Moderators: Coby, balance, Dyonne, Sica, C_arola, Neonlight, Firelight
pol013 schreef:Je geeft aan dat de praktische problemen niet op te lossen zijn. En daar zit hem (een deel) van je probleem denk ik.
Ik heb nog gruwelijk veel plezier in de paarden én paardensport. Maar als er zo veel factoren waren die het steeds moeilijk maken (tijd, gelegenheid, materiaal, omgeving) om te doen wat ik leuk vind zou het mij waarschijnlijk óók tegen gaan staat. En dat tegen staan werkt gegarandeerd door op je paarden.
Ik word al moedeloos als ik je lijstje lees eerlijk gezegd. Als ik de helft van het jaar zo weinig mogelijkheden had.
Zegt overigens niets over andere mensen hé. Zo te lezen zijn er genoeg mensen die er geen moeite mee hebben om een paar maanden minder te kunnen. Maar ik zou er mijn energie ook niet uit halen.
Daar staat dan weer tegenover dat ik altijd heel creatief ben geweest in de problemen op te lossen. Geen rijbaan om in te werken? Ik vond altijd wel paadjes, bermen en grasveldjes waar ik wél kon werken. Koud? Goede kleren aan en gaan? Een paar dagen alles bevroren? Aan de hand fietsen en grondwerkoefeningen.
Dus ik denk dat je je moet afvragen of je daar écht niets aan kunt veranderen. En anders klinkt een keuze maken voor verkoop helemaal niet verkeerd.
Zoolgangster: hier niet hoor. Hier rennen ze juist zelf veel meer in de rondte in de winter. In de zomer gaan ze in relatieve spaarstand. Ze worden zomer in winter exacte hetzelfde gehouden en getraind.
Zonnetje81 schreef:Ik heb na 43 jaar paarden hebben, de ponys nog geen dag gemist. Ze zijn super terecht gekomen waar ze veel meer aandacht krijgen.
Het elke dag naar buiten gaan en buiten rommelen mis ik wel. Maar misschien is dat ook de gewenning.
Wn mensen die doen alsof het een zonde is dat een paard verkoopt. Wat een onzin. Een ander kan er ook goed voor zorgen en misschien wel beter.
Ik heb er heel lang mee geworsteld en nagedacht maar je weet het pas als ze een half jaar weg zijn of het de juiste keuze is. Je moet echt ontwennen.
Het moeten is eraf.
Het altijd in de kou regen en hitte klooien.
Altijd elke dag moeten plannen hoe ga ik het doen.
Geen tijd om te rijden, niet meer alleen willen en durven.
Pony nr 3 was kreupel dus de stress als ze wat mankeren en die in moeten laten slapen.
Geen tijd voor andere normale dingen want je MOET altijd nog stal ze binnen of buiten zetten.
Stress stress en moeten veeel moeten.
Suzanne F. schreef:Zonnetje81 schreef:Ik heb na 43 jaar paarden hebben, de ponys nog geen dag gemist. Ze zijn super terecht gekomen waar ze veel meer aandacht krijgen.
Het elke dag naar buiten gaan en buiten rommelen mis ik wel. Maar misschien is dat ook de gewenning.
Wn mensen die doen alsof het een zonde is dat een paard verkoopt. Wat een onzin. Een ander kan er ook goed voor zorgen en misschien wel beter.
Ik heb er heel lang mee geworsteld en nagedacht maar je weet het pas als ze een half jaar weg zijn of het de juiste keuze is. Je moet echt ontwennen.
Het moeten is eraf.
Het altijd in de kou regen en hitte klooien.
Altijd elke dag moeten plannen hoe ga ik het doen.
Geen tijd om te rijden, niet meer alleen willen en durven.
Pony nr 3 was kreupel dus de stress als ze wat mankeren en die in moeten laten slapen.
Geen tijd voor andere normale dingen want je MOET altijd nog stal ze binnen of buiten zetten.
Stress stress en moeten veeel moeten.
Precies dit. Ik vind het heerlijk zo. Niet meer de kou in, door weer en wind. Bevroren waterbakken, alles zeiknat. De zorgen, het verdriet, de kosten.
En natuurlijk denk ik op een zomerse dag weleens terug aan leuke momenten. Maar de rust en de financiële ruimte die ik nu heb zijn me heel kostbaar.
Zonnetje81 schreef:Ik heb na 43 jaar paarden hebben, de ponys nog geen dag gemist. Ze zijn super terecht gekomen waar ze veel meer aandacht krijgen.
Het elke dag naar buiten gaan en buiten rommelen mis ik wel. Maar misschien is dat ook de gewenning.
Wn mensen die doen alsof het een zonde is dat een paard verkoopt. Wat een onzin. Een ander kan er ook goed voor zorgen en misschien wel beter.
Ik heb er heel lang mee geworsteld en nagedacht maar je weet het pas als ze een half jaar weg zijn of het de juiste keuze is. Je moet echt ontwennen.
Het moeten is eraf.
Het altijd in de kou regen en hitte klooien.
Altijd elke dag moeten plannen hoe ga ik het doen.
Geen tijd om te rijden, niet meer alleen willen en durven.
Pony nr 3 was kreupel dus de stress als ze wat mankeren en die in moeten laten slapen.
Geen tijd voor andere normale dingen want je MOET altijd nog stal ze binnen of buiten zetten.
Stress stress en moeten veeel moeten.
AnnoNiemand schreef:Wat mij tegenhoudt: in het voorjaar/ zomer wanneer ik dressuurmatig kan mennen heb ik er echt plezier in. Hoewel, tuurlijk ook dan merk je wat een grote invloed paarden op je leven hebben. ‘Niet te lang op vakantie hoor, want dan kan ik zo lang niet mennen/trainen.’ Terwijl de rest van het gezin liefst nog wel een weekje langer in Italië blijft.
pol013 schreef:Hmm, ik ben ook niet zo van het wegzetten in de winter. Maar wellicht een tussenweg?
Als je verantwoord op pad wil tegen april zou je bijvoorbeeld pas half februari weer aan de slag hoeven. Als je dan in het najaar doorgaat zolang het gaat. Er een paar weken 'af trainen' achteraan bouwt. En jezelf dus een paar weken/ maanden per jaar vrijaf geeft? Wellicht is 6 weken (of willekeurig ander aantal weken) vakantie al genoeg voor jullie beide? En heb je er dan ook wel weer zin in.
Anders probeer je dat nu toch gewoon eens uit? Als je je pony's nu eens gewoon 2 á 3 weken vakantie geeft (en jezelf dus ook relatieve paardenvakantie). Even de druk er af. Je gaat per slot van rekening ook wel eens op vakantie. Gewoon een ervaren: Hoe voel je je daar dan bij? Heb je daarna weer meer zin om aan de slag te gaan?