Bokt.nl

**Geplaatst**: 16-10-11 12:33

Geplaatst: 16-10-11 12:33

Wat een mooi verhaal, ik denk dat clickertraining voor deze jongen ook wel heel leuk is, en een goede manier om het probleem met zijn mond en lippen op te lossen..je kunt hem leren jouw handen aan te raken, het zal hem meer zelfvertrouwen geven en je kunt eenvoudig beginnen met kleine trucjes als targetten, een kusje geven, ja en nee schudden, hoofd laag houden.. Heel handig in allerlei situaties! Ik hoop dat je hem op een of andere manier bij je kunt houden!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-10-11 14:28

Geplaatst door de TopicStarter : 18-10-11 14:28

alweer een klein beetje vordering vandaag.
na dat ik hem alweer uit het bos moest gaan vissen ben ik meteen aan de slag gegaan, want het leek me dat hij zich gewoon verveelde aangezien hij constant achter me aan liep en zijn weide niet in wou.

eerst de basis nog eens herhaald, poetsen, staart borstelen, voetjes geven, ..

stap en draf aan de hand, over de balkjes heen.

veel beloningen, stem in combinatie met koekje werkt het best, en hij leek er maar niet genoeg van te krijgen dus wou ik hem leren zijn hoofd omlaag te houden.
hij vond het aanvankelijk zeer eng, want als mijn hand in de buurt van zijn hoofd komt is de normale reactie dat hij z'n hoofd omhoog gooit en dat moest nu dus andersom.
maar telkens hij een klein beetje in de goeje richting ging beloonde ik hem uitvoerig, en al snel had hij door wat de bedoeling was.
heeel laag doet hij z'n hoofd nog niet, maar ik ben al tevreden dat ik het "omhoog gooien" heb kunnen veranderen in zakken.
hier zullen we de komende weken op werken ^^

**Geplaatst**: 18-10-11 14:30

Re: levensgevaarlijke jaarling, ons verhaal.

Geplaatst: 18-10-11 14:30

Misschien kun je een speelbal ofzo in de weide leggen?

**Geplaatst**: 18-10-11 14:37

Re: levensgevaarlijke jaarling, ons verhaal.

Geplaatst: 18-10-11 14:37

Super dat je dat beestje helpt +:)+

**Geplaatst**: 18-10-11 14:40

Re: levensgevaarlijke jaarling, ons verhaal.

Geplaatst: 18-10-11 14:40

wat een super verhaal weer!!! jij mag echt zooo trots zijn op jezelf

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-10-11 02:00

Re: levensgevaarlijke jaarling, ons verhaal.

Geplaatst door de TopicStarter : 21-10-11 02:00

vandaag zijn we weer eens weest wandelen, vindtie altijd super!
alles is boeiend en interessant.
hij wordt vast een uitstekend wandelpaard

daarna ging ie terug op de weide en ging ik een ander paard rijden, wat vrij vermoeiend was, het is nog maar een nieuwe :p
hij stond de ganse tijd vanuit de weide te kijken, dus kon ik het niet laten er na het rijden nog eens heen te gaan.
en tot mijn grote verbazing, kon ik zijn hoofd zonder problemen aanraken!
neusbrug, kaak, tussen de ogen, onderaan,.. hij maakte er helemaal geen probleem van! ik kon zelfs bijna tot de hoogte van de neusgaten..
zijn mond en lippen is nog steeds een grote probleemzone, maar het begin is zeker gemaakt, en nu kan ik langzaamaan daar naartoe werken. ik kan al aan de oren krabben en kriebelen, maar ze nog niet vastnemen.
hij lijkt er zelfs van te genieten als ik al die losse haartjes eens goed wegwrijf.
ongelofelijk hoe snel hij bijleert!

nu heb ik eens nagedacht hoe het kwam dat dit plots wel allemaal mogelijk was, en toen kwam ik bij het touw. meestal als we samen iets doen heb ik hem vast aan het touw, en voelt hij zich waarschijnlijk nogal "gevangen". vandaag was dat niet het geval omdat hij dus los was, en ik denk dat daar het vertrouwen schuilt.

ik kan me wel voorstellen, als iemand die je nog niet voor de volle 100 % kent je vasthoudt en allerlei rare dingen met je uitspookt, dat veel enger is dan als die persoon je niet vasthoudt en je elk moment kunt vluchten.

dit was dus een grote eye opener voor mij, dus mijn volgende doel is hem op commando te leren stilstaan, en hem poetsen ed zonder aan het touw te staan, dan kan ik zo ook werken aan andere dingen.

ik had ergens wel al gemerkt dat hij veel minder angstig is als hij los is, maar liet hem nooit los uit angst dat hij zou weglopen ofzo en het dus einde sessie zou zijn :p

maar nu zag ik dus dat altijd als hij ergens bang van is en enkele stappen achteruit zet, hij zodanig nieuwsgierig is dat hij meteen terug komt.

hij kent mij nog niet goed, maar ik hem duidelijk ook niet.
misschien zijn onze diepe gronden wel datgeen wat ons naar elkaar toetrekt ^^

al die problemen waar we voor staan, brengen ons steeds dichter

en hij heeft mijn werkwijze en denkwijze met andere paarden waar ik geen band mee heb, ook echt verandert.
als vroeger onder het zadel iets niet wou lukken keek ik vooral naar mezelf, wat ik misschien fout deed. als een paard niet wou springen, probeerde ik net zolang tot ie het wel deed.
zonder er ooit bij stil te staan wat het paard zelf eigenlijk dacht of voelde.
bepaalde rijtechnische problemen probeerden we weg te werken mbv onze rijvaardigheid.
simpel voorbeeld, een paard begint te echt te razen bij balkjes draven. mijn normale reactie zou geweest zijn, paard tegen houden tot het gewenste tempo.

nu ga ik meer met het paard trachten te communiceren en achterhalen wat de oorzaak van het gedrag is. misschien is het wel angst, agressie, pijn, onzekerheid, ...

ipv met een zweep te rijden, gebruik ik nu schouderklopjes en lieve woordjes, haha! :p

wat die knapperd toch allemaal niet teweegbrengt!

**Geplaatst**: 21-10-11 03:37

Re: levensgevaarlijke jaarling, ons verhaal.

Geplaatst: 21-10-11 03:37

jeetje zeg wat een verhaal zeg
Echt top !!! wat je allemaal met hem doet en bereikt hebt.

vertrouwen is je grootste basis dus het komt wel goed met jullie

succes verder nog

**Geplaatst**: 21-10-11 03:48

Geplaatst: 21-10-11 03:48

Prachtig verhaal! Ik ga je zeker blijven volgen. Super wat je allemaal al met hem hebt bereikt. Ik heb meer dan bewondering voor jou en je paardje. Hij verdient een mooie toekomst met jou

.

**Geplaatst**: 25-10-11 17:48

Re: levensgevaarlijke jaarling, ons verhaal.

Geplaatst: 25-10-11 17:48

ja dat heb ik ook al gemerkt dat angstige paarden relaxter zijn wanneer je los met ze werkt...

wel fijn om jullie evoluties te volgen

**Geplaatst**: 25-10-11 18:02

Geplaatst: 25-10-11 18:02

over de bloedlijnen, die van for pleasure, is wel goed bloed, ik ken er eentje is de zoon van for plesure en die loopt M2 dressuur dus dressuur kunnen we ook wel lekker,
succes

**Geplaatst**: 25-10-11 18:12

Geplaatst: 25-10-11 18:12

Wat een verhaal, onwijs knap dat je dit voor hem doet. Volg met veel plezier je updates!

**Geplaatst**: 26-10-11 19:00

Re: levensgevaarlijke jaarling, ons verhaal.

Geplaatst: 26-10-11 19:00

geduld is een schone zaak en je word er nu rijk voor beloond.

**Geplaatst**: 29-10-11 17:00

Geplaatst: 29-10-11 17:00

ik heb zo ongelooflijk veel respect voor jou !
Het eerste wat je zou kunnen doen is hem beleren om hem te laten longeren met een singel op zijn rug. en dan steeds meer dingen er op leggen zols een dekje en de singel weer wat strakker doen. en wanneer dat goed gaat. zou ik hem een zadel op doen. en een tijd naast hem blijven lopen. met longeren zou die dan wat drukker zijn en gaan steigeren en bokken maar dat moet je negeren en gewoon doorgaan tot dat het goed gaat en dan stoppen en dat blijven herhalen. En dan zou ik er iemand bij vragen. wel iemand die het paard al gewend is en laten longeren. Hij zal het niet leuk vinden en gaan steigeren enzo. maar je moet doorgaan en je er niet af laten bokken. en je stem gebruiken. Dat zijn mijn tips

**Geplaatst**: 29-10-11 18:37

Geplaatst: 29-10-11 18:37

edit (moet maar niet op hierboven reageren eigenlijk)

**Geplaatst**: 29-10-11 19:53

Geplaatst: 29-10-11 19:53

tamary schreef:
edit (moet maar niet op hierboven reageren eigenlijk)

inderdaad!!

**Geplaatst**: 29-10-11 20:52

Re: levensgevaarlijke jaarling, ons verhaal.

Geplaatst: 29-10-11 20:52

Zelfs een dertienjarigen zou toch beter moeten weten...

**Geplaatst**: 29-10-11 22:38

Re: levensgevaarlijke jaarling, ons verhaal.

Geplaatst: 29-10-11 22:38

verdorrie. ik wou ook al bijna reageren erop..... mond stil mond stil. vingers mogen ook niks meer doen;)

**Geplaatst**: 30-10-11 09:44

Geplaatst: 30-10-11 09:44

Wat een prachtig verhaal

Ik blijf volgen..!

**Geplaatst**: 30-10-11 14:55

Re: levensgevaarlijke jaarling, ons verhaal.

Geplaatst: 30-10-11 14:55

Wauw! Verbazingwekkend! Echt top. Ik ga dit volgen.

**Geplaatst**: 30-10-11 15:13

Re: levensgevaarlijke jaarling, ons verhaal.

Geplaatst: 30-10-11 15:13

ik blijf ook volgen.
misschien voor het kopschuw zijn aan het halster mee nemen zonder touw dan raak je zijn hoofd ook aan

**Geplaatst**: 31-10-11 00:29

Geplaatst: 31-10-11 00:29

mooi

(kan geen juiste smilie vinden, maar deze komt in de buurt) (edit: bedoel dus niet sarcastisch maar bewonderend)

wil wel zeggen, op reactie dat er redelijk veel komen met dat kopschuw meteen trauma betekent. Mn jonkie die verder nergens bang voor is, is ook lange tijd echt kopschuw geweest. Nog steeds heeft ze er veel moeite mee als ik haar hoofd (wang) aanraak (met handen, met mn hoofd is ook geen probleem

). Zit ook weinig progressie in dus ga de tip van de appelmoes die in dit topic voorbij kwam maar een keer proberen.

**Geplaatst**: 31-10-11 00:36

Geplaatst: 31-10-11 00:36

Mijn eerste gedachte was: onee een Penny's Shadow verhaal :')

Maar fantastisch werk van je!

Heb niet het hele topic gelezen, maar zou zelf proberen te werken met massage vanaf de hals, en steeds dichter naar het hoofd toe.. Steeds als je het idee hebt dat hij zoiets heeft van 'tot hier en niet verder' stop je, voordat hij op een andere manier kan laten merken dat hij het niet wil. En zo steeds verder

. Heel veel succes!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 31-10-11 00:40

Geplaatst door de TopicStarter : 31-10-11 00:40

volgen met mijn hand aan zijn halster vind hij vrij eng, en vind ik persoonlijk ook nogal gevaarlijk, aangezien hij nogal eens de lucht durft ingaan als hij schrikt.
nuja, het gaat steeds beter met zijn hoofd,
heb er afgelopen week veel mee bezig geweest, en hij heeft echt al door dat het iets goed is om mij zijn hoofd te laten aanraken. hij blijft het eng vinden, en ik moet zeer rustig zijn hoofd benaderen, maar hij doet echt zijn best. en voor een koekje probeert hij natuurlijk dubbel zo hard ^^
we beginnen altijd bij plekjes die hij wel accepteert, vanuit zijn hals, of kriebelen onder zijn kaken, en zo gaan we verder. ik kan nu toch wel al bij zn oortjes krabben waarbij er een "leun" reactie ontstaat, dus dat lijkt ie best wel aangenaam te vinden.

ook fantastisch hoe hij zo goed reageert op mijn stem. heb hem niet gelongeerd deze week, maar we zijn wel weer eens weest wandelen, vindt hij altijd heel leuk =)

ik ga idd geen singel omdoen of een zadel opleggen, dat is werk voor volgende zomer :p , maar tijdens het poetsen durf ik wel al eens een dekje op te leggen. vind hij best spannend, maar blijft er vrij rustig bij, een beetje gespannen, maar zeker geen paniek of angst. en eens het op zijn rug licht, lijkt hij zelfs best trots te zijn op zichzelf :p

nu ben ik hem aan het leren stil te staan zonder touw, en dat vindt hij nogal moeilijk te begrijpen, hij loopt nogal graag achter me aan :p maar telkens hij 1 seconde stilstaat, en ik een stap achteruit kan zetten, wordt hij uitvoerig beloond, en hier gaan we natuurlijk op verder werken ^^

**Geplaatst**: 31-10-11 01:34

Geplaatst: 31-10-11 01:34

Heerlijk! Wat een fijn topic!
En wat een geluk, voor dit onzettend leuke dier om te zien, dat hij jou getroffen heeft! $*\o/*$

Ik verbaas me er echt in gróte mate over, hoe onwetend en hoe weinig inlevingsvermogen sommige mensen hebben. Wat een pech had hij als veulentje zijnde, en hoe naar (DOM) is daar op gereageerd.

Ik hoop echt dat ze het geduld kunnen opbrengen met een eventuele verkoop, totdat jij in staat bent hem te onderhouden. Je verdiend hem voor de volle 100%

En hij verdiend jou!

**Geplaatst**: 01-11-11 12:36

Re: levensgevaarlijke jaarling, ons verhaal.

Geplaatst: 01-11-11 12:36

Ik heb het hele topic gelezen en vind het een heel interessant verhaal.

En zo levensgevaarlijk als hij in het begin genoemd werd ligt helemaal aan de manier hoe er met hem om wordt gegaan.

Nog veel succes en i khoop dat je hem ooit voor jezelf kan kopen.