Is Pompidou het wel voor mij?
Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola
- Anoniem
Geplaatst: 05-06-02 12:52
Sorry dat ik nu pas reageer, ik had je topic niet gezien.
Probeer boven alles elke dag voor ogen te houden dat je Pompidou voor je PLEZIER hebt; dat betekent dus dat het LEUK moet zijn wat je met haar doet. Als je haar dus gaat opzadelen en je voelt je daar niet goed bij, ga er dan vooral niet op zitten, want dat is niet LEUK.
Ik adviseer je om het paard volledig opgetuigd te gaan longeren, dus niet met een longeersingel en kaptoom, maar gewoon met het zadel op (en evt. hulpteugel als je die gebruikt) en met het hoofdstel. Teugels eraan laten zitten, en een paar keer door elkaar heen halen en dan de keelriep erdoor, zodat ze niet voor de voeten kunnen gaan hangen.
Neem je cap en zweepje mee naar de plaats waar je longeert, en leg ze rustig aan de kant.
Dan ga je lekker met je meissie werken aan de lijn. Gewoon lekker longeren, misschien eens een balkje of klein sprongetje, en lekker kletsen met je knollemeid.
Als het nou lekker gaat, en ze is een half uur braaf geweest, laat haar dan naar je toe komen, loop met haar naar de kant, longeerlijn eraf, teugels losmaken, cappie op en klim d'r maar even op. Lekker kletsen met haar, en prijs haar de hemel maar in omdat ze zo fijn gewerkt heeft.
Desnoods ga je d'r alleen maar even op zitten, ga je om haar hals hangen en praat je alleen maar met 'r. Of jank 's lekker een potje uit als je daar zin in hebt; laat haar jou maar troosten.
En als je erop zit en je hebt zin om wat te stappen, nou dan stap je lekker een paar rondjes. Lekker blijven vertellen hoe lief ze is, klopje etc.
En dan weer eraf en terug naar stal of wei.
NIKS MOET, onthoudt dat goed. Maar weet je wat het mooiste is van jouw eigen Pompidoutje? ALLES MAG!!!!
Misschien neem je de eerste week die cap wel voor niks mee naar de longeerbak, en ga je er niet op zitten. Jammer dan, zo zwaar is dat ding niet; dan maar voor niks meegenomen.
Maar er komt een dag dat je er gewoon even rustig op gaat zitten.
En een dag dat je haar onder het zadel even uitstapt.
En een dag dat je voorzichtig even een drafje doet.
En een dag dat je na een kwartier longeren al denkt "joepie, ik kap ermee, ik ga d'r lekker op!"
etc
etc
etc
En als je een dag niet dat "joepie ik ga even op haar rug-gevoel" hebt, doe je het gewoon niet.
Maar doordat je haar enthousiast beloont na het longeren, en op dezelfde manier blijft praten en belonen als je erop gaat, wordt het voor Pompidou ook een beloning als jij op haar rug gaat zitten. LEUK dus! en voor jou ook. En da's nou precies de bedoeling van paardrijden!!!!
Gewoon lekker rustig aan uitbouwen, naar je eigen gevoel en gemoed van de dag.
Ik vind het trouwens helemaal niet stom dat je dit hier geplaatst hebt, maar juist heel eerlijk en dapper. Chapeau!
- napoleon
-
- Berichten: 4078
- Geregistreerd: 11-08-01
- Woonplaats: Amersfoort
Geplaatst: 05-06-02 13:25
Ik had precies hetzelfde met mijn Nappie, durfde er niet meer op, longeerde hem en deed andere dingen met hem, maar erop rijden, nee.
Het gekke is dat ik Nappie zelf zadelmak heb gemaakt maar toen ie zich eenmaal lekker in z'n vel voekde zitten durfde ik er niet meer op. Ik ben er een keer heel hard afgevallen en was als de dood dat ik nog meer last van m'n whiplash zou krijgen....Ik heb toen een 1/2 jaar van alles met hem gedaan behalve op hem zitten! Klinkt gek maar ik kreeg steeds meer zelfvertrouwen want ik leerde hem nu veel beter kennen. Na dat 1/2 jaar heeft iemand me overgehaald erop te gaan zitten, zij zou hem vast houden en ik moest er zonder zadel op!
Doodeng vondt ik het maar ik wilde me niet laten kennen. De weken daarop ben ik er steeds meer op gaan zitten en langzaam aan meer gaan ondernemen. Klein stukje in de bak, stukje op het erf alles zonder zadel en daarna langzaam onder goede begeleiding begonnen met een 20 min les per week.
Ik kan me nu niet meer voorstellen dat ik zo bang ben geweest, ik zit hem nu uit (kon toen helemaal niet want het was echt een elastiekje) als ie gek doet en het belangerijkste..........ik ben niet meer bang! Ik wil alleen met dit stukje aan je zeggen: laat je niet op jutten, neem de tijd, doe het op je eigen manier en het aller belangerijkste: Schaam je niet, je weet zelf het beste wanneer de tijd rijp is om er op te stappen
Heel veel succes! - Jura
-
- Berichten: 10793
- Geregistreerd: 16-01-01
- Woonplaats: Veluwe en 't Gooi
Geplaatst: 05-06-02 15:56
Pompidou is zeker niet de makkelijkste, dat zag je vorige week ook wel. Ze is ontzettend kijkerig, maar toch doet ze geen echte gemene dingen. ze schrikt wel en springt wel opzij maar ze gaat er niet echt vandoor, en tot nu toe heeft ze ook nog niet gebokt of gesteigerd. Jur is ook zo'n kijkerig paard en je krijgt het er nooit helemaal uit, je krijgt misschien meer controle naarmate ze ouder worden, maar het blijft altijd een beetje een probleem. Maar zolang ze niet echt gemeen zijn moeten we er maar mee leren leven. Als Pompidou volgende keer misschien wat braver is, ga je er gewoon op, en zo bouwen we het gewoon op.
- Anneke
- Berichten: 6668
- Geregistreerd: 13-07-01
Geplaatst door de TopicStarter : 05-06-02 21:44
Maartje, wat een verschil dan met jou van vroeger, dat je ook bang bent geweest,ik vind je nu erg zelfverzekerd rijden
Je bent goed streng voor Pompidou, en daar steek ik echt wat van op.
Ik ben ook echt bang voor 'het vallen'. Het schrikken zelf is in principe niet zo eng, maar ik zie dan dus allerlei 'gebeurtenissen'voor me, over wat er wel niet zou kunnen gebeuren. Nou en dan ben ik dus supernerveus geworden, en zie ik Pompidou opeens als een 'gevaarlijk'paard.
Echt zo vreemd...hoe krijg je dat in godsnaam uit je hoofd?
Als dat er al uit zou gaan, zou het denk ik al heel wat makkelijker gaan.
Nimber, ik wil inderdaad een paar keer op een manegepaard rijden, en dan priveles. Want in zo'n drukke groep wordt ik júist nerveus.
Blieb01, hier op bokt, heeft aangeboden om op haar 'verzorg'paardje te kunnen rijden, een oude merrie van een jaar of 20. Heel betrouwbaar en berijdbaar.
Dus daar ga ik ook zeker dankbaar gebruik van maken.
Af en toe is het zo stom, voorheen reed ik altijd fanatiek en kon ik altijd vrij goed overweg met mijn vorige drukke paard.
En nu voelt het alsof ik helemaal opnieuw moet beginnen...en daar wordt ik af en toe moedeloos van.
Maar je hebt gelijk Sonja, Pompidou is voor mijn plezier, dus ik moet het er het beste van maken. Ik ben echt dol op haar, ik voel ook echt een band, ze is echt mijn wijffie.
Vandaag was ik op een wedstrijd, mee voorlezen voor een vriendin, en dan zie ik iedereen zo lekker fanatiek rijden, en ooh, dan beginnen die kriebels: 'dat wil ik ook weer'!
Ik wil dat echt per sé ook bereiken met Pompi, denk ik dan.
En daar wil ik ook echt voor gaan.
Ben nu even aan het rondkijken bij wie ik wil lessen. Want begeleiding vind ik erg belangrijk. Het laatste wat ik wil, is mn meiske verpesten...
En ik heb Jura ( maartje)! En dat gaat al een heel goede richting op! Ik zie Pompidou echt veranderen qua rijden! Echt steeds meer respect krijgen voor de ruiter, en steeds meer oppakken.
Maartje kan toveren
Alleen ik nog...
- Percy
-
- Berichten: 12865
- Geregistreerd: 04-09-01
- Woonplaats: België
Geplaatst: 06-06-02 09:32
De rest ben ik kwijt maar dit zinnetje heb ik vaak in mezelf herhaald als ik bang op mijn paard zat. En bang ben ik geweest. Nu ben ik daar redelijk overheen maar de vanzelfsprekende zelfverzekerdheid van vroeger is weg.
Langzaam opbouwen, zoals hier ook veel geschreven staat, werkt vaak het beste volgens mij.
Na een rot-ervaring was ik mijn zelfvertrouwen volledig kwijt en toen de Appaloosa-ruin die ik gekocht had er buiten heel hard vandoor bleek te gaan waarbij hij dan ook nog zo plat door de bochten vloog dat we meer dan eens samen onderuit lagen durfde ik er nauwelijks meer op. Toch ben ik doorgegaan, stapje voor stapje en ik heb er een wereldpaard aan gehad die ik, tien jaar na zijn dood, nog steeds mis. Hij had af en toe nog wel streken maar ik was totaal van mijn angst af.
De angst voor controle-verlies over mijn paard zal er wel altijd blijven. Op het moment dat ik voel dat ik geen controle meer heb borrelt die weer op en moet ik de volgende keer dat ik naar buiten ga mezelf echt heel erg streng toespreken met bovenstaand zinnetje
- Fitzroy
-
- Berichten: 25923
- Geregistreerd: 11-01-01
Geplaatst: 06-06-02 13:46
Percy schreef:"Een mens lijdt het meest voor het lijden dat hij vreest".
ik ken alleen de stichtelijke versie, ik weet niet of er ook nog een andere versie is.
Een mens lijdt het meest voor het lijden dat hij vreest,
maar dat nooit op komt dagen,
zo heeft hij meer te dragen,
dan God te dragen geeft.
Sorry, moddie voor het off-topic gaan ..