Moderators: Coby, balance, Dyonne, Sica, C_arola, Neonlight, Firelight
Ketly schreef:Heel herkenbaar. Ik kijk mee met een vriendin naar een paard voor haar en kom hele lieve koppies tegen, maar ik denk niet dat ik er nu optimaal van zou kunnen genieten. Ik wil ook eerst dit kunnen verwerken voordat ik daar aan toe ben maar omdat het zo leeg voelt is het allemaal zo dubbel..
Ketly schreef:Heel knap dier Ania, gefeliciteerd!
Ik heb donderdag afscheid moeten nemen van mijn 4-jarige ruin. Ik heb constant gezegd dat ik niks nieuws wil maar wat een verschrikkelijke leegte laat hij achter.. Ik wil eerst een even niks maar misschien dat ik over een tijdje naar een veulen wil kijken zodat ik even een stap terug kan zetten met minder verplichtingen en dan over een paar jaar het rijden met een eigen paard weer op kan pakken. Ik rijd nu een paard voor mensen maar het is toch niet je eigen paard.
Zijn er meer mensen hier welke een jong paard verloren zijn? Hoe ging je daar mee om en heb je wel of niet wat nieuws gekocht?
Ketly schreef:Heel knap dier Ania, gefeliciteerd!
Ik heb donderdag afscheid moeten nemen van mijn 4-jarige ruin. Ik heb constant gezegd dat ik niks nieuws wil maar wat een verschrikkelijke leegte laat hij achter.. Ik wil eerst een even niks maar misschien dat ik over een tijdje naar een veulen wil kijken zodat ik even een stap terug kan zetten met minder verplichtingen en dan over een paar jaar het rijden met een eigen paard weer op kan pakken. Ik rijd nu een paard voor mensen maar het is toch niet je eigen paard.
Zijn er meer mensen hier welke een jong paard verloren zijn? Hoe ging je daar mee om en heb je wel of niet wat nieuws gekocht?
Ketly schreef:Heel knap dier Ania, gefeliciteerd!
Ik heb donderdag afscheid moeten nemen van mijn 4-jarige ruin. Ik heb constant gezegd dat ik niks nieuws wil maar wat een verschrikkelijke leegte laat hij achter.. Ik wil eerst een even niks maar misschien dat ik over een tijdje naar een veulen wil kijken zodat ik even een stap terug kan zetten met minder verplichtingen en dan over een paar jaar het rijden met een eigen paard weer op kan pakken. Ik rijd nu een paard voor mensen maar het is toch niet je eigen paard.
Zijn er meer mensen hier welke een jong paard verloren zijn? Hoe ging je daar mee om en heb je wel of niet wat nieuws gekocht?
Ketly schreef:Ik heb precies hetzelfde Lui. Ik wil alleen iets waarbij ik meteen verliefd ben. Hoeft niet een topper in de dop te zijn of een bewegingswonder, maar gewoon een lief snoetje. Maar ik ben ook wel weer bang. Zodra je een paard hebt heb je al risico dat er wat aan mankeert of aan gaat mankeren. Ik rijd eerst even lekker verder met mijn bijrijdfries en wie weet komt er wat leuks voorbij.
Lui_ schreef:Ketly schreef:Ik heb precies hetzelfde Lui. Ik wil alleen iets waarbij ik meteen verliefd ben. Hoeft niet een topper in de dop te zijn of een bewegingswonder, maar gewoon een lief snoetje. Maar ik ben ook wel weer bang. Zodra je een paard hebt heb je al risico dat er wat aan mankeert of aan gaat mankeren. Ik rijd eerst even lekker verder met mijn bijrijdfries en wie weet komt er wat leuks voorbij.
Wow, als of ik mijzelf hoor! Ik heb dus ook de enorme angst dat als ik weer wat koop, weer zoveel zorgen en verdriet ga krijgen. En tja, dat is iets wat misschien nog wat moet slijten, maar toch wel aanwezig zou blijven. Ach, ik zie wat er op m'n pad gaat komen, en bij verschillende paarden gaan kijken en voelen, kan nooit kwaad denk ik dan.
Heb nu helemaal geen paard of iets meer, is toch wel erg saai en leeg.
Lui_ schreef:Ik ben in juni mijn once in a lifetime paard verloren na 1,5 jaar blessureleed en onduidelijke diagnoses. Ze was 12 jaar...uiteindelijk een diagnose gekregen doormiddel van een MRI scan, en was foute boel. Ik heb er zo ontzettend veel verdriet van, mis haar zo erg. Maar ook heb ik wat jij zegt, een enorme leegte en gemis naar de paarden zelf. Heb even wat verzorgd maar dat is niks voor mij. Vandaar dat ik toch weer wat voor mezelf zoek, maar ik moet het echt voelen bij een paard, en heb geen haast. Ik ga zien wat er op m'n pad komt, en houd m'n ogen en oren open. Wie weet...!
Farjen schreef:Lui_ schreef:Ik ben in juni mijn once in a lifetime paard verloren na 1,5 jaar blessureleed en onduidelijke diagnoses. Ze was 12 jaar...uiteindelijk een diagnose gekregen doormiddel van een MRI scan, en was foute boel. Ik heb er zo ontzettend veel verdriet van, mis haar zo erg. Maar ook heb ik wat jij zegt, een enorme leegte en gemis naar de paarden zelf. Heb even wat verzorgd maar dat is niks voor mij. Vandaar dat ik toch weer wat voor mezelf zoek, maar ik moet het echt voelen bij een paard, en heb geen haast. Ik ga zien wat er op m'n pad komt, en houd m'n ogen en oren open. Wie weet...!
Ik lees bijna mijn eigen verhaal. Paard 10 jaar oud, 2 jaar blessure leed, uiteindelijk MRI en foute boel.. Ook in Juni ingeslapen.
Ik had al zoveel verdriet tijdens het blessureleed en miste het rijden zo hard, dat ik toen al een ander paard heb gekocht. Voor mij heeft mijn andere paard mij net door dat verdriet getrokken.
Ok ik ben ook een week niet op stal geweest omdat ik daar even geen behoefte aan had. Maar zonder mijn paard zou ik het allemaal net wat minder verwerkt hebben..