gummie schreef:Ik weet van mezelf dat ik onder de categorie "geitenwollensok" val, en dus zal ik al gauw dingen gruwelijk om aan te zien vinden. In de omgang met paarden ben ik ook echt een watje en een topsportmentaliteit zal ik nooit krijgen. Maar ik heb ook geleerd dat paarden geen mensen zijn, dat zij anders in elkaar zitten, dat zij dingen anders waarnemen en voelen dan wij en dat we paarden geen menselijke eigenschappen moeten opleggen....
Ik zou het daarom wel interessant vinden om allerlei wetenschappelijke onderzoeken te lezen over wat zo'n rijstijl, die volgens ons niet door de beugel kan maar volgens anderen wel, nu werkelijk teweeg brengt bij het paard. Vandaar dat ik sommige reacties wel erg nuttig vind over brandnetels en distels eten, harde mond, etc...
Dat klopt, maar waarom zouden dieren geen menselijke emoties kunnen ervaren?
Misschien zijn wij wel veel dierlijker en zijn dieren veel menselijker dan wij voor ogen houden.
Het blijft altijd de kip of het ei, maar als we nu kijken naar mijn vorige vraag.
Er zijn onderzoeken gedaan naar de teugeldruk etc. en een paard is gevoelig, maar wat een paard in de natuur doet heeft niet altijd met pijn te maken, maar met de voedingsstoffen die hij op dat moment nodig heeft en neemt dan het risico om geprikt oid te worden door een brandnetel of distel.
Dus het is geen juiste vergelijking in mijn ogen, want een dier handelt altijd vanuit een bepaalde overlevingsdrang en het is een vrije keuze.
Dat wij er een bit en dergelijke in knallen en zo heerlijk door de mond heen sleuren, is niet een keuze van het paard, maar van ons!