Qamarya schreef:@superpony:
Heb je helemaal gelijk in, vind het enkel heel moeilijk te aanvaarden dat ik er nu veel geld in moet steken terwijl ik er weinig tot niets mee doe (kan). De stallen openzetten is een goed idee. Aan vaste uren pin ik me niet meer zo vast, ik voer nu bv. om 19u nog bij en zet ze pas later binnen. In het weekend wordt dat ook soms half 10 of 10u, afhankelijk van hoe snel ik in gang geraak.
Ik kan me niet zetten tot poetsen, opzadelen, iets doen met de paarden. Dus ik vertrek gewoon niet eens meer op buitenrit.![]()
De wei is volledig afgelost door een familielid. De weide was oorspronkelijk van mijn moeder maar owv omstandigheden heb ik die overgekocht een paar jaar terug. Nu, bijna 3 jaar later, betaal ik er dus maandelijks niet meer voor.
Ik deel dus omdat er ook veel geld van haar inzit, en eigenlijk gewoon geen knijt te zeggen heb.
Als het van jou is, heb je er alles over te zeggen. Maar mensen dichtbij weten hoe je bent en dat ze hiermee wegkomen.
Ik snap je gevoel qua rijden en dingen doen. Dat heb ik om andere redenen ook wel, maar ik denk niet dat het beter of makkelijker wordt als je van alles gaat veranderen. Je moet je ritme weer terugkrijgen en de zin en lol.
Het financiele deel moet je serieus oplossen, maar wij beheren jouw portemonnee niet, dus kunnen daar niks zinnigs over zeggen zo.
Daarom zei ik al eerder; Ga eens kijken voor hoeveel dit huis op de markt zou komen, wat je te besteden zou hebben en wat je daarvoor kan kopen. Als dat zo tegenvalt, kan je dat misschien laten vallen en het ook afstrepen.
Maar kan ook dat je een klein huisje ziet, echt meer geld overhoudt en dan met 1 paard in pension verder wilt.
Dat hele proces geeft wel weer stress en twijfels.
Als je al met iemand praat, maar niet verder komt, is iemand anders zoeken soms ook een optie.
Je hebt gewoon veel veranderingen in je leven en als je zoals jij zelf beschrijft niet sterk in je schoenen staat, kost het gewoon tijd om alles weer voor jezelf op de rit te hebben.