Geplaatst: 27-08-13 17:04 En kritiek hebben mag zeker, ook al doe je zelf niet mee op dat niveau. Het blijft wel een feit dat je in de paardensport emoties altijd de boventoon zullen blijven vormen omdat dit ook direct de basis van de sport is. De band met je paard, de liefde voor de sport, je wil om succes te boeken met je paard in welke vorm dan ook. Ik denk echter wel dat we naar kritisch ook realistisch moeten blijven. Iemand die nooit met zijn paard een moment van ultieme verzameling zal rijden (passage, piaffe) weet hoe het voelt om daarvoor de stangteugel te moeten gebruiken, afgestemd op het paard waar je op dat moment op zit.
Weinig mensen weten hoe het voelt om met een toppaard met een gruwelijk vermogen af te rijden op een oxer van 1.60m. Je kunt niet oordelen welk bit of handeling op dat moment het beste is al zou je het willen: puur omdat het wederom om gevoel en emotie gaat.
Dat is hetzelfde dat ik nooit zal weten hoe het voelt om een passage te rijden op Parzival of te springen met Big Star. Ik kan mijn gedachten, ervaringen en kennis wel koppelen aan wat ik zie en daar kritisch naar kijken, maar zwart-wit iets fout noemen zegt meer over jou als over de professionals in de paardensport
. Ik denk echter dat als je onder druk moet presteren, je wel eens buiten de gebaande paden werkt en dit zijn niet altijd paden die altijd even vriendelijk zijn voor het paard. Het doel mag nooit de middelen heiligen en dat doet het soms wel. En je mag er niets van zeggen, want je hebt het zelf niet gepresteerd. Maar goed we oordelen dagelijks over dingen waar we zelf niets in hebben gepresteerd, dus waarom zou het hier anders zijn. 
