Bokt.nl

**Geplaatst**: 23-10-02 10:23

Geplaatst: 23-10-02 10:23

M'n eerste paardje was zoooooo ongeloofelijk braaf, zij was echt het idéaal voor me, een dravermerrie'tje, 100% braaf en betrouwbaar, heeft echt nooit iets fout gedaan. Ben er toen tuurlijk enkele keren afgevlogen, ze had een ongeval gehad op de renbaan (aangereden door een sulky) en kon daardoor niet meer op de rennen - en toen wou ik 'r leren galoperen, dat zat er natuurlijk al in, maar door al het draven resulteerde wat bedoeld was als handgalopje in een wilde rengalop ... toch vertrouwde ik 'r compleet, heb zelfs nog bij 'r in de stal geslapen! Ik ben nog met paard en al onderuit gegaan toen ze achtervolgd werd door een traktor, daar had ze vreselijke schrik van! Met haar veulen (kadoo'tje - ze kon zogenaamd niet drachtig worden), een zeer mooi merrie'tje had ik totaal geen band - helemaal niet, ik was er bang van!!!!!! M'n merrie'tje toen is gestorven in duistere omstandigheden (ik denk dat ze dood is, ben het niet eens zeker, m'n ouders willen er niets over zeggen), het is ondertussen al 15 jaar geleden of zo ... ik mis 'r nog steeds ... Usline zal ik nooit vergeten!!!!
Toen kwam 23 mei 2001 "Little Filly" hier, een erg verwaarloosde en mishandelde pony. We hebben er UUUUUUUUREn in gestoken, haar geholpen met gezondheid en vertrouwen, haar dingen geleerd, we hebben echter nooit geklikt ... ze is dan ook op zaterdag 12 oktober verkocht geweest. Ik mis 'r ook, maar ben er zeker van dat het de juiste keuze was, het werd gevaarlijk, ze ging uitdagen en dreigen (soms ook doen) ... ik heb haar veulen hier nog (ja - OOK een kadoo'tje, wisten het weer niet dat ze drachtig was, vermoeden was er al van augustug 2001 - maar werd steevast ontkend door leek en kenner) - op 16 maart geboren ... met haar heb ik een goede band, ik vertrouw haar, maar niet zoals ik met Uslientje had. Ik weet dat ze mij respecteerd, maat het is een ukje, en je moet ogen op je gat hebben ... het is een pittig ding. Ze zal me niet opzettelijk pijn doen, heeft me trouwens nog nooit pijn gedaan, kan 'r makkelijk corrigeren ook, gisteren was bv aan het steigeren in de stal, gewoon met het uiteinde van het touw 'r buik aangetikt, meteen was het over, gaat m'n man gluren doet ze het weer ... Ik hoefde maar te kijken en ze dacht er niet meer aan om het terug te doen. Ze hangt héél erg aan me ... Ik voel dat wij een éénheid gaan worden ... ik hou van haar. Sinds maandag hebben we ook een Tinkertje - het is zo'n lamme-goedzak, echt vreselijk mak! Ik ben al altijd gek op Tinks geweest. M'n man is er héééélemaal weg van, vind 'm de max gewoon - ik heb nog zoiets van ja, héél erg mooi, en jaaaaaa hoor, lief ook!!!! Maar Zoë ken ik beter tuurlijk, het moet nog groeien! Ergens zie ik wel waarom mijn man meer voor de Tink voelt, Zoë is niet zo mak naar hem toe, ze is niet gemeen of zo, maar speels, ze aanvaard mij als dominant persoon en de kinderen nu ook al veel meer, hij deed in het begin wilde spelletjes met 'r (ook al heb ik hem er tientallen keren voor verwittigd dat ie nu iets begon die later moeilijk terug te keren was, gewoon rennen met haar en zo ... tot ie één keertje met 'r aan het touw aan het rennen was, en toe ineens vond ie dat het nu gedaan moest zijn, dat had zij niet zo gegrepen, wilde terug lopen, dus hij bleef vasthouden, en toen kreeg ie haar achterhoeven in z'n "mannelijkheid" - tja ... nu geloofd ie me wel hoor, als ik iets vertel van dat doe je beter wel of niet), en nu lijkt het alsof ze hem niet volledig als mens ziet maar als wild spelletje. De tink is helemaal niet wild, echt "ieoor" bijna ... hahahaha ... voor mij moet het nog groeien, de onvoorwaardelijke liefde voor hem, hem kennen en vertrouwen ook, maar het zit goed, dat voel je aan gewoon ... het komt ... gauw ...

**Geplaatst**: 23-10-02 10:33

Geplaatst: 23-10-02 10:33

Ik weet het niet, ik heb het eerste half aar heel erg getwijfeld of Berdien het wel was voor mij, ze was de eerste shet naar wie ik ging kijken en het was ook mijn eerste paardje. Ik twijfelde dus of ik niet te snel een beslissing had genomen. Maar aan de andere kant was het wel meteen *BOEM* Ik was in een keer verliefd op haar, op hoe ze eruit zag (niet gepoetst in de zeikende regen op een weiland, dat deed me niet veel, ik was toch verliefd) en hoe ze was, zo rustig en lief.
Ik heb heel lang gedacht dat ik misschien verliefd op haar was geworden omdat ze de eerste was. Maar ik raak er steeds meer van overtuigd dat ik gewoon ECHT velriefd op haar ben, en niet omdat ze de eerste was.
Toch vraag ik me nogsteeds af of wanneer zij niet de eerste was geweest, of ik haar dan had gehad, of ik dan ook de eerste had genomen.
Ik kan me nu geen leven zonder haar meer voorstellen (heb haar nu bijna 14 maanden) Ik roep elke dag hoe blij ik met haar ben. Ik loop de hele dag: "Ik ben zo blij dat Berdientje Berdientje is Haha!

"

**Geplaatst**: 27-10-02 09:49

Geplaatst: 27-10-02 09:49

Eigenlijk was ik in het begin helemaal niet blij met mijn paard, want ze was echt vervelend. Ze raakte gewond in de proefperiode, dus ik kon haar niet terug doen. Daar ben ik nu heel blij om, want ik ben knettergek om mijn paard en ik geloof zijn ook op mij.

Als ik haar aan de hand neem volgt ze gewoon altijd. Ik kan wapperend plastic tegen haar buik gooien en blijft gewoon rustig. Als er iets engs gebeurd op stal, kijkt ze ook meteen hoe ik reageer en blijft dan netjes rustig staan. Ik hoef haar in principe ook niet vast te zetten, want ze blijft gewoon staan. Ik kan haar in het midden van de gang parkeren en weglopen, 10 minuten later staat ze nog braaf op mij te wachten.

Gisteren ging ik haar benen scheren. Ik heb dan ook niemand nodig, die haar vast houdt of kalmeert. Ze blijft gewoon staan en verzet echt geen voet. Dat is gewoon ideaal.