
Net als jij ook Z dressuur en springen geweest.
2 paarden elke week mee op concours en nog wat jonge paarden in training.
Mijn leven naast werk was paard.
Slome paarden, ieeh, niets aan. Saai.
Nu: lekker lang teugeltje rond hobbelen. Pik nog wel eens (lees 4 keer per jaar) een proefje mee. Voor de rest veel buiten rijden.
Ik had de prijs aangepast omdat hij al 10 was. Voor jou ligt dat toch anders denk ik.
Er hebben ook handelaren gereageerd maar die heb ik vriendelijk bedankt. Hij moest niet weg, hij mocht weg.
Luxe positie hoor
Dat heb jij ook.De mail stond roodgloeiend (kan dat?
) En ja ik heb gefilterd. Vooraf al via mail, maar ook per telefoon.
Nu had ik geluk, bij persoon 3 was het al raak die ik heb laten komen.
De 2 personen voor haar zag ik duidelijk dat het paard heel gespannen liep, dus geen match.
Bij het meisje dat hem heeft gekocht liep hij zo geweldig fijn.
Hij schrok een keertje aan de kant, zij zat netjes mee, moest lachen en reed weer verder of er niets gebeurd was. En toen wist ik dat hij wel met haar mee mocht.
Ze is hem nog een paar keer vaker komen rijden en toen kreeg ik al een gevoel van vrede.
Nog wel als een klein kind staan janken toen bij vertrek toen hij de oprit afging.
Maar daarna zo raar, waar ik dacht dat ik hem enorm zou missen heb ik dat totaal niet gehad.
Die rust die enkele andere beschreven viel ook over me heen. Het was echt goed zo.
Hij kwam zo fijn te staan, volle aandacht. Precies wat ik voor hem wilde.
Daarna heeft ze nog wat updates gegeven en het is echt goed. Ben echt zo enorm blij.