Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-02-25 11:43

Geplaatst door de TopicStarter : 09-02-25 11:43

Ik herken het jezelf kwalijk nemen ook heel erg. Ik dacht steeds: nu heb ik een ongelooflijk braaf paard, en nog ben ik bang. Straks verpest ik haar nog hiermee. Het voelde echt als falen. Inmiddels heb ik mijn 1e les gehad en dat heeft heel erg geholpen. De angst is er, en gaat niet weg door boos op mezelf te worden. Pas als je accepteert dat de angst er is, kun je er iets aan doen. En wat hierboven ook al gezegd is: je moet niks. Als je iets moet, krijg je er spanning van en lukt het niet.

@Puppetje: wat superlief! Ik heb na de rit alleen nog maar in de bak gereden. Ik wil vandaag kijken of ik het zie zitten om weer een rondje naar buiten te gaan. Het kost me nog wel moeite om niet te denken "vandaag moet ik op buitenrit." Ik vind jou ook heel dapper, dat je er toch maar weer op gaat nadat dat allemaal gebeurd is. Respect!

**Geplaatst**: 09-02-25 12:14

Re: Stoppen door angst

Geplaatst: 09-02-25 12:14

Mooie post IndianSu. Een rondje naar buiten is ook gewoon 10 meter links en rechts buiten het erf. Binnen je comfortzone je grenzen een beetje oprekken.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-02-25 10:28

Geplaatst door de TopicStarter : 10-02-25 10:28

Hoe gaan jullie om met oordelen van andere mensen? Ik heb wat mensen in mijn omgeving die vinden dat ik mij er gewoon over heen moet zetten en niet moet aanstellen. Het logische antwoord is natuurlijk dat ik mij daar niks van aan moet trekken, maar ik merk dat dat nog lastig gaat. Ik leg mezelf hierdoor toch weer meer druk op om dingen te doen en te vinden dat ik het gelijk goed moet doen.

**Geplaatst**: 10-02-25 10:31

Re: Stoppen door angst

Geplaatst: 10-02-25 10:31

Angst is een oergevoel en dat kan heel diep zitten. Als je zelf geen angst hebt voor iets dan is het lastig om je in te leven. Dus het zegt meer over die mensen dan over jou.

**Geplaatst**: 10-02-25 10:55

Geplaatst: 10-02-25 10:55

Mijn instructrice destijds (zelfde die ikke aanhaalde, helaas is ze gestopt) zei over oordelen van anderen, rij rond met het gevoel dat je een vest of trui aanhebt waar achterop de tekst "f*ck de rest" staat. Wat anderen van je denken of vinden maakt niet uit. De grap is, als het je gaat lukken om in je eigen bubbel te gaan zitten, dan maakt het je ook echt niet meer uit wat anderen er van denken of vinden. En ik ben er ook gewoon heel eerlijk over, welk proces ik in zit. Dat ik dingen soms spannend vind. Dat uitspreken helpt ook merk ik. En idd zeg het ook tegen je paard. Voelt heel stom in het begin maar ook dat contact maken, dat is helpend.

**Geplaatst**: 10-02-25 13:10

Re: Stoppen door angst

Geplaatst: 10-02-25 13:10

Gisteren zat ik weer huilend op mijn paard, omdat ik zoveel spanning had. Afgelopen zaterdag gingen we voor het eerst weer in de bak rijden aan de longeerlijn en hij schrok van een wegvliegende reiger. Ook aan de longeerlijn kan je dus aan de kletter gaan en omhoog komen....We hebben het wel goed afgesloten dus ik dacht dat ik er gisteren geen last van zou hebben, maar helaas....huilen en trillen. Weer een stapje terug dus.

Ik spreek mijn angst ook gewoon uit en als mensen dat raar vinden dan is dat jammer.
Hoe makkelijk is het om gewoon helemaal te stoppen en toe te geven aan je angsten.
Voorlopig stap je elke keer weer op en daar mag je trots op zijn. Je angst toegeven en hard op uitspreken is gewoon heel dapper vind ik.
Uiteindelijk komt het allemaal wel goed, maar het kost gewoon tijd.

**Geplaatst**: 10-02-25 13:13

Geplaatst: 10-02-25 13:13

IndianSu schreef:
Hoe gaan jullie om met oordelen van andere mensen? Ik heb wat mensen in mijn omgeving die vinden dat ik mij er gewoon over heen moet zetten en niet moet aanstellen. Het logische antwoord is natuurlijk dat ik mij daar niks van aan moet trekken, maar ik merk dat dat nog lastig gaat. Ik leg mezelf hierdoor toch weer meer druk op om dingen te doen en te vinden dat ik het gelijk goed moet doen.

Het gaat eigenlijk niet om andere mensen maar om jou en je paard. Wat bij angst fijn is om begeleiding te hebben van een instructeur/instructrice die je vertrouwd. Dan kun je daar mee sparren. Als andere mensen dan wat vinden kun je ze vriendelijk bedanken en zeggen dat je het met je instructeur gaat overleggen

En eigenlijk gaat het ook niet om je instructeur, maar om jou en je paard. Dus als iets voor jullie niet goed voelt gewoon (nog) niet doen. En, evt. samen met begeleiding, kijken wat jullie nodig hebben om daar te komen waar je wilt, in jouw tempo (en dat van je paard).
En soms is de eerste stap dus ook echt bepalen wat jij wilt, niet wat anderen denken dat jij zou moeten willen.

**Geplaatst**: 10-02-25 13:30

Geplaatst: 10-02-25 13:30

IndianSu schreef:
Hoe gaan jullie om met oordelen van andere mensen? Ik heb wat mensen in mijn omgeving die vinden dat ik mij er gewoon over heen moet zetten en niet moet aanstellen. Het logische antwoord is natuurlijk dat ik mij daar niks van aan moet trekken, maar ik merk dat dat nog lastig gaat. Ik leg mezelf hierdoor toch weer meer druk op om dingen te doen en te vinden dat ik het gelijk goed moet doen.

Die oordelen worden vaak gemaakt door mensen die zelf nooit eens ongelukkig hard zijn gevallen. Ik oordeelde ook zo tot ik zelf dat ongeluk kreeg en angstig werd.
Ik snap nu als geen ander hoe dat dus is voor iemand die zoiets mee maakt en oordeel niet meer.

De een doet er wat langer over zijn angst te overwinnen dan de ander maar om mij heen zie ik mensen die echt beroerd gevallen zijn na een tijd met sprongen vooruit gaan.

**Geplaatst**: 10-02-25 14:18

Re: Stoppen door angst

Geplaatst: 10-02-25 14:18

Oh ik snap je zo Puppetje, wat balen is dat zeg.

Weet je, het is zo makkelijk om de handdoek in de ring te gooien. Maar dat doen wij niet. Wij gaan toch door, we stappen weer op. Je angsten overwinnen is jezelf overwinnen, en dat is misschien het moeilijkste wat je kan doen.
Ik zei wel laatst tegen mijn man, dat dit één van de moeilijkste dingen is die ik ooit gedaan heb. En dan niet zozeer op het paard met angst kruipen, maar alles rondom het hebben van een eigen paard en ook alle dingen waar ik op het moment mee worstel. Ik ben echt met karakterontwikkeling bezig en dat is gewoon ontzettend zwaar. Daar mogen we trots op zijn!

Wat andere mensen betreft, hoewel ik daar ook erg gevoelig voor ben, heb ik zo langzamerhand geleerd dat als je zelf dingen niet ervaren hebt, het heel moeilijk is om het je goed voor te stellen hoe iets is voor iemand. Daarom zijn meningen van mensen over onderwerpen die ze zelf niet op dezelfde manier hebben ervaren al snel niet zo relevant. Je kan het ook zo zien, het is mooi voor hen dat ze je niet snappen. Dan hebben ze niet zelf zo'n lastige situatie gehad. Fijn voor hen! Maar het zegt niets over jou.

**Geplaatst**: 10-02-25 14:47

Geplaatst: 10-02-25 14:47

Century schreef:
Oh ik snap je zo Puppetje, wat balen is dat zeg.

Weet je, het is zo makkelijk om de handdoek in de ring te gooien. Maar dat doen wij niet. Wij gaan toch door, we stappen weer op. Je angsten overwinnen is jezelf overwinnen, en dat is misschien het moeilijkste wat je kan doen.
Ik zei wel laatst tegen mijn man, dat dit één van de moeilijkste dingen is die ik ooit gedaan heb. En dan niet zozeer op het paard met angst kruipen, maar alles rondom het hebben van een eigen paard en ook alle dingen waar ik op het moment mee worstel. Ik ben echt met karakterontwikkeling bezig en dat is gewoon ontzettend zwaar. Daar mogen we trots op zijn!

Wat andere mensen betreft, hoewel ik daar ook erg gevoelig voor ben, heb ik zo langzamerhand geleerd dat als je zelf dingen niet ervaren hebt, het heel moeilijk is om het je goed voor te stellen hoe iets is voor iemand. Daarom zijn meningen van mensen over onderwerpen die ze zelf niet op dezelfde manier hebben ervaren al snel niet zo relevant. Je kan het ook zo zien, het is mooi voor hen dat ze je niet snappen. Dan hebben ze niet zelf zo'n lastige situatie gehad. Fijn voor hen! Maar het zegt niets over jou.

Wat een mooi (en wijs) bericht Century.
Ik ben op dit moment bezig met de ontwikkeling van een online training voor ruiters met angst en daar heb ik ook een filmje in gemaakt dat je het ook kunt zien als een leer en groei traject. Dat je door om te gaan met je angst (en paarden) groeit in je persoonlijke ontwikkeling. Sommige paarden/situaties komen niet voor niets op ons pad.

**Geplaatst**: 10-02-25 20:32

Geplaatst: 10-02-25 20:32

IndianSu schreef:
Hoe gaan jullie om met oordelen van andere mensen? Ik heb wat mensen in mijn omgeving die vinden dat ik mij er gewoon over heen moet zetten en niet moet aanstellen. Het logische antwoord is natuurlijk dat ik mij daar niks van aan moet trekken, maar ik merk dat dat nog lastig gaat. Ik leg mezelf hierdoor toch weer meer druk op om dingen te doen en te vinden dat ik het gelijk goed moet doen.

Die mensen neem ik zelden serieus.

Punt is dat je inderdaad jezelf er overheen moet zetten en je niet moet aanstellen, maar dat dat een poos tijd, inzet en energie kost, daar wordt voor het gemak even niet over gesproken want dat is werk en van werken zou je weleens moe kunnen worden

**Geplaatst**: 10-02-25 20:55

Re: Stoppen door angst

Geplaatst: 10-02-25 20:55

Ik heb daar gelukkig niet zo’n last meer van. Sowieso heb ik van alles in het verleden gedaan (toen ik nog wel alles durfde) waar sommigen niets van weten maar dat hoeft ook niet, ik heb niets meer te bewijzen.

Ik kom er gewoon voor uit dat ik dingen niet meer altijd durf. En daarnaast heb ik ook heel veel zelfspot. Het is hobby hè. Dat betekent dat het leuk moet zijn en als dat voor jou bij wijze van spreke betekent dat je er alleen een keer op zit terwijl je paard stil staat dan heeft een ander daar helemaal niks van te vinden.

Deze quote van Loesje vind ik ook een mooie:
Van denken worden we moe, dus oordelen we maar wat.

Je zal je eens in iemand verdiepen hè? Dat kost wel erg veel moeite.

Kop op hoor!! Laat je niet kisten. Superknap wat je allemaal durft!! Zelfde geldt voor puppetje en alle anderen die de moed hebben bang te zijn en het toch te doen!

**Geplaatst**: 10-02-25 23:47

Geplaatst: 10-02-25 23:47

Melzazu schreef:
Ik heb daar gelukkig niet zo’n last meer van. Sowieso heb ik van alles in het verleden gedaan (toen ik nog wel alles durfde) waar sommigen niets van weten maar dat hoeft ook niet, ik heb niets meer te bewijzen.

Ik kom er gewoon voor uit dat ik dingen niet meer altijd durf. En daarnaast heb ik ook heel veel zelfspot. Het is hobby hè. Dat betekent dat het leuk moet zijn en als dat voor jou bij wijze van spreke betekent dat je er alleen een keer op zit terwijl je paard stil staat dan heeft een ander daar helemaal niks van te vinden.

Deze quote van Loesje vind ik ook een mooie:
Van denken worden we moe, dus oordelen we maar wat.

Je zal je eens in iemand verdiepen hè? Dat kost wel erg veel moeite.

Kop op hoor!! Laat je niet kisten. Superknap wat je allemaal durft!! Zelfde geldt voor puppetje en alle anderen die de moed hebben bang te zijn en het toch te doen!

Hier sluit ik me volledig bij aan!
Ik sta er precies zo in, en ik vind iedereen die op zijn eigen manier hiermee bezig gaat een kanjer

**Geplaatst**: 11-02-25 08:54

Geplaatst: 11-02-25 08:54

Zo is het

**Geplaatst**: 11-02-25 09:32

Geplaatst: 11-02-25 09:32

IndianSu schreef:
Hoe gaan jullie om met oordelen van andere mensen? Ik heb wat mensen in mijn omgeving die vinden dat ik mij er gewoon over heen moet zetten en niet moet aanstellen. Het logische antwoord is natuurlijk dat ik mij daar niks van aan moet trekken, maar ik merk dat dat nog lastig gaat. Ik leg mezelf hierdoor toch weer meer druk op om dingen te doen en te vinden dat ik het gelijk goed moet doen.

Dat vind ik zelf ook lastig. Ik wil me er het liefst niets van aantrekken. Maar ik merk dat ik toch stiekem rekening houd met wie er op welk tijdstip op stal verwacht wordt als ik wil rijden

Veel mensen lijken ook te blijven hangen in hun oordeel, terwijl je zelf inmiddels al weer verder bent.
Ik word wel steeds beter in het opzetten van een 'nou èn' gezicht

Niet rijden is voor mij gewoon geen optie. Daarvoor vind ik het leuk. Dus dan maar bang of voorzichtig of met hulp.

**Geplaatst**: 11-02-25 10:56

Re: Stoppen door angst

Geplaatst: 11-02-25 10:56

Het is geen aanstellen het is voor jou reeele angst. Je hebt een topper van een paard dus ik zou lekker met hulp aan de slag gaan. Kan een lang traject zijn maar je hebt wel een doel en dat is een heerlijke rit maken met je paard en ik denk dat dat je gaat lukken als je de juiste hulp hebt gevonden. EMDR kan ik ook zeker aanraden, heel veel succes

**Geplaatst**: 11-02-25 11:41

Re: Stoppen door angst

Geplaatst: 11-02-25 11:41

Ik ben gestopt met paardrijden door angst.
Eigenlijk was ik al vanaf mijn 2e paardrijles op de manege, zo'n 30 jaar geleden angstig.
Ik was er toen 2x afgevallen.
5 jaar op de manege gereden en altijd vechten tegen die klote angst.

Op mn 12e mijn eerste eigen pony gekocht, super lief beestje, maar ook dat ging de eerste paar jaar met angst.
Op een gegeven moment was de angst bij haar weg en ging ik zelfs alleen met haar met de trailer naar het bos en maakte we lange ritten.
Na 15 jaar heb ik haar helaas moeten laten inslapen.

2e paard was met alles een drama en heb ik verkocht na 2 jaar.

Paard 3 heb ik de eerste 2 jaar ook veel plezier mee gehad maar ook momenten moeten vechten tegen de angst.
Na een heftig ongeluk met een vriendin samen in de duinen is de angst er weer mega heftig ingekomen.
Weer jaren tegen moeten vechten en EMDR en begeleiding met rijden van een instructrice die ook psycholoog was.
Maar het lukte gewoon niet.
Paard werd ook weer kreupel en kwam er niet meer bovenop en afgelopen zomer in laten slapen.

Nu ben ik paardloos en ik zou wel graag een verzorgpony paard willen want ik mis het enorm.
Maar die angst....

TS als ik jouw posts zo lees denk ik echt dat je er met goede begeleiding wel komt.
Je heb al een buitenrit gereden!
Veel positieve ervaringen opbouwen.
En als het even te spannend is, stap even af, daar is echt niks ergs aan. Dat is juist verstandig.

Ik heb in mijn 30 jaar paarden ook echt ervaren dat angst een taboe is.
Ik heb zelfs een een instructrice gehad die letterlijk heeft gezegd: Een angstige ruiter hoort niet op een paard.
Dat is denk ik zo'n 10 jaar terug, maar dat zinnetje blijft door mijn hoofd spoken als een soort waarheid.

Als mensen elkaar nou gewoon helpen of aanmoedigen om de angst te overwinnen ipv elkaar de grond in te boren.

Angst is gewoon onwijs poedersuiker, zeker als het om je passie gaat.

**Geplaatst**: 11-02-25 14:21

Geplaatst: 11-02-25 14:21

IndianSu schreef:
Ik had nooit gedacht dat ik zo'n topic zou plaatsen. De afgelopen jaren heb ik redelijk wat meegemaakt met rijden: veel gevallen, botbreuken en nare ervaringen. Dit was allemaal met mijn vorige paard. Nu heb ik een nieuw paard dat heel braaf is. Ik had de hoop dat mijn angst weg zou gaan met mijn nieuwe paard. Helaas kom ik er meer en meer achter dat dat niet het geval is. Gisteren werd ik weer eens met mijn neus op de feiten gedrukt toen ik niet eens normaal door de bak kon rijden. Een ander reed vervolgens zo weg met mijn paard.

Ik ben van plan hulp te gaan zoeken om hiermee aan de slag te gaan zodat ik het plezier in het rijden weer terug kan gaan vinden. Maar ergens in mijn hoofd zegt een stemmetje wat anders. Zoals we hier allemaal weten, kost een paard ontzettend veel tijd en geld. Ik moet er veel dingen voor laten. Als ik het zo eng vind, waarom stop ik er niet gewoon mee?

Ik zit nu dus ontzettend in tweestrijd. Stoppen betekent paard verkopen, wat natuurlijk heel moeilijk is. Of kan ik het rijden weer leuk gaan vinden met de juiste hulp?

Ik ben benieuwd of hier meer mensen zijn die voor deze keuze hebben gestaan, of misschien hun angst overwonnen hebben en nu weer alles doen met hun paard. Of zijn er mensen die op dit punt juist hebben besloten te stoppen?

Oh je bent niet de enige hoor. Ik sta ook op t zelfde punt. Mn vorige merrie was doodbraaf en nooit gedoe mee gehad. Haar dochter, die ik zelf gefokt heb, is een heel ander verhaal. Vorig jaar ben ik er weer afgeflikkerd dit keer met meer schade dan voorgaande keren. Sindsdien heb ik amper op mn paard gezeten en die keren dat ik erop zit wil ik er ook zsm weer vrijwillig af.
Qua karakter is geen heel makkelijk paard maar een handige ruiter met meer lef rijdt er zo mee weg. Als ik haar niet zelf gefokt had was ze al lang weg geweest...nu sta ik op t punt de handdoek in de ring te gooien en dr met dr 7 jaar maar met pensioen te doen. Want weg doen kan ik niet over mn hart verkrijgen..

**Geplaatst**: 11-02-25 14:23

Geplaatst: 11-02-25 14:23

Anne200 schreef:
Er bestaat EMDR speciaal voor ruiters! Dat helpt echt.

Oh daar ben ik wel benieuwd naar. Heb je meer info?

**Geplaatst**: 12-02-25 10:55

Geplaatst: 12-02-25 10:55

Esther28 schreef:
Anne200 schreef:
Er bestaat EMDR speciaal voor ruiters! Dat helpt echt.

Oh daar ben ik wel benieuwd naar. Heb je meer info?

Omdat er verder geen reactie komt ... Wat zou je daar over willen weten ? Zelf ben ik gespecialiseerd in begeleiding van ruiters met angst en geef ik ook (vrij veel) EMDR voor deze doelgroep in Leersum (Utrechtse Heuvelrug) . Om mijn netwerk te vergroten heb ik een facebook groep aangemaakt voor ruiters met angst en begeleiders en ik weet dat daar in ieder geval ook in Friesland en Limburg mensen zijn die EMDR voor ruiters aanbieden.

**Geplaatst**: 12-02-25 11:34

Re: Stoppen door angst

Geplaatst: 12-02-25 11:34

Ik heb in 2019 een ongeluk gehad waarbij ik hersenletsel heb opgelopen. Ik had daarnaast ook kenmerken van PTSS door dit ongeluk. Ik ben 4 uur van die dag kwijt en het zal altijd een gat blijven.

Ik was als de dood voor rijden. Ik bleef ook het liefst weg van stal. Ik ben destijds echt door een vriendin erdoor gesleept omdat ik erge vermijdingsdrang had.

Ik heb hier Imaginary Exposure gehad. Wel heftiger dan EMDR, maar het heeft mij wel geholpen.

Ik ben nu ruim 5 jaar verder en heb het paard nog steeds. Ik heb soms ook nog wel hele doom scenarios in mijn hoofd voor ik ga rijden hoor. Maar ik ken mijn paard door en door en vertrouw hem. En wat je geeft, krijg je terug.

Wat ik je zou aanraden, is om geen overhaaste beslissingen te maken. Probeer wat anders te doen met je paard tot je hulp kunt krijgen. Ga naar de huisarts voor een verwijzing. GGZ kent wel wachtlijsten, hou daar rekening mee.

Leg jezelf niks anders op dan naar stal gaan voor de verzorging. Want eerlijk is eerlijk, helemaal van stal weg blijven, is oneerlijk voor je paard en niet wenselijk, omdat dan je probleem alleen maar groter wordt.

Zoek goede instructie. Desnoods alleen grondwerk. Zo bouw je ook een band op met je paard en zal de stap straks minder groot zijn als je vertrouwen met hem opbouwt.

Het is een heel verhaal, maar ik snap heel goed hoe je je voelt. Sterkte!!

**Geplaatst**: 12-02-25 11:52

Geplaatst: 12-02-25 11:52

jetm schreef:
Er bestaat EMDR speciaal voor ruiters! Dat helpt echt.

Oh daar ben ik wel benieuwd naar. Heb je meer info?[/quote]
Omdat er verder geen reactie komt ... Wat zou je daar over willen weten ? Zelf ben ik gespecialiseerd in begeleiding van ruiters met angst en geef ik ook (vrij veel) EMDR voor deze doelgroep in Leersum (Utrechtse Heuvelrug) . Om mijn netwerk te vergroten heb ik een facebook groep aangemaakt voor ruiters met angst en begeleiders en ik weet dat daar in ieder geval ook in Friesland en Limburg mensen zijn die EMDR voor ruiters aanbieden.[/quote]
Wat het precies is en hoe zoiets in zn werk gaat..

**Geplaatst**: 12-02-25 14:12

Re: Stoppen door angst

Geplaatst: 12-02-25 14:12

Ik heb EMDR gehad speciaal voor ruiters. Het heeft de scherpe randjes wel weggenomen, maar helaas door recente acties van mijn paard is de angst toch weer vergroot. Eigenlijk zou ik nog een behandeling nodig hebben.
Ik weet dat ze ook EMDR voor het paard hebben en dat zou in mijn situatie ook wel eens handig kunnen zijn.

**Geplaatst**: 12-02-25 14:32

Geplaatst: 12-02-25 14:32

Esther28 schreef:
Wat het precies is en hoe zoiets in zn werk gaat..

Ik heb je even een prive berichtje gestuurd

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-02-25 18:55

Geplaatst door de TopicStarter : 13-02-25 18:55

Tallie1979 schreef:
Ik heb in 2019 een ongeluk gehad waarbij ik hersenletsel heb opgelopen. Ik had daarnaast ook kenmerken van PTSS door dit ongeluk. Ik ben 4 uur van die dag kwijt en het zal altijd een gat blijven.

Ik was als de dood voor rijden. Ik bleef ook het liefst weg van stal. Ik ben destijds echt door een vriendin erdoor gesleept omdat ik erge vermijdingsdrang had.

Ik heb hier Imaginary Exposure gehad. Wel heftiger dan EMDR, maar het heeft mij wel geholpen.

Ik ben nu ruim 5 jaar verder en heb het paard nog steeds. Ik heb soms ook nog wel hele doom scenarios in mijn hoofd voor ik ga rijden hoor. Maar ik ken mijn paard door en door en vertrouw hem. En wat je geeft, krijg je terug.

Wat ik je zou aanraden, is om geen overhaaste beslissingen te maken. Probeer wat anders te doen met je paard tot je hulp kunt krijgen. Ga naar de huisarts voor een verwijzing. GGZ kent wel wachtlijsten, hou daar rekening mee.

Leg jezelf niks anders op dan naar stal gaan voor de verzorging. Want eerlijk is eerlijk, helemaal van stal weg blijven, is oneerlijk voor je paard en niet wenselijk, omdat dan je probleem alleen maar groter wordt.

Zoek goede instructie. Desnoods alleen grondwerk. Zo bouw je ook een band op met je paard en zal de stap straks minder groot zijn als je vertrouwen met hem opbouwt.

Het is een heel verhaal, maar ik snap heel goed hoe je je voelt. Sterkte!!

Ik vind de GGZ in mijn geval heel eerlijk gezegd wat overdreven. Ik heb nu wel een goede instructrice die goed kan helpen met angst. Respect voor jou dat je nooit opgegeven hebt! Ik heb de laatste dagen veel nagedacht en ik denk dat er bij mij veel druk vanuit de omgeving komt, waardoor mijn angst uiteindelijk groter wordt. Bij mij op stal vinden ze het bijvoorbeeld maar raar als je niet gaat rijden als je komt, ze vinden dat je je paard dan tekort doet. Ik kan soms best gevoelig zijn voor de oordelen van andere mensen, waardoor ik dan eerder keer weer het gevoel heb dat ik “moet” rijden.