ik weer mocht fietsen. De eerste paar maanden heb ik niet gereden maar vanaf de grond met hem gewerkt. Ook ben ik gestart met VHD en dat vond Blann onwijs leuk om te doen! In December ben ik er voor het eerst opgestapt, wat was dat genieten! In Mei 2016 liep Blann niet helemaal oké en kreeg hij wat rust, alleen buiten wat stapritjes en lekker op de wei. Na het weideseizoen weer opgepakt, maar helaas niet wat we hadden gehoopt. Toen ging alles eigenlijk heel snel; dierenarts erbij, meer rust, weer proberen, in Oktober 6 weken gips en boxrust. Na de boxrust moesten we 2 weken gaan wandelen aan de hand en daarna mochten we onder het zadel gaan stappen; iets wat we niet meer hadden verwacht! Toen het stappen onder het zadel werd uitgebreid met kleine stukje draven werd duidelijk dat het gips niet had gedaan waar we zo op hadden gehoopt; Blann zou niet meer de oude worden. We hebben hem in Februari laten inslapen, ik mis hem verschrikkelijk.

Ik ben, toen bekend werd dat we Blann moesten laten inslapen, rustig aan opzoek gegaan naar een nieuw maatje. Vlak na het inslapen van Blann zocht een stalgenootje iemand voor haar pony; Bo, een knappe Tinker merrie. Geen seconde getwijfeld, ik had een week doodongelukkig thuisgezeten; ik miste het om niks om handen te hebben, dus ben ik per direct met Bo begonnen, haar eigenaresse was namelijk hoogzwanger. De eerste weken heb ik vaak lastige momenten gehad; dan zag ik Blann's lege box, verschrikkelijk. Gelukkig was Bo er dan, dankzij haar ben ik niet in een gigantisch zwart gat gevallen, maar kon ik langzaamaan weer lachen. Ik ben Bo gelijk zo goed als fulltime gaan verzorgen, ik was er 5 of 6 dagen per week en dat heeft ervoor gezorgd dat ik me heel snel aan haar ben gaan hechten. Helaas mocht het ook deze keer niet zo zijn, Bo haar gezondheid werkte niet mee. Ze is vorige week verhuisd naar een paradijsje op de Veluwe. Ik heb al 'n weekendje weg geboekt, dan ga ik haar opzoeken

.

In de herfst komt er een nieuw bijrijdpaard mijn kant op. Hopelijk kan ik hier wel eens lekker mee gaan genieten. Als het ook deze keer fout gaat stop ik (tijdelijk) met de paarden, dan wil ik me eerst gaan focussen op andere dingen. Ik ben heel slecht in afscheid nemen en dat heb ik de laatste paar jaar iets te vaak en vooral te snel moeten doen $:\$ .

**Geplaatst**: 10-08-17 12:01

Geplaatst: 10-08-17 12:01

VanHuisUit schreef:
Die baggert gewoon overal door en nog vrolijk ook heerlijke paarden. Onze Rizanta overigens was ook zo'n type, zou nu 19 zijn geweest was ze er niet op 13 jarige leeftijd zo onverwachts uitgestapt.

Ach Debby34 wat erg... en wat een pech. Ik hoop dat je toch weer een fijn paard vind. Iemand in dit topic rijdt nu al jarenlang een paard bij, met veel plezier, wellicht dat dat anders een vorm is die iets voor jou is?

@Nouvel nou jullie hebben je portie ook wel gehad ik vind het klinkt misschien raar, dit topic wel helpen in het een plek geven van al die pech. Vandaag ook met veel plezier Cathey gelongeerd, want we zitten nog steeds in het revalidatie-longeer-stadium moest even aan het topic denken

Weet je, voor mij althans geldt dat ik niet zo nodig Anky van Grunsven wil zijn of zoiets, ik wil / wens 'gewoon een gezond paard'. Waar je jarenlang heerlijk mee aan het werk kunt zijn. Heb niet eens (meer) wedstrijdambities of wat dan ook. Wil gewoon lekker rijden en genieten liefst zonder al te veel zorgen (want je ziet van alles op een gegeven moment...). Wat dat betreft zet zoveel pech je wel met beide benen op de grond.

Ik heb ook 2 paarden bij gereden voordat ik mijn eigen paard(en) kocht, eerste viel na een jaar dood neer na antibiotica toediening (shock bij allergie) en andere bleek peesblessure en mocht niet meer gereden worden... Ook pech mee dus...

Maar een eigen paard vind ik wel fijner. Nu maar hopen dat ik tzt meer geluk heb!

**Geplaatst**: 10-08-17 12:11

Geplaatst: 10-08-17 12:11

Hier iemand die ook verschrikkelijk veel pech heeft gehad met de paarden. Dat is ook de reden dat ik er besloot mee te stoppen. In 2010 zat ik nog in een twijfelfase en ik besloot het nog 1 x te proberen voor mezelf. Ik kocht een veulentje/jaarling en ik dacht: Ach wie weet heb ik wel weer zin om te beginnen over 3 jaar. Dus 3 jaar later mee begonnen, rontgenologisch laten keuren omdat ik natuurlijk zoveel ellende had meegemaakt en dit wilde uitsluiten. Zadelmak gemaakt en leuk weer opnieuw begonnen met rijden. Klein jaar later na rare klachten en verschijnselen na laten kijken en bleek ze Kissing spines te hebben in een zware categorie.
En ik had mezelf beloofd het nog 1 x te proberen en anders te stoppen. En daar heb ik me aan gehouden. Ik moet zeggen dat ik totaal geen spijt heb gehad. Ik heb nu zoveel meer tijd en geld over voor andere dingen. Ik mis het rijden ook helemaal niet. Er is echt iets kapot gegaan emotioneel ook. Ik kan het niet meer opbrengen om weer zoveel verdriet en ellende te ervaren, het is echt genoeg nu.

**Geplaatst**: 10-08-17 19:58

Re: Keer op keer pech met je paard(en)... wie nog meer?

Geplaatst: 10-08-17 19:58

Ah, meer mensen met paardenpech. Ik meld me ook.

Soms denk ik ook, net als Suzanne F., van: als dit nu ook weer misgaat dan kap ik ermee. Het kan zo mooi zijn en zo ontzettend leuk maar echt, als er aan de lopende band ellende is met de beesten dan is er helemaal niks aan.

**Geplaatst**: 12-08-17 11:27

Re: Keer op keer pech met je paard(en)... wie nog meer?

Geplaatst: 12-08-17 11:27

Misschien had ik moeten vertellen wat er dan is gebeurd.. Pony 1 kruising kwpn, artrose, hoefzweer, hoefbevangen, spat. Gekregen met 13 jaar en dit jaar op 28 jaar in moeten laten slapen omdat het niet meer paardwaardig was. Arme dier..mijn lieve Amber.
Pony 2, arabier, onverklaarbaar afvallen, vreselijke mok, in de weide een verbrijzeld schouder en mogelijk meer opgelopen. Gekregen met 15 en ingeslapen op 21 jaar. Djirwa had wel langer mogen blijven..
Paard 3 kwpn, dikke kogel, ijzers dwars onder voet, onregelmatig, uiteindelijk ernstig verbeend hoefkraakbeen, einde oefening. Gekregen met 4 jaar, af laten maken met 9 jaar. Wat een drama..
Paard 4 is een appaloosa met de nodige zelfdestructie aanleg. Ze is niet voorzichtig met zichzelf en dat betaalt zich elke keer weer uit helaas. Ik mag hopen dat het niet leidt tot een afscheid op te jonge leeftijd! Maar het is wel elke keer bal en ik ben er wel eens bang voor..

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-08-17 11:31

Geplaatst door de TopicStarter : 19-08-17 11:31

@x_danii

Citaat:
In de herfst komt er een nieuw bijrijdpaard mijn kant op. Hopelijk kan ik hier wel eens lekker mee gaan genieten. Als het ook deze keer fout gaat stop ik (tijdelijk) met de paarden, dan wil ik me eerst gaan focussen op andere dingen. Ik ben heel slecht in afscheid nemen en dat heb ik de laatste paar jaar iets te vaak en vooral te snel moeten doen .

Ik hoop het ook echt voor je! Ik heb ook vaak gezegd dat ik ermee stop, heb het ook wel eens geprobeerd, maar het is me tot nu toe nog steeds niet gelukt. Merk wel dat ik de 'echte' liefde voor een paard niet snel meer durf te hebben, ik heb het ook jaren niet meer echt gehad na het overlijden van Rizanta, ondanks dat ik in die periode wel paarden heb gehad, maar het is me met Cathey toch weer overkomen (en helaas ligt die in de lappenmand momenteel). Maar met Cathey is het nog geen verloren zaak dus ik blijf gewoon hopen dat we ooit over die paarse hei galopperen of zoiets

of alleen maar stappen da's ook al heel wat

@Debby34 wat afschuwelijk zo'n ernstige shock :oo

ik ben ook echt wel een persoon van een eigen paard eigenlijk... vooral ook omdat ik in het verleden ook wel paarden heb gereden van anderen maar die werden dan na een half jaartje of jaartje weer verkocht dan blijf je ook afscheid nemen...

@Suzanne F.

Citaat:
Er is echt iets kapot gegaan emotioneel ook. Ik kan het niet meer opbrengen om weer zoveel verdriet en ellende te ervaren, het is echt genoeg nu.

Kan me er alles bij voorstellen. Net als Femskie

Citaat:
Het kan zo mooi zijn en zo ontzettend leuk maar echt, als er aan de lopende band ellende is met de beesten dan is er helemaal niks aan.

Heb net heerlijke vakantie gehad en ben geestelijk gelukkig flink bijgetankt. Gedroomd dat ik heerlijk kon rijden op mijn Cathey. Voor de vakantie toen ik dit topic opende zat ik in een heel flink dal... kan er nu gelukkig weer even tegen hoop ik. Maar dat compleet reddeloze gevoel ken ook ik echt een beetje te goed ja. Alleen echt zonder paarden... ik weet niet of ik dat kan... denk dat er altijd wel weer eentje zal zijn anders was ik er denk ik allang mee opgehouden. De momenten dat je mooie dingen beleefd met je paard zijn zo geweldig. Onze week Veluwe met mijn 'troostpaard' Fred, dat was zo'n week genieten, dan denk ik echt wel ik wil echt niet helemaal zonder een paard.

Wel ontzettend leuk dat je appie nu drachtig is Femskie! Gaat dat allemaal goed tot nu toe?