Gitta schreef:Ik ben nergens voor of tegen denk dat je moet doen wat je gevoel je ingeeft .
Wij denken nu eenmaal voor ons paard dat maakt ons mens en als je denkt dat inslapen beter is moet je dat doen . Wij moeten afscheid nemen van iets wat ons dierbaar is en dat moet een goed gevoel geven.
Zelf heb ik een paard nog niet eerder laten inslapen dmv een spuit dus daar kan ik niet over oordelen.
Wel naar de slacht en dat gaat ook heel snel paard krijgt een klopje en eer hij weet wat er aan de hand is is het al gebeurd.
Wat het paard hierbij ervaart geen idee kan alleen proberen me in te leven voor mij was het belangrijk dat het snel zou gaan en dat is gelukt .
Ik persoonlijk zou mijn paard ook niet begraven of cremeren dat gaat me nou net iets te ver. Ik vind wat er na zijn dood gebeurt eigenlijk totaal niet belangrijk. Dood is dood en hij voelt niets meer.
Spuitje of slachten wat er ook op dat moment het beste is, opeten zal ik hem nooit en een ander ook niet. Daar ligt mijn duidelijke grens. Ik eet mn cavia niet op, mn hond niet, mn konijn of kip niet en mn paard ook niet. Iemand anders zn beest, heeeerlijk zolang ik het dier niet gekend heb! Maar op mn eigen dier kauwen dat lukt gewoon niet, dat ben ik niet gewend, ben niet zo opgegroeid, en die barriere zit gewoon in mn hersens, dat kan niet. Dat is voor iedereen anders.....