annepanne schreef:Fijn dat hij weer rust en plezier gevonden heeft bij je! En jammer dat hij niet kan blijven maar als de keuze in het belang van het paard is dan geeft dat sowieso een goed gevoel! Top!
Hoe meer ik met dit paard werk, hoe gekker ik ervan wordt. Hij is echt heel leuk. Maar ik sprak vandaag een stalgenootje van mij en ook zij zei al dat hij constant aandacht vraagt. Je kunt hem niet voorbij lopen zonder dat je hem aandacht geeft.
Moeilijke is dat ik een stal vol met paarden heb staan en mijn aandacht gewoonweg moet verdelen over meerdere. Sommige kunnen daar goed tegen, hij klaarblijkelijk niet. En dat is wel heel jammer. Ik had hem graag willen gebruiken als lespaard. Tis zo'n grote goedzak...
Mocht de plek waar hij misschien heen gaat niets voor hem zijn, denk ik dat ik hem alsnog zelf hou. Ik dacht vandaag ook heel even 'Zal ik ze gewoon afzeggen? Zal ik hem gewoon zelf houden?', maar als ik dan weer zie hoe hij geniet van het buiten zijn, van het dingen doen, dan zou het niet eerlijk zijn. Ik mag al heel blij zijn dat ik hem deze kans heb mogen geven en hij zal altijd wel iets speciaals houden, mijn Great Friendly Giant
bedouin schreef:Wat ontzettend fijn om deze casus ook te lezen en te volgen.
Kun je wat meer uitleggen hoe jij de staking oplost - als het ware, de staking onder het zadel? Je maakt zulke grote stappen in je verhaal, ik zou wel geinteresseerd zijn in meer details, als je de tijd hebt uiteraard.
je schreef
Citaat:
Met werken in de bak gaat hij ook goed (ja het wordt saai) hij geeft geen verzet meer
Mag ik dan aannemen dat hij wel het verzet getoond heeft? Ik ben wel benieuwd hoe jij daarmee precies bent omgegaan.
@ bedouin, ja ik beschrijf het met grote stappen, maar hij gaat ook gewoon met hele grote stappen vooruit. Bijna ongeloofwaardig, maar het is zo. Ik denk dat dit paard gewoon echt ontzettend ver gaat voor zijn baasje, zover dat hij het uiteindelijk zelf niet meer trekt. Puur op karakter... Maar als op een gegeven moment ook het karakter niet meer meewerkt, ja... dan heb je de poppen aan het dansen. Dan houdt het voor zo n diertje gewoon echt op.
Daar waar hij in eerste instantie bij mij op stal kwam en heel onrustig was (stal omploegen, kneiterhard rennen door de bak, dwangmatig heen en weer lopen in hetzelfde spoor, niet laten vangen, angstig voor aanraking, niet vast kunnen staan, vreselijk onzeker etc. etc.) zie je nu een heel zelfbewust paard met een enorm vriendelijke uitstraling en vreselijk veel humor. Hij wilt de hele dag aandacht, van iedereen, het kan hem niet te gek (terwijl hij zich vroeger door andere mensen niet liet vangen). Hij is echt heel positief aan het veranderen, ook aan de hand. Het paard heeft gewoon duidelijke en vaste structuur nodig en vooral een consequente baas die heel duidelijk aangeeft wat wel kan en wat niet.
Hij staakte inderdaad, zie eerder geschreven bericht:
suelza schreef:Aan het werk
Aan het werk merk je direct waar het probleem zit. Hij is erg onzeker, wat hem vreselijk onbetrouwbaar en onberekenbaar maakt. Hij kan niet omgaan met druk en de kleinste voor van druk (hij liep aan de lijn) maakt al dat hij steil achterover springt. Gelukkig kon ik hem met de lijn wel in evenwicht houden, want anders was hij zeker achterover geslagen. Dus ik begrijp goed dat de eigenaresse hier niet graag meer opstapte
Dit probeerde hij een aantal keer, maar ik heb het genegeerd en hem steeds weer voorwaarts gezet, waarop hij vervolgens zijn verzet staakte en keurig heeft mee gewerkt verder.
Al met al is het best een mannetje en hebben we nog best een pittige weg te gaan, maar ik heb er wel vertrouwen in. Dit komt goed.
Okay, en dan nu het verhaal bij de eerder geplaatste fotos
Vandaag heb ik hem voor het eerst mee naar buiten genomen, het verkeer in! Volgens de oude eigenaresse is hij nog niet eerder in het verkeer geweest (wel in het bos) dus het was afwachten hoe hij zou reageren.
Hij vond het erg spannend en begon al vrij snel met zijn onderlip te klapperen.
De eerste autos passeerden en dit ging wel goed, je voelde hem wel wat trekken in zijn spieren, maar meer (nog) niet.
Vervolgens kwamen er motorrijders voorbij en toen raakte meneer even de kluts kwijt en kreeg ik een drietal levades om mijn oren
je merkt heel duidelijk aan de manier waarop hij gaat 'zitten' dat dit niet de eerste keer is dat hij zo reageerd. Ik voelde heel duidelijk dat als ik druk op de teugels zou zetten, hij zou gaan 'klimmen' ofwel, steil omhoog zou gaan.
Ik heb op dat moment mijn teugels losgegooid en hem voorwaarts gereden, zodat hij door het voorwaarts gaan, weer op zijn voetjes zou landen.
Daarna ging het eigenlijk wel braaf, mijn vastberadenheid, maakte voor voor hem heel duidelijk dat er niets aan de hand was en dat hij toch echt gewoon door moest.
Vervolgens kwamen we bij de brug over het water en daar trok meneer het niet meer. Zijn ogen werden zo groot als schoteltjes, want die brug was toch wel heeeeeeeeeeeeeeel eng!
Ook hier begon hij weer met overeind komen, maar nog redelijk beheerst, aangezien ik er weinig aandacht aan schonk en hem ook niet met alle geweld erover heen aan het trappen was.
Ik ben uiteindelijk afgestapt (het kan ook te gek, een eerste keer natuurlijk!) en heb hem aan de hand meegenomen over de brug heen. Toen volgde hij direct, echt heel braaf!
Na de brug werd ik al tegemoed gekomen door een vriendin van mij, die ons met haar paard (zij zegt dat het een pony is, ik zeg dat het een paard is
) kwam voorzien van mental support.
We hebben hierop een mooi rondje buiten gereden en wat deed die jongen het braaf zeg! Zelfs een keurig beheerst galopje gemaakt.
Al met al zeer geslaagd, totdat iemand het nodig vond om midden in de polder met auto en aanhanger een polder weg in te scheuren waardoor ik met paard en al bijna onderaan een dijkje belandde omdat we geen kant uitkonden (wat doen zulke mensen in de polder, vraag je je dan ernstig af!). Met wat aanmoediging sprong mijn paardje overigens weer keurig met zijn voetjes op het asfalt
Hij heeft zich echt boven verwachting gedragen, wat was ik trots op het beestje. Je ziet dat hij het spannend vind, maar toch wilt hij het voor jou doen.
Ik heb echt heerlijk met hem gereden en hij heeft genoten! Wij allebei eigenlijk!