Mijn merrie is ook een tijd uit de running geweest en godzijdank zat het probleem bij haar tussen d'r oren ipv dat het lichamelijk was. Haar heb ik 3 jaar geleden erbij gekocht om toch te kunnen rijden en ze kreeg ook problemen (of eigenlijk had ze die al vanaf het begin). Haar heb ik gelijk in de verzekering gegooid en daar ben ik blij om. Omdat mijn fysio dacht aan een beschadiging van de wervels omdat ze ontzettend kon exploderen tijdens het rijden vanuit het niets zijn we met haar naar De Bosdreef in Moerbeke gegaan. Hebben haar volledig door de scintigrafie laten halen en ze was helemaal schoon.

Ze had alleen een trauma van het zadelmak maken en extreme singeldwang als gevolg daarvan. Omdat ik dacht dat ik haar nooit meer normaal onder het zadel zou kunnen krijgen en mijn verwachtingen nul waren, is het me gelukt om haar met training aan de dubbele longe en gewoon wandelen met een zadel op toch zover te krijgen dat ze me vertrouwde. Ik heb echt heel veel kilometers in de benen zitten, werd regelmatig uitgelachen door voorbijgangers. Die reageerden zo van: er ligt een zadel op en jij gaat ernaast lopen??

Maar dat heeft echt zijn vruchten afgeworpen. Na bijna een jaar ernaast te hebben gelopen en te hebben gelongeerd om haar spieren optimaal te krijgen, kon ik probleemloos opstappen. En de singeldwang is nagenoeg weg. Af en toe schokt haar lijf nog weleens bij het vastmaken van de singel maar dat was het dan ook. Onder het zadel heeft ze nooit meer gek gedaan en ze loopt als een tierelier op het moment. Ik durf nu wel heel langzaam te gaan denken aan het aanvragen van een startkaart

Als je niets verwacht dan kun je zo genieten van de momenten dat het wel goed gaat en dat heb ik eigenlijk weer aan Victor te danken. Paarden komen niet zonder reden op ons pad, daar ben ik van overtuigd

Renate, super dat het zo lekker gaat. Geniet ervan en lekker bezig zijn met het hier en nu ipv de toekomst.
Isapaardje, wat een vooruitgang ook.
