upendo schreef:Zelfs na een eerste eigen paard vond ik de overstap naar een jonkie een moeilijke.
2 keer in de week 2 jaar dressuurles is niet te vergelijken met het opleiden van een jong dier. Echt niet.
Jij moet met de, sorry, maar realistisch, weinige kennis die je hebt een bleu dier vertellen wat hij moet gaan doen bij welke hulp je geeft, consequent elke keer dezelfde hulp geven, corrigeren en het nog een keer vragen.
En dat is niet één keer, maar elke minuut die je erop zit EN ernaast staat.
Het is niet lekker ontspannen met een lang teugeltje hotseknotsen.
Dit idd. Als ik een groen paard opleid, doe ik dat met de gedachte aan topsport.
Ik leer dus vanaf het begin aan dat ik de schouder plaats met de buitenteugel.
Ik leer vanaf het begin aan dat ze in hetzelfde ritme en tempo moeten blijven tot ik iets anders aangeef. Dus consequent corrigeren bij terugvallen maar nooit als ze blijven lopen. Ik leer ze buigen om het binnenbeen, niet door dat been erin te duwen, maar paard met buitenteugel en buitenbeen eromheen te buigen.
Ik leer ze nageven, ook vanaf het begin. Los teugeltje komt pas wanneer ze verbinding kunnen maken en houden. Anders laat je ze in de steek.
Maar consequent je hand sluiten als ze er tegenin komen, maar nooit terug werken. Je wilt ze niet afbluffen in de mond.
Altijd bereid zijn het kleinste wat je krijgt te belonen. Altijd attent zijn of je paard het nog aankan. Nooit boos worden. Nooit gefrustreerd worden.
Altijd zorgen dat je met een blij paard eindigt.
Dat is wat het is. En dat is alleen nog maar het rijden.