Ik meld me ook. Ik ben te paard eigenlijk niet zo snel angstig, maar wel in situaties dat het paard ongewenst gedrag vertoont. Dit kan op een buitenrit zijn en ze ergens niet langs durven en gaan staan dansen oid, maar ook als het paard thuis iets gezien heeft wat de volle aandacht opeist. Op dit soort momenten blokkeer ik helemaal en bevries.
nathalie2302 schreef:Mijn Fjord is maar een kleine kerel van 1m40, hij is jong, onervaren, dapper en moedig maar hij heeft leiding van mij nodig. Hij is een volger en absoluut niet dominant en omdat ik nerveus/zenuwachtig ben, wordt hij het ook.
Het dikgedrukte stukje herken ik ook erg. Het geven van leiding is echt nodig en mijn fjordenmerrie (ook volger) vraagt hier ook om, maar het is voor mij echt lastig om aan haar behoefte te voldoen. Daarnaast verhard ik in deze situaties ook snel in mijn gevoel (of raak ik het helemaal kwijt) terwijl zij juist die zachtheid nodig heeft en aan slechts hele kleine aanwijzingen genoeg heeft. Om het helemaal af te maken spiegelt zij mij enorm.