Geplaatst Ik ben er net achter gekomen dat hij op woensdag en vrijdag al weken niet meer rijdt, en afgelopen donderdag, zaterdag en vandaag rijdt hij ook niet. Vriendin die me dat vertelde is vaak daar en is ook bang dst hij plots weg is.
Zwerte schreef:Wat leuk dat iedereen hier zo positief is! Dit zijn toch zaken waar je normaal veel negatieve reacties op krijgt. Het is en blijft natuurlijk een flink risico wat je loopt, met name financieel, en dat puur om emotionele redenen.
Ik denk echter hetzelfde als vrijwel iedereen hier: heb je de kans? Doen!! Mijn belangrijkste waarschuwing is dat je realistisch moet blijven. Het is best mogelijk dat je dit dier meeneemt, laat onderzoeken en direct mag doorbrengen naar de kliniek/slager omdat ie kapot blijkt te zijn. Maar er is net zo goed kans dat het dier met wat liefde en geduld juist opknapt en dat je er nog jaren van kan genieten. Maar echt, hou in je hoofd dat het dus ook een hele korte periode kan zijn en als je hem overkoopt, is het inslapen ook jouw verantwoording geworden en dat is erg moeilijk.
Ik heb geen manegepaard gekocht, maar een paard van een huifkarverhuur. Ik verzorgde hem al jaren, stond in de winter bij mn verzorgpaarden in mijn beheer. Zijn medische geschiedenis was mij dus bekend, vrijwel elke dierenarts heb ik er zelf bij gehaald, scans zelf betaald etc. Dus in zijn geval wist ik dat hij al goed kapot was. Beste kans die hij had, was een paar weken intensieve revalidatie en daarna volledig pensioen. Iedereen verklaarde me voor gek, want ik heb ook flink voor hem betaald. Hij was verzekerd en zn eigenaren waren dom geweest om hem weg te doen voor slachtprijs, verzekering betaalde meer... Voor die prijs had ik ook eeg gezonde jonge fjord kunnen kopen. Maarja het was mn maatje en ik gunde hem die laatste kans, welke hij bij dat bedrijf niet zou krijgen.
Ik had sterk in mn hoofd dat hij vanaf de revalidatie meteen door kon naar de slacht.... Zn achterbeen is namelijk gewoon slecht, zn pezen zijn slecht waar hij mee door moest lopen, met als gevolg dat ie zn hele kootgewricht op slot had gezet, zat geen beweging meer in. Dankzij de intensieve revalidatie is dat wel weer goed, hij kan zn been gebruiken, alleen weinig gewicht op zetten. Ik heb toen zooooo staan janken! Meneer had een kans gekregen op een pensioen ipv vanuit keihard kapot werken door naar de slager. Al zou het maar 1 zomertje zijn, hij mocht nog even echt genieten van het leven.
En nu? We zijn 4 jaar verder en meneer kost bakken geld (voer, dierenarts, hoefsmid, dekens etc) maar is gelukkiger dan ooit! Elke dag die vrolijke hinnik, blije oortjes en oogjes.... Onvoorstelbaar hoeveel dat met je kan doen! Ik sta nog zeer regelmatig met tranen in mn ogen naar hem te kijken, gewoon uit puur geluk dat hem dit nog gegund is en ik nog van zijn levenslust mag genieten. En ook omdat ik weet dat hij echt nooit meer zo hoeft te lijden! Zodra het leven weer lijden wordt, trek ik de stekker er uit. Dat is nu mijn keus, ik hoef niet meer lijdzaam toe te kijken!
Moraal van het verhaal: als je net zo'n emotioneel mietje bent als ik, is zoiets echt de moeite waard! Ik hoop dat je over een tijdje je net zo kan voelen als ik 4 jaar geleden!
Jeetje, wat geweldig dat het zo goed is afgelopen! Je paardje is je vast eeuwig dankbaar
Ben ook zeker een emotioneel mietje, dus als alles volgens plan gaat zie je mij binnen de kortste keren een traantje wegpinken 
Vind het trouwens ook heel erg leuk dat iedereen zo positief is, dat had ik van te voren echt niet gedacht!
