pmarena schreef:Lijkt me wel een leuk idee hoor!
Neem je de voerzakken elke keer leeg mee naar huis en gevuld weer terug of heb je daar ook voer staan...? En tot welk gewicht zou het eigenlijk okee zijn om dat zo achter de oren te hangen..?
Mogen de eigenaars eigenlijk langskomen wanneer ze willen en dan eventueel ook hun knulletje even uit de groep halen om te tutten? Of dat mensen zelf aanbieden om een back-up te zijn voor een check-up / voorbeurt als het voor jou even lastig wordt...?
Wat als 1 van de mannen extra zorg nodig heeft, gaan de eigenaar dan zelf ook wat er aan doen of verwachten ze dat jij dat doet? Wat als er 1 apart zou moeten staan?
Ik ga dit weekend eens proberen om een blog tr maken gebaseerd op jullie vragen. Daarna met mijn hulp achter de schermen even kijken of mijn ide werkt. (Als visie ipv commercieel zeg maar. Ik ben volzet dus heb momenteel ook gewoon geen reclame nodig. Ik hoop dat de huidige klanten tevreden zullen zijn en het door vertellen. Eentje heeft sowieso aangegeven dat als het aankomende veulen hengst is ze hem graag bij mij zou brengen. Dus so far so good.
Een paar vragen kan ik zo wel beantwoorden. Beetje laat maar ik heb een…. Interessante dag gehad. 
De voerzakken blijven daar in de schuur. Na elke voerbeurt was ik ze uit met wat drinkwater, ik heb emmertjes in de zakken zitten om dat iets simpeler te maken. Elke zak heeft een ‘tag’ in een kleur. Joy heeft blauw, Leo heeft een geheel andere zak gezien zijn destructieve neigingen dus dat is duidelijk.
Charlie heeft groen, Nero oranje en Whiskey heeft de aangepaste zak.
Ik zet ze in de volgorde dat ik voer waardoor ik me niet kan vergissen van portie en/of supplementen zelfs als ik afwezig zou zijn. Altijd dezelfde volgorde voor het klaar maken voorkomt fouten. Dat maakt ook dat helpen moeilijk is. Ik heb al een paar keer de opmerking gekregen dat ‘je merkt dat ik gewoon ben van alleen te werken.’ 
Eigenaren zijn altijd welkom. Zo vaak en wanneer ze willen. Ze geven hun nummerplaten door die wij aan de persoon geven die een oogje voor ons in het zeil houdt. Rijdt er een onbekende nummerplaat op gaat hij nl. Kijken of die daar wat te zoeken heeft.
In principe vraag ik geen hulp, enkel dat als ze er zijn en ze zien eentje zich wat vreemd gedragen dat ze mij even sturen. Er is een klein ‘tussen stukje’ waar ze eventueel hun dier even apart zouden kunnen nemen maar in praktijk heeft nog niemand daar gebruik van gemaakt zo ver ik weet. Ja de eigenaresse van de quarters zadelt daar bv als ze gaat rijden. Dus ze kunnen er even uit gehaald worden zonder volledig te scheiden maar ik geloof niet dat iemand het doet al ben ik niet zeker.
Er is een diepvriezer waar het voer en supplementen in bewaard worden. Ik pak alleen een emmer slobber van thuis mee.
Er staat een kast waar elke eigenaar een setje borstels en wat ze nodig achten kunnen zetten. In de zomer heb ik spray staan tegen teken die ze vrij mogen gebruiken. Snoepjes staan ook in die kast. Iedereen heeft respect hoor elkanders spullen en het helpt waarschijnlijk dat ik ook wel wat basis dingen heb staan die ze mogen nemen indien nodig. (Zoals zalf voor oppervlakkige wondjes en zilverspray bv)
Touwen en een hengstenketting hangen ook in de schuur. Halsters kunnen ze daar ook kwijt. Denk dat ik dit weekend Joy en Charlie hun halster ook uit ga doen. (Whiskey heeft zijn halster nodig voor zijn voerzak voorlopig en is ook nog niet op het ‘geen halster’ punt.)
Als ze er zijn wanneer ik bezig ben en ze willen helpen geef ik hen de zak van hun eigen veulen. Ik geef dan even de volgorde aan maar laat hen de rest zelf doen zodat ze dat contact ook kunnen hebben met hun dier als ze willen. Ik maak wel de zakken klaar omdat eigenlijk alle huidige eigenaren liever hebben dat ik dat bepaal. Bij vertrek kan ik gewoon zeggen wat ze kregen en wat de eigenaar er mee doet is dan aan hem of haar.
Kwa gewicht… éigenlijk krijgen ze niet zoveel krachtvoer als je misschien denkt. Daarom kies ik bewust voor equifyt, niet het goedkoopste merk maar minder hoeveelheid nodig om tegemoet te komen aan hun noden icm het onbeperkte ruwvoer. Ik pak makkelijk alle vijf de zakken in 1 hand maar zou morgen eens kunnen wegen wat de zwaarste weegt.
In principe is medische zorg voor de eigenaar. In praktijk is dat natuurlijk niet zo zwart wit. Een wondje smeer ik gewoon wat zalf op. Whiskey met zijn mok heb ik ook behandeld. De eigenaren bieden dan wel eigenlijk altijd zelf aan om de zalf te vergoeden of recent heb ik bv een fles pure lavendel olie gekregen omdat die persoon weet dat ik lavendel olie (verdunt indien puur) uitwendig gebruikte bij haar paard om hem door de veranderingen heen te helpen.
Nero zal waarschijnlijk gecastreerd worden bij mij. Als daar zorgen nodig zijn zal de eigenaar toch minstens moeten helpen. Om de simpele reden dat mijn man gewoon werkt en je soms gewoon met twee moet zijn. Ik heb haar wel de nummer van mijn DA gegeven omdat ze van NL is en staande castratie blijkbaar niet meer echt een ding is bij jullie? Hengst in kwestie heeft de boel goed hangen dus kliniek en volle narcose lijkt mij onnodig risicovol maar de DA beslist. Deze DA gaat al heel wat jaren mee en kent de groep dus ik vertrouw er op dat hij de voor en nadelen voldoende kan afwegen om het juiste advies te geven hierin.
Waar de quarters staan is van mij dus als hij apart moet zal ik dat stuk opeisen voor zolang als nodig en even met de groep bespreken of we eentje (Ik heb de meest geschikte in gedachte maar de eigenaresse heeft het laatste woord) bij hem zetten. Afzonderen zonder geheel weg van de kudde te zijn kan dus gewoon. Dat is een eis waarin ik mijn poot stijf gehouden heb en waar ook niet moeilijk over gedaan wordt.
Met Joy zijn wonde heb ik hulp gekregen van een bokker. Één van de eigenaren heeft idd aangeboden van een voerbeurt over te nemen toen Whiskey nog op zijn ergst was én er van alles tegelijk speelde. Zij is een hele lieve meid waar ik gewoon eerlijk mee kan zijn en ook gewoon toe geef als ik moe ben/stress heb. Ze leest ook mee dus als ze leest dat iets me zwaar valt stuurt ze me altijd even een App 
Hebben ze hulp nodig en past het in mijn planning en energie dan help ik graag. Daarin heb ik wel een fijne groep eigenaren nu moet ik zeggen. 
Ze waarderen wat ik doe voor hun dieren en dat is voor mij natuurlijk ook gewoon fijn. Het mooie is dar de eigenaren ook een beetje een band op bouwen. We hebben een appgroepje om foto’s enz te delen waar mijn man niet in zit op zijn eigen verzoek en eentje voor de officiële dingen waar mijn man wél in zit.
manlief werd gek van het geping.
elke eigenaar krijgt dus eigenlijk dagelijks wel een foto en een update van iedereen die langs geweest is.
De heren verbinden dus niet alleen met elkaar. 
Kreeg vandaag ook spontaan een lief appje dat me erg goed deed over hoe snel Whiskey positief veranderd is. Whiskey is nu de meest aanhankelijke. 
Ik ben voor alle eigenaren gewoon bereikbaar via verschillende kanalen. Dringende zaken moeten ze voor bellen. Niet dringende zaken liever via bericht, app, messenger. Zo weten zij ook dat als ik bel ze best op nemen. Als het kan wachten stuur ik ze nl.
Mars schreef:Ik vind t mooi hoe je met de mannen mee beweegt en kijkt wie voor kruipt en hoe ze in rang liggen. Ik zie zoveel starre stalhouders die hun ding in een bepaalde volgorde doen/willen met de paarden omdat ZIJ die volgorde belangrijk vinden en handhaven. Terwijl er dan geen oog is voor de dynamiek van zo'n groep en hun onderlinge verhoudingen. Volgens mij kun je er een hoop mee verstoren of in ieder geval verwarring zaaien in zo'n groep.
Ik denk dat die natuurlijke balans volgen belangrijk is. Zolang ik het voer vast heb is het van mij. Geen discussie. Dus in die zin bepaal ik en dat leren ze ook omdat ik dat voor elk paard een belangrijke les vind. Maar in welke volgorde ik bedien wil ik hun balans volgen. Zo leren zij ook dat elke rang gewoon eten krijgt en mag eten. Is de eerste klaar moet ie gewoon de ‘laatste’ rustig laten eten. Ongeacht hun rang leren ze dus geduld en respect hebben.
pien_2010 schreef:Je bent een veulen opfok begonnen, dus ik zou uitleggen wat je belangrijk vindt om te bieden en hoe je dat inhoudelijk gestalte geeft. Want je hebt een duidelijke visie. Ze krijgen niet alleen de lichamelijke verzorging die perfect is, maar je leert ze ook heel veel. Daar zit een visie achter.
Door bv eten in een voerzak aan te bieden leren ze van jongs af aan om de mens te combineren met iets fijn en worden ze heel mens vriendelijk en mens gericht. En dat is absoluut een meerwaarde. Dat zou ik gaan uitleggen.
Dit zal de moeilijkste zijn denk ik… ik wist niet eens dat ik zo’n duidelijke visie had tot ik bij iedereen die kwam kijken hoorde dat ze dat nergens vinden en/of zelf niet bedacht hadden. Maar ik ben uiteindelijk opgestart omdat ik niks vond waar Joy zich écht kon ontwikkelen.kritiek geven is makkelijk. Ik heb een ruimte dus ik wilde proberen of ik het kon… een plek bieden waar ze zich kunnen ontwikkelen. Écht ontwikkelen tot gebalanceerde paarden. Niet in een vormpje geforceerd worden.
Whiskey zijn voerzak aanpassen was bv zo eentje waarbij ik een app kreeg dat ze het fijn vonden dat ik een compromis zocht die geen paniek geeft en hem toch dingen leert. Hij accepteert nu de voerzak nl met liefde. Accepteert dus ook ineens het contact dat vereist is om die om te doen en af te halen en biedt zichzelf aan. Voor mij was dat iets waar ik niet eens over moest nadenken in die zin: ik heb er niks aan om hem iets op te dringen ‘omdat de rest er geen probleem mee heeft’ met een hoop paniek, wantrouwen en niet durven eten als gevolg als er een simpele middenweg is die leidt tot vertrouwen en een paard dat sprongen vooruit maakt in zijn sociale capaciteiten zowel in de kudde als met mensen.
De karakters is simpel.
ik ken ze allemaal. Ze zijn niet van mij maar ik kén ze wel.
Ja. Ik denk dat ik wel een niet commerciële blog kan maken hiervan.