Ik ben een " paardenmeisje" al vanaf mijn vierde. Had het geluk dat ik in een gezin opgroeide waar de financiele middelen niet ontbraken om deze sport te gaan beoefenen. Jaren lang moest ik dagelijks in weer en wind naar stal fietsen en zorgde ik dagelijks voor mijn paarden en pony's. Ik moest zelfs van mijn vader een bijbaantje zoeken omdat ik niet koos voor een scooter maar voor een wedstrijdtopper en die stalling moest ik zelf betalen. Maar ik heb altijd goede zadels, hoofdstellen, rijkleding etc. gehad en mijn ouders hadden de dikste trailer van de rijvereniging. Nu ben ik 31, heb nog steeds een topper in mijn bezit, sta op een dure stal en heb duur spul liggen, dure hoefsmid, dure dierenarts en ...setjes..waarom? omdat ik het kan betalen..en omdat ik keuzes maak. Ik heb ook een carriere en een gezin en ik wil niet dagelijks de zorg meer hebben voor een paard. Daarnaast heb ik een verzorgster die dagelijks komt ...maar ik ben nog steeds een paardenmens...
