Bokt.nl

**Geplaatst**: 01-09-11 21:29

Geplaatst: 01-09-11 21:29

moeilijk hoor van zo'n filmpje.
ik vind je paard voornamelijk rechtsvoor niet helemaal tof.
beide voorbenen vind ik wat ''stijfjes'' maar rechts zit het niet helemaal lekker.
maar ik denk dat de meeste van ons er voor zouden tekenen als hun paarden zo liepen.

**Geplaatst**: 01-09-11 21:30

Geplaatst: 01-09-11 21:30

haha,dubbelpost.

**Geplaatst**: 01-09-11 21:51

Geplaatst: 01-09-11 21:51

mariska32 schreef:
moeilijk hoor van zo'n filmpje.
ik vind je paard voornamelijk rechtsvoor niet helemaal tof.
beide voorbenen vind ik wat ''stijfjes'' maar rechts zit het niet helemaal lekker.
maar ik denk dat de meeste van ons er voor zouden tekenen als hun paarden zo liepen.

Rechtsvoor, maar dat kan ook betekenen links-achter. Wat dat betreft ben ik ook niet voldoende medisch onderlegd

**Geplaatst**: 01-09-11 22:02

Geplaatst: 01-09-11 22:02

hallo allemaal,

Ik ben vandaag dit topic tegengekomen en heb alles doorgelezen. Wil even zeggen dat ik enorm veel respect voor jullie heb en ik ben blij om te lezen hoe geweldig jullie met je lievelingen omgaan. Inmiddels is ons zorgenkindje 2 jaar geleden ingeslapen, maar ik ben nog altijd blij dat we haar de laatste 1.5 jaar van haar leven hebben mogen verzorgen, vertroetelen en van haar gezelschap hebben mogen genieten nadat haar oude eigenaar haar half dood en uitgehongerd na een strenge winter had achtergelaten op een paar vierkante meter modder. Ze is dat nooi meer te boven gekomen en iedereen heeft ons voor gek verklaard, die oude kreupele magere sikkeneurige merrie moet je laten inslapen! Niet gedaan en ze heeft na veel liefde. zorg en veeartskosten nog fijn "gedraafd door de wei"met haar maatjes, surrogaatmoeder gespeeld voor een veulen en genoten. Natuurlijk waren er angstige momenten met heftige koliekaanvallen, slecht genezende wonden, steeds terugkerende hoefzweren, even aankomen, maar ook snel weer kilo's kwijtraken, maar toch nu achteraf was het allles dubbel en dwars waard.

Manilla ik denk nog altijd met een glimlach op mijn gezich aan je.
Ik wens de deelnemers aan dit topic nog veel sterkte en vele mooie momenten met hun zorgenkindjes en hele mooie herinneringen

Laatst bijgewerkt door esje01 op 01-09-11 22:06, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 01-09-11 22:05

Geplaatst: 01-09-11 22:05

Esje01 wat ontzettend fijn dat jullie die merrie nog een paar mooie momenten hebben gegund. Wat mensen toch ooit aan kunnen richten......

**Geplaatst**: 02-09-11 09:46

Geplaatst: 02-09-11 09:46

Inderdaad rechtsvoor zag ik ook

Komt geloof ik door haar hoef, ik heb er een foto van genomen en zal deze straks erop zetten, ik geloof dat haar hoef wel kan verklaren waarom ze rechts niet helemaal goed loopt

Esje01: dikke pluim voor jou +:)+

Spijtig dat het neit meer goed gekomen is, maar wat prachtig dat je haar toch nog een mooie tijd hebt kunnen geven!

**Geplaatst**: 02-09-11 21:49

Geplaatst: 02-09-11 21:49

Geloof het of niet maar ik heb twee zorgen kindjes, inmiddels is 1 overleden.

Het begon met mijn eerste paard; Arashah. Een super merrie en het klikte direct tussen ons tijdens het rijden (voor het eerst). Daarvoor hadden we een hekel aan elkaar! Maar na 1,5 jaar hadden we al zo'n sterke band dat Arashah me alleen hoefde aan te kijken en ik wist al wat ze bedoelde. Na drie/vier maanden kwam de eerste kreupelheid, niets bijzonders gewoon verstapt (dacht ik). Het ging vlot over. Conditie langzaam weer opgebouwd, het ging weer een tijdje goed totdat ze weer kreupel werd. Dit keer voor langere tijd. uiteindelijk heeft ze een halfjaar (haar laatste halfjaar) kreupel in het weiland gestaan. Ze kon de anderen niet bijhouden, ze hinkelde er maar achteraan..
Ik zal dat beeld nooit weer vergeten..
Dit is niet het enigste wat er was, ze stootte heel vaak ergens aan. dan had ze weer een schram hier en dan weer daar. of ze heeft zich gesneden in haar kootholte met haar ijzers.. of ze stapt zo achteruit de gierput in (Gelukkig zat ze er maar met 1 been in maar zakte ondertussen steeds verder de put in. Ik weet nog goed wat ik tegen haar zei: "Niet schrikken meisje, ik ga heel erg hard schreeuwen". ik pakte haar oren beet en kneep ze een beetje dicht zodat ze mijn geschreeuw om hulp minder zou horen. ik heb hulp gekregen en ze heeft (op veel wonden na) verder niks aan over gehouden. Alleen mijn buren en ik sliepen de hele week erg slecht..)
na deze actie heeft ze weer voor langere tijd stil gestaan (wel lekker veel gewandeld, en veel afgespoeld.
De veearts is er heel vaak bij geweest bij haar. Ze heeft ook bronchites gehad.

Uiteindelijk heb ik besloten om foto\'s te laten maken van haar voorbenen, We zijn naar de dierenkliniek in friesland gereden. tijdens het transport ging het ook niet goed. ze kwam met ontzettend dikke achterbenen uit de trailer, het zweet droop van haar lichaam..
Op de foto's bleek bij de voorbenen lichte atrose te zitten (waar ze geen last van zou hebben), verder waren haar benen verkalkt en het ergste is dat ze hoefkatrol ontsteking had..
Ik weet nog dat ik weer naar haar toe mocht, ik kwam van uit de wachtkamer naar haar toe. Ik bleef staan, riep haar naam en ze keek me aan alsof ze wou zeggen: Het is goed, laat me maar gaan. Ik ben dus die dag ook bij het inslapen gebleven, net zolang totdat ik haar laatste zucht hoorde. De meeste paarden zullen gaan vechten, maar Arashah niet. Zij liet allen over haar heen komen, haar laatste zucht was ook een bries.

2 weken voor dat ik haar liet inslapen had het zo erg verschrikkelijk gesneeuwd, ik had 3 wensen. Dat ik met haar nog 1 keer naar het strand kon (ik woon er niet ver vandaan, dus we zijn er heen gestapt. Ik weet dat dit Arashah haar favorite plekje is), dat ik haar nog 1 keer op omrop fryslan kon zien en dat het zonnetje ging schijnen. Alles is uitgekomen, na haar laatste zucht ging het zonnetje schijnen. Alsof ze wou zeggen dat het goed met haar gaat! We hadden ook een hele goede en sterke band met elkaar, ik reed ook alleen maar met halstouwtje geen zadel en geen hoofdstel. lekker stappen door het dorp.

2 maand later heb ik van mijn ouder een lieve shetlander gekregen, ze zeiden: Arashah is niet te vervangen maar je bent van 1 paard naar 2 gegaan en nu heb je er nog maar 1, daarom de tweede erbij en het worden er bij jou alleen maar meer! ( de andere reden is dat ik na het overlijden van Arashah alleen maar gestresder werd, en sinds dat dustyh erbij is dat ik weer rustig ben. )

Hij heet officieel via zijn paspoort Booster de eerste, maar mijn vader en ik hebben hem Dust in the wind genoemd. Verder noemt iedereen hem gewoon Dustyh, een schatje. Maar helaas een zorgen kindje, hij is hoefbevangen en in de eerste winter was hij erg dampig. hij kon niet binnen en niet buiten staan. hij werd ineens heel erg hoefbevangen, hij kon bijna niet lopen meer. Gelukkig loopt hij nu meer dan een halfjaar weer goed, ik hou hem heel kort in het eten.
Eindelijk de zomer kwam er aan maar ik wist niet wat voor ellende mij te wachten stond.. hij schuurde zich tot bloedens toe open, en kwam moeilijk uit zijn vacht. heel veel poetsten, en uiteindelijk uit zijn vacht en het gaat weer helemaal super met hem!
En daar komt de winter er weer aan, gauw een deken op dan blijft hij kort in zijn vacht. En hij bleef kort in zijn vacht en deze winter ging het super, hij was fit!
En ja weer de ellende met zijn vacht.. komt er nooit uit en scheurde zich helemaal open.. en nee, hij heeft geen exceem. hij is nu gelukkig bijna uit zijn wintervacht (halverwege augustus begon hij pas met verharen). maar nu vandaag de dag weer het probleem, hij scheurt zich helemaal open.. overal wondjes. gelukkig is het allemaal dicht en schuurt hij alleen wanneer hij in de bak staat.

Kortom 2 zorgen kindjes, ik hou zielsveel van hun en ben erg blij met hun!
Ik had in de hele tekst ook over nog een paard, ik heb hem als 1 jarige hengst gekocht. inmiddels is hij 3 jaar en ben ik hem een beetje bij beetje aan het beleren. Hij is echt braaf, en geen zorgen kindje.

ik ben veel geld kwijt aan de dierenarts, maar ik heb het voor mijn pony's over! Ze zijn mijn alles, en ik heb er een erg goede band mee. Ik ga met hun met een andere manier om dan de meesten zullen doen, ik praat tegen ze alsof ze mensen zijn. ik weet dat ze me begrijpen, alhoewel heel veel mensen mij voor gek verklaren en zeker omdat ik heel wat af wandel met mijn ponys. Maar goed, ik vind het prima zo! (Ze hebben me regelmatig gevraagd tegen wie ik stond te praten, achteraf moest ik wel lachen!)

Ik heb verder alle verhalen gelezen van jullie, ze raken me allemaal heel erg. Zeker omdat ik mezelf er in kan verplaatsen!

**Geplaatst**: 02-09-11 22:37

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 02-09-11 22:37

Wat een verhaal Arashah! :(:)

Je verhaal raakt me. Het laatste stukje klinkt bekend in m'n oren, over het praten alsof ze mensen zijn enzo

Nou, vandaag Romy lekker in het sop gezet, nouja, d'r staart en maantjes dan! Ze heeft nogal snel last van schilfertjes in de staart en manen. Geeft veel jeuk. Godzijdank schuurt ze er niet aan, maar ik was het regelmatig om de jeuk weg te halen. Nu sta ik op een stal met verder alleen maar fjorden en dan 2 kleine pony's. Dus waren we lekker lollig aan het doen. Was benieuwd hoe Romy met een fjordencoupe stond, nu moet ik zeggen dat de manen te lang waren om te blijven staan, dus het was nogal een apart zicht :))

Die gekkerd vind ook alles goed he! :+:

**Geplaatst**: 06-09-11 12:26

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 06-09-11 12:26

Haha punky Romy! Gaat der goed

Met Friuli gaat het niet super, ze loopt naar mijn idee nogal stijf, haar hoeven verergeren maar, terwijl ik ze nu 2x per dag doe, en ze vermagerd.
Ze krijgt al meer eten, straks maar terug achter ontworming en vragen voor een product tegen bacterieën in der hoeven.
Pff ik heb het gehad!!!!!

**Geplaatst**: 06-09-11 21:33

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 06-09-11 21:33

Wow, respect voor hierboven!

Dit vind ik heel goed van je!

**Geplaatst**: 07-09-11 12:09

Geplaatst: 07-09-11 12:09

passieAppel schreef:
Wow, respect voor hierboven!

Dit vind ik heel goed van je!

Dank je, maar ik heb niet veel keuze he. Liefst van al zou ik willen dat ze gewoon gezond is, zonder gebreken. Maar die hoop heb ik al lang opgegeven

Dus kan ik alleen maar proberen der zo goed mogelijk te verzorgen

Gisteren nog eens met hoofdstel en slof vw-nw gelongeerd, en het ging super! Ze liep echt zo goed! Rechtsom heeft ze het in galop wel erg moeilijk om der lichaam omhoog te duwen, maar dat komt wel weer met de tijd

Linksom liep ze als een tierelier en rechtsom geen pas verkeerd gezien, alleen een binnenachterbeen dat niet zo sterk is.
Vanavond maar weer eens rijden en bilspieren trainen rechtsom $*\o/*$

Der hoeven waren vanmorgen al veel beter! Ik heb van de DA joodtintuur (ofzo iets) mee gekregen tegen de bacteriën, en het lijkt te werken

Vanmorgen was er veel minder van der hoef aangetast dan normaal, dus blijven we zo verder doen! $*\o/*$

**Geplaatst**: 07-09-11 15:43

Geplaatst: 07-09-11 15:43

Fijn renate, dat het weer de goede kant op gaat. Wat heeft ze voor hoefprobleem dan?

**Geplaatst**: 08-09-11 11:07

Geplaatst: 08-09-11 11:07

maikeltje schreef:
Fijn renate, dat het weer de goede kant op gaat. Wat heeft ze voor hoefprobleem dan?

Blijkbaar heeft ze een mierennest

Haar echter voorhoef is best erg aangetast, daar zijn 2 enorme gaten in thv de verzenen, en de rand vooraan is helemaal weg, dat maakt dat ze dus echt op der zool loopt en dus niet helemaal regelmatig is, omdat ze ook te weinig stabiliteit heeft.
Rechts achter zat er een steentje in der hoef, wat een klein putje heeft gemaakt thv de verzenen en daar zijn dus ook bacteriën in gekomen, dus daar ook een gat

Maar gelukkig niet zo erg als vooraan.
Maar het gaat de goede richting uit, de gaten worden niet groter, en zo te zien is het grootste deel van de bacteriën er nu uit

Ik heb gisteren nog even met haar gereden. Het ging echt super

Rechtsom heeft ze het wel erg moeilijk, daar waren haar spieren het meest aangetast en gaat dus ook best lang duren voor ze terug kracht gaat krijgen. Maar ze probeert het wel en daar ben ik echt al ontzettend blij mee!
Maar je voelt wel dat ze zich dan wat vast zet op de buitenteugel, die moet ik constant los maken als ik wat meer buiging vraag, en dan merk ik wel dat ze niet helemaal correct loopt rechtsvoor. Als ik der dan los heb, loopt ze wel correct.
Dus we doen steeds kleine stukjes en dan weer vw-nw.
Het is in elk geval weer genieten om op der te rijden

Verder is het wel heel erg stil hier! Misschien is dat best positief, dat wil zeggen dat niemand zen paard echt achteruit gaat of er weer iets nieuw bij heeft.

**Geplaatst**: 08-09-11 12:43

Geplaatst: 08-09-11 12:43

Ik zal nog een keertje een filmpje plaatsen.
Daarin is te zien dat Isa nog altijd niet rad is hoor, maar wel beter al weer dan de vorige keer en ik denk dat dit toch ligt aan 'gekke Yoob' die haar met zijn kuren aan het lopen krijgt

Af en toe gooit ze zelfs haar achterwerk even omhoog naar hem, iets wat ze al tijden niet meer kon vanwege zwakte in de spieren daar. Dus zo zorgt Yoblin beslist voor wat fysiotherapie bij Isabella

**Geplaatst**: 08-09-11 12:55

Geplaatst: 08-09-11 12:55

ik geef geen verslag omdat het beeld zo enorm wisseld per dag dat je alleen maar berichten krijg als het gaat goed,het gaat slecht,het gaat redelijk en het gaat weer slecht.
niet te volgen dus.

**Geplaatst**: 08-09-11 13:02

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 08-09-11 13:02

Dat herken ik Mariska.
Ik heb dat zelfs zo van uur tot uur gehad. Kwam ik in de ochtend aan en dacht ik 'oh nu is het echt over', en paar uur later kwam ze dan weer vrolijk aanlopen, dat ik dacht 'pffff, het gaat toch nog', om dan nog een half uur later te concluderen dat ze toch liever ligt dan staat (bij wijze van dan).
Soms om gek van te worden, maar nu ... sinds een paar weken, zie ik toch wel meer een stijgende lijn dan dat van uur tot uur gewissel ... dat geeft serieus echt weer hoop

**Geplaatst**: 08-09-11 13:24

Geplaatst: 08-09-11 13:24

en daar doe je voor isapaardje.

**Geplaatst**: 08-09-11 13:54

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 08-09-11 13:54

Wow Isapaardje wat een verschil weer met het vorige filmpje!
Yoblin doet der zo te zien erg goed

mariska: dat gevoel ken ik ook, maar het kan echt helpen om het van je af te schrijven hoor

**Geplaatst**: 08-09-11 14:21

Geplaatst: 08-09-11 14:21

Ik heb een keer of 3 gepost in dit topic, en het daarna weer schromelijk verwaarloosd..

Nu zit ik alweer een tijdje met jullie mee te lezen (en mee te leven), jullie filmpjes te bekijken en dit te vergelijken met hoe Boa loopt, jullie ervaringen, wat het met jullie op emotioneel vlak doet, en het is allemaal zoooo herkenbaar...

Ook al die ups en downs.. Boa heeft dus hoefkatrolontsteking, wat kogelatrose, en we zijn nu anderhalf jaar bezig met de derde peesblessure (om het allemaal even heel kort samen te vatten)
Anderhalf jaar terug had ik haar even helemaal goed, we reden weer dressuurmatig en het ging super. Tot ze op een dag met een dik been in de wei stond. Ik had haar ongeveer 3 weken terug weer behoorlijk goed voor elkaar, deed weer stapritjes en wat vrijheidsdressuur, tot ze 2 weken terug ineens met haar "goede" voorbeen kreupel liep. Het leek een spierprobleem te zijn, ze belastte hem normaal, maar buigen deed zeer.
Afgelopen Zondag haar en mijn andere merrie (fries) overgebracht naar een nieuwe stal. Ik heb nog getwijfeld of ik het uit moest stellen, maar ze knapte alweer wat op al was ze nog niet 100% regelmatig, en alles was geregeld, auto,chauffeur, trailer, enz..

Dus toch maar gegaan, en wat ik al verwachtte ze heeft flink lopen rennen op de nieuwe plek. Met als resultaat duidelijk onregelmatig in draf. Stap is wel goed. Dit weerhoud haar er niet van om lekker rond te lopen, af en toe een sprintje te trekken, en ze kijkt supergoed uit haar ogen.

De nieuwe plek is een paddock paradise waar ze in een kudde staat met 6 anderen (en mijn fries). Ze kan in een stuk wei lopen, ze heeft een groot stuk bos waar ze in kan, een verharde uitloop, ze kan om de buitenbak heen lopen, ze heeft alweer vriendjes gemaakt, ze vindt het één groot feest hier. Er is zoveel te beleven en te zien!
(Voorheen stond ze apart op een klein stukje wei, langs mijn fries)

Dus ik accepteer maar gewoon dat we hierdoor een stapje terug hebben moeten doen, maar ik heb wel een superblij paard, die op haar vorige plekje vaak maar wat stond te suffen, en hier zoveel afleiding en prikkels heeft waardoor ze helemaal opleeft.

Op mijn vorige stal stond ze me hinnikend op te wachten, hier ziet ze me niet staan. (En bedankt

) Voorlopig laat ik haar maar gewoon lopen en wennen, we zien wel weer hoe het verder gaat.. Stukje bij beetje ben ik aan het accepteren dat ik haar kwijt ben als rijpaard, en ben ik heel blij met alle goede dagen die ze heeft en de stapritjes die we hopelijk straks weer kunnen maken. Ze is er nog, en zolang als ze er nog is, wil ik van haar genieten.

**Geplaatst**: 08-09-11 14:44

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 08-09-11 14:44

Isapaardje wat een enorm verschil! Vorige filmpje liep ze ook in stap nog vreselijk stijf en nu heeft ze gewoon een mooie stap!

Draf komt nog wat aarzelend zie ik maar dat is ook te verwachten.

Wat heeft die Yob een nek trouwens, wauw!

**Geplaatst**: 08-09-11 16:33

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 08-09-11 16:33

Ook herkenbaar dat een verandering een (kleine) terugval geeft.
Toen Yoblin een week hier was, twijfelde ik echt of ik ze niet uit elkaar moest halen, omdat ik het zo zielig vond voor Isabella als bij haar eten werd verstoten en naar het andere plukje moest. Meer beweging dus, maar die deed haar eerst zichtbaar niet echt goed; en dan komt de twijfel dus ... wat is wijsheid

Ik heb op aanraden van diverse mensen ze bij elkaar gelaten en nu gaat het dus juist meer de goede kant op. Soms is een stapje terug nog ... als je daarna maar weer 2 stapjes kunt opbouwen, zodat je toch uiteindelijk (iets) vooruit gaat.

Yoblin heeft inderdaad een enorme nek. Heb er al veel commentaar op gehad (kap op de nek is vaak eerste teken van insulineresistentie zegt men) ... maar ... Yoblin is heel lang hengst geweest (t/m zijn zevende) en hij heeft ook gedekt. Alles is dus zeg maar wat forser bij hem

... maar daarmee kan hij wel enorm de bink uit hangen hoor haha.

**Geplaatst**: 08-09-11 16:35

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 08-09-11 16:35

Ik nam aan dat het door testosteron kwam ja... Kap op de nek nog nooit van gehoord, insulineresistentie wordt bij ons met heel andere symptomen beschreven.

Vind hem inderdaad behoorlijk een bink!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-09-11 17:11

Geplaatst door de TopicStarter : 08-09-11 17:11

Renate ik kan je filmpje helaas niet bekijken mijn internet is erg langzaam op het moment. Probeer het vanavond weer eens.
Gelukkig heb je wel al wat berichtjes gehad ik hoop dat het je helpt.
Moeilijk dat het nu weer slechter gaat en lijkt te verergeren.
Afvallen is een slecht teken, een dikke knuffel voor je en ik blijf duimen voor jullie twee.
Wat is dit toch moeilijk, sterkte. :(:)

Fijn dat de joodtintuur aan lijkt te slaan en ze gisteren wat beter leek.
Moeilijk he steeds die ups en downs.

esje01 voor jou ook veel respect dat je Manilla zo hebt opgevangen en 1,5 jaar met veel liefde en zorg hebt verzorgt ookal leek het volgens sommige niet de moeite. +:)+

Zo te horen heeft ze de laatste 1,5 jaar van haar leven het fijn bij jullie gehad. Heel veel sterkte nog met dit grote verlies. :(:)

Tjeetje Arashah dat is dubbele zorg met twee zorgenkinderen.
Wat verschrikkelijk dat je Arashah hebt moeten laten inslapen

, gelukkig heb je wel nog heerlijk van haar kunnen genieten en is ze rustig gegaan.

Whahhah lonniejj jij maakt gewoon een punker van je paard, prachtig die hanenkam. _O-

mariska32 dat was wel de bedoeling van het topic, ik weet hoe het is de ene dag goed de andere dag slecht vandaar de titel lief en leed.
Het is denk ik normaal dat juist de zorgenkinderen hun goede en slechte dagen hebben, dat is juist zo moeilijk voor de eigenaren.

reiziger wat fijn te horen dat jouw paard weer op lijkt te leven in haar nieuwe kudde. $*\o/*$
Ik wens jullie nog heel veel mooie jaren samen.

Isapaardje jammer dat ik jouw filmpje ook niet kan bekijken wel fijn te horen dat het beter gaat en dat ze al een heel stuk beter loopt. $*\o/*$

**Geplaatst**: 09-09-11 12:12

Geplaatst: 09-09-11 12:12

Isapaardje: Je hebt zo te zien echt de juiste keuze gemaakt, want ik vind eht verschil emt het vorige filmpje echt enorm

@Reiziger: Die teleurstelling altijd he :(:)

Het betert en betert en betert, en je denkt ik mag niet te veel hoop hebben.
En dan net op het moment dat je denkt, nu gaat het echt goed, en je weer hoop hebt, dan hervallen ze meestal.
En iedere keer komt het weer zo hard aan he en dan denk je, ik had beter moeten weten.

Friuli woensdag gereden, ging goed. Gisteren gelongeerd, ze liep echt super! Ook rechts het achterbeen mooi onder brengen, wat een verschil 1 training voor haar maakt is echt enorm

Vandaag even aan de halster gelongeerd, wat draven en klein galopje, ook goed en vanavond rijden $*\o/*$

Wat me opvalt is als ik der longeer aan het halster, dat ze dan echt heel plat loopt. Hoofd in de lucht, rug wegduwen, weinig schouder en kniebeweging, niet ontzettend veel actie vanachter.
En als ik der een hoofdstel in doe en nog maar de slof over der rug, tussen der benen en zo aan der bit (zit erg los) dan gaat ze er echt helemaal voor! Dan heeft ze een super achterhand, binnen achterbeen dat mooi onder komt, los over de rug, hals ontspannen en laag, zo veel meer knie en schouder beweging.
Ik geloof dat ik me daar altijd op miskijk, dat als ze aan het halster loopt, dat ze zo plat loopt en ik dat niet gewend ben en dan denk ik dat ze niet goed is.
Goede nieuws is ook dat er terug meer leven in der zit $*\o/*$ ik merkte het eergisteren en gisteren al en vandaag ook

Ze is rustig, maar goed geluimd en vol leven $_/-\o_$

**Geplaatst**: 09-09-11 13:47

Geplaatst: 09-09-11 13:47

renatevb schreef:
En iedere keer komt het weer zo hard aan he en dan denk je, ik had beter moeten weten.

Dat hebben jullie dus ook?
Gelukkig dan maar. Ik ben iedere keer zelfs wat boos op mezelf als dit (weer) gebeurd is; denk dan, je had beter moeten weten. Maar die hoop die blijft, en ook de vreugde als het beter gaat en inderdaad ... een verval komt gewoon iedere keer hard aan. Soms zelfs nog harder als de allereerste keer dat ik de diagnose kreeg van de dierenarts ... dan lijkt er nog wat aan te doen ... maar na jaren sukkelen, weet jet dat het een keertje op houdt.
Ik hou er wel altijd rekening mee, dat er dus een keer een moment komt dat ik toch moet zeggen 'nu is het genoeg' en ik denk dat dat steeds meer en meer begint mee te spelen als ze nu een terugval krijgt.

Renatevb; fijn dat het op dit moment lekker gaat. Zijn toch de momenten waar je het allemaal voor doet, en op die momenten geniet je ook dubbel van je paard, althans dat heb ik ook altijd. Dat zodra het beter gaat, je het ook echt waardeert en van geniet (als Yoblin bijvoorbeeld een keertje rent, denk ik 'ach die is blij', komt Isabella er dan een paar pasjes achteraan hobbelen, dan ben ik in de zevende hemel bij wijze van

)