Bokt.nl

**Geplaatst**: 10-01-22 11:34

Re: Yoyeux Coeur voorlopig de laatste keer thuis...

Geplaatst: 10-01-22 11:34

Je steeds moeten bewijzen is op den duur mentaal enorm vermoeiend. Bij mij is dat toch het geval. Ik zou niet weten waaruit ik dan de energie moet halen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-01-22 12:49

Re: Yoyeux Coeur voorlopig de laatste keer thuis...

Geplaatst door de TopicStarter : 10-01-22 12:49

Dat was ook erg vermoeiend, maar kon met haar wel erg veel lachen en heb op zich veel lol met haar gehad, ze was eigenlijk de eerste persoon sinds lang die ik als een vriendin beschouwde, maar zij stelde zichzelf wel echt "boven" me kwa ervaring. En ik zal daar niet heel snel tegen in gaan IRL tenzij je echt dingen doet waarvan ik denk "ehm wat?"

En toen kreeg ze dus ondanks al mijn waarschuwingen dusdanige ruzie met Rêve dat ze Rêve levensgevaarlijk noemde en me niet meer wilde verder helpen met beleren.. $:\$

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-01-22 21:27

Geplaatst door de TopicStarter : 11-01-22 21:27

Vandaag door omstandigheden huilend aangekomen bij de veulens. Joy kwam meteen zijn dikke pels aanbieden. :+:

Tegen mijn rug voelde ik Vigo zijn neus zachtjes tegen me aan gedrukt worden. :+:

Daarna gevoerd en nog even getut met hem en daarna mocht ik door naar de vosse merrie. Morgen komen er opnieuw kijkers en N had gevraagd of ik haar misschien nog even beweging wilde geven gezien het hier ineens flink koud geworden is en ze zelf geen tijd had en de ruiter die haar normaal rijdt ook niet. Dat heeft me wel wat afleiding gegeven. Heb filmpjes door gekregen. Ik zie dan zoveel... en ik weet wat er op die momenten gebeurde en ook dat ik haar steeds probeerde los te laten van voor om die neus er uit te krijgen maar al gooi je haar los dan nog krult ze vanvoor zo op. Ik denk dat die rug spieren eerst moeten ontwikkelen en dat ze dan pas met die neus er uit te rijden gaat zijn. Ik vind haar zo'n boeiend en leuk project in die zin: Ze heeft potentieel zat. Maar ze heeft gewoon wat pech gehad kwa opleiding. Ik ben er echt zo zeker van dat dit een hele fijne pony gaat worden. Ik hoop dat ze bij iemand terecht komt die dat potentieel ziet en er ook uit kan halen. Want op zich doet dat ronde haar helemaal geen kwaad ondanks dat dat niet het "eindplaatje" is dat je wil. En dan haal ik trukken boven die ik bij Sam gebruikt heb, en daar reageert ze dan gelijkaardig op en dan denk ik "oh god ik heb een merrie versie van Sam maar dan zonder het neurotische onder mijn kont."

er vloog vandaag haast een duif tegen ons op. Ik was ook al half aan het bukken. We waren aan het galopperen. Dus ze remt af (ook nog eens geleidelijk, niet vol in de ankers.) en kijkt op en je voelde haar echt denken van "oke. Wat is de gewenste respons in deze situatie?" en ik schoot in de lach want het enige dat ik kon bedenken was hardop zeggen "ja meisje eerlijk gezegd zou ik in jouw plaats ook niet weten wat de juiste reactie is wanneer een duif tegen je vliegt.

"
En dan rijd je verder en is er niks meer aan het handje. Het enige "probleem" dat ze eigenlijk heeft is dat ze heet is. Niet overdreven sensibel. Er reed vandaag een vrachtwagen met de PSSSHHHT remmen vlak langs ons door, er is een duif nagenoeg tegen haar gevlogen, je rijdt gewoon verder. Maar ze moet nog leren doseren in haar tempo en dat gaat ze volgens mij automatisch doen als ze de tijd krijgt om die rugspieren te ontwikkelen.

Daar komt dan bij dat dit eigenlijk een onervaren pony is, je moet haar zien als "ze kent links, rechts, vooruit en de rem is vooral in galop nog wat stroef maar als je wat geduld hebt komt ze wel naar draf, ze geeft ook echt best een veilig gevoel, tis niet dat ze onder je uit dendert. Ze gaat gewoon vrij hard.

Maar ik heb haar dus één keer gereden met N er bij en vandaag heb ik haar uit de weide getrokken zonder N er bij, er liep iemand rond op de stal voor het geval dat ik hulp nodig had en omdat N graag wat filmpjes wilde. (voor mij ook leuk natuurlijk), op gezadeld, op gestapt en gewoon getraind.

Ik denk dat ik de verzekering niet kan betalen voor het geval ik iets dergelijks met Rêve wil laten proberen die verder staat in haar training.

Oh én... Ik l*l dus blijkbaar echt de gehele training tegen die beesten he... Het mag een wonder heten dat ik op wedstrijd mijn mond zoveel weet te houden. _O-

Heb haar in het begin ook wel een paar keer trut genoemd omdat ze gewoon fris was. _O-

**Geplaatst**: 11-01-22 21:41

Re: Yoyeux Coeur voorlopig de laatste keer thuis...

Geplaatst: 11-01-22 21:41

Way heerlijk dit verhaal. Echt gaaf!

**Geplaatst**: 11-01-22 23:16

Geplaatst: 11-01-22 23:16

Heerlijk, he. Zo lief hoe Joy en Vigo je even komen steunen en zo'n 'project' als die merrie klinkt als een goede manier om je gedachten even te verzetten. Knap hoe je al zo goed aanvoelt wat ze nodig heeft!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-01-22 23:28

Geplaatst door de TopicStarter : 11-01-22 23:28

Ze is vrij duidelijk in wat ze wil en wat niet. :))

en vrij atypisch voor een merrie: Ze pikt correcties eigenlijk heel goed. totaal niet wrokkig. Ze is dood eerlijk. Heb zelden zo'n "safe" paard gereden als deze. Je voelt haar ook gewoon zoeken naar de juiste reactie. Ze is wat onstuimig soms maar nooit in die mate dat je denkt "dit komt nie goed". Ze moet echt alleen nog leren doseren en dan kan je er zo een kind op weg sturen.
Was vandaag een moment dat ik haar even "aaide" met de zweep om haar achterhand iets meer er bij te krijgen in galop ondanks dat ik voelde dat ze het zwaar had maar ze moest er heel even doorheen... En terwijl ik het deed zette ik me schrap want dat had me bij Rêve hoe dan ook een bok op geleverd inclusief merrie-gilletje. Maar er kwam geen bok.

Ze deed gewoon wat ik vroeg.

dit zijn momenten van seconden he, maar ik zat echt heel even zo van "ehm, en nu?" _O-

Ik ben zo niet gewend om een paard te rijden dat niet over alles wat je vraagt een mening heeft. :')

**Geplaatst**: 11-01-22 23:38

Re: Yoyeux Coeur voorlopig de laatste keer thuis...

Geplaatst: 11-01-22 23:38

Haha

En Terrors moeder? Ook zo?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-01-22 23:46

Geplaatst door de TopicStarter : 11-01-22 23:46

culaccino schreef:
Haha En Terrors moeder? Ook zo?

Terrors moeder kan ik boeken over schrijven., als ik daar eerlijk over vertel verklaren jullie me allemaal voor gek dat ik er mee gefokt heb. Heb altijd gezegd dat als er ooit een paard verantwoordelijk zou zijn voor mijn dood, het Terrors moeder zou zijn... Ze loopt al 14 jaar niet meer in de sport en nóg spreken jury leden me soms aan over haar. Of ze nog leeft en wat me met haar heeft doen doorgaan..

Rêve haar moeder noemde we op haar goede dagen Terror-k*t.

Heb het nog al gezegd denk ik maar pretty is het enige paard tot nu toe waar ik ook geen connectie mee kreeg. Ze dulde me op de goede momenten. Met pijn en moeite heb ik haar grenzen bij kunnen brengen. Grenzen die ze nogal ruim interpreteerde. >;)

Mijn man werkt graag met Rêve maar heeft Pretty (de moeder) maar één keer vast gehad zolang ik haar had en moest niks van haar weten. Hij kan niet zo goed om met Sam zijn neuroses maar hij zal m altijd even kroelen of aanhalen maar van Pretty moest hij alleen weten hoe ver ze uit zijn buurt was.

Heb Pret uiteindelijk Z1 klaar gehad maar nooit kunnen starten omwille van mijn infarct en ik denk dat ik met de ervaring en begeleiding van toen ook nooit tot de Z2 geraakt was. Die wissel had ik haar nooit aan geleerd gekregen op dat moment. Misschien als ik toen wist en deed wat ik nu doe, had ik meer uit haar kunnen halen. Maar zelfs als ik nu terug kijk wetende wat ik nu weet is Pret het enige paard waarvan ik zeker ben dat ik er meer uit gehaald heb dan menig ruiter 1. Gewilt had en 2. Gekunt had. Pretty was een gevaarlijk en vals paard.

daarover valt niet te discussiëren, ik heb alleen ondanks alles en ondanks dat ik niks met haar had altijd betwijfeld dat dat haar ‘kern’ was. Ze was zo gemaakt. Daarom heb ik met haar gefokt, omdat ik vrij zeker was dat dat niet haar natuur was.

En toen leerde ik Rêve kennen... Pretty 2.0. En toen was ik er zeker van dat Pret vals gemaakt was. Ik heb meerdere keren gezegd (en nog steeds) dat je Rêve heel simpel levensgevaarlijk krijgt ondanks dat ze eigenlijk heel werkwillig is. Want maak haar 1 keer duidelijk wat je wil en het zit er gewoon in, alles wat we nieuw aanbieden: even kijken rn oké, doen we. Maar ze is in no time vals als je haar niet respecteert... zoals mijn voormalige trainster ontdekte.

**Geplaatst**: 12-01-22 06:48

Re: Yoyeux Coeur voorlopig de laatste keer thuis...

Geplaatst: 12-01-22 06:48

Wat is er verder van moeders geworden dan eigenlijk...? Valt niet mee om daar dan iemand voor te vinden die haar waardeert, zo te horen :(:)

**Geplaatst**: 12-01-22 07:01

Re: Yoyeux Coeur voorlopig de laatste keer thuis...

Geplaatst: 12-01-22 07:01

En met de vorige trainster?

Schrijf dat boek maar over Pretty, ik lees wel mee. Je schrijft lekker

**Geplaatst**: 12-01-22 10:32

Re: Yoyeux Coeur voorlopig de laatste keer thuis...

Geplaatst: 12-01-22 10:32

Ik herinner me Pret nog van haar topics, levensgevaarlijk leek dat paard mij.

Die merrie van N overkopen, is geen optie zeker ?

**Geplaatst**: 12-01-22 11:57

Re: Yoyeux Coeur voorlopig de laatste keer thuis...

Geplaatst: 12-01-22 11:57

Als N nou slim is dan gaat ze even in overleg met jou, of jij het beestje verder door wilt rijden en het dan leuker te verkopen is

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-01-22 12:07

Geplaatst door de TopicStarter : 12-01-22 12:07

Pretty kreeg Terror en ik gaf rond die tijd een meisje les met een fjord. Hele lieve meid, hard werken. Ze had een fjord (of iets wat er op leek want weet niet of hij een stamboom had, het was niet de ford die we hier op bokt gewend zijn te zien iig.) die zijn bouw niet mee had en ook nog eens een medische geschiedenis. Ze wilde graag wedstrijd rijden maar ze wist dat dat met die fjord niet kon.

Dus ik zei dat ik nog eentje had staan die ik eigenlijk wilde verkopen omdat het me te veel werd kwa verzorging allemaal maar als ze wilde, dat ze dan eens mocht komen testen en als het klikte mocht ze haar tot ze verkocht was rijden, ook op wedstrijd. Pret was tegen die tijd een heel stuk gekalmeerd, liep ook met mij al veel fijner wedstrijd. Dus ik heb haar eerst (met enige tegenzin) een maandje gereden dat ik zeker was dat ze rijdbaar was. En toen kwam T. Zodra Petty haar zag, zag je gewoon wat open klikken bij die merrie. Ze had haar mens gevonden.... T reed haar, vond haar heerlijk, mee op wedstrijd gegaan met haar, alles waar ik voor moest vechten en worstelen deed Pret voor haar gewoon. Ze deed soms dingen dat ik dacht "oh jee." want mij had dat een fikse ruzie op geleverd, bij haar negeerde ze het gewoon.

Ik heb haar nog een hele lange tijd aan gehouden voor T omdat ik ze niet uit elkaar wilde halen maar haar ook niet wilde opdringen en toen kregen we hier financieel wat dingetjes en er was maar één verkoopbaar paard. Het paard dat eigenlijk toch al maanden te koop had moeten staan... Dus ik zei tegen T dat ik haar nu echt online ging moeten zetten.. Ja, dat was goed.

putje winter, iemand wil komen rijden, we staan op en we hebben 8cm sneeuw over de nacht gekregen, jaren geen sneeuw meer gezien maar toen dus een dik pak. Dus ik bel die mensen dat door de sneeuw thuis rijden niet kan maar dat ik wel met haar naar de dichtstbijzijnde manege zou rijden gezien de wegen toch al goed open waren zodat ze daar konden testen. Was goed.

Komen op weide, zet alles klaar. Ze was niet te laden. Het enige positieve dat ik van Pretty kan zeggen is dat ze me Rêve gegeven heeft en dat ze, nadat we hulp gekregen hebben van iemand áltijd zonder gedoe de trailer op ging. Ongeacht welke trailer of vrachtwagen. Maar ze was NIET te laden.
Daarnaast zag ik T ook wat verderop gaan staan dus ik geef het op met die *** merrie en ga kijken wat er scheelt en ze was aan het huilen. 1+1 = 2

Ze ging zich meteen verontschuldigen want ze wist dat ie voor verkoop was enz maar ze had zich toch gehecht.
Dus ik vroeg of ze haar kon onderhouden, ja onderhouden wel maar wat bied je op een paard van 17?
heb haar gezegd dat ik haar een voorstel ging doen waar ze een nacht over moest slapen maar dat ik eerst die mensen zou af bellen.
Dus ik bel de kopers af en ga weer naar T.
"zou je haar willen hebben?"
"ja maar aanschaf gaat papa me nooit toe laten." (ze woonde nog thuis toen, heb de vader ontmoet en ik begreep heel goed waarom ze dat zei. :(:)

)
"Ik vroeg niet of je haar wilde kopen, ik vroeg of je haar wilde hebben."
En toen drong het pas door. :))

Ze heeft mogen kiezen of ze bij mij bleef staan of naar haar ging maar de week er na heb ik haar naar T gebracht (en ineens laadde die k*tmerrie weer als vanouds).
T houdt me op de hoogte over haar. Ook dat ze nu "oud" begin te worden (logisch, dier is 25 inmiddels).
Ze hebben jaren veel buitenritten gedaan. T kreeg het wat druk met werk en nu staat ze in een kudde op een pension waarvan ik weet dat de prijs behoorlijk aan de maat is. Ze hebben haar eerst tussen leeftijdsgenoten gezet maar daar vond Pret niks aan dus hebben ze haar op vraag van T tussen de pony's gezet want daar liep haar "vriendje" ook. En sinds is ze weer happy met haar kudde pony's. _O-

Ze had nergens een beter leven kunnen krijgen dan ze bij T gehad heeft.

Rocamor: de trainster heeft mij samen met Terror buiten gegooid. Ik heb nooit exact geweten wat ik precies misdaan heb (want ik reed voor haar ook 3 paarden.) maar de telefoon die ik kreeg was dat Rêve op stal stond en niet meer buiten ging omdat ze levensgevaarlijk en vals was naar de andere paarden.

Het weekend voor dat telefoontje (kwam op maandag) nog een heel weekend samen op wedstrijd geweest he, geen woord over gevallen, gelachen, plezier gemaakt. 's maandags kreeg ik ineens zo'n telefoon...
Dus tja, geen idé eerlijk gezegd, als ik haar op wedstrijd tegen kom kiest ze spontaan een andere route om me maar niet tegen te komen.

Heb nooit geweten wat het issue was behalve dat Rêve vals en gevaarlijk was.
en behoorlijk verdriet van gehad want ik zag haar echt als een vriendin...

Vandaar ook dat ik nu die afstand wat bewaar naar N toe...

de vorige trainster was ook echt een heel leuk mens tot ze het ineens niet meer was.

Jokari; Mijn man schiet me af. Die weet dat eens ie hier is, ie nergens meer heen gaat.

Maar ergens hoop ik wel dat ik haar nog even mag trainen tot ze kopers aan trekt die haar potentieel zien.. sinds N haar zelf gereden heeft toen ik er bij was praat ze ook heel anders over de merrie en het type koper dat ze voor haar wil.. Voor ze haar reed moest ze gewoon zo snel mogelijk weg.

Nu lijken er stilaan "eisen" te ontstaan...Als ik haar even zou mogen door trainen en ook wat meer in de kijker zou mogen brengen zoals bv op bokt. Dan zou ze volgens mij een heel andere groep kopers aan trekken.

en Pret was ook levensgevaarlijk, ze is naar mij toe gekomen omdat haar eigenaar in het ziekenhuis lag met een klaplong en vrijwel al zijn ribben gebroken.

Alleen maar omdat hij haar had willen hooi bij geven en ineens besloot Pret dat ie de stal uit moest. Hij is onder de voerbak gekropen en heeft zich daar zo klein mogelijk gemaakt. Zijn dochter (volwassen) had de commotie gehoord op stal (want pret gilde niet, die krijste op zo'n moment als een banshee) en heeft de staldeur open gegooid. Toen koos Pretty voor vrijheid en hebben ze voor de beste man een ambulance gebeld.

Toen hij uit het ziekenhuis mocht ben ik haar gaan op halen.

**Geplaatst**: 12-01-22 13:36

Re: Yoyeux Coeur voorlopig de laatste keer thuis...

Geplaatst: 12-01-22 13:36

Keertje! Die verhalen over Pretty kan ik me niet meer zo herinneren. Vooral je topics over Pharaon. Dat vind ik zo’n ontzettende leukerd! Of heb ik de verkeerde bikker in mijn hoofd nu?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-01-22 13:40

Geplaatst door de TopicStarter : 12-01-22 13:40

Nee, Phara was ook een ondeugd.

Voor mij was hij prachtig maar de rest van de wereld kon hem aan zijn derriere oxideren. _O-

Laat dat nou zijn wat ik zo prachtig aan hem vond. :))

Ik denk dat ik over Pretty niet zoveel geschreven heb op bokt behalve hier en daar misschien een zin. hoofdzakelijk omdat iedereen met "standaard oplossingen" kwam die voor Pret gewoon niet werkte. En als dat het ergste was viel het nog mee maar dan raakte je gewoon gewond.

Dus ben vrij snel gestopt met over haar te schrijven. Een paar topics toen ze nog braaf was maar eens ze zich thuis begon te voelen ben ik er mee gekapt, heb toen heel veel gehad aan Kim (gijsenkim, KimWk/KiWiKo afhankelijk van welk tijdperk je op bokt zit.)

Die heeft me echt door heel veel heen gepraat met pret.

**Geplaatst**: 12-01-22 15:36

Re: Yoyeux Coeur voorlopig de laatste keer thuis...

Geplaatst: 12-01-22 15:36

Je bent toen overgestapt op Phara toch? Als in: dan heb ik wat te rijden. Een klein, geweldig, spook.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-01-22 16:03

Re: Yoyeux Coeur voorlopig de laatste keer thuis...

Geplaatst door de TopicStarter : 12-01-22 16:03

Nee, na Pret is Sam gekomen. Pharaon was mijn eerste, daarna kwam Explosion. Pretty heb ik genomen om wat te rijden te hebben van mezelf. Iets dat niet onder mijn kont uit verkocht kon worden eens het goed liep. Daarna kreeg ik mijn infarct en in het ziekenhuis heb ik Sam ‘gekocht’

**Geplaatst**: 12-01-22 18:25

Re: Yoyeux Coeur voorlopig de laatste keer thuis...

Geplaatst: 12-01-22 18:25

Wow, interessant ook een stukje terugkijken naar vorige paarden. Pretty had duidelijk niet de juiste naam, totdat ze bij T. kwam, toen groeide ze er eindelijk in. Bijzonder mooi dat het zo gelopen is voor die 2.

Jammer dat het met je trainster niet zo fijn is afgelopen. Soms weet je toch niet waarom een relatie (wat voor relatie dan ook) stuk loopt als degene die de relatie afbreekt daar niets over wil zeggen. Daar leer je dan ook niets van en vaak heb je, ik dan toch, zo'n onaf gevoel. Het klopt gewoon niet, zeker niet als je voordien juist een prima verstandhouding had.

Die merrie van N die jij nu rijdt klinkt als een leuk paard. Jong maar eerlijk.

**Geplaatst**: 12-01-22 20:44

Geplaatst: 12-01-22 20:44

Soms gebeuren er nu eenmaal dingen die je niet kunt plaatsen. Zo heb ik ook afscheid genomen van mensen in mijn leven en andersom. Na een tijd therapie heb ik één van mijn vroegere beste vriendinnen eens een bericht gestuurd via facebook van hoe onze vriendschap zo is misgelopen. Ik begreep er net als jij helemaal niets van. Er is jaaaaren overeen gegaan, ik ben moeder, zij is moeder en na dat berichtje kreeg ik ook een heel fijn bericht terg hoe zij die tijd beleefde en hoe zij het zag. En dat ze het ook heel jammer vond hoe dingen zijn gelopen. Als ik het bekijk vanuit haar perspectief snap ik haar nu, terwijl het voor mij in die tijd totaal niet te begrijpen was, we zaten allebei op een heel ander level in beleving, ze snapt mij nu ook en we hebben weer sporadisch contact. Gewoon leuk.

Dus mocht je er nu echt niets van begrijpen en je bent jaren verder, dus een stuk verder in je ontwikkeling en mensen begrijpen (op juist niet) dan kun je er nog eens een berichtje aan wagen. Iets van:

"Joh we hebben zulke leuke tijden gehad, ik zag je echt als vriendin. Opeens was alles over. Dat vind ik jammer. Ik begreep dat mijn paard niet de makkelijkste was, maar het is jammer dat het toen zo is gelopen. Nu zijn we een paar jaar verder en ik zou graag weer eens wat leuk contact willen hebben en willen begrijpen waar dit zo mis heeft kunnen gaan"

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-01-22 00:32

Geplaatst door de TopicStarter : 13-01-22 00:32

Maflinger_S schreef:
Wow, interessant ook een stukje terugkijken naar vorige paarden. Pretty had duidelijk niet de juiste naam, totdat ze bij T. kwam, toen groeide ze er eindelijk in. Bijzonder mooi dat het zo gelopen is voor die 2.

Jammer dat het met je trainster niet zo fijn is afgelopen. Soms weet je toch niet waarom een relatie (wat voor relatie dan ook) stuk loopt als degene die de relatie afbreekt daar niets over wil zeggen. Daar leer je dan ook niets van en vaak heb je, ik dan toch, zo'n onaf gevoel. Het klopt gewoon niet, zeker niet als je voordien juist een prima verstandhouding had.

Die merrie van N die jij nu rijdt klinkt als een leuk paard. Jong maar eerlijk.

pfoeh, als ik alle paarden moet af gaan die een indruk op mij achter gelaten hebben kan ik een hele lange post maken.

Er zijn er die ik maar heel kort gereden heb, een paar keer om een bepaalt gedrag er "uit te rijden". Er zijn er een heel aantal geweest die ik bv een maand of drie reed voor "grotere correcties". Voor verkoop of omdat de baas uit lag. Dan zijn er nog een paar die ik door de week trainde voor wedstrijdruiters (die inmiddels geen wedstrijd meer rijden overigens dus ik maak nu niemand zwart die nog actief is in de sport). Pretty noemde voluit Pretty Woman, heb dat altijd een vreselijke naam voor haar gevonden. Het is dus ook altijd afgekort naar Pretty want ze was wél een bloedmooi paard. Heb nog wel wat foto's van toen ik haar vol in training had als jullie dat boeiend vinden.

Inmiddels gaat het hier toch al over veel meer dan alleen Joy. _O-

Heb eentje gereden waarvan zowel de eigenaar als ik tot op de dag van vandaag ons nog altijd af vragen waar hij gebleven is. Die heb ik om en bij de drie maanden gereden in eerste instantie omdat de eigenaresse geopereerd moest worden maar door gedrag dat hij vertoonde onder de andere eigenaar (koppel, beiden rijden) ging dat al snel naar rijden voor verkoop. Dat was vlak voor mijn infarct. Die reed ik dus naast Pretty. Heb toen nog kort overwogen om hem zelf over te nemen maar de omstandigheden waarin ik op dat moment zat hebben dat niet toe gelaten. Iets waar ik niet perse spijt van heb want als ik hem had over genomen, had ik Sam niet kunnen nemen en zou ik veel gemist hebben. Maar ik vraag me wel af wat er uiteindelijk van hem gekomen is want ik had hem braaf, hij is naar een springstal/handelaar gegaan want hij sprong ook heel goed, oorspronkelijk wilde die hem voor zichzelf maar die heeft hem dan weer vrij snel door verkocht omdat hij te moeilijk was. Heb geen ide wie de 1e koper was (en de eigenaresse misschien inmiddels ook niet meer) maar durf het eerlijk gezegd ook niet zo goed te vragen. Ik ben nieuwsgierig maar uiteindelijk zijn het mijn zaken niet naar wie hij verkocht is.... Probleem was dat hij op papier gewoon "A" noemde. dus de naam die ik van hem heb kan inmiddels al god weet hoe vaak veranderd zijn áls hij überhaupt nog leeft. dat was in 2008/2009 en hij was toen 4. Dus hij zou inmiddels minstens 17/18 zijn.

Maar heb best wat paarden gereden als ik zo terug denk aan mijn leven "voor" mijn infarct.

Van het merendeel weet ik de naam ook nog, er zaten er tussen waarvan ik de naam überhaupt nooit geweten heb. Misschien dat ik daarom ook zo snel ben met bijnamen. Ik vind een dier "zonder naam" zo sneu dus als ik de naam niet te weten kwam gaf ik ze gewoon eentje.

Mooie is dat ik vandaag ineens getaged werd door T in een filmpje waar Pretty dus even te zien is op de stal waar ze nu staat. Duidelijk oud maar rond en gezond en nog steeds de kleine b*tch die ik ken. _O-

(op het filmpje jaagt ze een zwarte niet al te taktvol voor zich uit. _O-

)

Ik heb een heel "onaf" gevoel en ik heb dat ook altijd eerlijk toe gegeven. Ik weet dat niet iedereen van de mensen die ze er bij betrokken heeft (want dat is nog een heel gedoe geworden uiteindelijk ook nog buiten alles rond Rêve om.

) dat geloven. Maar die breuk heeft me echt zeer gedaan. Ze was op korte tijd echt een vriendin geworden. Iemand waar ik mee durfde praten IRL over dingen waarover ik normaal nooit zou praten. Ook op wedstrijd hebben we zoveel gelachen, 24 uur voor ze me stuurde (STUURDE!!) hebben we nog samen mijn podiumplek zitten vieren.... Ik had toen tegen alle verwachtingen in een 3e plek behaald op een kampioenschap omdat Sam op de dag die telde dacht "wacht es effe, dit kan ik wel" en gewoon even een proef won die voor 60% door telde in de eindscore. _O-

(hij heeft soms van die momenten en altijd op de juiste momenten. :))

). En echt lachen tot je buikpijn hebt, dat type vriendschap.... Naar elkaar kijken en weten wat de ander denkt (en in de lach schieten als het iets is dat je niet hoort te denken.

)
Kwam een keer daar aan, we moesten twee paarden beweging geven en ze had nog een half uur, dan moest ze ergens zijn. We kwamen tot de oplossing: We zouden buiten gaan stappen met de paarden.

dan doen we er twee tegelijk. :)*

tegen de tijd dat we terug aan de stal kwamen stond haar vader hoofdschuddend te kijken en zodra we hem zagen staan lagen wij allebei dubbel op de paarden... Laten we zeggen dat het niet sneller gegaan was en dat ze niet op tijd was. _O-

We waren echt zo'n duo dat gewoon heel spontaan en impulsief leuke dingen deden. Heb echt hele mooie herinneringen aan haar. Ze had in haar buitenbak zo'n gootje. Sam was gedurende een les behoorlijk drammerig. (lees: niet te rijden.) Zij had zo'n koptelefoon set waarbij je ook kon terug praten (overigens iets wat ik elke lesgever zou aanraden nu ik het zelf eens heb mogen proberen. Het maakte ook dat we gedurende het losrijden regelmatig aan het banketstaaf waren over van alles en dat zij dan soms ineens zei "Kath ik word hier langs alle kanten raar aan gekeken omdat ze niet snappen dat ik het tegen jou heb."). Maar goed, na een keer of drie zegt ze dus "Kaahaath, rijdt de bak is groot genoeg, draai nu eens een meter eerder af hij zit steeds met dat putje!" waarop ik, inmiddels ietwat gefrustreerd en wanhopig zonder ook maar een seconde na te denken zei "HIJ ZOEKT HET ZICH MAAR UIT MET ZIJN PUTJE!!!!!"
Ze is letterlijk in het zand gaan zitten van het lachen. _O-

Als je het zo typt klinkt het zo dom, maar die hele situatie inclusief Sam zijn houding en de toon in mijn stem maakte gewoon dat ze de slappe lach kreeg. :')

Ik denk dat zo ongeveer 95% van de trainingen die we samen deden er een moment was dat ik even moest stoppen met rijden omdat ik gewoon te hard aan het lachen was om nog nuttig te zijn.

Ik train nu bij Chris Haazen. Op een wedstrijd was Sam beetje stresserig. Er lag in de weide langs de inrijpiste een blauwe ton! EEN BLAUWE TON!!!!!. nu was Sam niet de enige die nogal moeite had met het concept "blauwe ton" dus Chris besloot om de ton in kwestie een paar meter verder te leggen zodat de bak weer 25m2 bij had.
Op het moment dat Chris die ton vast pakt passeer ik met Sam. Sam ziet DE BLAUWE TON EN EEN GEBUKT MENS!! en schiet dus recht overeind. Dus ik zeg "Gijse onnozelaar doe toch normaal!" en Chris kijkt op maar inmiddels stond die bok natuurlijk terug op vier benen. Vervolgens hoor ik in mijn oor "Kath, je beseft toch dat die man die denkt dat je hem een onnozelaar genoemd hebt Chris Haazen is, alsin... man van Jeanette Haazen....."
Needless to say dat ze niet meer bij kwam. :))

Toen ik mijn volgende rondje Chris passeerde heb ik hem even stil gezet en gezegd "eh, over net, dat was tegen het paard, niet tegen jou...." waarop Chris zei "dat hoopte ik al ja." en vervolgens had ik weer tien minuten helemaal niks aan mijn trainster. _O-

Toen ik de 1e keer bij Chris ging trainen, ik had vooraf gemaild of hij me uberhaupt wel les wilde geven. Via mail gaf hij aan dat hij niet goed wist wie ik was. Zodra we de bak in kwamen zei ie "OH!! Maar HEM ken ik wel!" *wijst naar Sam* "de onnozelaar die normaal moest doen..." _O-

Ik werd knalrood, mijn man wist totaal niet waar het over ging en Chris stond heel breed te grijnzen. :))

De spanning was wel meteen doorbroken, dat wel. :))

Anyhow... Heb zo nog een hoop verhalen... En ineens was het met 1 sms klaar. Heb haar proberen bellen er na maar ze nam niet meer op. Heb haar zo ongeveer moeten "onderscheppen" om aan Rêve haar boekje te geraken... Kreeg totaal geen contact meer. ik twijfel er niet aan dat ik fouten gemaakt heb. Maar praat dan met me toch? Ik ben ook maar een mens... Ondanks mijn lijf reed ik wel gratis drie paarden voor haar.... De lessen werden altijd netjes betaald ondanks dat feit... In ruil zou ze me helpen met Rêve in rijden. Het enige wat zij moest doen was haar aan de longe houden want er op gaan deed ik zelf en dat heeft ze maar 2 keer gedaan en toen zei ze me op een wedstrijd dat ik Rêve beter weg deed want dat ik met haar zou verongelukken. Dat was 2 weken voor het kampioenschap. Daarna hielp ze niet meer met Rêve maar goed, dan niet, mijn man zijn vakantie kwam er aan en dan zou hij me een drietal weken helpen en na drie weken zijn ze meestal wel zo ver dat je er alleen mee verder kan of iig: dat je grondpersoon minder belangrijk wordt. Vanaf dan zou ik dan kunnen rijden als bv mijn moeder er was of als mijn man in de buurt bezig was aan iets buiten. Dat was het plan dus daar maakte ik niks uit, kampioenschap heeft ze me toen heel goed bij gestaan, ook daar ben ik eerlijk over, heb heel veel aan haar gehad op wedstrijd, ze heeft Sam en mij echt "op gang" geholpen op wedstrijden. En ineens was het klaar, heb nooit meer contact met haar gekregen. Heb echt zitten janken in de weide en ik mis die vriendschap nog steeds. Haar niet meer, want ik ben natuurlijk ook ergens boos en simpelweg gekwetst. Maar ik zou goud geven voor terug een vriendschap te hebben zoals ik met haar had toen het goed ging. Anderzijds durf ik het gewoon niet meer. Jullie kunnen het gemis vast ook terug lezen in bovenstaande... Het doet nog steeds een beetje pijn eerlijk gezegd. Hoe stom dat ook klinkt.

Betreffend de merrie van N.. Daar is het vandaag behoorlijk mis mee gegaan helaas. :(:)

Echt... als ik kon verkopen nam ik haar over en trainde haar door... Maar buiten het feit dat ik geen plek heb hier thuis en dat mijn man me ziet komen... (die kent me ook goed genoeg.) Ik verkoop haar toch niet terug... Maar vind het wel best zonde van de merrie.
Ga morgen naar daar om N te helpen met haar hoewel ik er niet helemaal achter sta. (ze gaat niks mis doen hoor, het punt is gewoon dat ze haar nog wil rijden maar ze heeft maar 45 min en in die tijd moet ze gereden zijn... Met wat ik nu door gekregen heb aan informatie vind ik die "tijdsdruk" geen goed idé maar vrijdag komt er een nieuwe kijker dus ik snap ergens ook wel dat ze haar gereden wil hebben.)
Ik zal vast niet genoeg als handelaar denken maar ik vind het ook best wat voor een vier jarige om op 4 dagen met 4 verschillende ruiters te lopen waarvan er minstens twee haar compleet in de war brengen (want die van vandaag heeft haar helemaal over haar toeren gebracht en die van vrijdag heeft haar vorige week gereden en dat ging ook al niet geweldig blijkbaar.) Ik vind het prijzenswaardig dat dat dier zo braaf blijft. Met Rêve had je al één testruiter ergens in de buurt van de maan mogen gaan op pikken.

Mer1980 schreef:
Soms gebeuren er nu eenmaal dingen die je niet kunt plaatsen. Zo heb ik ook afscheid genomen van mensen in mijn leven en andersom. Na een tijd therapie heb ik één van mijn vroegere beste vriendinnen eens een bericht gestuurd via facebook van hoe onze vriendschap zo is misgelopen. Ik begreep er net als jij helemaal niets van. Er is jaaaaren overeen gegaan, ik ben moeder, zij is moeder en na dat berichtje kreeg ik ook een heel fijn bericht terg hoe zij die tijd beleefde en hoe zij het zag. En dat ze het ook heel jammer vond hoe dingen zijn gelopen. Als ik het bekijk vanuit haar perspectief snap ik haar nu, terwijl het voor mij in die tijd totaal niet te begrijpen was, we zaten allebei op een heel ander level in beleving, ze snapt mij nu ook en we hebben weer sporadisch contact. Gewoon leuk.

Dus mocht je er nu echt niets van begrijpen en je bent jaren verder, dus een stuk verder in je ontwikkeling en mensen begrijpen (op juist niet) dan kun je er nog eens een berichtje aan wagen. Iets van:

"Joh we hebben zulke leuke tijden gehad, ik zag je echt als vriendin. Opeens was alles over. Dat vind ik jammer. Ik begreep dat mijn paard niet de makkelijkste was, maar het is jammer dat het toen zo is gelopen. Nu zijn we een paar jaar verder en ik zou graag weer eens wat leuk contact willen hebben en willen begrijpen waar dit zo mis heeft kunnen gaan"

Ik heb haar ongeveer een jaar geleden een bericht gestuurd via facebook. Ik heb haar nummer nl. niet meer. Bijkomend probleem is dat mijn moeder (ja.....) zich toen ook gemoeid heeft. Nu in principe kende V mijn moeder wel dus in theorie zou ze moeten weten dat ik daar weinig controle over had. Ik heb haar ten tijde van die gebeurtenis overigens ook nog excuses gestuurd voor het feit dat mijn moeder dat gedaan had. (waar ik geen reactie op terug gekregen heb.)
Ik hoorde een maandje geleden ongeveer dat het paard dat ze het langste had in geslapen is van mijn DA (zal wat langer geleden zijn, oktober, want toen was hij hier voor de entingen van Joy). Toen heb ik haar via messenger een bericht gestuurd dat ik vernomen had dat G overleden was, dat ik dat oprecht heel erg voor haar vond en dat ik haar veel moed en sterkte wenste. Maar dat bericht is of nooit gelezen of haar leesbevestiging staat uit.
Op het bericht daarvoor heb ik eveneens nooit antwoord gehad.... Ik zou het wel graag willen, niet dat ik daar terug over de vloer wil komen. Maar ik zou het ergens wel willen kunnen af sluiten.... Ik zou gewoon willen weten wat ik misdaan heb dat het zo abrupt zo liep...

Want weet je wat het is. Ze heeft mij op een maandag gestuurd. En er was al af gesproken dat ik Rêve zaterdag (dus 5 dagen later) zou op halen. We hebben het daar over gehad omdat ik wist dat ze moeite had met Rêve. Ik heb haar toen gevraagd of dat echt oké was. Ik wilde haar zaterdags gaan halen omdat dat kampioenschap op de planning stond en Rêve anders meteen twee hele dagen "alleen" zou staan op een nieuwe plek gezien Sam mee op wedstrijd zou zijn. En dat was echt oke, op die 5 dagen zou het niet steken. Ik heb de gehele maand nog betaald (ben half de maand weg gegaan.) Ze zei nog "dan moet ik je wel nog de halve maand stalling terug, dat regelen we."
en ineens loopt het dan zo.. Ik heb al zo vaak terug gedacht aan die specifieke dag, de week die er aan vooraf ging... De vraag om Rêve te verhuizen kwam van haar uit, dus ik heb haar niet voor het hoofd gestoten met te zeggen dat ik haar zou verhuizen lijkt me... De datum van verhuis hebben we samen overlegd en ze heeft meerdere keren gezegd dat ze dat zelf ook niet zou doen, een paard verhuizen en dan meteen zeg maar twee dagen alleen laten staan en het was eigenlijk onder haar invloed dat ik dat kampioenschap zou rijden. Want ik wilde in 1e instantie het kampioenschap niet rijden. Toen Rêve ter sprake kwam had ik nog niet in geschreven dus ik had voor gesteld om ipv het kampioenschap te rijden gewoon Rêve te verhuizen maar nee, ze had liever dat ik het kampioenschap reed...

Maar ook nu krijg ik dus totaal geen contact met haar. Of dat is omdat ze niet wil, of omdat mijn berichten in haar berichtverzoeken komen weet ik echter niet. (we zijn immers niet meer bevriend op FB).

**Geplaatst**: 13-01-22 07:59

Re: Yoyeux Coeur voorlopig de laatste keer thuis...

Geplaatst: 13-01-22 07:59

Wat apart hè zulke dingen.... je blijft je dan nog jaren afvragen wat er nou eigenlijk aan de hand was, inderdaad omdat het niet "af" was. Alle redenen die ik kan bedenken, stip je eigenlijk zelf al aan in het laatste stuk dat die het eigenlijk niet kunnen zijn, of ze moet iets anders gehoopt hebben dan dat ze tegen je zei...? Zo van "ik wil dat je weggaat" maar dat iemand dan eigenlijk voelt "ik wil dat je blijft" als je begrijpt wat ik bedoel...?

Kan er niet iets gebeurd zijn buiten jou om, dat er iemand heeft lopen stoken en tegen haar dingen heeft gezegd over jou die niet kloppen...? Zo van "Kath zegt of doet dat-en-dat over jou" wat haar zo vreselijk in het verkeerde keelgat is geschoten dat ze per direct niks meer met je te maken wilde hebben...?

Wat ik overigens ook idioot vind want haal dan eerst verhaal bij degene waar het over gaat, of die dingen inderdaad wel kloppen... maar ik heb het wel vaker gehoord dat er zo'n soort misverstand aan de hand was en als "de overtreding" maar ernstig genoeg is dan kunnen mensen zó boos / gekrenkt worden dat ze rare dingen doen :(:)

**Geplaatst**: 13-01-22 08:40

Re: Yoyeux Coeur voorlopig de laatste keer thuis...

Geplaatst: 13-01-22 08:40

Tja mensen kunnen soms heel raar uit de hoek komen. Misschien is er inderdaad iemand aan het stoken geweest zoals Pmarena zegt maar inderdaad je gaat dan toch eerst verhaal halen?

Ach Chris en Jeannette Haazen. Als er een amazone is die echt met een big smile rond reed in de ring was zij het wel. Ze rijdt haar paarden ook heel eerlijk. Het was altijd een plezier om haar in de ring bezig te zien.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-01-22 11:21

Geplaatst door de TopicStarter : 13-01-22 11:21

pmarena: Ik wilde toen niet perse verhuizen, zij vroeg of ik haar wilde weg halen omdat ze elke dag minder vertrouwen had in Rêve.Ik begrijp dat je geen paard op stal wil dat je niet vertrouwd dus daarom heb ik toen ook meteen gezegd van oke dan doen we het dit weekend nog, dan sla ik de beker gewoon over. Ik rij graag wedstrijd maar het is niet zo dat ik extreem gehecht ben aan een wedstrijd dus dat kampioenschap wel of niet rijden maakte mij echt weinig uit. Zij wilde graag dat ik het wel reed waardoor het dus een weekend uit gesteld is.

Dat er dingen tegen haar gel*ld zijn is zo ongeveer het enige dat ik nog kan bedenken maar zoals jij ook al zegt: vraag dan even?
als iemand morgen tegen mij zegt "n zei dit en dit over je" dan vraag ik dat gewoon. Als ik dat al kan moet dat niet zo moeilijk zijn.

Als er nu iemand niet zo goed is in sociale situaties ben ik het wel. _O-

Petraaken Jeanette zelf zie ik alleen als ze even iets moet overleggen met Chris, maar Chris is echt een paardenman. Het is alsof ie Sam en mij kan lezen. Hij zegt altijd dat ik moet aangeven wanneer het te zwaar wordt of wanneer iets niet lukt maar daar ben ik dan te koppig voor, ik wil het gewoon kunnen.

dus inmiddels zijn we zo ver dat als Chris aan mijn rijden ziet dat er rust nodig is, ik "Sam even op adem moet laten komen". _O-

Toevallig altijd wanneer ik zelf voel dat ik tegen mijn grens op zit moet Sam op adem komen.

één keer lukte iets echt niet en hij zag me gefrustreerd worden en ik word niet meer snel gefrustreerd. Dus hij roept me bij me en vraagt wat er scheelt en ik zeg dus met tranen in mijn ogen dat het niet lukt met die stomme linkerkant. Toen keek ie me aan zoals alleen Chris en mijn chirurg kunnen kijken, alsof ze net beseft hebben dat ze op planeet aarde zijn. ;+ Zegtie "maar dan moet je niet boos op jezelf worden, dan moet je zeggen "Chris jij ouwe l*l dat kan ik niet en dat weet je!"
Ik kon alleen maar verdwaasd uit brengen "ik zou jou nooit een ouwe l*l noemen :oo

" en toen hebben we een andere oplossing gezocht.

**Geplaatst**: 13-01-22 11:47

Geplaatst: 13-01-22 11:47

Werkelijk kan me voorstellen dat je daarvan schrok.

Wie zou er dat ook durven zeggen tegen zijn instructeur.

**Geplaatst**: 13-01-22 12:05

Re: Yoyeux Coeur voorlopig de laatste keer thuis...

Geplaatst: 13-01-22 12:05

En nu zeg je: "Chris, jij beukenoot! enz." of dat niet