AstraGirlie schreef:Ik vind het knap dat mensen durven zeggen dat hun ambitie groter is dan hun paard zijn ambitie. Dat bewijst namelijk dat men echt het paard observeert en verder kijkt dan alleen uiterlijk. Om dat te kunnen toegeven en tenslotte je paard verkopen vind ik dan ook heel moedig, het moeilijk het vast ook is. Als je paard het niet leuk vind, dan vind hij het niet leuk...Ik vind dat ook eerlijker naar het paard toe.
Mijn eerste paard was ook een typisch springpaard of zelfs renpaard, had een weke overbouwde rug, was ook te klein maar dat maakt op zich niet uit, en had duidelijk moeite bijv. zijgangen. Ik begon tegen de Z1 aan te hikken maar wist gewoon dat we daar daarom niks te zoeken hadden, althans niet om te scoren. Natuurlijk, het was wel mogelijk, maar het sprankelde gewoon niet van hem af, hij had er gewoon meer moeite mee dan andere paarden. Sommigen vonden het laf, noemden het 'opgeven', ik sta er nog steeds achter. Ik vind het onzinnig als er zó veel paarden zijn om dan van dat ene paard iets te vragen wat hem gewoon niet gegeven is. Je kon ook duidelijk merken dat hij een hekel had aan bepaalde oefeningen.
Dan zullen velen ook zeggen van ja, hij past niet in jouw 'doelen-plaatje', dus gooi je hem er maar uit. Maar dan benader je het voor mijn gevoel verkeerd. Dat paard is nu op zijn nieuwe plek, waar veel minder van hem gevraagd wordt en waar hij meer recreatief gereden wordt, minstens zo gelukkig! Tegenover wie moet ik me dan schuldig voelen of schamen? Natuurlijk, ik had mijn doelen bij kunnen stellen en dan zelf maar recreatief gaan rijden, maar ik was daar toen veel te ambitieus voor. Maar dat geeft ook niet zolang je maar zorgt dat je paard er niet op achteruit gaat op zijn volgende stekkie.
Toch ben ik blij te ontdekken dat meer mensen zo hebben kunnen redeneren, ligt het toch niet helemaal aan mij
