Bokt.nl

**Geplaatst**: 19-08-11 11:35

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 19-08-11 11:35

Maikeltje, ik probeer je niet over te halen, maar dit is wat mijn dierenarts altijd tegen haar klanten zei:
Een dier leeft in momenten die elkaar opvolgen. Ze kunnen niet denken van "Maar ik heb verder nog een goed leven", het gaat echt per moment om hoe ze zich op dat moment voelen. Daarom zijn ze ook zo vergevensgezind als je een keer een klein foutje maakt, als je het de volgende momenten weer goed doet vinden ze het allemaal prima!

Dus bij je beslissing moet je afwegen hoeveel goede momenten Vic heeft in zijn leven. Een dier dat elk moment achter elkaar pijn heeft, kent alleen maar die momenten en kan niet denken van "Misschien komt er nog een keer een moment waarop ik het leuk ga hebben!"
Dat kan hij niet en daar is hij gewoon niet toe in staat. Voor mij is het altijd een soort weegschaal: heeft Vic meer prettige momenten dan momenten met pijn? Dan kan hij best nog door, al is het maar als grasmaaier. Heeft Vic veel zwaardere/meer momenten met pijn dan leuke momenten? Dan ben ik bang dat het voor hem gewoon geen plezierig leven meer is.

Daarnaast kun je ook kijken hoe hij is: je dochter zegt zelf al dat hij verdrietig kijkt. Als hij echt zo vaak verdrietig lijkt, ben ik bang dat hij er zelf eigenlijk ook geen lol meer in heeft.

Het blijft jouw beslissing en die is ZEKER loodzwaar, maar je moet wel even nadenken hoe je paard dit vindt en vanuit zijn beleving beslissen.
Hopelijk helpt je dit een beetje een logische afweging te maken.

Mocht je besluiten hem in te laten slapen: dit kan ZEKER op de wei, veel dierenartsen doen dit gewoon en kunnen je daar prima in adviseren. Als jij wil dat hij bij zijn vriendjes inslaapt, moet je dat gewoon aangeven. Voor een dier is het altijd fijn mensen of dieren die hij als prettig ervaart erbij te hebben.

Mijn dierenarts heeft me zelfs eens de opdracht gegeven een konijn dat bij hen achtergelaten was te aaien tot het weg was - omdat de baasjes het niet aan konden zien, maar ze toch wilde dat er iemand wat troost gaf aan het beestje. Ik vind dat zelf ook heel belangrijk.

**Geplaatst**: 19-08-11 11:35

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 19-08-11 11:35

Hm, verder wel de vraag: staat Vic op pijnstillers?

**Geplaatst**: 19-08-11 13:32

Geplaatst: 19-08-11 13:32

Nemurin, bedankt voor je reactie. De knoop is afgelopen voorjaar al doorgehakt omdat hij in de winter echt teveel inlevert. Alles is ook al doorgesproken met mijn DA. Ik moet zelf beslissen wat ik wil, op de kliniek of thuis. Hij werkt mee aan wat ik maar wil dus dat is heel fijn. Heeft de voor-en nadelen verteld van thuis of op de kliniek inslapen maar ik vind het heel moeilijk. Tegen die tijd zal het me vanzelf wel invallen hoe we het gaan doen. Ik neig naar inslapen in de wei met de andere twee erbij omdat ze eigenlijk onafscheidelijk zijn. Maar ik heb geen flauw idee hoe de anderen gaan reageren op zoiets. Ik zie Zola er voor aan om helemaal te gaan flippen wanneer Victor door zijn benen gaat bijvoorbeeld. Of ze daagt Vic uit en ze rennen samen weg, hij met een infuusnaald in z'n donder, zoiets. Daar moet je toch ook niet aan denken :')

Hij heeft al eerder een paard van me in laten slapen en ook het paard van een vriendin van me, dus ik weet dat hij dat netjes en op respectvolle wijze doet. Hij kent Vic ook, weet dat ie een hekel heeft aan naalden en houdt daar ook rekening mee in zijn benadering.

Dus de knoop is al door gehakt. Hij leverde de afgelopen 2 winters al zoveel in, ik laat hem niet nog een lange winter doorworstelen. Mijn DA vond het ook genoeg geweest. Ik moet zeggen dat ik die bevestiging wel even nodig had om tot een besluit te komen. Dat je weet dat iemand die hier professioneel mee bezig is ook vindt dat het genoeg is geweest.

Victor staat niet op pijnstillers, hij trekt zijn sprintjes op adrenaline. Pijnstillers helpen bij hem niet. Hij heeft voorheen een hele periode op metacam gestaan en metacam mag je maar een bepaalde periode geven dus toen is ie over gegaan op weer een ander middel maar daar gaat ie niet beter van lopen. Ik denk dat er teveel letterlijk scheef zit in zijn lijf. Ook op pijnstillers valt ie af. Hij krijgt het dubbele aan voer van wat mijn (6 dagen werkende) merrie krijgt. Hij ziet er op dit moment trouwens wel goed uit voor zijn doen gelukkig. Hij heeft het op het moment erg naar zijn zin. En dat was ook mijn insteek. Ik gunde hem nog zo een fijne zomer. En nu heb ik het geluk dat we er dit jaar een weiland bij hebben kunnen krijgen zodat ie kan vreten tot ie erbij neervalt bij wijze van. Hij zit echt lekker in zijn vel op dit moment. En ik ben blij dat ik hem dat nog kado heb kunnen doen.

Maar het najaar komt steeds dichter bij, de dagen worden weer korter....dus de *slik* momenten als ik ze met z'n drieen zie knuffelen volgen elkaar steeds vaker op. En iedere keer op van die mooie momenten heb ik natuurlijk net geen camera bij me, of mijn telefoon ligt nog binnen :roll:

AnneOmie schreef:
Mailkeltje, wat een vreselijke moeilijke beslissing die je moet nemen zeg. Alvast heel veel sterkte en kracht toegewenst. Zola en Vic lijken idd op elkaar, allebei mooie paarden. Je ziet idd wel duidelijk verschil met bovenste en onderste foto.

Dank je wel. Ja het verschil is bizar. Ik heb nooit geweten dat ie uberhaubt heupbotten had.

Zodra ik recente foto's heb dan plaats ik ze. Ik moet bekennen dat ik de laatste 1,5 jaar geen foto's meer gemaakt heb van Vic, want wie moet ik ze laten zien. Mensen begrijpen niet dat een paard kan interen vanwege pijn, die denken vaak dat ik 'm niet voldoende te eten geef. En dat terwijl die twee anderen rond en gezond zijn.

Heb alleen foto's van afgelopen najaar op de wei, maar daar had ie een deken op dus dan valt het niet zo op...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-08-11 13:35

Geplaatst door de TopicStarter : 19-08-11 13:35

Mar, Maikel heeft al vaker voor deze moeilijke beslissing gestaan helaas.
Ik ben ervan overtuigt dat ze ook nu met Vic weer het beste en juiste gaat doen

.
Dit weet ik omdat ze me super begeleid heeft bij Flash door haar ervaringen met me te delen, waar ik heel veel aan gehad heb.
Toch vind ik het mooi uitgelegt van je en misschien hebben andere er iets aan in dit topic.
Jij kiest toch wel voor een ontzettend zwaar maar mooi beroep.
Wat een lief gebaar het konijn te blijven aaien ik ben ervan overtuigt dat ze het fijn vinden deze aanhaling op dit soort momenten.

Hopelijk gaan alle zorgenkinderen vandaag goed en zijn alle baasjes tevreden en genieten lekker van hun kanjers.
Een dikke knuf voor iedereen

**Geplaatst**: 19-08-11 14:03

Geplaatst: 19-08-11 14:03

maikeltje, veel sterkte de komende tijd, geniet van de momenten met zn viertjes

Probeer 'normale dingen' vast te leggen, de gekke gewoontes van Vic .

Met mijn paardje gaat het nu best goed.. Vanavond mag hij weer de trailer in en dan gaan we een rustig buitenritje maken. Hij geniet er zo van ( en ik ook!).
Vorige week zijn we voor het eerst na anderhalf jaar herstel met de trailer weggeweest om een leuke reden(buitenrijden), zijn kop toen hij de trailer uitkwam: onbetaalbaar.
Hij had zo verwacht op de kliniek uit te komen:)

**Geplaatst**: 19-08-11 15:08

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 19-08-11 15:08

Sorry dat ik hier niet heb laten weten dat ik op vakantie was, helemaal vergeten te zeggen!
Vind het super om te lezen dat jullie je afvragen hoe het met Romy gaat, echt waar!

Ben vannacht terug gekomen van vakantie en stond vannochtend alweer bij m'n dame. Ze was enorm hengstig en dat neemt altijd vreselijk gedrag met zich mee. Dan misdraagt ze zich echt heel erg. Maar ze was wel heerlijk vrolijk! Ontzettend druk, maar dat neem ik dan voor lief

Ze mocht van mij lekker door de bak heen racen voor een keertje en dat viel wel in de smaak geloof ik.

Ze loopt nog steeds slecht, maar ze lijkt er geen last van te hebben op dit moment. Ik kan me er al iets beter bij neerleggen dat ze zo blijft lopen en dat ik niet op verbetering moet wachten. Het besef begint nu langzaam toch wel echt binnen te komen. Maar zolang Romy steeds weer vrolijk is, en deze keer ook hopelijk blijft kan ik er wel mee omgaan!

**Geplaatst**: 19-08-11 21:33

Geplaatst: 19-08-11 21:33

Pffff maikeltje.. Wat heftig zeg! Zal wel heeel moeilijk voor je worden! Het is niet leuk om te weten dat je paardje eigelijk altijd pijn heeft. Daar scheurd je hart tog van open

Ook moeilijk om te bepalen wanneer het de tijd ervoor is. Luister naar je gevoel wt t paard je verteld.
Ik wil je alvast heel veel sterkte wensen voor het nemen vn deze beslising!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-08-11 22:07

Geplaatst door de TopicStarter : 19-08-11 22:07

Rebeccatjuh wat fijn dat jouw paard weer goed gaat. $*\o/*$
Ik hoop dat je een mooie rit hebt gemaakt vandaag.

lonniejj je hoeft geen sorry te zeggen hoor!!
Wat een goed nieuws dat het weer wat beter gaat met Romy en dat ze geen last lijkt te hebben. $*\o/*$
Hopelijk blijft het zo een tijd.
Zolang ze vrolijk is moet je de nare gedachten maar opzij zetten. :(:)

Zegt zei: ik weet zelf hoe makkelijk gezegt en hoe het gedaan is.
Ik ga iig voor je duimen dat ze goed blijft vanaf nu.

laylaa hoe gaat het met jouw mannetje?

**Geplaatst**: 19-08-11 22:15

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 19-08-11 22:15

met mijn monster gaat het bijzonder goed!!
hij is weel helemaal zichzelf! lekker speels, pittig en eigenwijs.
word ook niets voor niets gezegt over hem, maar niet hoe oud ie is (hij is nu 20) het is en blijft een kleuter.
een paar maanden geleden had ik niet durfen te denken dat het nu al zo goed met hem gaat.

lonniejj ik weet hoe je je voelt. het zal wel een fijn gevoel zijn als je dr zo vrolijk ziet!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-08-11 22:28

Geplaatst door de TopicStarter : 19-08-11 22:28

Ah liefje ik zie nu pas jouw onderschrift wat lief van je

En wat fijn te horen dat Kevin weer helemaal lekker in zijn velletje zit. $*\o/*$
Hopelijk kun je snel weer volop van hem genieten.

**Geplaatst**: 19-08-11 22:36

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 19-08-11 22:36

hihihi

ja zo kan ik je misschien nog een beetje steunen!
volop genieten doe ik nu al van mn mannetje, ik weet nu hoesnel iets achteruit kan gaan en dat het zo voorbij kan zijn.
geniet van elk moment van je diertjes zolang het kan, want het kan zo voorbij zijn!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-08-11 22:46

Geplaatst door de TopicStarter : 19-08-11 22:46

Mooi gezegt nichie

daar heb je helemaal gelijk in

.
En je steunt me inderdaad vrouw, ik moet elke keer lachen als ik denk dat je schreef dat opa daarboven op Flash aan het rijden is dat waren echt de woorden die ik nodig had op dat moment, je bent een schat en ik houd enorm veel van je :+:

**Geplaatst**: 20-08-11 09:52

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 20-08-11 09:52

Opa is dr gek genoeg voor hihi

Ik hou ook heel veel van jou tantiee :+:

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-08-11 22:49

Geplaatst door de TopicStarter : 20-08-11 22:49

Hoe staat het met onze lieve diertjes vandaag?

**Geplaatst**: 21-08-11 10:52

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 21-08-11 10:52

Ik heb na lang dubben, toch een pony erbij gekocht. Met Isabella weet ik dat ik niet meer kan mennen, hoe graag ik ook zou willen. En juist omdat ik zo graag wilde, maar ook omdat ik altijd alle aandacht bij Isabella had liggen, en haar 'ziekzijn', vond ik het tijd worden om eens goed rond te kijken.
Mijn keus is op Yoblin gevallen, die gister is gearriveerd.
Ze leken elkaar wel te mogen, hoewel ik er rekening mee hou dat Isabella niet kan meppen, omdat haar rug/ lendenpartij op dit moment erg vast zit. Ze kraakte ook heel erg, alle keren dat ze toch probeerde sneller te lopen dan ze al 'eeuwen' doet op dit moment.
Ik hoop zo dat het haar ook vooruit helpt, en niet achteruit. Ik moet het nu maar proberen los te laten en beide paardjes heen laten doen.
Van de week moet ik weer met Isabella naar de kliniek in Visdonk. Ben benieuwd ... wil toch gaan vragen of ik niet beter ook eens foto's kan laten maken van de achterknieën.

Hieronder even plaatje van beiden ... de bonte is de nieuwkomer:
Afbeelding

Samen tussen de bloemkes

**Geplaatst**: 21-08-11 11:12

Geplaatst: 21-08-11 11:12

gefeliciteerd.

ikzelf zit momenteel heel erg in strijd met mijn gevoel.
ik worstel tussen deze stress niet nog een keer willen en het rijden heel erg missen.
ik verander 6 keer per dag van mening..... :')

bob gaat er in ieder geval niet voor weg!

**Geplaatst**: 21-08-11 11:17

Geplaatst: 21-08-11 11:17

Isapaardje: ik hoop dat het haar een opkikker geeft

De nieuwe is ook wel erg knap he!

@maikeltje: :(:)

wat moet het een moeilijke tijd voor je zijn! Ik zou zeggen, zorg dat je dagelijks wel een camera mee hebt, dan kan je alle mooie momenten nog even vast leggen.

@ lonniejj: zalig om hen uit hun dak te zien gaan he, ik kan er altijd zo van genieten.

Met Friuli gaat het wel denk ik. Ze is ontzettend rustig in haar hoofd, maar heeft wel pit. Eigenlijk is ze nu zoals ik altijd hoopte dat ze zou worden. Maar nu knaagt het aan mij, is ze zo rustig omdat ze pijn heeft? Zit ze wel goed in der vel?

Maandag liep ze niet helemaal goed, het leek of der spronggewrichten hypermobiel waren, vooral links achter.
Dinsdag heeft ze alleen wat aan de hand gestapt en leek het beter.
Woensdag en donderdag hebben we gereden, ze voelde ontzettend goed en ze deed echt ontzettend der best, alleen voelde der rechter galop raar op donderdag. Men vriend zei dat ze iets raar deed met der linker sprong, dus ben ik maar direct gestopt. Hij dacht dat het was omdat ze ontzettend op de voorhand liep in galop (wat ik ook voelde, der kaars was uit geloof ik)
Dus heb ik vrijdag en zaterdag maar wat gelongeerd, vw-nw. Ik had echt het gevoel dat der linker sprong alle kanten op ging.
Toen ik der los liet, ging ze volledig uit der plaat, dus pijn zal ze wel niet hebben geloof ik?
Zaterdag heeft men vriend ook even mee gekeken en hij zegt dat ze niets raars doet met der sprong.
Hij zegt dat het wel opvalt dat we hard getraint hebben, want dat ze der binnenachterbeen echt ontzettend onderbrengt uit zichzelf. (vooral links, dat is haar sterke kant)

Hij zei dat ik moet stoppen met spoken zien en moet genieten van haar, nu ze eindelijk het paard is dat ik altijd al wou.
Hij zei dat ze der waarschijnlijk nog nooit zo goed gevoeld heeft, want dat een paard met pijn of hypermobiele sprongen echt niet zo der binnenachterbeen gaat onderbrengen en zo gaat dragen als zij nu doet.
Daar heeft hij waarschijnlijk gelijk in... en toch, toch knaagt er iets...

**Geplaatst**: 21-08-11 12:52

Geplaatst: 21-08-11 12:52

Het is inderdaad heerlijk om haar zo te zien! Daar leef ik weer even helemaal van op

Gister was mevrouw nog erger hengstig, het wandelen was echt een drama! Maar dan heb ik nog liever dat ze zo is, dan hartstikke sloom en dat ze niet mee wilt. Nu was het wandeltempo lekker hoog, mevrouw liep er trots te paraderen en als we andere paarden tegenkwamen werden die luidkeels begroet :))

en ook nog met een lekkere pispauze erbij, bij ieder paard dat we tegen kwamen, het zag er niet uit _O-

[edit]

Isapaardje, wat een ongelooflijk leuk shetje heb je erbij gekocht zeg! Hopelijk gaat het nu misschien wel wat beter met je zorgenkindje, een maatje doet het meestal wel goed!

Laatst bijgewerkt door lonniejj op 21-08-11 12:58, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-08-11 12:56

Geplaatst door de TopicStarter : 21-08-11 12:56

Isapaardje van harte gefeliciteerd met Yoblin (leuke naam heeft hij). $*\o/*$
Hopelijk knapt Isabella een beetje op met haar nieuwe maatje.
Het kan twee kanten op gaan denk ik, of het maakt haar levendiger of ze word te enthousiast.
Ik hoop voor je dat het het eerste is!!
Ze zien er gezellig uit zo samen en ik denk dat je een goede keuze hebt gemaakt.
Ook al is het alleen maar voor jouw gemoedrust.

mariska32 wat vervelend dat je op het moment zo in strijd zit met je gevoel. :(:)

Kan Bob nooit meer bereden worden?
Hij ging toch goed vooruit of is hij weer terug gevallen?
Misschien voor jou ook een idee een ander paard erbij zodat je toch kunt rijden als je dat graag wilt.
Maar ik kan en wil natuurlijk niet in je portomonee kijken.
En een ander paard erbij aanschaffen beslis je niet in één dag.
Hopelijk voel je je snel weer beter en stopt de strijd met jezelf snel.
Een dikke knuf voor jou en Bob

renatevb vervelend is dat gevoel he, dat je maar blijft twijfelen aan alles.
Nu is ze goed en ga je weer dingen zoeken van waarom is ze zo rustig.
Ik ken dit gevoel heel erg, altijd maar weer dag in dag uit gaat er van alles door je hoofd.
Je vriend heeft gelijk, en ook dit is zo herkenbaar van mij.
Ernesto zei dat ook altijd als ik twijfelde, eigenlijk maakt dat het nog moeilijker.
Ben wel bang dat we inderdaad spoken gaan zien, maar het betekent natuurlijk weer niet dat je daar automatisch van uit moet gaan.
Het is zo ontzettend moeilijk, probeer heel goed te luisteren naar Friuli zij geeft het echt zelf wel aan.
Heel veel sterkte want dit gevoel maakt je heel onzeker en kun je niet lekker bezig zijn.
Ook voor jou en Friuli een dikke knufel

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-08-11 13:02

Geplaatst door de TopicStarter : 21-08-11 13:02

Wow wat een goed nieuws lonniejj +:)+

Ik ben superblij voor jullie dat het op het moment geweldig gaat met Romy.
Super!!
Ik word er helemaal vrolijk van $*\o/*$
En whahahha ik zie het al helemaal voor me, leuke wanelig heb je gehad

**Geplaatst**: 21-08-11 15:07

Geplaatst: 21-08-11 15:07

blensink@ ik vind bob nog steeds goed genoeg om lekker te blijven lopen.
dat is al meer dan dat ik 3 maanden geleden durfde te hopen.
echter zie ik hem geen rijpaard meer worden.

het punt bij mij is dat een paard erbij geen probleem is.
het punt is dat ik na een reeks van ellende [dingen die niet te voorzien of te voorkomen waren] zoooooooo ontzettend bang ben voor weer een zorgenkind.....en de daarbij behorende beslissingen.
ik weet het,het klinkt vaag.
maar het is nu een gevecht in mijn hoofd tussen hoop en vrees [of ik verder moet gaan met de paarden of niet]

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-08-11 15:16

Geplaatst door de TopicStarter : 21-08-11 15:16

Kan me dat gevoel heel goed indenken.
En je kunt helaas niet zeggen dat het nooit meer gebeurd.
Mijn vorige paard voor Flash was ook een zorgenkind een draver met een oude peesblessure.
Wel niet zo erg als Flash maar soms kreupelde hij ondanks zijn speciale ijzers.
Altijd ben ik zeer voorzichtig geweest met de benen van Flash, maar toch heeft ook zij zich bezeerd.
Het zou voor mij geen rede zijn om niet weer aan een paard te beginnen.
Als rijden echt je passie is word het allemaal een stuk moeilijker, ik kan bv prima een paard hebben waar ik niet mee kan rijden.
Maar dat verschild van mens natuurlijk.
Denk er goed over na, ik denk dat de beslissing tenslotte vanzelf komt.
Helemaal stoppen met paarden geloof niet dat het kan als je eenmaal zo gek bent op deze geweldige dieren.
Denk dat het na een tijdje toch weer gaat kriebelen.
Hoewel mijn nicht die altijd heel enthousiast was en er nu helemaal geen interesse meer in heeft.
En er is nooit wat gebeurd, het kan dus wel, maar ik kan het me nauwelijks voorstellen.

**Geplaatst**: 21-08-11 15:48

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 21-08-11 15:48

Dat verschilt inderdaad per mens.

Romy kan ik ook niet meer rijden, eerst dachten we dat een stapritje wel zou kunnen, maar daar vind ik haar nu te slecht voor. Ik kan er wel goed mee omgaan, rijden is voor mij niet het belangrijkste. Maar ik hoor regelmatig van mensen de vraag waarom ik haar niet wegdoe, of waarom ik een paard heb waar ik niet op kan rijden.

Opzich snap ik het ook wel dat je nog niet weet of je verder wilt met de paarden. Daar heb ik ook over gedacht. Maar uiteindelijk kwam ik er toch wel achter dat ik nergens liever ben als tussen de paarden. Daar vind ik zo m'n rust, ookal gaat het niet super met ze. Op de een of andere manier word ik daar helemaal rustig en kan ik lekker even ontsnappen van alle andere dingen die gebeuren.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-08-11 16:45

Geplaatst door de TopicStarter : 21-08-11 16:45

Mooi gezegt lonniejj ik bedoelde ook zoiets te zeggen maar maak er altijd zo´n enorm onduidelijk verhaal van.
Jouw woorden zijn veel beter gezegt.

**Geplaatst**: 21-08-11 17:06

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 21-08-11 17:06

Ik denk dat als je een leven met paarden gewend bent, je gewoon echt niet zonder kan, of ik toch in elk geval. Ik heb paarden echt nodig om te kunnen ontstressen en alles een plaatsje te geven.
Rijden is ook niet het aller belangrijkste, er zijn genoeg dingen die je kan doen met je paard, maar ik zou het wel ontzettend missen.