Voor jouw doel is een ongecompliceerd braaf paard gewoon het allerbelangrijkste en daar hoef je geen chique voorbeenzwaaier voor te hebben.
Ik ben zelf totaal geen angstige ruiter maar door toeval (of het lot) kwam er een Gelderse ruin op m'n pad. Absoluut niet moeders mooiste, onderhals, puntkont, geen bespiering op de rug en een dikke grasbuik...ik was dus niet direct verliefd. Hij was ook nog eens flegmatiek terwijl ik altijd het liefst op van die sensibele hete merries reed.
Maar wat is dit paard een lot uit de loterij! Met training werd het gewoon een knap dressuurpaard. Maar dan wel 1 die je ook gerust een week kan laten staan om vervolgens direct het bos in te gaan. 1 die als je eens niet lekker in je vel zit daar niet direct misbruik van maakt. 1 waar je kleine kinderen onderdoor kan laten lopen bij wijze van. Tis geen dooie maar wel gewoon veilig. Als ik om me heen kijk zijn er zoveel in dat mooie voorbeentje getrapt maar vervolgens kost het ze klauwen vol met geld qua trainers en kunnen ze er zelf nog geen B-proef mee rijden omdat ze niet braaf genoeg zijn. Mijn ruin heeft hele simpele gangen maar ook daarmee kan je in de basissport leuk meerijden hoor.
Even om aan te geven dat je een paard niet meteen moet afschrijven als het niet zo knap is of geen M2 klassering heeft
