Bokt.nl

**Geplaatst**: 08-08-11 12:26

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 08-08-11 12:26

Ze heeft geen pijnstillers. Die mag ze ook niet, want anders voelt ze helemaal niet meer wat zeer doet en niet en dan loopt ze zichzelf echt letterlijk kapot. Het is nu al aardig slecht, maar als het ligament echt helemaal doorscheurt is het sowieso einde verhaal

Dus daar zijn we heeeel oplettend op!

Het maakt me inderdaad vreselijk onzeker, ik zie gewoon dat ze achteruit gaat. Andere mensen zien dat dus niet. En dat maakt het vaak nog lastiger, want hun denken vaak dat ik spoken zie oid. Gelukkig ken ik m'n eigen paard nog het beste. Probeer er zo weinig mogelijk van aan te trekken, maarja, lukt niet altijd!

**Geplaatst**: 08-08-11 15:31

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 08-08-11 15:31

Ff weet een update ovrr mijn oude heer.
Met zijn peesblessure gaat het nu goed! Gelukkig

Vorige week had hij ineens eeb bloedneus, niks ernstigs gelukkig.
De dag daarna kom ik op stal heeft ie allemaal vellen op zn neus en lip loshangen en een dikke buld op zn wang.
Issie gestoken door een of ander beest.. En een allergische reactie erop gehad.
Heel veel jeuk had ie eraan en we hebben hre t goed vet gehouden. Na 2dagen was dat ok weer over gelukkig.
Met rijden gaat het niet goed, we mogen nu steeds meer met m gaan doen.
Elke week 5minutjes langer erbij draven. Alleen de ene keer issie niet vooruit te branden en de andere keer is he tv een racemonster. Als ie lekker gaat rennen en je wilt m opvangen ist net een rodeopaard en gaat ie lkkr tekeer.
Meisje waarmee ik hem same doe durft er bijna niet meer op te draven en ik ga er nu ook weet met tegenzin heen/op.
Van de week maar ff kijken van wie we les hebben(want die is op vakantie) ff kijlr hoe we het moetrn oplossrn.
Hopelijk kan ik weer snel lekker rijden op mn knollie!

**Geplaatst**: 08-08-11 19:47

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 08-08-11 19:47

Oooei mazzel dat die bloedneus meeviel, in mijn syllabi staan altijd hele enge dingen waar bloedneuzen van komen... :')

Heel veel succes met opbouwen!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-08-11 02:08

Geplaatst door de TopicStarter : 09-08-11 02:08

lonniejj gelukkig dat ze geen pijnstillers heeft en sorry volgens mij heb ik dit al drie keer gevraagt hier in dit topic.
Ik herken zoveel uit jouw verhaal zeker nu je schrijft dat andere mensen het niet zien.
Dat had ik met Flash oo iedereen vond het been wel dik maar ze vonden haar nog hetzelfde terwijl ik haar echt achteruit zag gaan.
Hoe moeilijk moet dit voor je zijn zeker omdat er voor Romy ook geen behadeling meer mogelijk is.
Ik blijf voor je duimen en wens en hoop dat je nog lang van haar mag genieten.
Probeer je op het moment niet te druk te maken maar te genieten van haar.
Ik weet het het is makkelijker gezegt dan gedaan.
Toch moet je proberen je daartoe te zetten.
Een hele dikke knuffel voor jou en Romy.
Het doet me zoveel verdriet je post te lezen en ik blijf hopen dat ze weer helemaal opknapt.
Ik leef met je mee.

Hai lief nichtje wat een goed nieuws dat jullie eindelijk een beetje vooruit lijken te komen $*\o/*$ .
Dat word tijd jullie zijn nu ook al zo lang met ellende bezig.
Ik hoop dat je snel weer helemaal kunt gaan genieten van je knappe mannetje.
Gelukkig was de bloedneus loos alarm en ja augustus met die vieze steekbeesten schiet niet op

.
Veel sterkte nog even volhouden maar ik heb het gevoel dat het deze keer helemaal goed gaat komen

.
Dikke kus

Marianne wat is een syllabi :o?

**Geplaatst**: 09-08-11 08:03

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 09-08-11 08:03

Lonniejj ; wat jij ziet is goed, niemand kent jouw paard beter dan jij.
heb regelmatig gehad,met koliek of benen, dat iemand anders mijn paard prima vond, maar dat ik hem slechter vond worden ( en dit achteraf ook zo was).
Ga op jouw gevoel af, al zou het in de geval wel fijn zijn als andere mensen gelijk hadden ; je paard achteruit zien gaan is zo verdrietig.

**Geplaatst**: 09-08-11 09:08

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 09-08-11 09:08

Syllabi = meervoud, enkelvoud = syllabus.
Eigenlijk mijn "leerboeken" waar alle ziekten etc. in staan.

**Geplaatst**: 09-08-11 13:59

Geplaatst: 09-08-11 13:59

Vandaag weer een poging tot rijde gedaan:)
Boink boink daar lag layla

Eigelijk was hij.vandaag heel braaf. Jammer dan tog van die ene gemene bok!
Ondanks dat ik gevallen ben heb ik.vandaag heerlijl gereden.
Ik heb nu ook het idee dat het helemaal goed gaat komen met mijn monster:d
Hoop dat het met alle paardjes van iedereen hier goed komt!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-08-11 02:34

Geplaatst door de TopicStarter : 11-08-11 02:34

Lonniejj hoe gaat het nou met jou en Romy.
Ik moet dagelijks veel aan jullie denken.
Hopelijk gaat het beter ondertussen.
Een knuffel voor jullie twee

Dank je Mar voor je uitleg heb daar nog nooit van gehoord.
Wat een moeilijk woord.

Maar boedneuzen zijn normaal gesproken niet erg toch?

Oh arme tut dat je gevallen bent :(:)

.
Hopelijk heb je je geen zeer gedaan.
Fijn dat je toch heerlijk hebt gereden en ik ben blij dat hij weer langzaam aan lijkt op te knappen.
Ik hoop net als jij dat het met alle paarden in dit topic weer goed komt.
Een dikke knuffel voor alle eigenaren en hun lieve paardjes

**Geplaatst**: 11-08-11 12:04

Geplaatst: 11-08-11 12:04

Mwah, een bloedneus bij een paard kan van alles zijn, en meestal is het onschuldig.
Maar om heel eerlijk te zijn als je een lijst gaat maken met "wat iets kan zijn" staan er vaak best enge dingen op!

Dat is natuurlijk hetzelfde effect als gaan googlen naar de naam van een ziekte of symptoom ofzo, dan ga je ook altijd dood volgens de website, maar goed, daar hebben we dan die hele opleiding voor. Om te kijken hoe serieus je het moet nemen.

**Geplaatst**: 11-08-11 12:43

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 11-08-11 12:43

ik zou het best eng vinden als m'n paard een bloedneus zou hebben,misschien wel helemaal in paniek raken.(kleurt wel leuk bij zwart wit)
gelukkig heb ik nogal wat mensen waarop ik terug kan vallen
maar niet googlen nemurin anders maak je je helemaal gek met al die symtomen van mogenlijke dingen.dan ga je ze alleen maar zien.
toen ruana bijna moest bevallen (lees vanaf dat ik het wist)ben ik nogal eens wat gaan opzoeken over bevallingen,nou soms werd ik niet vrolijk daarvan.blij toe dat ik nu het ergste heb gehad.

**Geplaatst**: 11-08-11 13:36

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 11-08-11 13:36

Elliecuijk: ik weet ze al. Ik word over 4 jaartjes paardenarts.

**Geplaatst**: 11-08-11 14:08

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 11-08-11 14:08

jij liever dan ik..

Maar eigenlijk vindt ik dat als je een dier hebt(wat voor dier dan ook)een zorgenkindje hebt.je moet er immers altijd zorg voor dragen,en je hebt altijd zorgen dat er iets mis is met het dier.tenminste zo voel ik dat.als je gek bent op een dier,ben je altijd bang dat t ziek wordt,iets breekt of iets anders.
hoe zien jullie dat?

**Geplaatst**: 11-08-11 14:38

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 11-08-11 14:38

Nou, ik heb zelf alleen 2 konijnen en die hebben ook voor konijnen relatief weinig zorg nodig.

Ze zijn nog nooit ziek geweest en hebben nergens last van. De ene heeft af en toe een traanoog en dus wil ik eens in de zoveel tijd haar gebit bekijken maar ze doen het allebei prima.

Ik vind iets pas een zorgenkindje als je er meer zorg voor moet dragen dan het gemiddelde dier van die soort.

**Geplaatst**: 11-08-11 15:53

Geplaatst: 11-08-11 15:53

Ja met zn bloedneus was ik ook wel geschokken en heb dr ook gelijk oemand bijgehaald die er wat meer van weet.
Twas een klein bloedvatje wat geknapt was en door t vocht in zn neus leek t erger dan dat het was.
Ik vind ook dat het pas een zorgekindje is als er meerdere verschillende/langdure dingen zijn die ze normaal niet hebben

**Geplaatst**: 11-08-11 23:21

Geplaatst: 11-08-11 23:21

Nee ik vind zorgen voor een dier, heel iets anders dan een 'zorgenkindje'.
En zelf in 'zorgenkindje' zit verschil in. Ons eerste konijn had een scheef gebit, en iedere keer groeiden zijn kiezen te lang door dat onder narcose moest worden behandeld. Ongeveer eens per jaar. Dan at hij slecht en moest hij weer. Maar verder was hij goed gezond en actief. Was wel ons 'gouden konijn' (want iedere ingreep kostte toen steeds tussen de 60 en 75 gulden), maar zorgenkindje niet; hij mankeerde verder niets vaags dus waar ik me zorgen om moest maken.
Isabella daar en tegen is wel een zorgenkindje. Iedere wind die verkeerd zit, ieder radartje wat scheef gaat, kan de boel spaak laten lopen. Zit het niet in de voorhand, dan wel in de achterhand. Iedere dag heb je daar zorgen over, iedere dag de boel bekijken en controleren en daar op in spelen, met zowel voer, beweging als verzorging. En dit al jaren aan een stuk. Dat is met recht een 'zorgenkindje' naar mijn idee.

**Geplaatst**: 12-08-11 00:26

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 12-08-11 00:26

Ik vind dat Isapaardje het goed verwoord heeft.

Laylaa: ja veel paarden hebben sowieso vaak (zeker na of tijdens het werken) veel vocht in de neus en ze ademen niet in of uit door hun neus dus alles zit er gewoon in en loopt eruit. Daardoor kan een bloedneus er ook behoorlijk eng uitzien. Maar soms is het ook echt een gesprongen vat, inderdaad.

**Geplaatst**: 16-08-11 19:07

Geplaatst: 16-08-11 19:07

laylaa ik weet dat een bloedneus echt verschieten is, heb het ook eens voorgehad met een paard

gelukkig was het nu dus niets ergs!
Chica is eergisteren een 4 uur op de weide gegaan en ze liep gisteren weer niet helemaal goed

DA gebeld, ipv 1x per dag spuitje, nu enkele dagen 3x per dag en gewoon blijven verder rijden, het zou moeten beteren. En haar niet meer op de weide doen langer dan 30 min en enkel na het rijden.

Vind het zo sneu voor haar, ze zou ook gewoon rustig moeten kunnen op de weide staan, maar dat kan ze niet.
De eerste 15 minuten loopt ze omdat ze blij is, dan is het springen, rennen, bokken, vallen en terug verder doen. Nadien wordt ze rsutiger, maar toch blijft ze geregeld rennen en draaft ze veel rond. Als het dan iets te lang duurt wordt ze nerveus en dan rent ze heen en weer.
Ik heb echt alles geprobeerd, alleen op de weide met een paard op de weide ernaast, met een ander paard in 1 weide, niets helpt, ze blijft rennen.
Ben benieuwd hoe ze vandaag loopt, ben op de middag al met haar een 15 min buiten gaan stappen, vond ze heerlijkHopelijk straks goed nieuws!

Ik vraag me af of ze ooit echt zorgenkindje af gaat zijn, of ze echt volledig gaat genezen, zoals een gezonde 6 jarige moet zijn.
Als ze door slecht weer (of ik ziek) 2 dagen niet buiten komt is ze echt enkele dagen stijf en geef ik terug meer van der spuitje bij. Het komt altijd wel goed, maar het is toch niet normaal dat ze dan korter en stijver loopt achter?
In regen en wind loop ik met der 15 minuten aan de hand, zij een deken op om niet koud te krijgen (slecht voor der spieren) en nadien lekker 20 min onder het solarium samen terug warm krijgen

ze moet gewoon dagelijks bewegen, anders loopt ze nadien niet lekker.
Ik wou dat ze gewoon gezond was, zonder zorgen, dat ze gewoon zoals een normaal paard lekker elke dag op de weide kon

**Geplaatst**: 16-08-11 20:05

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 16-08-11 20:05

Renatevb: wat vervelend weer!
Ook.dat ze niet lkker rustig op het land kan staan. Dat is veel fijner dan in zon klein stalletje! Ik hoop echt voor jou, en voor iedereen hier, dat jou meisje tog weel helemaal er bovenop komt!
Ik ken ook het probleem, mijn paard is telaat geruint waardoor hij denk dat ie ng een hengst is enag dus nietmet merries en in een te grote groep los of op de wei. En als hij alleen gaat issie alleen maar onrustig.
Nu mag hij ook nog niet get land op omdat hij te onvoorspelbaar is met wat hij gaat doen, en dat is.niet te bedoeling nu we langzamerhand bezig zijn met opbouwen na een peesblessure.

**Geplaatst**: 17-08-11 17:37

Geplaatst: 17-08-11 17:37

Ik kom me ook maar aanmelden in dit topic. Ik heb ook een zorgenkindje... Omar genaamd. Hij heeft altijd wat. Ik heb Omar nu 9 jaar en 4 maanden en ik ben al 4 jaar bezig met hem. Dan weer dit dan weer dat. Hij heeft een aantal blessures gehad waaronder een blessure aan de collaterale banden van zijn lv voet en een peesblessure in zijn rug, maar deze blessures zijn beiden voor volle 100% hersteld. Omar heeft een stofwisselingsprobleem en mag niet te veel suiker/koolhydraten. Hij krijgt droog hooi (absoluut geen kuil) en vette muesli. Hij is door stofwisselingsprobleem al verschillende keren spierbevangen geweest.

Op dit moment heeft hij last van dunne zolen, dit door mijn vorige hoefsmid die had hem veel te kort bekapt waardoor hij ook nog eens hoeflederhuidontsteking had gekregen. Helaas is hij afgelopen donderdag weer door mijn nieuwe smid gedaan en ik ben bang dat hij toch wat te veel van zijn zool heeft afgehaald, terwijl ik hem nadrukkelijk meerder malen heb gezegd absoluut niets van de zolen af te halen en hem koud te beslaan ipv warm. Hij was zomaar 45 min. te vroeg gekomen waardoor ik er dus niet bij was toen hij begon (was ook niet de afspraak) wat kunnen smeden toch eigenwijs zijn

Nou ja Omar is mijn zorgenkindje en ik krijg echt grijze haren van hem en wordt ook nog eens straatarm onderhand

Hij is 17 jaar, maar lijkt in zijn gedrag wel een 8 jarige ofzo, erg speels en erg werkwillig. Hij heeft er nog te veel zin en lol in om hem met pensioen te doen. Het zijn nu ook telkens kleine dingen, maar ook die kleine dingen zorgen ervoor dat ik telkens weken niet kan rijden en het breekt me wel eens op hoor al die zorgen om hem. Paar maanden geleden had hij weer zo lopen spelen in paddock en hup gat in zijn kop... 6 hechtingen erin... nou ja ga zo maar door. Chiropractor komt ook regelmatig langs want dan heeft hij weer te wild gespeeld of ongelukje gehad in paddock/wei of wat dan ook. Zucht...

Fijn een topic te hebben gevonden met lotgenoten

**Geplaatst**: 18-08-11 00:52

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 18-08-11 00:52

Hier nog iemand die een zorgekindje had.

Mijn paardje had hele slechte hoeven. Altijd al gehad. Groeide slecht, barste en scheuren in de hoeven. Ik heb hem 10 jaar gehad. De laatste 2 jaar waren dagen van elke dag de kroonrand insmeren met laurierzalf, biotine bijvoeren en goed opletten dat de hoeven niet verslechterden. Ik had gelukkig een goede smid die erg zijn best deed!

Helaas heeft het allemaal niet mogen baten. 3 weken geleden stond hij nog maar op 3 benen. Bij een hoef had hij een onsteking in de kroonrand gekregen. De hele kroonrand was dik en heel erg pijnlijk. Na overmaat van ramp kreeg hij ook nog een soort van schurft erbij.
De antibiotica hielpen niet, hij kreeg er echter een allergische reactie op wat alles nog erger voor hem maakte. Gevolg: hij schuurde zn hoofd en benen tot bloedens toe.
De hoef waar hij de ontsteking aan had, werd alleen maar slechter. De wand van de hoef ging loslaten. Ook de kroonrand van de rechter hoef begon te ontsteken. Mijn lieve vent had zoveel pijn, totdat ik uiteindelik afgelopen weekend de knoop heb door gehakt. Ik heb hem laten inslapen.
Mijn hoefsmid zij: no hoef no horse en zo is het ook.

Ik heb 10 jaar van hem mogen genieten. Hij was een zorgenkindje, altijd geweest. Maar ik heb met alle liefde van de wereld al die zorgen op me genomen. Ik mis hem, maar het troost me dat ik weet dat hij nu geen pijn meer heeft. En dat gaat boven alles

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-08-11 01:30

Geplaatst door de TopicStarter : 18-08-11 01:30

Ten eerste lonniejj hoe gaat het met jou en Romy. :(:)

Ik moet elke dag aan jullie denken en hoop dan ook na zoveel dagen dat geen nieuws van jouw kant goed nieuws is.
Aan de andere kant vrees ik het ergste.
Een hele dikke kus en hopelijk kom je snel met goed nieuws.

Marrian moet jij nog vier jaar?
Ik dacht dat je het met twee jaar al was, gelukkig is het een makkie voor jou en schieten die vier snel op.
Heel veel succes!!

elliecuijk je hebt gelijk het zorgen voor een dier en de verantwoording daarover hebben is zo wie zo al een hele opgave.
En als er dan ook nog iets mis is dan is het dubbel zo zwaar en moeilijk.
Maar wat jij zegt de bezorgdheid is er altijd ben ik niet met je eens, de bezorgdheid komt pas als er iets aan de hand is.
Isapaardje heeft het inderdaad goed uitgelegt, de hoevele energie wat het kost om elke dag met een zorgenkind bezig te zijn vreet aan de mens.
Zowel lichamelijk als geestelijk, je bent er op een gegeven moment 24 uur per dag mee bezig.

renatevb het is zo moeilijk te accepteren als ze nog zo jong zijn he. :(:)

Ook al is het altijd even erg, leeftijd maakt niet uit in dit geval.
Hopelijk knapt ze snel weer op en kunnen jullie weer genieten samen zonder al deze zorgen.
Want ik kan me goed voorstellen dat je je zorgen maakt zeker omdat ze niet op de wei kan.
Een hele dikke knuffel voor jullie twee.

laylaa hopelijk gaat het lukken dat hij in de toekomst weer lekker het land op kan.

AnneOmie jij hebt ook vier zware jaren gehad met je liefste Omar. :(:)

Gelukkig is hij levensluchtig en vecht zich er doorheen.
De zorgenkinderen lijken een bijzonder sterk karakter en overlevenskracht te hebben.
Wat een achterlijke smid zeg

, kan me voorstellen dat je woedend bent, dit is nu net iets wat je niet kunt gebruiken.
Hopelijk knapt hij ook weer snel op en blijft hij goed.

Raudkas wat erg dat jij ook je lieve paard hebt moeten laten inslapen. :(:)

Wat je zegt beter deze keuze te maken dan met pijn door te moeten leven.
Je hebt een zeer dappere beslissing gemaakt.
Ik wil je heel veel sterkte wensen.

Na dit bericht wil ik Ellen en Maikel vragen hoe het met hun gaat.
Als jullie geen zin hebben om te reageren hier kan het ook via pb.
Ik denk vaak aan jullie, dikke knuffel

Verder hoop ik dat alle zorgenkinderen in dit topic weer op gaan knappen zodat jullie lieve baasjes weer een beetje op adem kunnen komen.
Een dikke knuffel voor iedereen

**Geplaatst**: 18-08-11 11:40

Geplaatst: 18-08-11 11:40

@ anneomie: wat een }:0

van een smid zeg!

jullie hebben duidelijk al genoeg meegemaakt, zonder dat een smid nog eens zo'n fout gaat maken. Ik hoop dat de hoef snel aangroeit en dat hij er geen verdere problemen gaat bij krijgen.

@Raudkas: Heel erg veel sterkte Y;(

wat een zware beslissing moet dat geweest zijn

het lijkt wel eens zorgenkind, altijd zorgenkind

Ik heb Friuli gisteren gereden, ging goed, alleen galop rechts was wat raar, niet echt stijf, maar raar. Gelukkig hebben we vanavond les, en dan ziet mijn instructeur het zelf ook. Hij weet wat te doen

Ze krijgt nu haar spuitje terug 4x per dag, dat is dus 3 keer 20 minuten op en 20 minuten af, maar goed als het helpt is dat het waard

Het wordt een drukke avond. Om 7u komen er kopers een andere merrie van ons proberen en om 8u heb ik les.

**Geplaatst**: 18-08-11 12:39

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 18-08-11 12:39

Ik vind het grappig dat iedereen denkt dat je met 2 jaar al zoiets ingewikkelds als dierenarts kunt worden... het is gewoon een medische universitaire studie hoor! Dat de humane geneeskunde zo snobistisch over ons doet zal er wel wat mee te maken hebben, dan gaan andere mensen ineens denken dat het een makkie is ofzo. :')

**Geplaatst**: 18-08-11 16:49

Geplaatst: 18-08-11 16:49

Net even zitten bijlezen hier in het topic.

Blensink, heel veel sterkte met het verlies van je mooie merrie Flash.

Lonniejj heel veel sterkte en hoop dat het meevalt allemaal.

Jullie verhalen lezende heb ik echt het gevoel dat ik niet zo moet zeuren... Omar heeft gelukkig geen blijvende blessures, maar is gewoon een kneusje en een overgevoelig paard.

Verder zijn een heleboel verhalen van jullie heel erg herkenbaar! Gisteren werd me nog even gezegd of IK misschien niet eigenwijs ben want een hoefsmid is toch een vakman... tsja daar zou je wel vanuit gaan he. Nu moet ik wel eerlijk zeggen dat mijn huidige smid het prutswerk van een ander moet opknappen en het is niet hij die mijn paard in 1e instantie heeft verpruts door veel te kort te bekappen. Omar staat er heel erg netjes op gelukkig, maar toch heeft hij weer last van een dunne zool op rv. Verder is hij gelukkig heel erg vrolijk en happy en ziet er goed uit, op het harde draaft hij gewoon helemaal rad, niets aan te zien of te horen. Alleen op het zachter belast dan heeft hij dat hupsje, aan de longe dan weer niet.

Als mensen echt iedere dag aan je vragen.. en hoe is het nou met Omar? Mag je nou weer rijden? Ook als hij gewoon op dat moment goed is en niets mankeert... ja grrrr daar wordt ik soms wel eens gek van, ook al is het lief bedoeld. Ik heb geen zin om daar iedere dag antwoord op te moeten geven. Dat mensen op een gegeven moment denken dat je geen zin hebt om te rijden ofzo en dat je paard helemaal niets mankeert (dat je dat gewoon hebt verzonnen), dat heb ik ook al eens eerder gehoord (via via). Toen kon ik wel janken, hoe kunnen mensen zo gemeen zijn! Nou ja ik heb me ervoor afgeschermd en luister alleen maar naar mijn paard en doe wat ik denk dat ik moet doen, wat ze zeggen of denken boeit me niet meer! Omar en ik zijn door de jaren ook een hele hechte eenheid geworden. Kan me een leven zonder hem niet voorstellen en hoop dat hij nog lang en heel gezond bij me mag blijven!

Hier een foto van mijn eigenwijze kanjer:

Afbeelding

**Geplaatst**: 18-08-11 16:53

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 18-08-11 16:53

Wauw, prachtbeest!

Bren, ik las dat je weer thuis was, moet je nu alles van Flash gaan opruimen en wegdoen? Heel veel sterkte als dat zo is! :(:)

En gewoon laten gaan als het allemaal even niet wil.