Ik denk dat het belangrijkste al wel is gezegd: het risico van het opgroeien en doel aanpassen op het paard.
De 4 die nu hier staan zijn allemaal zelf gefokt of aangekocht als veulen.
Ook in gemengde groep of thuis heb ik echt wel meer schrammen bij het jonge grut, gewoon omdat ze soms wat ondoordachte dingen doen, grenzen testen of geen rekening houden met hun lijf wat is gegroeid. Dat komt dan wel bovenop de standaard pech dingen die je met elk paard kan hebben.
Hier is de eerste zelfgefokte te klein gebleven, daarna heeft ze zich op 6 jarige leeftijd door een ongelukje op de wei blijvend geblesseerd. Het is wel een hele leuke grasmaaier en mascotte. Zij is ook een type waar ik snel mee klik.
Het daarna aangekochte veulen is nu bijna 4, is vlak voor haar 3e bijna dood gegaan door complicatie na een routine onderzoek. Maar ze is er nog en ik beleef ontzettend veel plezier aan het kleine beetje werk wat we tot nu toe doen. Heeft echt wel werk ingezeten om de "klik" met elkaar te vinden, maar dat heeft ook z'n charme.
Mijn 2e zelfgefokte is nu net 3, echt een pony naar mijn hart (wel een aparte in de kop). Heeft tijdens het opgroeien wat last gehad van knietjes die op slot sprongen, maar dat is allemaal ok nu. Zij heeft wat langer nodig om sterk te worden, dus rustig aan.
Laatst aangekochte is nu 1, dus daar staan we echt aan het begin mee.
Ik vind het heerlijk om het hele leven mee te gaan maken, ik vind het hele opleiden ook erg leuk. Ze staan hier wel aan huis, wat het ook mogelijk maakt om er meerdere te hebben en ze dus dagelijks in de hand te hebben als ik dat wil.
Als ik 1 pony zou kunnen hebben en hij moest dan naar een opfok dan weet ik niet of ik het zou aanraden, denk het niet.