
Gupje eet nu in de groep ipv zich af te zonderen. Leo nam hem mee naar voren.
Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola


)
ze spelen met hem en dan zoals gisteren dat Leo hem even mee naar voren nam om bij de groep te eten. 
pien_2010 schreef:Fijn dat het meevalt. Geneest dit vanzelf?
potentieel met artrose zoals Pmarena ook al zegt maar in het verslag staat heel droog:
maar een beetje extra artrose in die voet gaat me niet meteen een probleem geven.

Ayasha schreef:pien_2010 schreef:Fijn dat het meevalt. Geneest dit vanzelf?potentieel met artrose zoals Pmarena ook al zegt maar in het verslag staat heel droog:
‘Volledig gedeformeerd enkel gewricht waarmee patiënt blijkbaar mee bekend is.’
Normaal is hun zinsbouw echt beter.maar een beetje extra artrose in die voet gaat me niet meteen een probleem geven.
Zei maandag al tegen mijn fysio ‘kom op er is een realistische kans dat hij iets verbeterd heeft met er op te gaan staan in die voet.’
Muga schreef:Ayasha schreef:potentieel met artrose zoals Pmarena ook al zegt maar in het verslag staat heel droog:
‘Volledig gedeformeerd enkel gewricht waarmee patiënt blijkbaar mee bekend is.’
Normaal is hun zinsbouw echt beter.maar een beetje extra artrose in die voet gaat me niet meteen een probleem geven.
Zei maandag al tegen mijn fysio ‘kom op er is een realistische kans dat hij iets verbeterd heeft met er op te gaan staan in die voet.’
Bij deze omschrijving klinkt je enkel als een soort bouwpakket.
Hopelijk levert het je niet nog meer ongemak op.
Ik vind de nieuwste aanwinst wel leuk! Heerlijk dat je al zo vlot ontwikkeling ziet.
Hopelijk naast je voet ook weer een beetje een positieve lijn voor jullie naast de paarden. Je klinkt of leest wel weer wat meer happy?
ik heb geen gewricht meer tussen mijn hielbeen en mijn fibula. Er zit nog een laag verbrokkelt spul dat met elkaar vergroeit is omdat ons lichaam hellbend is op dingen herstellen ook als dat niet echt mogelijk is waardoor de boel nu ‘vast’ zit maar ik kan mijn linker voet dus ook niet meer echt bewegen vanuit de enkel. Dat was vijf jaar geleden het ‘best case scenario’ want zodra het vast zou groeien zou de pijn in de enkel minder worden. Ik heb nog last als ik te veel vraag (als ik bv naar vancranebroek ga of op wedstrijd. Die paar extra stukken wandelen zijn te veel zelfs met pauzes en met het feit dat ik bewust op stap aan de vrachtwagen en daar pas terug af stap om mijn enkels te sparen.) maar ik kan al terug lopen en de keren dat ik een pees terug op zijn plek moet duwen zijn sterk verminderd. Een paar jaar geleden moest dat elke keer als ik op stond.
) ze stuurde ook dat ze nu snapt wat ik bedoel als ik zeg dat er bij Rêve een punt is dat je in heel je wezen voelt dat je gewoon echt niet moet pushen.. met Joy heb ik dat nog niet gezien maar goed. Hij is natuurlijk mijn paard.
ik kon hem gewoon pakken en toen was het klaar maar het was wel gek om hem een poging te zien doen om de auto weg te drijven, 

wel met clips die makkelijk breken maar zonder is eigenlijk gewoon onpraktisch en al meer dan eens heb ik dingen kunnen voorkomen omdat ze halsters aan hebben… je hebt ze gewoon sneller steviger vast in geval van gepuber.

Charlie gaf een deel van zijn buit steeds aan Toto.
hij kreeg tussendoor kroeltjes dus Charlie vond het geen probleem om de baby te helpen. 
had nieuwe nodig, of meer. Ik wilde een paar dat ik in mijn auto kan laten staan en neem gewoonlijk goedkope maar manlief duwde me een paar in handen die teddy voering hadden, waterdicht zijn en een stalen tip hebben met de woorden: ‘hier blackfoot dees hebben een stalen tip’ 
rond nieuwjaar ben ik ziek geworden en hoewel ik pas 11 januari op genomen ben in het ziekenhuis was ik wel al van kerst ziek… mijn onderbewustzijn heeft dat nog niet helemaal los gelaten. Mijn broer heeft een paar jaar geleden met kerst in het ziekenhuis gelegen waar hij nog steeds gevolgen van draagt… kerst confronteert mij elke keer opnieuw met mijn onvermogen om te weten wat er toen echt gebeurt is en daarmee ook meteen met het besef hoe lang hij al aan het lijden was. (Geen zelfmoordpoging voor alle duidelijkheid. Hij heeft zijn enkel verbrijzeld door ‘over een wasmand te struikelen’ maar met alles wat we nu weten zijn wij even zeker als de chirurgen dat dat verhaal bullshit was. Chirurg heeft letterlijk gezegd dat hij gedaan had wat hij kon maar dat het zo kapot was dat het gewoon niet volledig te herstellen was. Ik weet dat de littekens van de operaties voor nu ook nog vooral verdriet en pijn op roepen bij mijn broer.
Muga schreef:Veel meer info maar geen verkeerde info denk ik zo. Mij helpt het eigenlijk altijd heel goed als ik opschrijf hoe ik me voel en waardoor dat komt. Of misschien wel vertel. Maar de keren dat daar echt de ruimte voor is, zijn beperkt.
Ik hoop dat het jou dan ook helpt, en vind het alleen maar fijn dat je de ruimte voelt.
Ik snap volledig dat de feestdagen een erg beladen moment zijn, zowel voor jou als je broer. Eigenlijk is er volgens mij geen ruimte voor je eigen gevoelens omdat je zo meevoelt met je broer. Ik kan alleen maar wensen voor jou en je omgeving dat deze feestdagen voorspoedig verlopen en jullie een beetje steun van elkaar kunnen hebben.
Ik heb heel veel respect hoe je het onder woorden weet te brengen en hoe je je staande houdt. Ik vind je een mooi mens, wat soms volgens mij, zichzelf wat minder weg mag cijferen.
revalideren is in essentie je hersenen door blijven prikkelen motiveren om te erkennen dat ze wat moeten met dat lichaamsdeel. Ik kon alleen mijn vingers beperkt gebruiken dus mijn broer maakte een stukje los en hield m vast en ik trok ze los zo goed als kon.. mijn strijd was zijn strijd…
pien_2010 schreef:Daar sluit ik me bij aan Muga. Sterkte Kathleen met de Kerstmis. Als wij je via dit topic wat kunnen helpen door klankbord te zijn voor je, dan vind ik dat fijn!
jullie zijn schatten!jokari schreef:Dikke knuffel dan Kathleen, ipv een holle “fijne feestdagen”.
thx!pmarena schreef:Nou een zo fijn mogelijke feestdagen dan maar. Dat gure, grijze, natte modderweer helpt ook niet echt voor de sfeer dan hè.
Die Joy die een beetje de patser uit ging hangen! Ik denk dat hij dan nog best imposant kan zijn....
nu het iets droger was, was de bende idd ook wel rustiger.Maflinger_S schreef:Die Joy, het is toch meer zijn moeder's zoon dan je dacht.
Mooi om te lezen hoe je op basis van je ervaringen met Rêve en andere paarden denkt dat Joy best makkelijk is, totdat een relatieve buitenstaander je er fijntjes op wijst dat het helemaal niet zo vanzelfsprekend is.
Mijn arabierig typje is ook nogal schrikachtig van zichzelf en ik gebruik zo'n beetje dezelfde methode om haar te laten wennen aan iets "engs". Ik ga nonchalant tegen het enge aanleunen of er bij staan of wat dan ook, terwijl ik arabierig typje aan een longeerlijn met halster vast heb. Zij begint meestal op veilige afstand van het object, dat achter of naast mij is, en ik nodig haar uit tot "touch". Dat betekent dat ik haar vraag het object met haar neus aan te raken. Dat doet ze op mijn uitnodiging eigenlijk altijd wel, zij het na enige aarzeling. Dat mag, ze mag haar eigen tempo bepalen en ik pas me daaraan aan.
Ik hoop trouwens dat je voet zodanig heelt dat alle brokstukken op een betere manier aan elkaar groeien, zodat je minder last van je enkel hebt. Maar dat zal wel wishful thinking zijn.
Ik begrijp het beladen gevoel wat Kerst betreft ook. Hoewel er nooit zo ingrijpende dingen zijn gebeurd merk ik ook al jaren bij mezelf dat ik richting het eind van het jaar altijd behoorlijk depri word. Dat gevoel werd bij mij vergroot doordat er veel te veel familiebijeenkomsten zijn in die tijd. Dat begint half december en dat eindigt eind januari. Als ik overal naar toe zou gaan, zie ik mijn familie 7x in dat tijdsbestek. Simpel gezegd: dat hou ik niet vol en ik heb me daaraan zoveel mogelijk onttrokken. Dat betekent dat ik ze nu nog 2x zie in die periode en dat werkt al zo veel beter.
Op de zogenaamde feestdagen geniet ik van de vrije dagen en ga ik lekker naar buiten voor een wandeling en uiteraard ook naar stal, waar ik ook geen haast heb.
Ik heb je nog nooit "live" ontmoet, maar ik heb uit jouw topics we begrepen dat je een sterk mens bent en altijd begaan met anderen. Je broer boft maar met jou als zus. En jij boft met je man en andersom. Hij is jouw rots en jij de zijne.
Datzelfde geldt voor je paarden trouwens, niet alleen voor je eigen trio, maar ook voor de andere jongelingen die je momenteel onder je hoede hebt. Ik zeg het nog maar eens: je bent een kanjer!
Edit: dat doet me trouwens denken aan een fantastische uitspraak die een oud-collega eens deed over zijn vrouw van 1.50 meter lengte (hij was zelf ongeveer 1.80 meter schat ik): "all precious things come in small packages".

Ik ben een uur na haar gegaan en bij mij gaat het gewoon van ‘Joy! Gedraag u of ik geef u reden om humeurig te zijn!’
meestal hebben ze gewoon een beetje steun nodig. Rocamor schreef:Ik was je topic ontstipt![]()
Heftige updates.
Ik hoop van ganser harte dat je feestdagen minder onstuimig zijn dan het weer
dat klinkt alsof je dat een grove belediging vindt van bokt uit. 
petraaken schreef:Hier droogt het nu mooi op door de storm. GElukkig al een paar dagen geen regen gehad. Mag nog even zo blijven van mij.
Denk dat het weer er wel voor iets zal tussen zitten maar Joy wordt straks 3 en misschien komen de hormonen nu wat meer tot uiting?
Rêve behandeld ook alleen onze correcties als een suggestie. Als iemand anders haar corrigeert, corrigeert ze terug. 
fijne kerst trouwens dames!