Bokt.nl

**Geplaatst**: 29-12-22 13:48

Geplaatst: 29-12-22 13:48

Ik heb een vergelijkbare pony als Lodewijk...chronisch hoefbevangen, hoefbeentje gekanteld en cushing en dat al vanaf jonge leeftijd. Wordt nu 20 jaar en heel wat klinieken en dierenartsen hoefsmeden later, ook up en down, maar is er nog.
Ik heb hem ook prascend gegeven en hij kreeg zowat alle symptomen die op de bijsluiter staan, als bijwerking.
Wat bij hem echt goed resultaat geeft is cush-gold van Hilton Herbs. Zijn waardes, die ik in oktober altijd laat testen, zijn laag, sinds ik dit geef, zelfs soms zo laag, dat hij aan de goede kant van de streep zit. Dit spul is ook 100% natuurlijk. Ik ben er iig heel tevreden over, mijn dierenarts adviseerd het nu ook bij andere klanten

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-01-23 21:45

Geplaatst door de TopicStarter : 06-01-23 21:45

Dankje! Dat cush-gold klinkt wel interessant, zitten veel ingrediënten in die ook in andere middeltjes zitten die goed bij hem werken dus dat ga ik wel met zijn therapeut overleggen!

De jaarwisseling was ook weer wat. De paarden staan midden in een rustgebied, je hoort en ziet wel het vuurwerk van de omliggende steden maar niet binnen een straal van een kilometer of 3 van de paarden. Hij staat hier al meer dan 10 jaar en het vuurwerk is nooit een probleem geweest, ik ga altijd 's avonds laat nog even kijken en mijn hond zonder stress uit laten razen op de wei. Paar jaar geleden was er iemand het weiland in geslopen en ging dichtbij vuurwerk afsteken en Lo liep er juist op af en stond heel schattig de vuurpijlen omhoog te volgen en vond het reuze interessant. Dus ik kan wel met zekerheid zeggen dat hij niet bang is voor al dat geknal en geflits.

Maar 30 december stond hij ineens met zijn emotionele pijngezicht, zo noem ik het maar, zijn fysieke pijngezicht is duidelijk anders, heel hard en gespannen en vooral zijn neus en kaak. Zijn emotionele pijngezicht is gewoon echt heel triest met hele grote open ogen en toch afwezig zonder die harde spanning in zijn neus. Ik kon echt geen aanleiding bedenken waarom hij zich ineens zo voelde, vind het zo naar om hem zo te zien en de enige keer dat ik hem echt zo erg heb gezien was na het overlijden van Alto. En dat was vorig jaar op oudejaarsdag...
Ik weet niet of het daadwerkelijk mogelijk is dat paarden een dergelijke connectie tussen geluid en zulke emotie kunnen maken, lijkt wel iets ptss achtig. Maar ik kan echt niets anders bedenken. Het geknal begon langzaam aan op de 30e en zijn verdriet ook, de 31e was het ergst en op nieuwjaarsdag was het stil en was hij weer de oude. Heel bizar en vooral ook heel verdrietig om te zien dat hij er last van had. Zelf uiteraard ook erg verdrietig, ik mis hem nog iedere dag maar had er toch iets minder bij stilgestaan door de zorgen om Lo.

Verder zijn we van de medicatie af, hij was nog steeds licht bevangen maar het duurde gewoon te lang. Na de jaarwisseling begonnen met de livercomp en dat lijkt echt wonderspul voor hem. Langzaam aan gaat het nu beter, hij was afgelopen week zelfs/eindelijk een cm omvang terwijl er niets aan zijn voer of beweging veranderd is, enige wat anders is is die liver comp. De klopping wisselt nog wel van dag tot dag maar eigenlijk enkel nog licht in zijn bokhoef nadat hij van de medicatie af is. Mocht het nog eens gebeuren probeer ik denk ik eerst de liver comp ivp medicatie, kan altijd nog switchen als het toch erger wordt.

Hij zit inmiddels ook weer helemaal goed in zijn vel en dan moeten de anderen het ontgelden, zonder hekje ertussen durft hij niet zo brutaal te zijn :')

Hij was nieuwjaarsdag nog wel echt kreupel, op het harde meer dan op het zand, ik vermoed toch gewoon die hoef en niet de kogel, even kijken of er iets met ander beslag mogelijk is.

Gisteren heeft hij heerlijk gespeeld met de andere ponyjongens en liep hij zuiver te showen (door de adrenaline denk ik), hoewel ik daarna nog even gekeken heb hoe hij aan de hand liep en een stuk beter dan eerder deze week, nog niet 100% goed maar ook niet zo kreupel al de afgelopen weken, iemand anders zag het niet eens maar ik ken zijn beweging beter natuurlijk.

Dus vandaag mocht hij heel licht aan het werk aan de lange teugel, alleen stap en heel basic 15 minuutjes maar hij is dan zo blij om weer echt aan het 'werk' te zijn.

Kijk hem gaan

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-01-23 13:19

Geplaatst door de TopicStarter : 19-01-23 13:19

Weer een paar weken verder. Het gaat goed! Hij was het stappen alweer duidelijk zat, los in de paddock liep hij steeds beter dus ik ben langzaam aan weer wat werk gaan oppakken. Sinds deze week ook weer wat draf erbij gepakt, hele korte stukje pas maar hij doet het goed.

Eergisteren was hij het alleen niet eens met rustig aan opbouwen en rukte hij zich los aan de longe en is de hele paddock door gesjeesd, uitslover, daar kun je dan ook gewoon niet boos op worden :))

Gisteren aan de dubbele longe gezet. Ondanks zijn uitsloven vond ik hem nog niet optimaal lopen en ik was al de hele week bezig geweest om zijn rug wat losser te krijgen, die zat echt duidelijk vast en kreeg ik niet losgewerkt met massage, lange teugel of enkele longe. Aan de dubbele longe liep hij al beter maar hij was erg kort en stijf op de voorhand. Na warm gelopen te zijn heb ik zijn benen gestretcht, dat doen we vaker maar hij was dit keer echt heel stijf en terwijl ik zijn linkerbeen vast had was er een knap en zakte hij door zijn benen, ik schrok me dood :oo

. Bereik van zijn been was wel meteen een stuk beter en hij leek nergens last van te hebben. Voorzichtig toch ook maar rechts gedaan, dat ging goed, stappen, niets aan de hand, drafje. Alles goed. Heel erg goed zelfs. Hij liep meteen een stuk ruimer en kon weer zakken met zijn hoofd. Zat blijkbaar ergens bij zijn schouder iets niet helemaal ok, nu weer wel

Verder heb ik een timer gemaakt om zijn hooi beter verspreid over de dag/nacht te kunnen geven, werk fantastisch! En dit weekend hopelijk een nieuwe schuilstal bouwen, het waaide steeds veel te hard, en dan kan hij helemaal achter hekken, hij begint door te krijgen dar er geen stroom op de draadjes richting de koeienstallen met heel veel eten staat.

Spannendste is de hoefsmid binnenkort. Afwachten hoe hij daar uit gaat komen en wat het plan voor de toekomst zal gaan worden.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-02-23 01:50

Geplaatst door de TopicStarter : 01-02-23 01:50

Eindelijk weer écht goed nieuws $*\o/*$ . Vorige week is de hoefsmid geweest, de veearts had gezegd dat aangepast beslag niet nodig was maar mijn gevoel zei dat de druk van die teen af moest. Toen Lo een aantal jaar geleden bevangen was en er niet uit kwam heeft hij eerst een open teen ijzer gehad en daarna een half zooltje. Helaas is die hoefsmid ermee gestopt maar zijn toenmalige stagiaire werkt nu met onze nieuwe smid, die niet snapte wat ik bedoelde maar zij gelukkig wel dus zij heeft het zooltje voor hem gemaakt.

Afbeelding

Roze was om de silicone tegen te houden maar bleef plakken, is er inmiddels wel afgesleten

. En ik denk dat hij wel iets langer had gemogen en ook het puntje van de straal moet bedekken. Maar je ziet duidelijk de bloedingen van de HB .

De dag na het beslaan was het spannends, hoefbevangen of niet? "Normaal" is hij dan een week bevangen met warme hoeven en pulsering maar niet kreupel. Zou hij na die week nog steeds bevangen zijn dan moet hij aan de prascend. Maar de dag erna niets, helemaal niets! Niet warm, geen pulsering $*\o/*$ . De tweede dag wel iets warm en hele lichte pulsering voelbaar in beide benen, derde dag nog wel een heel warm bokhoefje zonder pulsering, en daarna niets meer, helemaal niets! Ik ben zo blij! Voor het eerst in ruim een jaar dat hij niet hoefbevangen is na de smid.

Dus nu kunnen we eindelijk weer wat verder vooruit gaan kijken. Is hij helemaal in the clear? Nee absoluut niet. Maar de HB is een grote zorg minder. Nu kunnen we eindelijk weer focussen op beweging en opschonen van zijn lichaam want dit is hoe hij eruit ziet zonder deken:

Afbeelding

Om te janken, net een aardappel

Hij is niet eens echt vet, hij hééft vet, zijn buikomvang is ok, mag een cm of 2 af maar veel meer dan dat gaat echt niet, daar zijn zijn ribben te rond voor :')

. We begonnen een paar jaar geleden met een buikomvang van 183cm, op goed gewicht was hij stabiel op 164 en nu zit hij op 166-167cm waarbij je zijn ribben kunt voelen maar niet zien, bij 164 kun je ze zien als hij buigt zeg maar. Zijn buikhaar vertekent iets en hij heeft een enorm weke rug doordat we niet aan zijn buik/rug spieren konden werken wat we altijd heel fanatiek deden omdat ik weet dat hij daar genetisch aanleg voor heeft. Maar het grote probleem zijn al die bulten en kwabben. Een half jaar geleden plaatste ik ook al een foto waarop het te zien was maar ipv verbeterd is het nog erger geworden.
Hij staat nu al 2 maanden op dieet en dat heeft nog geen verandering gebracht

Dus daar moet de therapeut weer voor komen, kijken of er blokkades ofzo zitten. Of misschien nog meer aan zijn voer aanpassen, hoewel hij al jaren een IR/EMS dieet heeft, en beweging zijn we uiteraard al aan het opbouwen. Het is iig duidelijk dat er nog steeds iets niet goed zit in zijn lijf en ik weet dat beweging zo belangrijk voor hem is maar dan moet hij niet steeds vanalles mankeren wat dat belemmerd. Maar goed, we kunnen nu dus eindelijk weer de goede kant op met bewegen, dat zal vast wel goed schelen!

Omdat hij voorlopig dus nog even apart van de kudde moet staan heb ik een nieuw schuilstalletje voor hem gebouwd zodat hij echt helemaal zijn eigen stukje heeft:
Afbeelding

Links zijn minipaddockje, 4x5m ongeveer
De berg stenen hoop ik nog weg te kunnen halen maar daar moet de boer bij helpen, voor nu is het gewoon zijn rotstuin :')

Het pad is ongeveer 3,5 meter breed en 20-25 meter lang, hier lopen normaal de melkkoeien heen en weer tussen het land en de stal, die hebben ook een soort van paddock paradise }:0

, dus tot zij weer naar buiten kunnen mag ik dit stukje gebruiken, meestal is dat rond 1 april al verwacht de boer dat het dit jaar wat later zal zijn, het is zo enorm nat! Maar ik hoop wel dat Lo tegen eind maart weer een beetje in conditie is om terug op onbeperkt hooi de groep in te kunnen.
Halverwege het pad een schuilstal van 1.80/3.60 met rubbermatten.
En de achterste helft van het pad is een gedeelte van de dag afgesloten en gaat 's nachts met een timer open voor zijn nachtelijk hooiportie.
Zijn hooi verdeel ik deels over allemaal minihooinetjes verspreid overal, hij krijgt regelmatig (wilgen)takken, hij heeft wat snackplekjes waar hij brokjes of kleine stukje groente krijgt. Langs de stal staat zijn waterbak, waterbak met zeewier en een bak met verschillende soorten mineraalstenen. Dus hij is lekker in beweging de hele dag, toch nog een beetje paddock paradise in nog kleiner formaat
Over de hekken langs het zand kan hij nog gewoon kriebelen en klooien met de andere paarden en hij mag regelmatig met de rest even mee spelen in de grote paddock.

Het ziet er niet supermooi of luxe uit ofzo maar ik ben echt heel blij dat hij op deze manier een revalidatieplekje heeft waarin hij in al zijn behoeftes voorzien is zonder te hoeven verhuizen.

En zo vind ik ze meestal, ze hebben de hele paddock maar ze staan altijd vooraan hutjemutje op het straatje
Afbeelding

Slapend met zijn vriendjes om hem heen alsof ze gewoon allemaal bij elkaar staan

**Geplaatst**: 01-02-23 10:35

Geplaatst: 01-02-23 10:35

Wat fijn zeg! Ook dat die oude stagiere wel snapte wat je bedoelde. Dat scheelt toch weer. Zijn eigen stukje is prima zo, het hoeft er niet perfect uit te zien als het maar werkt. Die laatste foto met z'n vriendjes erbij is echt heel lief.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-03-23 13:02

Geplaatst door de TopicStarter : 20-03-23 13:02

En daar gaan we weer -O-

. Weer een lange update.

In dezelfde periode dat Lo weer zo aan het kloten was met zijn gezondheid deed mijn kat hetzelfde. Steeds weer iets anders en steeds weer nieuwe medicatie waarmee het weer goed ging. Twee ziekte dieren, zelf chronisch ziek, het loop aardig op, in kosten, emotie, energie die ik niet meer heb.
Mijn kat deed het op zich prima, toen ze 14 was begonnen met nierfalen, kreeg toen medicijnen mee naar huis en de melding dat we haar leven zo nog een half jaar, misschien nog een jaar zouden kunnen rekken. Dat zijn er (gelukkig) meer geworden. Eind vorig jaar kwam daar een hoge bloeddruk bij waarvoor ze weer een pilletje kreeg. Maar ze begon ook steeds meer te miauwen, en dan echt hard krijsen, liefst 'snachts, dus bovenop alles kreeg ik ook behoorlijk slaapgebrek. Dierenarts kon niets vinden, gooide het op dementie omdat ze ook wat gedragsveranderingen had (wel positieve, wat speelser, aanhalerig terwijl ze dat nooit echt was) maar omdat ze vooral na het eten en drinken zo miauwde toch nog wat tegen misselijkheid proberen. En ja dat hielp! Eigenlijk zijn die pilletjes alleen bedoeld als kuur maar zodra we stopten begon ze weer te krijsen. Omdat ze inmiddels al bejaard was mochten we de pilletjes gewoon door blijven geven. Dus ze stond op 3 verschillende medicatie, allemaal erg prijzig en met name die laatste pilletjes waren erg duur om langdurig te geven. Toen ze die ook eigenlijk liever niet meer wilde eten de beslissing genomen om afscheid te nemen

.
Ze zag er verder echt ontzettend goed uit, overal waar we met haar kwamen was men verbaasd dat ze al zo oud was en er nog zo goed uit zag, zeker met wat ze allemaal eigenlijk mankeerde. Maar ik wilde haar niet laten aftakelen. We hadden een datum gepland en ik heb uitgebreid afscheid kunnen nemen, voor zover dat kan. Geen aftakeling, niet plotseling ontnomen. Gewoon een mooi lang leven. Vorige maand is ze ingeslapen, het blijft enorm moeilijk, ik had haar vanaf kitten, volgende maand zou ze 19 geworden zijn.

Na haar overlijden heb ik extra veel tijd bij lodewijk doorgebracht, hij deed het op dat moment gelukkig beter en thuis was gewoon leeg. Had een week vrij genomen dus iedere dag de hele dag op stal rondgehangen. Beetje rommelen aan Lo zijn paddockje, lekker veel beweging geven nu dat weer kon.
En het ging goed! Het viel me ook ineens op dat die grote schiefel op zijn voorbeen gewoon bijna weg is! Voor het winterhaar was hij nog steeds erg groot en niet echt van vorm veranderd, nu het winterhaar eraf begin te komen lijkt hij gewoon bijna weg te zijn, net zoals hij vorig jaar juist tevoorschijn kwam toen dat winterhaar minder werd

. Ook zijn hangrug begon beetje bij beetje weer bij te trekken maar hij viel niet af, nog steeds niet en dat zou wel moeten.

Afbeelding

nog steeds net een aardappeltje maar begon wel weer wat vorm in te komen

Therapeut is geweest, bevestigde weer wat ik al vermoedde qua bewegingsdingen. Dit keer heeft hij ook geluidstherapie gehad, erg leuk om te zien hoe hij daarop reageerde, wij konden het niet horen, gaat ook meer om de trillingen en hij stond heerlijk te relaxen. En ineens werd hij weer wakker en beweeglijk, bleek het programma afgelopen te zijn en de geluiden/trillingen dus gestopt.
Ook weer helemaal doorgemeten. Ik was op nieuwe muesli overgestapt en gelukkig was die ok. Hij test negatief op zoveel soorten voer. Suppelementen ook weer wat aangepast, eigenlijk waren al zijn organen er weer slecht aan toe en aan het compenseren met elkaar, met name zijn blaas en nieren waren weer slecht, wat ik idd ook al had verwacht omdat hij weer regelmatig hele donkere urine had (had ik van tevoren niet vermeld) alleen zijn lever meette goed dit keer, dus de liver comp doet goed werk en konden we mee stoppen.
Hooi ook nog laten uitmeten, verschillende soorten en alles was niet goed voor hem. Omdat ik benieuwd was of het dan aan de samenstelling van ons gras lag een pluk voordroog van de koeien gepakt en die meette wel goed :roll:

.
Aantaal jaar geleden ook al voordroog en hooi van dezelfde oogst laten meten en dan zie je mooi hoe bij voordroog suikers in eiwitten omgezet worden. Nu voert onze boer erg droog voordroog en geen vies nat kuil dus besloten om Lodewijk daarop over te zetten.

Inmiddels heeft hij er wel een vriendje bij in de ziekenboeg, deze pony heeft astma dus mocht ook geen droog hooi meer, voor twee pony's hooi weken is toch we zwaar dus als ook hij het goed zou doen op voordroog zou dat heel mooi zijn natuurlijk!
En hij deed het goed op het voordroog, alleen Lo toch niet...

Hij heeft snel last van kaakproblemen, kauwt niet goed en krijgt dan slokdarmversopping, het voordroog was toch te slap blijkbaar dus hij dat ging al niet lekker. En hoe meer we het voordroog opbouwden, hoe dikker zijn nek werd, echt heel dik. Dus 'even in de gate houden', voordroog is natuurlijk ook minder constant in kwaliteit en gehaltes zo richting het eind van het seizoen, althans, zo zie ik het gebeuren met ons voordroog dus wellicht dat het getestte plukje precie goed en de balen erna toch niet. En soms klopt de test ook niet helemaal, ook al eens gehad met vitaminebrokjes, waren op dat moment goed voor hem maar op lange termijn bleek hij er toch niet tegen te kunnen. Maar blijf het een fijne methode vinden om een richting te vinden om hem weer op het goede pad te krijgen.

Afbeelding

niet de beste foto maar Lo was in het begin nogal een eikel tegen hem maar ze zijn nu verplichte vriendjes en met 7 voerplekjes kozen ze nu toch voor dezelfde dus dat moest ik even vastleggen.

Dit was vorige week. Ondertussen stond hij ook met een dik achterbeen, stappen en koelen leek niets te doen, hij was ook niet kreupel. Mijn eerste ingeving was een peesblessure (de dag ervoor had hij zich ook flink misdragen met longeren). Om beter te kunnen beoordelen heb ik zijn been geschoren, hij heeft zoveel dik haar op zijn benen :roll:

.
Maar het zag er niet typisch peesblessure dik uit zeg maar. Vooral gevulde kogel die wat opliep en een klein wonde. Eischuss is niet raar voor hem dus gewoon blijven stappen, koelen en als het hoger op loopt veearts bellen voor antibiotica. Inmiddels is het wel wat dunner en zie je een harde bult op de zijkant dus wellicht toch een peesblessure?

Afbeelding

Dit was vorige week nadat de ergste zwelling was weggetroken, het wisselt nu een beetje hoe dik het rond zijn kogel is maar je ziet hier ook duidelijk in het midden een (harde)bult, ik mag iig overal aan zitten en hij lijkt er verder geen last of pijn aan te hebbenl

Daar bovenop vond ik vorig week ook nog een (levende)worm in zijn mest. Twijfelde tussen spoelworm en aarsmade dus zakje erom en op naar de kliniek ermee, waar de meningen ook verdeeld waren over wat voor worm het nu was :')

. Ik doe zo goed als zijn hele leven mestonderzoeken bij hem en hij heeft al zeker 8 jaar geen wormenkuren nodig gehad. Gaf enkel pramox in het najaar maar aangezien we geen last van horzels hebben en hij toch wel heftig op de kuur kan reageren ben ik daarmee ook gestopt tenzij er aanleiding voor is om hem toch te ontwormen. Uiteraard in overleg met de veearts.
Maar goed, nu had hij dus duidelijk een kuur nodig, maar welke? Omdat hij het najaar geen pramox heeft gehad besloten eerst daarvoor te gaan, mocht het dan toch aarsmade blijken kan erna alsnog panacur gegeven worden. Wel gemeld dat hij momenteel weer aardig riskant stond voor HB maarja, wormenkuur moest toch echt.

Dus kuur gegeven, en volgende dag hoefbevangen

. Stappen en koelen, hopen dat het meevalt en direct weer helemaal terug op geweekt hooi. Maar helaas, dag later liep hij echt heel poedersuiker.

Weer naar de kliniek, zijn overgestapt van metacam naar novacam, dus toch weer lichte spanning over of hij daar niet weer een reactie op zou krijgen, je weet maar nooit bij hem. Maar dat lijkt goed te gaan.

Dus sinds vrijdag weer terug bij af. Zij hele weerstand heeft een enorme dip, terwijl het juist weer zo goed leek te gaan. Maar het laat gewoon weer zien dat het steeds een combinatie van kleine dingen is die HB triggeren. Nu dus stilstaan door achterbeenblessure en dus minder bewegen, voordroog wat toch niet goed viel, wormen en bijbehorende kuur. Zo lastig allemaal.

Maar vooral dat niet afvallen en die vetkwabben zitten me erg dwars, en dan nu hoefbevangen door een niet 'standaard' voor hem oorzaak. Dus vanmorgen met de veearts overlegd en we gaan toch maar met prascend beginnen. Hij had gewoon al verbetering moeten tonen na de laatste maanden en niet juist weer slechter moeten worden.

Oh! En om het af te maken staat er een paard met luis in de groep

, nu verwacht ik niet dat Lo daadwerkelijk besmet is, hij is geschoren, heeft geen manen en staat ernaast en heeft niet zoveel jeuk als de paarden die wel ook besmet lijken, maar met die lage weerstand moet hij toch behandeld worden maar die dat wel gewoon met dat poeder en niet met gif.

Heel eerlijk, eigenlijk ben ik er wel klaar mee. Niets wat ik doe lijkt te helpen. Vorige week stond ik echt op het punt om hem in te laten slapen toen hij zo verrot liep. Maar met de gedachte dat prascend misschien nog kan helpen en ik zonder dat te proberen nog niet écht alles heb gedaan gaan we dat dan toch maar proberen. Berichtje van een stalgenootje hielp daar ook wel bij. Waar ik 's ochtend een pony aantrof die bijna niet wilde lopen kreeg ik 's avonds een berichtje dat de pijnstillers werkten want hij was als een idioot over het straatje heen en weer aan het rennen en of ze hem in de grote paddock kon zetten om even uit te razen. Gevolgd door filmpjes van een uberblije pony die aan het rennen en bokken was en niets van pijn liet zien >;)

Ook de veearts ziet het nog positief in, maar ik weet het niet, ben het zo zat $:\$ . Op de een of andere manier vind ik het ook veel lastiger om die beslissing voor Lo te maken dan voor mijn kat (met de originele naam Poes haha). Maar ik denk dat het verschil vooral is dat Poes met 18/19 gewoon hoog bejaard was en tot haar 14e nooit problemen heeft gehad. Lo die dit jaar 18 wordt is in principe nog helemaal niet zo oud maar heeft wel een lange geschiedenis van kwaaltjes waar hij steeds weer bovenop is gekomen, hij blijft vechten en het belangrijkste; hij blijft blij.

Vanmiddag iig prascend ophalen, beginnen met 3 maanden een half pilletje en dan kijken hoe het ervoor staat. En als de HB onder controle is nog even kijken naar zijn achterbeen want aan de hand van de beschrijving denkt hij toch ook een peesblessure, maar geen haast bij omdat hij daar verder goed op loopt en voorlopig toch weer koelen en stappen, alleen dan nu voor 3 benen ipv 2 :roll:

En nog een knappe foto met pluiskuif om af te sluiten. Engels hoofdstel ziet er zo raar uit bij hem, helemaal niet gewend zoveel om zijn hoofd haha. Maar dat paste beter bij de frontriem waar ik foto's voor moest maken en het maakt niet uit wat hij draagt, hij blijft leuk om naar te kijken :+:

**Geplaatst**: 20-03-23 13:26

Re: [VOLG] De 9 levens van Lodewijk

Geplaatst: 20-03-23 13:26

Ik snap wel dat je er klaar mee bent, ik heb net al je berichten doorgelezen en jeetje wat een brokkenpiloot met pech heb je. :(:)

Kan me voorstellen dat je grens ook steeds een beetje opschuift omdat het allemaal na elkaar komt, en 'je toch al bezig bent'.

**Geplaatst**: 20-03-23 14:08

Re: [VOLG] De 9 levens van Lodewijk

Geplaatst: 20-03-23 14:08

Knuff.... Grens schuift Idd steeds iets op kan ik begrijpen, want nu toch al bezig... Maar kan je gedachte van 'er klaar mee zijn' wel begrijpen. Omday je al zo enorm veel er voor doet om het oké te houden, zo enorm aanpast, mee denkt, wijzigt en probeert en dat je toch elke keer weer die dip krijgt...... Knuff.... Zo onwijs moeilijk dit...

Als ik je berichten lees denk ik ergens ook 'is het niet klaar....', maar kan me ook zo goed voorstellen dat je dit gewoon nog wilt proberen. Wie weet helpt het, en wat als je het niet probeert.....

Ik hoop dat dit een antwoord voor jullie is, helpt tegen die HB aanvallen. Dat hoop ik oprecht. Ik duim, sterkte!!

**Geplaatst**: 21-03-23 21:19

Geplaatst: 21-03-23 21:19

Pfff wat een pech hebben jullie zeg, niet normaal. Je gedachte van er klaar mee zijn kan ik ook wel goed begrijpen, maar tegelijkertijd is het toch ook je maatje dus wil je alles proberen. Ik duim voor jullie dat de prascend helpt.

Vind dat Engelse hoofdstel helemaal niet verkeerd staan trouwens. Knap koppie.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-03-23 13:01

Geplaatst door de TopicStarter : 22-03-23 13:01

Bedankt! Die grens blijft idd ook verschuiven, steeds denk je weer dit is echt het laatste, of als er nog wat bij komt is het echt afgelopen. Ik heb wel een paar echt hele duidelijk grenzen waar we echt niet overheen gaan maar dat zijn vooral grotere dingen en ik denk ook dat het nu vooral komt omdat het los van elkaar steeds van die, ik wil het geen kleine dingen noemen, korte dingen? zijn, waar in principe nog wel een goede prognose aan vast zit en waar je dan even doorheen moet en dan kun je er in principe weer tegenaan. Alleen heeft hij het steeds achter elkaar waardoor er geen einde aan lijkt te komen :roll:

.

Lo heeft 2 nachten alleen in de schuilstal gestaan zodat hij rustig kon liggen en niet hoefde te lopen, al werd werd zijn achterbeen daar wel weer erg dik van. Overdag wel een paar uurtjes samen met de andere pony op hun hele uitloop en dat ging redelijk. Maandag op dinsdag hebben ze gewoon weer samen het hele stuk gehad en dat ging gelukkig goed. Zijn achterbeen zag er gisteren ook mooi uit, wel die harde bult aan de zijkant maar zo goed als geen vocht meer. Ben benieuwd hoe dat er vandaag uit ziet.
Zijn goede hoef voelde ook een stuk beter, niet warm en hele lichte pulsering, zijn bokhoef nog wel slecht maar minder dan voorgaande dagen, warmte viel ook mee. Dus ook weer een stukje aan de hand gestapt. Stappen/koelen/stappen/koelen werkt toch beter dan alleen koelen en stilstaan. Even goede moed houden dat het zo beter blijft gaan, soms heeft hij nog wel een terugval maar tot nu toe lijkt het wel zijn normale patroon aan te houden (welk paard heeft nou een normaal hoefbevangen verloopspatroon :')

).

En sinds maandag dus aan de prascend. Ik had veel gelezen over dat paarden het niet wilden eten en hij is erg goed in kleine dingen uit zijn voer filteren en uit spugen. Dus ik dacht een halve dadel, mierzoet en lekker plakkerig dan kan hij de pil niet goed uitspugen. Dat ging gelukkig in 1x goed maar gisteravond kwam ik aan met mijn mijn dadeltje, haalt hij zijn neus ervoor op. oliebol, niets anders behalve krachtvoer op stal om het in te kunnen verstoppen natuurlijk. Gewoon alleen de pil moest hij natuurlijk niet. Pil plus een paar esparcettebrokjes uit de hand vermomt als vrijheidsdressuur beloning? Zonder problemen opgegeten en super enthousiast dat hij 'werk' mocht doen en de volgende beloning met enkel brokjes gingen er ook gewoon in dus hopelijk blijft het zo makkelijk gaan. Dat is dan weer een zorg minder.
Ik had trouwens ronde of ovale pillen verwacht maar het is net een PEZ snoepje _O-

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-04-23 21:04

Geplaatst door de TopicStarter : 20-04-23 21:04

Lodewijk is op 11 april ingeslapen en mijn hart is die dag verbrijzeld

Afbeelding

De dag na de laatste update waar het eigenlijk juist wel weer goed leek te gaan ging het toch weer achteruit. In overleg met de veearts eerst de hoefsmid even afgewacht en over op andere pijnstillers. Door de hoefbevangenheid groeit die bokhoef helemaal idioot, zijn hielen konden dit keer bijna 2,5 cm korter, terwijl er over zijn teen enkel een vijl wordt gehaald, dit was wel een van de extremere correcties die hij heeft gehad maar niet de eerste keer. Zo vaak in al die jaren hoefsmeden horen vloeken over de bizarre groei van die klote hoef.
Hierna zette hij zijn voet ook idd weer beter neer, maar liep nog steeds niet goed, alleen nu op een andere manier. Hoefsmid gaf wel weer een beetje hoop want hij reageerde bij het beslaan niet zoals je van een bevangen pony verwacht, misschien was het toch wat anders dan zijn hoef? Misschien kan er dan toch nog wat gedaan worden?
Maar ook na de correctie en wenperiode ging het niet beter, ik kon ook niet duidelijk meer zien waar hij nu precies slecht door liep. Zijn hoef? Zijn hoeven voelden redelijk goed, pulsering was licht maar bij lange na niet zo slecht als het vaker was waar hij beter bij liep. Zijn kogel? Die was wel wat voller dan normaal, misschien nog een keer inspuiten? Of zijn knie, of schouder? Hij beweegt dat hele been wat raar. Zijn achterbeen wisselde ook per dag, de ene dag zag die er netjes uit, de andere was hij dik, soms stond hij met 4 dikke benen, soms niets, soms warm, soms niet, de bult aan de zijkant van zijn achterbeen was wel mooi weg aan het trekken. Hoop bleef dat er toch nog iets te doen zou zijn.

Dus moesten we wachten tot de veearts terug was van vakantie voor hij langs kon komen met alle apparatuur. In die week nog een paar keer getwijfeld of ik nog een andere veearts zou laten komen, maar dat vond ik toch lastig, daar heb ik al vaker slechte ervaring mee gehad, iemand die hem en zijn geschiedenis niet kent geeft misschien te snel op, of gaat juist te ver, of schrijft dingen voor die helemaal niet geschikt zijn voor hem, Lodewijk is niet zoals andere pony's.
Ondertussen ook constant veranderingen aan zijn leefomgeving gemaakt zodat hij comfortabeler was, dosis pijnstillers verhoogd en nog een overstap naar nog zwaardere pijnstillers gemaakt.
Iedere verandering gaf weer even iets verbetering maar vervolgens werd het weer slechter. Maar ondanks dat hij slecht liep, echt kreupel kan ik ook niet noemen, maar wel duidelijk slecht, gaf zijn hoofd nog geen pijn aan terwijl je zijn blik juist altijd zo goed kunt lezen. Ook dat bleef hoop geven.

In een maand tijd ging ik van "ja het gaat zo goed ik bestel voor het eerst in mijn leven een mooie bijpassende set voor ons beide voor als we straks weer kunnen rijden!", tegen de tijd dat die set binnen was was dat al bijgesteld naar "ik hoop dat hij de zomer nog redt, nog een winter in gaan we sowieso niet meer doen maar als hij nog even met zijn vriendjes op de wei kan zou dat een mooi afscheid zijn, nog wat mooie wandelingen samen kunnen maken zou helemaal mooi meegenomen zijn"
Naar "misschien nog een paar weekjes? op z'n minst het einde van de week zodat we nog van alles kunnen regelen en iedereen de kans krijgt om afscheid te nemen".

Naar die dinsdag. Alsof hij het zelf al wist, alsof hij geluisterd had naar al die keren dat ik had gezegd dat hij nog even vol moest houden, de veearts komt dinsdag, die verrotte dinsdag, de eerste dag waarop hij zelf aangaf dat het genoeg was. Hij was klaar, op, na al die weken volgehouden te hebben, hij kon niet meer lopen, zijn hele lichaam verkrampte zodra hij probeerde te lopen. Mijn kleine vechter zo veel pijn zien hebben, dan is het wachten op de veearts zo lang en tegelijkertijd zo kort want je weet dat dit de laatste momenten zijn die je samen zult hebben.

Aan de ene kant was ik heel benieuwd wat er nu precies was, dit was niet typisch voor de hoefbevangenheid en we hadden zo lang gerekt om die foto's te kunnen laten maken het voelde zo als falen dat het precies die laatste dag niet meer nodig was. Maar foto's hadden niets aan het resultaat veranderd, hij mankeerde al zoveel aan die hoefjes, het was al een wonder dat hij zo lang heeft vol gehouden, alles was hem nu echt teveel geworden.
Ergens voel ik me zo schuldig, het had niet op deze manier gehoeven, maar ik weet ook dat hij er nu echt zelf voor heeft gekozen en een ander moment een gevecht zou zijn geweest.

Nadat de veearts zijn benen nog even had nagekeken terwijl hij hooi stond te eten is Lo weer naar de stal gestrompeld, heeft zichzelf in het zonnetje geplant en dat was het, met zijn oogjes dicht, en rust over hem heen, hij was er klaar voor. Mijn antiknuffelpony mocht ik nu wel om zijn nek hangen, zonder tegenstribbelen, zonder bijten, zo niet Lodewijk, maar precies wat ik nodig had.

Voor het mooie had hij eigenlijk nog een stapje opzij gemoeten maar hij weigerde, dit was waar het moest gebeuren. Ik hoor het de veearts nog zeggen, maakt niet uit hoor, hij staat prima zo, genoeg ruimte, ik laat hem wel naar de andere kant vallen. Dus in een allerlaatste typisch Lodewijk actie gooide hij zichzelf natuurlijk de andere kant op tegen de muur, om vervolgens heel snel, zonder gevecht rustig in te slapen, in de zon met zijn zachte neus in mijn handen wat hem altijd zo kalmeerde.

En dan begint de echte ellende, het verdriet, het schuldgevoel, ik had het eerder moeten doen of misschien had ik nog dit of dat kunnen doen? Wat als ik toch naar een andere stal was verhuisd met ander hooi? Wat als ik destijds nooit was gestopt met trainen, zou die ellende dan nog steeds zo zijn begonnen? Wat als ik toch een andere hoefsmid had gezocht? Wat als ik eerder met prascend was begonnen? Zoveel wat alsen en ik weet dat hij vanaf zijn geboorte gewoon al verdoemd was met die ene stomme rothoef, hoe 1 zo'n klein ding zoveel impact kan hebben en gooi daar dan ook nog allerlei andere ziektes, allergieën en aandoeningen bovenop. Ik heb altijd geweten dat hij niet heel oud zou worden, hij is al ouder geworden dan ik jaren verwacht had. En toch komt het hard aan.
Toch doet het pijn, zoveel pijn.

Slapen kan ik al jaren niet. Dat lukt het best met begeleiding van slaaphypnose. Dat brengt me altijd naar mijn rustplek, onder de palmbomen op een tropisch strand. Die nacht niet, die nacht werd ik naar het grote weiland gebracht. Lodewijk kwam aangehuppeld, rende rond, showde zijn moves, alsof hij wilde zeggen "kijk zonder pijn mijn voeten!", Alto stond hem in de verte op te wachten, vol rust en wijsheid, totaal niet zoals hij in het leven was maar het was hem toch. Lo rende naar hem toe en samen verdwenen ze het licht in. Jankend werd ik wakker. Het voelde alsof hij afscheid kwam nemen, maar zonder knuffeligheid of liefde, wel om te laten dat hij blij was, het was fijn om hem nog 1 keer zo te zien maar tegelijk ook heel pijnlijk. Sindsdien voel ik alleen maar leegte. Een enorme leegte. Ik heb een week bijna niet kunnen eten, kom nauwelijks mijn bed nog uit. Zeker het afgelopen jaar ben ik zo ontzettend veel met hem en zijn gezondheid bezig geweest, alles ging voor hem aan de kant, maanden lang 2x per dag naar stal geweest en nu is er ineens niets meer.

Ik mis hem enorm. Hij is gecremeerd en de as staat inmiddels ook weer thuis, samen met zijn zwart geblakerde ijzertjes. Maar waar dit bij de as van mijn kat voelde alsof ze er weer was, voelt het bij de as van Lo anders, het voelt nog steeds zo enorm leeg. Wel ga ik een mooie kist laten maken voor zijn as, met ruimte voor zijn emmer poetsspullen, wat halsters die ik niet weg wil doen, de kaartjes die ik heb gekregen, dat soort dingen. Een mooie kist vol herinneringen. Misschien dat dat de leegte wat beter op zal vullen.

Verder probeer ik hem maar gewoon te herinneren zoals hij was, zoals een van de laatste foto's die ik 2 dagen voor zijn dood nog maakte. Mijn kleine eigenwijze clown :+:

**Geplaatst**: 20-04-23 21:19

Re: [VOLG] De 9 levens van Lodewijk

Geplaatst: 20-04-23 21:19

Oh..... Wat een verdrietig bericht.... Ik huil met je mee. Knappe, dappere, vechtertje Lodewijk... Ik weet niet zo goed wat te zeggen. Ik wil je heel veel sterkte wensen met dit grote verlies... :(:)

**Geplaatst**: 20-04-23 21:31

Geplaatst: 20-04-23 21:31

Oh...ik had steeds nog een keer hier willen reageren maar ervoor willen zitten is mij nooit gelukt en nu dan het bericht, bijzondere Lodewijk is er niet meer. Je hebt zoveel voor hem gedaan, zo liefdevol voor hem gezorgd... heel veel sterkte bij het afschuwelijke verlies van jouw Lo, Lodewiekus... prachtige Lodewijk

heel veel sterkte... :(:)

**Geplaatst**: 20-04-23 21:34

Geplaatst: 20-04-23 21:34

Heel veel sterkte met dit verlies! Het was een prachtige pony waar je heel veel voor hebt gedaan.

**Geplaatst**: 20-04-23 21:38

Geplaatst: 20-04-23 21:38

Wat een verdriet, heel veel sterkte

**Geplaatst**: 20-04-23 22:50

Re: [VOLG] De 9 levens van Lodewijk

Geplaatst: 20-04-23 22:50

Jeetje, ik heb vele verhalen gelezen over lodewijk. Onwijs veel sterkte met het verlies van je mooie witkopje. Wat heeft hij toch een geluk gehad met jou als eigenaar!

**Geplaatst**: 20-04-23 23:53

Re: [VOLG] De 9 levens van Lodewijk

Geplaatst: 20-04-23 23:53

Oh nee, wat een vreselijk gemis!
Lodewijk was niet zomaar een clown.. Hij was een icoon!
Heel veel sterkte met het verlies van deze kleine dappere vent...

**Geplaatst**: 21-04-23 03:50

Re: [VOLG] De 9 levens van Lodewijk

Geplaatst: 21-04-23 03:50

Wat verdrietig.
Heel veel sterkte met dit verlies.

**Geplaatst**: 21-04-23 04:01

Re: [VOLG] De 9 levens van Lodewijk

Geplaatst: 21-04-23 04:01

Hij had geen beter baasje kunnen hebben!
Sterkte met het verlies.

**Geplaatst**: 21-04-23 04:56

Re: [VOLG] De 9 levens van Lodewijk

Geplaatst: 21-04-23 04:56

Wat een verdrietig bericht... de 9 levens van Lodewijk waren op..

Maar wat een hulde voor jou als zijn mens. Y;(

Je hebt alles gedaan voor hem! Inclusief naar hem luisteren toen hij zei dat het tijd was..

Heel veel sterkte met het enorme gemis :(:)

**Geplaatst**: 21-04-23 05:11

Geplaatst: 21-04-23 05:11

heel veel sterkte.je hebt alles voor hem gedaan wat je kon. Mooie droom ook die nacht.

**Geplaatst**: 21-04-23 06:05

Re: [VOLG] De 9 levens van Lodewijk

Geplaatst: 21-04-23 06:05

Woorden schieten tekort...

Mooie Lodewijk, rust zacht! Heel veel sterkte met je ontzettend grote verlies

**Geplaatst**: 21-04-23 06:10

Re: [VOLG] De 9 levens van Lodewijk

Geplaatst: 21-04-23 06:10

Wat een verdrietig bericht. Je hebt zoveel gedaan voor je knappe pony, en het laatste wat je kon doen.

Een prachtige droom.

Veel sterkte met dit verlies

**Geplaatst**: 21-04-23 17:33

Geplaatst: 21-04-23 17:33

Ach wat een verdrietig bericht zeg, en toch komt het ook wel onverwachts ondanks alle pech die knappe Lodewijk had. Het was zo'n vechtertje.

Onwijs veel sterkte gewenst met dit grote verlies. Gun jezelf vooral de tijd om te rouwen. Weet wel dat jij het beste baasje bent wat Lodewijk zich had kunnen wensen. Jij hebt echt altijd alles wat je kon gedaan.

Dikke knuffel! :knuffel:

**Geplaatst**: 22-04-23 21:27

Geplaatst: 22-04-23 21:27

Nogmaals heel veel sterkte!

Na zolang zorgen voor weet je dat het er een keer aankomt, maar is het gemis des te heftiger. Jullie hielden ook elkaar een beetje op de been.
Voel je vooral niet schuldig. Bij elke keer dat er wat was heb je beslissing gemaakt die op dat moment het beste was! Beter heb je het voor hem niet kunnen doen!