Bokt.nl

**Geplaatst**: 14-05-16 22:39

Re: Casus: "Cookie de ontembare" ... Of toch niet?!?

Geplaatst: 14-05-16 22:39

Hoop dat buuf meteen voor beeldmateriaal zorgt

**Geplaatst**: 14-05-16 22:49

Re: Casus: "Cookie de ontembare" ... Of toch niet?!?

Geplaatst: 14-05-16 22:49

Jullie klinken als gezellige buren, in ieder geval

En het klinkt als een goede beslissing om Cookie in de wei te laten! De 'schriktraining' en de bak is ook een goed idee, dan kan hij ook gewoon paard zijn en er zijn eigen dingetje van vinden

**Geplaatst**: 15-05-16 07:49

Re: Casus: "Cookie de ontembare" ... Of toch niet?!?

Geplaatst: 15-05-16 07:49

Casus 'buurvrouw en buurvrouw'

Ik voel een partnership opkomen, ofwel in de paarden, ofwel in de schrijverswereld.

**Geplaatst**: 15-05-16 07:55

Re: Casus: "Cookie de ontembare" ... Of toch niet?!?

Geplaatst: 15-05-16 07:55

Weet je... Ik zat zo eens te denken. Ik ga gewoon alle casus updates achter elkaar plakken en dan opnieuw lezen. Het is zondag, triest weer en in afwachting op de nieuwe cookie update gaan we maar eens opnieuw lezen. Pure bezigheidstherapie haha

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-05-16 08:43

Geplaatst door de TopicStarter : 15-05-16 08:43

Ibbel schreef:
Casus 'buurvrouw en buurvrouw'
Ik voel een partnership opkomen, ofwel in de paarden, ofwel in de schrijverswereld.

Haha we werken al lang veel samen! Buurvrouw is een wandelende encyclopedie en dat is heel handig voor auto-didacten zoals ik.

Zij is mijn vertaalcomputertje. Ik doe iets op gevoel en zij kan dat vervolgens naar de theorie vertalen. Dan snap ik ook eens wat ik aan het doen ben :')

**Geplaatst**: 15-05-16 09:25

Geplaatst: 15-05-16 09:25

Wat fijn dat je hem de tijd hebt gegeven! Volgends mij had hij dat echt nodig! Top hoor ben erg benieuwd

**Geplaatst**: 15-05-16 09:35

Re: Casus: "Cookie de ontembare" ... Of toch niet?!?

Geplaatst: 15-05-16 09:35

Wat fijn zo'n buurvrouw!

**Geplaatst**: 15-05-16 09:42

Geplaatst: 15-05-16 09:42

Citaat:
Haha we werken al lang veel samen! Buurvrouw is een wandelende encyclopedie en dat is heel handig voor auto-didacten zoals ik.

Zij is mijn vertaalcomputertje. Ik doe iets op gevoel en zij kan dat vervolgens naar de theorie vertalen. Dan snap ik ook eens wat ik aan het doen ben

Dat is wat teveel eer voor mij, hoor.
We overleggen inderdaad regelmatig over het wat en waarom en hoe je iets het beste aan kunt pakken. Maar als puntje bij paaltje komt, beslist Elise en mag zij het 'in het echie' oplossen. Mijn inbreng beperkt zich tot aanmoediging vanaf de kant of het vasthouden van een touwtje. En soms ook het oprapen en afstoffen van Elise als we een verkeerde analyse van het paardprobleem hadden gemaakt...

**Geplaatst**: 15-05-16 12:58

Re: Casus: "Cookie de ontembare" ... Of toch niet?!?

Geplaatst: 15-05-16 12:58

Dat klinkt heel positief!
Wat een goed idee van je om hem die periode alleen maar lekker de wei op te laten, heeft hem veel goed gedaan zo te horen!

Ben benieuwd naar het beeldmateriaal!

**Geplaatst**: 15-05-16 14:37

Re: Casus: "Cookie de ontembare" ... Of toch niet?!?

Geplaatst: 15-05-16 14:37

ik had verwacht dat de buurvrouw niet op zou nemen

**Geplaatst**: 15-05-16 14:57

Re: Casus: "Cookie de ontembare" ... Of toch niet?!?

Geplaatst: 15-05-16 14:57

Ik volg ook maar eens mee.
Prachtig hoe je alles omschrijft!
en hoe je te werk gaat, super.

**Geplaatst**: 16-05-16 20:21

Re: Casus: "Cookie de ontembare" ... Of toch niet?!?

Geplaatst: 16-05-16 20:21

Sorry, ben een beetje een beeld denker. Maar moest zo lachen om opmerking van buurvrouw: afstoffen van Elise wanneer we een paardprobleem verkeerd hadden geanalyseerd. Ik zie het zo voor me.

**Geplaatst**: 16-05-16 20:30

Geplaatst: 16-05-16 20:30

Pick yourself up, dust yourself off and start all over again... :)ddd

**Geplaatst**: 16-05-16 21:29

Geplaatst: 16-05-16 21:29

jeetje77 schreef:
Sorry, ben een beetje een beeld denker. Maar moest zo lachen om opmerking van buurvrouw: afstoffen van Elise wanneer we een paardprobleem verkeerd hadden geanalyseerd. Ik zie het zo voor me.

Haha ik moest er ook wel een beetje om lachen.
Maar ik vond de zin tevens ook heel erg mooi! Het woord paardprobleem lijkt bewust gekozen, maar laat ook heel duidelijk zien wat de visie van deze mensen (Elise & buuf) is.

Er zijn genoeg mensen die voor het woord probleempaard zouden kiezen, wat ook meteen wat zegt...

**Geplaatst**: 17-05-16 10:14

Geplaatst: 17-05-16 10:14

xMyrth schreef:
Er zijn genoeg mensen die voor het woord probleempaard zouden kiezen, wat ook meteen wat zegt...

Zoiets ja....

Hier sinds kort ook een "probleempaard"

volgens sommigen. Het "probleem" is echter niet meer dan dat het paard even zeker wilde weten dat de opvoeding van de vorige eigenaar ook geldig was/is bij de nieuwe eigenaar. Volgens sommigen is het dan een onopgevoed paard

**Geplaatst**: 17-05-16 10:38

Re: Casus: "Cookie de ontembare" ... Of toch niet?!?

Geplaatst: 17-05-16 10:38

Ik noem dat eerder normaal gedrag. Dat zie je zo vaak... Even kijken of dat wat ik bij persoon X niet mocht misschien wel voor elkaar krijg bij persoon Y. Vaak schikken ze zich dan ook wel weer als blijkt dat ook persoon Y het geen goed idee vind.

**Geplaatst**: 17-05-16 11:45

Geplaatst: 17-05-16 11:45

friendly schreef:
Ik noem dat eerder normaal gedrag. Dat zie je zo vaak... Even kijken of dat wat ik bij persoon X niet mocht misschien wel voor elkaar krijg bij persoon Y. Vaak schikken ze zich dan ook wel weer als blijkt dat ook persoon Y het geen goed idee vind.

hier ben ik het mee eens

ieder paard gaat grenzen opzoeken

**Geplaatst**: 17-05-16 17:06

Geplaatst: 17-05-16 17:06

xMyrth schreef:
Maar ik vond de zin tevens ook heel erg mooi! Het woord paardprobleem lijkt bewust gekozen, maar laat ook heel duidelijk zien wat de visie van deze mensen (Elise & buuf) is.

Er zijn genoeg mensen die voor het woord probleempaard zouden kiezen, wat ook meteen wat zegt...

Ik vind ook zeker de woordkeuze ook erg mooi, dat ben ik absoluut met je eens.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-05-16 22:40

Geplaatst door de TopicStarter : 17-05-16 22:40

Tja... dan bel je de buurvrouw... nee... eigenlijk niet... Is wel heel kort door de bocht. We hadden het natuurlijk al lang gehad over hoe verder te gaan met Cookmans. Wanneer we hem zouden oppakken en dat ik dit onder geen beding alleen mocht doen (ik ben nog wel eens eigenwijs, dus vandaar de kritische noot), ook hadden we al lang en breed besproken hoe we het zouden gaan aanpakken. Maar bovenal... we zouden vooral het juiste moment afwachten. Gewoon geduld hebben tot het paard in deze zou aangeven er aan toe te zijn. Dat merk je snel genoeg. Cookie in deze had genoeg 'issues' dus wil je goed beginnen, moet het beestje wel het koppie een beetje leeg hebben.

Los daarvan was het inmiddels 'mijn' paard, dus de druk was eraf, we hadden geen haast en het moest bovenal ook ons uitkomen. Ik heb het zeker s winters razenddruk en we wilden hem pas oppakken op het moment dat ik zakelijk de druk van de ketel was en we richting het weideseizoen konden werken (meer buiten, meer gras, warmere temperaturen). Uiteindelijk kunnen dat namelijk ook meespelende factoren zijn. Bij het gemiddelde jonge paard maakt het mij niets uit en vind ik dat ze tegen een fikse hagelbui moeten kunnen, maar in een geval zoals Cookie, heb je liever de factoren die je wel kunt beinvloeden (in die zin dat je niet gaat werken in een slechte wintermaand) in je voordeel (werken met warmere temperaturen). Hoe je het ook went of keert... zowel mens als dier zijn een stuk meer ontspannen als het zonnetje op het lijf staat!

Ik was natuurlijk al heel subtiel, maar weinig concreet, met Cookie aan de slag gegaan. Gewoon een beetje spelenderwijs en daar waar de agenda het toeliet. Op een gegeven moment begon ik te merken dat hij aan meer werk toe was (hij begon steeds meer aandacht te vragen op stal en werd wat klierig buiten, hij verveelde zich gewoon. Werd immers ook alweer 6) en dat was voor mij het moment om door te pakken. Zodoende belde ik dus mijn buurvrouw om te komen helpen. Zoals afgesproken....

We begonnen de eerste sessies nog zonder fotos, later bedacht ik mij pas dat dit een leuke casus zou worden en zijn we fotos gaan maken. Voor jullie

We zijn heel simpel begonnen, gewoon eerst de bareback pad opleggen, want dit was alweer een beetje beladen geworden. Je merkt bij Cookie dat als dingen niet goed bevestigd zijn en er echt goed in zijn gestampt, ze hem spanning geven. Ook merk je dat als je bepaalde dingen herhaald, hij vaak na een keer of 3 pas zichtbaar spanning geeft. Oftewel, neem even het verhaal van de hartslagmeter in het achterhoofd, hij bouwt spanning op terwijl je het niet altijd door hebt. Hij liet het dan ogenschijnlijk wel toe en bij de derde keer de barebackpad opleggen (we herhalen dit vaak meerdere malen, voordat we singelen) schoot ineens de achterhand eronder en dook hij in elkaar. Sneu... andere woorden heb ik er eigenlijk niet voor.

Maar goed, de aanhouder wint... Keer op keer herhalen, steeds weer de barebackpad erop, eraf, erop... en na verloop van tijd accepteerde hij dit wel. Ik had namelijk aangegeven niet te gaan hangen, zolang hij daar spanning op zou geven. Niet omdat ik dat niet zou durven, maar omdat ik vind dat een paard met een dergelijk rugzakje niet nog meer overnomen moest worden. Ik had immers de tijd... Ik hoefde niemand meer wat te bewijzen... We zouden het gewoon rustig aan doen. Teveel tijd en geld had het nu toch al gekost.

Keer op keer legden we de bareback pad op en gingen we zo met hem naar buiten en aan het werk. Heel bewust want ik wilde juist dat hij het als normaal zou gaan ervaren dat hij opgetuigd aan het werk zou gaan. Wetende dat als ik dit niet zou doen, het vervolgens weer een stressor zou worden. En ik wilde alle mogelijke stressoren (zadel, singel, bak etc) hebben geintroduceerd alvorens ik er weer op zou gaan en het grote probleem, opgezadeld in de bak bereden worden, in zoveel mogelijk kleine deelproblemen verdelen.

Toen we na verloop van tijd de bareback pad op konden leggen (eerst in de stal, vervolgens op de stalgang) begonnen we 'bloot' in de bak en probeerden we in de bak de barebackpad op te leggen. Iets wat een behoorlijke uitdaging bleek, want Cookie vond dat maar niets. In de stal konden we hem nog wat opsluiten, terwijl hij buiten alle kanten op spoot en vooral geen moment stil wilde staan en ons zelfs bij tijd en wijlen uit de schoenen probeerde te trekken als we de bareback pad in zijn buurt brachten.

Mijn buurvrouw besloot hem vervolgens een commando 'Touch' aan te leren, oftewel... blaas niet weg van iets wat je eng vind, gebruik je nieuwsgierigheid en onderzoek het. Dit bleek voor Cookie wel te werken, want daar waar ik soms best eens ingrijp en streng moet corrigeren, wil je dit wel minimaliseren, omdat een correctie bij Cookie snel of een gevecht of een vluchtreactie uitlokt. En je weet bij Cookie niet altijd op welke van de 2 je moet rekenen. En aangezien bij Cookie veel dingen nog niet voldoende bevestigd waren (ofwel, de negatieve patronen waren nog te sterk aanwezig) wil je ook niet teveel verstranden in het geven van correcties. Dan kun je zo n dier weken lang alleen maar corrigeren en of hij daar nou zoveel beter van zou worden? Je merkte toch vaak dat als hij iets deed wat niet mocht en zeker als hij wist dat zijn gedraging geen juiste was, dat hij het meest heftig schrok van zijn eigen schrikreactie en maar blind wegspoot uit angst voor de daarop volgende reactie.

Door het aanleren van het onderzoeken van dingen die hem spanning gaven, boden wij Cookie een uitweg. Immers, we zijn heel goed in het vertellen aan een dier wat het NIET mag doen, maar om gedrag te veranderen, zul je het dier toch ook moeten leren wat het dan WEL moet doen. Nu leerde Cookie langzaam aan dat als hij spanning had hij niet moest weglopen van de prikkel, maar het moest bekijken en daarop volgde dan een beloning.

Werkt dit altijd?

Nee... :')

in die zin... hij heeft mij nog nooit besnuffeld nadat hij mij een gooi gegeven heeft :')

maar in veel gevallen heeft het wel gezorgd dat Cookie niet meteen ontploft en zich vaak probeert te beheersen en maar als een bezetene aan alles gaat snuffelen.

Nu zullen jullie denken... ze zijn jaren verder... nee hoor... dat is niet zo... ik denk dat we tot dit punt net een week, misschien iets langer bezig zijn geweest. Wel heel consequent, niet teveel vragen. Heel duidelijk een werkpatroon bieden. Cookie wist vrij rap wat er van hem werd verwacht tijdens een training.

En dan moet je dus een stap verder... We hadden al besloten het hele zadelmak maken van voor af aan te beginnen. Cookie was alweer 2 jaar verder en in zijn lijf duidelijk een sterk, volwassen paard geworden. Zo kwam het dus dat we weer rustig begonnen met, jawel, het krukje :Y)

Dat kostte wel even wat moeite... net als de jaren ervoor reageerde Cookie weer heerlijk hysterisch op het krukje. We hebben wat keren dat krukje opnieuw neergezet, laten vallen, achterlangs gegooid, erop gesprongen, noem het maar. Hij mocht daar gewoon niet meer op reageren. Cookie heeft maat, dus ik wilde, mede in het belang van zijn rug, gewoon dat ik met een krukje op kon stappen. Los daar leek het mij in geval van Cookie, überhaupt niet wijs om er zo fors aan te gaan hangen. MAar ja, dan moest hij niet afgaan als hij in het wegstappen per ongeluk het krukje zou raken. Zodoende, dat wij daar best de nodige aandacht aan hebben besteedt. Opvallend was toch wel dat hij dit links sneller accepteerde als rechts. Rechts is hij duidelijk veel rilliger... Of hij slecht ziet rechts? Nee, die indruk krijgen wij niet, want op al onze testjes, reageert hij gewoon goed. We hebben er zelf ook wel eens aan gedacht, maar ik betwijfel het. Hij is het gewoon niet gewend en Cookie, die een ietwat autistische inslag heeft, vind alles wat hij niet kent of wat buiten het bekende 'patroon' valt iets wat in potentie levensbedreigend kan zijn.

Zodoende dat we naast het werken met het krukje, ook begonnen met rechts leiden. Gewoon om hem te leren dat de wereld ook rechts van je is. Oke, het kostte wat moeite, hij bleef wat gevoelig, maar we besloten om er niet in te blijven hangen en dit gewoon mee te blijven nemen, maar even goed wel door te werken. We gingen het hangen erbij introduceren...

Wat ik meestal doe bij de jonge dieren, is op een krukje gaan staan, er tegen aan duwen, been optillen en met mijn knie wat tegen de buik aan duwen en gewoon zien wat er gebeurd of veranderd qua spierspanning. Natuurlijk schoot die bij Cookie wel omhoog. Op die momenten vroeg mijn buurvrouw Cookie het hoofd naar beneden te brengen, want naast het commando 'Touch' kende Cookie ook het commando 'Down' en bij 'Down' bracht hij het hoofd naar beneden. Want Cookie zet altijd de nek er strak op als hij zichtbare spanning heeft. Op deze manier konden wij hem vaak wel uit zijn spanning halen en het moment dat hij het hoofd naar beneden bracht, stapte ik veelal van hem weg. Oftewel, als jij jouw spanning opheft, haal ik de stressor weg. Zo leerde hij dat hij controle kreeg over de prikkel, door zelf de spanning af te bouwen of in ieder geval hulp/steun te vragen bij de grondvrouw, kon hij de prikkel wegnemen (want die haalde ik natuurlijk weg op het moment dat hij gewenst gedrag liet zien).

En zo leerden wij hem om minder heftig te reageren, niet meteen het gevecht met ons aan te gaan. We werden over het algemeen niet boos, maar we bleven onze hulpen herhalen totdat er gewenst gedrag werd getoond.

Na de nodige herhalingen kon ik dus op het krukje staan, eraf springen, erop springen als Cookie er al naast stond en kon ik ook al tegen Cookie aanleuken, duwen, met been, zonder been, voet op zijn kont leggen etc. Ik besloot dat ik er maar eens op moest gaan hangen. Want immers, wat kon ik nu nog heel veel meer doen aan voorbereiding op het hangen. Ik had alles inmiddels wel geprobeerd.

Ik kondigde mijn komst nog aan : "Cookie, ik kom even boven", wat ik meestal doe als ik ergens op stap en mijn buurvrouw deed dit idem dito: "Cookie let even op, er komt iemand boven". Ik zette mijn handen op zijn rug, zette af op het krukje..

... en wat er toen toch gebeurde -O-