Ik zie dat EF inmiddels flink gebruik heeft gemaakt van de “Edit” mogelijkheid in haar berichten. Dus maar weer on topic, want alles hierboven is bijna niet meer te volgen.
ruitje schreef:Ik zie überhaupt in de huidige tijd meer verloop?
Vroeger was het ook anders denk ik, je groeide op op een stal, of je kocht je eerste paard op een manege en daar bleef je. Je kende misschien 3 andere stallen in de omgeving en je rijvereniging en dat was het.
Tegenwoordig ken je allemaal iemand op een andere stal, je weet veel meer, je ziet dingen op Insta of Facebook of gaat eens langs bij iemand. Maar ook als eigenaar verander je. Ik zie eigenlijk bijna niemand op zijn eerste stal blijven zeg maar? Wij raken eigenlijk heel veel mensen kwijt waarvan we de eerste stal zijn, dat weet ik eigenlijk in 90% van de gevallen zeker. Ik denk dat het tegenwoordig in de mens zit om 'beter' te willen zeg maar, om je te ontwikkelen? Soms komen die mensen na 3 stallen weer terug. Soms ook niet... is ook lastig als je net aan paarden begint want je leert aldoende wat voor jou en je paard belangrijk is toch?
Misschien is het anders als je maximaal 30/40 boxen heb oid, maar alle grotere stallen hier in de omgeving hebben gewoon verloop.
Ik vind het wisselen in kuddes dan ook echt jammer, maar het hoort er gewoon bij als je niet je eigen stal hebt. Ik zou ook willen dat er niemand opzegt, of dat ik niet 5 inslapers heb in 2 maanden.
Maar als ik dat dus wel heb, zoals dit najaar, heb ik ineens een partij wisselingen waar ik zelf ook naar van word. Dan heb ik in elke kudde wel een nieuw paard deze winter.
Chill, nee.
Realiteit, ja.
Verloop zegt niet altijd wat, maar toch ook wel veel.
Ik heb ooit eens een zeer korte tijd op een kleinschalige stal gestaan bij een boerderij. In de eerste weken kon ik het super vinden met de eigenaresse, super gezellig en ook buiten de paarden om wat dingen samen ondernomen.
Totdat zij een weekje op vakantie was en ik elke dag op stal zonder haar. Ik was bezig rubberen tegels in de stal van mijn paard te leggen toen de eigenaar even een extra paar handen nodig had met een flinke klus, die ik vervolgens heb helpen afmaken en daarna heb ik mijn stal betegelen nog afgemaakt met wat hulp van hem. Ik ben iemand die van klussen houdt, dus ik kwam met ideeën en ben ook handig, het klussen ging ook snel.
Hij vond het geweldig en gaf me een compliment over het harde werk en dat het fijn was als je bepaalde klussen met z’n tweeën kunt bespreken en doen. Ik had al eerder de indruk dat hij veelal het werk om de boerderij alleen moest doen en wat hij zei versterkte dat nog. We hebben samen nog een biertje gedronken en toen ben ik huiswaarts gegaan. Enkele dagen nadat de vrouw terug was van vakantie kreeg ik te horen van haar dat mijn (super lieve paard) onhandelbaar en gevaarlijk zou zijn en werd mij verzocht een andere stal te zoeken.
Ik vond het een vreemd iets, maar goed, ik had eigenlijk vrij snel een andere plek voor mijn paard, dus was ook met 2 dagen weg (de staltegels heb ik laten liggen)
Laat ik het zo zeggen, ik ben niet de laatste vrijgezelle dame geweest die daar opeens een onhandelbaar paard bleek te hebben. En met 5 pensionklanten was het verloop 80% in het daarop volgende anderhalf-twee jaar.
Ik wist niet eens dat mijn vertrek destijds uit jaloezie was, totdat een stalgenootje (die daar inmiddels ook weg was gegaan) mij veel later vertelde dat de man iets tegen zijn vrouw had gezegd over dat wij zo goed samengewerkt hadden en dat zij daarover nogal tekeer was gegaan.