Niet alles bijgelezen (wel dat je nu toch voor een echt jonkie lijkt te gaan! Leuk!), maar dan in verband daarmee hier even een hart onder de riem voor wat betreft nu een niet-zadelmak paard kopen.
Ik ben geen prof en toen ik mijn eerste paardje kocht, enkel nog manegeruiter geweest (wel intensief, inclusief zelf kinderlessen geven en buitenritten begeleiden, dat kon 30 - 35 jaar geleden nog

). Maar ik had wel een duidelijke gedachte over hoe een paard voorbereid moest worden op het rijden en ik wilde alles volstrekt zonder spanning doen. Ik kocht een groene 6-jarige (tja...., stond als decoratie in de wei bij een oudere heer en daarvoor fokmerrie geweest) en echt met de gedachte "al kost het me een jaar, zij gaat zó lang bij me blijven!". Dus alles in heel kleine stapjes gedaan en altijd positief. En zodra rem, gaspedaal en stuur er in de basis op zaten (op een halstertje), ook les genomen om correct verder op te bouwen.
In dat eerste jaar is ze misschien 3 x aan de kletter gegaan, maar altijd vanuit angst voor een vermeende woezel of bakkabouter, iets wat ze zelfs toen ze 26 was nog wel eens kon doen. Held op sokken

. Nooit gebokt, nooit iets wat gericht was tegen mij, het rijden of het zadel.
Later stalgenootjes op dezelfde manier geholpen, een 2de eigen paard op dezelfde manier opgepakt en nu ben ik met eigen paardje nummer 3 bezig. Allemaal totaal verschillende types paarden (volboeld, warmbloed, koudbloed) en bij geen van allen noemenswaardige problemen, te koppelen aan het rijden.
Rust en vertrouwen, geen haast hebben, niet van alles tegelijk willen. Ga wandelen, anti-schrikparcoursjes doen aan de hand, stap tijdens het poetsen eens op een blok, spring met je handen op de rug een paar keer op en neer, zorg dat alle stemhulpen goed bevestigd zijn enzovoort. En dat alles niet 1 keer natuurlijk. Herhalen, herhalen! Maak van het hele proces een leuk, interessant en afwisselend spel. En wees ook niet bang voor een foutje. Paarden zijn over het algemeen behoorlijk vergevingsgezind.
En vind je zelf de eerste, tweede of derde keer opstappen toch nog spannend? Dan vraag je iemand die je 1000% vertrouwt en die jouw aanwijzingen opvolgt zonder nodeloos eigen initiatief. Ik ben inmiddels bijna 50 en heb ook wat meer meegemaakt zeg maar

, dus vraag nu voor die eerste keren erop mijn dochter. Ik sta ernaast en bepaal alles, ze doet geen grammetje meer dan wat ik vraag. Zodat alles net zo rustig, vriendelijk en vooral traag verloopt als ik nodig acht. Werkt als een tierelier
Heel veel plezier en succes, maak er een mooi avontuur van!