Bokt.nl

**Geplaatst**: 28-01-22 15:09

Geplaatst: 28-01-22 15:09

Samy schreef:
Sinds mijn paard een heftige blessure heeft gehad en ik weer erop mocht, stap ik altijd gelukzalig van mijn paard.
Tuurlijk gaat het soms niet zoals ik wil, maar ik ben blij dat ze er nog is en heel graag wil werken!

Dit!!! precies dit!

Kan mij er 100% in vinden....

**Geplaatst**: 28-01-22 16:03

Geplaatst: 28-01-22 16:03

CalipsoLover schreef:
Marjo schreef:
Vind ik erg kort door de bocht gedacht eerlijk gezegd. Ik verwacht veel van mezelf en van mijn paard, maar ik stap eigenlijk altijd tevreden af. Misschien heb ik daarin het geluk dat ik een paard heb dat áltijd zijn beste beentje voor zet, maar ook als het trainen minder goed gaat stap ik altijd tevreden af.

Voor mij ligt het 'tevreden' zijn namelijk niet in het gegeven of ik of mijn paard alles goed doet, maar of we ons best doen om hetgeen wat we willen te bereiken.

De afgelopen week ging het rijden zelf niet heel geweldig, maar ik heb het altijd goed afgesloten en positief afgestapt. Dat vind ik zelf ook erg belangrijk.

Ik stap pas af met een rotgevoel als ik mijn paard onterecht heb gestraft of iets en daar voel ik me dan schuldig over. Maar dat komt gelukkig niet meer voor

Waarom is dat kort door de bocht? Afstraffen doe ik sowieso nooit, of ik nu zelf gefrustreerd van mijn paard stap of niet. Daar heeft dat dier niks mee te maken. Ik kon vooral vroeger vaak echt teleurgesteld afstappen. Maar zoals Brainless zegt, met mijn jonkie ben ik vaak gewoon al blij dat ik heelhuids afstap. Soms zijn er van die dagen dat ze alles gezien heeft en uit de meest onverwachte momenten verschiet. Die momenten zijn (vooral met jonge en hete paarden) vaak heel vervelend. Dan stap je gewoon niet blij af, en dat zullen de mensen met dressuurpaarden die hoog in het bloed staan denk ik wel kunnen beamen

Kort door de bocht omdat je insinueert dat als je niet eens ontevreden afstapt, je geen verwachtingen hebt terwijl het een niet met het ander in verband staat.

**Geplaatst**: 28-01-22 22:03

Re: Kom je altijd gelukzalig van je paard?

Geplaatst: 28-01-22 22:03

Ik denk dat je tijdens het rijden je verwachtingen aan kunt passen en dan alsnog niet teleurgesteld afstapt.

**Geplaatst**: 28-01-22 22:33

Geplaatst: 28-01-22 22:33

Ik rijd bijna altijd buiten en m’n paard is kuikenmak en lief dus meestal stap ik een stuk gelukkiger af als ik er op ben gegaan .Maar soms ZIT ik lekkerder als een andere keer betere balans /meer ontspannen /minder moe ?Een enkele keer wel eens een irritatie van een medeweggebruiker of een hond die een kuil in het ruiterpad heeft gegraven of Zo iets maar niks erg gelukkig.
Van dressuur ga ik kaak klemmen vind ik niks aan al ligt dat niet aan m’n paard .Die doet soms net alsof hij schrikt om de boel op te leuken maar verder doet hij ook in de bak z’n best.Wat bof ik eigenlijk met hem

M’n merrie was schrikkeriger wel betrouwbaar maar daar kwam ik soms wel eens een beetje bozig van af .En dan s avonds had ik spijt van dat gevoel en ging ik de volgende dag met extra motivatie naar haar toe .Paarden zijn zo leuk gaan echt nooit vervelen .Paarden maken grote emoties in me los en in jou denk ik ook zo te lezen .Prachtig toch juist dat is echte liefde tot de schijt ons dood

**Geplaatst**: 28-01-22 23:57

Re: Kom je altijd gelukzalig van je paard?

Geplaatst: 28-01-22 23:57

Ik stap altijd blij op en af.
Maar heb wel een verschil tussen "lekker gereden" en "goed getraind"

Soms als ik les heb, ga ik dood :')

dan heb ik niet "lekker gereden" maar flink getraind. En toch geeft dat ook een fijn en voldaan gevoel

**Geplaatst**: 29-01-22 00:17

Geplaatst: 29-01-22 00:17

Mooie vraag. Ik ben, zoals veel mensen weten, best een bange ruiter. Ik rij op een manege (meer zit er echt niet in) en tijdens het rijden heb ik vaak stress. Echt stress die je als paardenmens niet hoort te hebben: "wat als zo'n beest dit-en-dat..."

Maar als ik ben afgestapt, voel ik me meestal heerlijk ontspannen. Natuurlijk opgelucht dat ik van die stress af ben, maar ook in positieve zin. Ik ben blij dat ik toch weer gegaan ben. Ik vergeet de stress en onthou de toffe dingen: de dingen waarom ik ooit ben begonnen met rijden en het nog altijd doe.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-01-22 00:50

Geplaatst door de TopicStarter : 30-01-22 00:50

Vandaag met een voldaan, tevreden en lekker gevoel afgestapt.

Niet gelukzalig of helemaal in de wolken. Maar een realistisch gevoel; omdat we met oefeningen bezig waren die behapbaar waren, maar waar ik ook nog duidelijk leerdoelen inzag. Maar de leerdoelen waren niet zo groot dat we niet lekker met de oefening bezig konden. We hebben oefeningen in stap gedaan. Bewust alleen maar voor het stappen gekozen om te kijken waar het in draf nu mis gaat. Eigenlijk zijn dat dezelfde leerdoelen. Mijn houding, het tempo, de consequentie. (op de letter, dingen toelaten/te laat ingrijpen etc) Als dit in stap al niet helemaal lekker gaat, hoe kan dat in draf wel goed gaan? En dat levert natuurlijk weer de frustratie op.

**Geplaatst**: 30-01-22 03:13

Re: Kom je altijd gelukzalig van je paard?

Geplaatst: 30-01-22 03:13

Soms zijn er dagen dat het niet lekker gaat, een paard is een dier, geen machine zeg ik dan maar. Dat vind ik ook niet erg, stap ik er dan helemaal happy van mijn paard? Nee. Vind ik het fijn dat ik toch even gereden heb? Ja.

Zo heb ik laatst een rit gehad waar mijn pony haast niet reageerde op mijn been, maar toch zorg ik dat ik altijd positief afsluit, voor de pony en voor mij. Ze was beter aan het been en dat vond ik goed! De volgende rit heb ik gefocust op precies waar wij tegen aan liepen. Die rit begonnen we weer met haast niet reageren op mijn been, maar eindigde met een pony die super reageerde. Ik ben de pony nu ook langzaam aan het oppakken, dus enorm heftige dingen vraag ik niet van haar en nu gaat het goed, dus ja, nu stap ik er helemaal happy vanaf! Het gaat steeds beter en we beginnen elkaar steeds beter te begrijpen!

**Geplaatst**: 30-01-22 09:17

Re: Kom je altijd gelukzalig van je paard?

Geplaatst: 30-01-22 09:17

Het komt zelden voor maar soms bij een baal dag stap ik wel eens eerder af met een stom gevoel. Vaak vanuit mijn eigen angst of als het niet goed voelt vanuit mijn paard (loopt ie nou te klooien of mankeert er iets?!). Voor e rest heb ik eigenlijk altijd wel zo'n blij en voldaan gevoel na het rijden. Ik ben ook echt een buitenrijder in hart en nieren en voor mijn pony geldt hetzelfde (had 20 jaar niets anders gedaan). Toen hij bij mij kwam kon ik niet het hele jaar door buiten rijden en moest ik wel de bak gaan verkennen. Een goede instructie was key. Paard wist namelijk niets en ik werd bang van de streken die daarbij vrij kwamen. Al met al rijden we nu een paar keer per week in de bak, basis dressuur, cavaletti, springen. Gewoon waar we zin in hebben. Allemaal eenvoudig en naar ons niveau met als doel dat paard beter in de spieren zit en mij dus beter kan dragen op alle lange buitenritten. Dat doel motiveert enorm.

**Geplaatst**: 30-01-22 09:39

Geplaatst: 30-01-22 09:39

Texas02 schreef:
Ik denk dat je tijdens het rijden je verwachtingen aan kunt passen en dan alsnog niet teleurgesteld afstapt.

Ik heb geleerd nooit met een echt plan vooraf te rijden, maar me te laten leiden door wat ik die dag voel.

Ik kan nog zo fanatiek zeggen vandaag gaan we dit en dat oefenen, maar als het paard dat die dag niet aanbied kun je gaan "vechten" en proberen dat zonder samenwerking er toch uit te persen en niet tevreden afstappen.
Je kan die dag ook genoegen nemen met dingen die wel al goed bevestigd zijn, die herhalen en met een fijn gevoel afstappen. Fijn gevoel ook voor het paard.

Stap je op zonder perfect doel en je merkt dat je paard die dag wel veel aanbied, ben je ineens toch die onbevestigde moeilijke travers aan het oefenen en dat gaat nog lekker ook. Weer een stap dichter bij een bevestigde travers. Die gereden is op samenwerking. Dus die het paard later ook weer graag aanbied aan je.

**Geplaatst**: 09-02-22 10:50

Re: Kom je altijd gelukzalig van je paard?

Geplaatst: 09-02-22 10:50

Ik vind het tof om te lezen dat er zoveel mensen wel gelukzalig van hun paard af komen. Dan gaat er toch iets goed. Eerlijk gezegd; ik kom sporadisch echt gelukzalig van mijn paard af. Wel ga ik vaak met een leeggemaakt hoofd weer terug naar huis, omdat ik door alle benodigde focus op stal alle voorafgaande zorgen wel weer vergeet. Maar echt genieten, dat gebeurt niet vaak meer. Dat vind ik echt jammer. Ik ben al heel mijn leven gek van paarden. Nu heb ik eindelijk een eigen paard (een lastig figuur, dat wel) en nu voel ik mij zo verwend als ik zeg dat ik op sommige dagen (vooral met regen) niet eens zin meer heb om naar stal toe te gaan. Het is een lastige situatie. Paard heeft een heerlijk ondeugend koppie waarvan ik mij niet eens zou kunnen inbeelden dat hij bij iemand anders staat, hij leidt een topleven in een kudde elke dag, vanaf de grond is hij braaf en ik ben altijd zo opgevoed dat als we een dier nemen, deze ook gewoon voor altijd bij ons blijft. Rijden is een drama en het heeft er echt wel voor gezorgd dat die ene 'spark' voor mij qua rijden verdwenen is. We rijden nu momenteel niet eens door beginnende KS, wat weer een heel traject an sich is. Doordat er momenteel droes bij ons heerst is alles nog eens 10x lastiger. Kleine ritten buiten om het hoofd leeg te maken zijn niet mogelijk want het terrein kunnen we niet af, rij- en of grondwerklessen zijn niet mogelijk want niemand van buitenaf, wandelen buiten zelfde verhaal. Ik zat er een tijd terug aan te denken om 1x per week een bijrijdpaard te nemen of weer te gaan lessen, puur om te kijken of dat vuur weer kan gaan branden, maar dat is momenteel ook niet mogelijk door, je raadt het al, droes. Kortom, momenteel even plezier technisch in de put, maar het doet mij goed om te zien dat er veelal mensen veel plezier nog beleven van hun paardjes! Worden ook goede punten benoemd, we mogen eigenlijk blij zijn als we überhaupt erop kunnen en mogen..

**Geplaatst**: 09-02-22 11:46

Re: Kom je altijd gelukzalig van je paard?

Geplaatst: 09-02-22 11:46

Tegenwoordig gelukkig wel, maar dat is zeker niet altijd zo geweest. Mijn paard was ook flegmatiek en het rijden ging lang niet altijd fijn, ondanks dat we in grote lijnen altijd wel vooruitgang zagen. In 2020 ben ik verhuisd naar een andere stal, omdat ik graag vaker op buitenrit wilde om de lol er in te houden. Wat bleek: mijn paard had zoveel moeite met de bak op mijn oude stal, dat ze het daar gewoon niet kón. Op mijn nieuwe stal (met dus een veel minder zware bak) leefde ze helemaal op. Niks flegmatiek

Nu is ze super werkwillig en dat is zo fijn. Natuurlijk gaat niet altijd alles van een leien dakje, maar er gaat altijd wel zoveel goed dat ik met een gerust hart kan zeggen dat ik (bijna) altijd tevreden afstap.

**Geplaatst**: 09-02-22 12:39

Geplaatst: 09-02-22 12:39

Mijn enige echte doel is dat als ik klaar ben met rijden mijn paarden los in hun lijf zijn en ontspannen.
Met welke oefeningen ik dit voor elkaar gekregen heb, vind ik van ondergeschikt belang.
Stap bijna altijd blij van mn paarden

**Geplaatst**: 09-02-22 12:53

Re: Kom je altijd gelukzalig van je paard?

Geplaatst: 09-02-22 12:53

Ik heb dagen dat het minder gaat omdat ik angstig kan zijn en mijn paard jong is. Máár(!) meestal stap ik juist met een glimlach af omdat ik hem (en mezelf) er lekker doorheen heb kunnen rijden. Er zijn dagen waarop ik na een paar rondjes ben afgestapt. Ik ga niet trainen als ik niet mijn gedachtes kan omzetten als het niet goed gaat. Voor sommigen kan dat wellicht wel, voor mij niet, tenzij ik les heb. Doordrammen heeft geen zin want mijn paard spiegelt mij perfect en dat maakt het natuurlijk alleen maar erger.

Mijn doel nu is, net als hierboven; losgelatenheid en ontspanning. Met een fijn gevoel de bak door kunnen met een ontspannen paard en ontspannen ikke!

Ik zorg er voor dat er niet téveel focuspunten zijn want zo skilled zijn we (nog) niet, zeker door mijn spanning. En vanuit mijn instructrices krijg ik altijd het advies; zet op voor succes. Dus dat kan de ene dag een hobbelrondje zijn en de andere dag beiden kanten galop of verzameling.

**Geplaatst**: 09-02-22 15:37

Geplaatst: 09-02-22 15:37

Voorheen toen ik nog wedstrijden reed niet, dan zat er regelmatig frustratie waarom vandaag niet en gister bv wel? Of waarom gaan we ineens dit doen, die discussie hadden we maanden geleden toch al gehad? Daarnaast is het een echte pony met een pittige mening

die zichzelf ook nog eens het liefste met mach 10 voorbij loopt

Ik die best perfectionist bent, slecht tegen bullshit kan(dus de discussie afronden, en dan 10 min later die zelfde trucendoos weer opentrekken bv) stapte dus regelmatig af met de gedachte, zucht waarommmmm....

En nu? Nu hoeft niets meer(pony heeft op de top van zijn kunnen gepresteerd, het is goed zo met mij), ok ik kan nog steeds niet tegen bullshit, dus als meneer van mening is dat zijn tempo ook maar mijn tempo moet zijn hebben we alsnog een discussie. Echter met 1 hééél groot verschil, omdat er geen druk meer achter zit(ik hoef niet meer te trainen voor de volgende wedstrijden) kan ik er om lachen, schud ik het van me af en blijf er niet in hangen.
Maar geloof me als hij tijdens een buitenrit denkt dat dat rustige handgalopje ook een rengalop kan zijn dan heb ik echt nog wel eens de gedachte om hem aan de Mora fabriek te verkopen :Y)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 24-02-22 22:04

Geplaatst door de TopicStarter : 24-02-22 22:04

Vandaag en vorige week donderdag toch weer met een wat minder gevoel afgestapt. Vandaag ook door externe factoren, drukke bak. Door een reactie van iemand hier ben ik een stapje terug gegaan en oefenen we alleen in stap. Dit ging dus afgelopen 2x niet zoals ik hoopte. Maar door dat het een kleiner doel is, is de kans dat lukt met wat extra lessen groter en realistischer. Tuurlijk, op het moment dat het niet lukt is het wel even balen en na het afzadelen wou ik zelfs weer opzadelen om opnieuw een rondje te doen, maar dan met nog een kleiner doel om maar blijer van het paard te stappen. Toch maar niet gedaan en gewoon m'n instructrice geappt voor een paar lesjes.

Wij zijn vooral bezig met stelling en buiging om beide kanten van paardlief soepel te maken. Gewoon alleen in stap. Stelling vragen en voltes rijden. En dan oefeningen als slangevoltes, halve voltes links en halve voltes rechts. Hals strekken, tempowisselingen in stap. Ik merk als ik iets aan de voorkant vraag dat ze heel terughoudend gaat stappen. Ik denk door een combinatie dat ze in stap nu echt aan het werk moet en ze hier onder uit probeert te komen, ze het moeilijk vindt (heb het idee dat tempo bij moeilijke dingen snel omlaag gaat) en misschien mijn onkunde aan de voorkant, misschien hou ik toch te veel tegen. Met overgangen en echt reactie vragen op het been probeer ik haar weer voorwaarts te krijgen, maar dan ben ik van voren helemaal weer kwijt. Klein stukje lukte het om en op het been te letten (actie - reactie) en met de stelling te oefenen. Dit gaat dan zo de hele tijd door. Stelling gaat lekker, maar tempo onder het vriespunt. Naar voren rijden lukt, maar hoofd omhoog of veel te diep. En dan draaft iedereen langs je heen omdat je natuurlijk in de weg rijd in stap en niet op de hoefslag mag.

In de groepsles loopt ze trouwens als een zonnetje. Dan hoef ik mijn been maar aan te leggen en ze gaat. Ook is ze dan lekker los in haar lijf. Als ik alleen rij en zelfs dan met anderen in de bak, maar gewoon voor mijzelf is echt een heel ander paard.

**Geplaatst**: 25-02-22 00:52

Re: Kom je altijd gelukzalig van je paard?

Geplaatst: 25-02-22 00:52

Het kan ook best zijn dat alleen stap voor jou en jouw paard niet werkt. Stap kan voor sommige paarden een hele moeilijke gang zijn. Uitproberen of alleen doelen stellen in stap helpt, is natuurlijk niet verkeerd, maar blijf er niet in hangen als het niet blijkt te werken

Het stukje waar je nu mee bezig bent, is ook best 'saai'. Ik vond dat ook een moeilijk stuk om voldoening uit te halen als het nog niet helemaal wil zoals het in je hoofd hebt. Maar ik denk dat je ook al teveel doelen hebt, je belangrijkste werkpunt zit zo te horen in het voorwaarts maken/houden en daarmee samen een betere hoofd- halshouding (wat uiteraard hand in hand gaat). Echter, je begint je bericht dat je hebt gewerkt aan stelling en buiging. Het doel waarmee jij je rijden begon, stelling en buiging, is dus al een stap verder dan waar je paard staat, aan het been met een enigszins fijne aanleuning. Dan wordt het lastig om je doelen te halen.

Ik zou eerst eens als doel stellen dat ze voorwaarts blijft. Als dat is gelukt, kan je wat meer op de voorkant focussen. Als ze echt actief is, dan zou ze er in moeten gaan zakken wanneer jij een constante verbinding met de mond hebt en zorgt dat de druk bij beide benen en teugels gelijk is.
Vervolgens, als dat is gelukt, kan je gaan werken aan buiging.

En tot slot, je kunt ook als doel stellen om er achter te komen waarom er zo'n verschil is wanneer je alleen rijdt. Probeer eens echt te voelen wat er anders is aan jouw energie, je stemming, je manier van denken en daardoor je manier van rijden. En probeer datzelfde voor je paard, reageert ze anders op bepaalde dingen (al acht ik de kans groter dat het verschil bij jou zit. Wel of niet andere paarden erbij kan een paard op reageren, maar wel of niet een persoon die lesgeeft in de bak, daar ik zie weinig verschil, tenzij je instructeur met lichaamstaal (onbewust) hulpen geeft aan je paard)

**Geplaatst**: 25-02-22 01:38

Re: Kom je altijd gelukzalig van je paard?

Geplaatst: 25-02-22 01:38

Niet gelukzalig, maar wel ontspannen en mijn hoofdpijn lost altijd op als ik bij mijn paard ben.

**Geplaatst**: 25-02-22 09:33

Geplaatst: 25-02-22 09:33

Ik hoef niet eens te rijden om ontzettend blij met m'n paard te zijn.

Van grondwerk tot schriktraining en van wipwappen tot aan wandelen langs de weg kan ik soms ontzettend gelukkig worden.

Momenteel wordt het paard vaker door een prof gereden dan door mij maar dan nog sta ik super trots in de baan te kijken en te genieten.

Met erop zitten heb ik uiteraard wel een doel voor ogen - van goh vandaag zou ik wel de perfecte overgang willen rijden- maar juist dan lukt dat vaak niet.
Nu pas ik m'n doel aan aan wat ik op dat moment krijg van het paard. Vaak zoeken we wel de grens ff op van de comfort zone want ze moet nog wel wat leren maar als de perfecte overgang er niet in zit maar een pasje verruimen dit keer wel ben ik alsnog ontzettend blij.

Het is niet altijd gelukzaligheid maar dan ligt het meer aan mij dan aan het paard

en had ik beter iets anders kunnen doen die dag.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-02-22 10:13

Geplaatst door de TopicStarter : 25-02-22 10:13

Bedankt voor de reacties!
Ik baal een klein beetje omdat ik dacht eindelijk een manier had gevonden om tevreden af te stappen. Het lijkt allemaal heel logisch en misschien klopt het ook wel en komen er echt wel goede momenten. Maar wat ik heel vaak heb en dat beaamd mijn instructrice ook. Dan ben je van plan om eens lekker te gaan rijden. Dan ga je van alles doen. Stap, draf, galop. Overgangen, wijken, nagevelijk, figureren. Uiteindelijk ben je een uur verder en je hebt het gevoel dat niks echt lukt en bent kapot. Daar herken ik mij heel erg in. Toen las ik op FB nog een quote 'het is effectiever om gericht te trainen dan hard trainen.' Vanuit daar ben ik dus begonnen met het idee eerst de stap, dan de draf en uiteindelijk de galop. Mijn paard heeft op rechts meer moeite met stelling en buiging dan op links. Dus een goede oefening in stap is om voltes te rijden met buiging en stelling. Paard van binnen been, naar buiten hand te rijden. En dan gewoon per keer 20/30 minuutjes hier aan spenderen. Maar de eerst volgende les ga ik eens met mijn instructrice bespreken of aan het been in stap niet eerst een goede stap is en de voorkant wat los te laten.

Maar wat ik eigenlijk vooral veel belangrijker vind om te kunnen is: paardrijden bij het paardrijden houden. Als het niet lukt zoals je wilt dat het lukt; zucht dan een keer diep en denk ach volgende keer is er weer een keer en ga met de orde van de dag verder. Iemand zei hier in dit topic 'Soms lukt het niet zo goed en baal ik, maar dat ben ik bij het na verzorgen al weer vergeten en geniet ik van het poetsen.' Nou dat zou ik dus willen! Maar ik ben iemand die alles overdenkt en analyseert. Ik kan nu nog bedenken wat er niet goed ging, wat ik beter had kunnen doen of het wel gaat lukken en balen dat het niet lukt en echt een beetje down zijn. Terwijl ik op mijn werk zit! Dingen los laten is niet mijn sterkste kant.

**Geplaatst**: 25-02-22 11:01

Re: Kom je altijd gelukzalig van je paard?

Geplaatst: 25-02-22 11:01

Ik ben een fanatieke ruiter en herken het wel dat als iets niet lekker gaat, dat je dan gefrustreerd af stapt. Vaak ligt dat aan mezelf en niet aan mijn pony, die doet áltijd zijn best! Maar op zo’n moment denk ik: ik kap met wedstrijden, het lukt toch niet meer, ik ben een waardeloze ruiter. Maar als ik die keer erna opstap en het gaat wel lekker denk ik: laat dat Z maar komen!

Ik moet wel zeggen: ik heb stalgenoten die 1 keer in de 2 weken lessen en verder bijna niet rijden. Die verwachten dat ze vooruit gaan…tja, daar moet je wel iets voor doen natuurlijk. Vaak zit het hem ook in gewoon oefenen, lukt het niet, opdelen in kleinere stukjes en dan de volgende keer weer proberen. Maar dan moet je wel oefenen

**Geplaatst**: 25-02-22 11:17

Re: Kom je altijd gelukzalig van je paard?

Geplaatst: 25-02-22 11:17

Ik kom zeker niet altijd gelukzalig van mijn paarden na een training. Ik blijf altijd in mijn hoofd malen hoe ik het beter moet doen.
Ik doe wel als iets niet goed gaat door gaan tot het wat verbeterd maar niet tot het perfecte en dan als beloning afstappen. Volgende dag weer een stapje verder. Niet geopserdeerd door gaan of gefrustreerd er af komen.

**Geplaatst**: 25-02-22 11:31

Geplaatst: 25-02-22 11:31

Nee, natuurlijk kom ik niet altijd happy van mn pony af.

Soms heb ik mn dag niet. Soms is mn pony zoveel met dr omgeving bezig, dat ik er net zo goed niet op had kunnen stappen. Soms is het weer gewoon ruk.

Maar eerlijk: maakt het uit? Mijn pony en ik zijn beiden geen machines, en dat vind ik ook de charme van de sport. Een dag mág minder verlopen. Ik stop de training wel altijd op een goed moment of na een simpele oefening die mijn pony graag en makkelijk doet. Tevreden stoppen vind ik dan wel belangrijk. Al is het maar voor mijn pony. Verder kan ik prima relativeren. Er zit altijd wel een seconde in de training waarin we het goed deden.

Ik oefen zeer zeker niet eindeloos door, wat op dat moment gewoon níet lukt, lukt niet. Morgen weer een dag. Ook wissel ik veel af. Dressuur, kaptoom, buitenrijden, springen, trectraining... Het houdt ons beiden fris in de kop.

**Geplaatst**: 25-02-22 11:50

Geplaatst: 25-02-22 11:50

Nature93 schreef:
Bedankt voor de reacties!
Ik baal een klein beetje omdat ik dacht eindelijk een manier had gevonden om tevreden af te stappen. Het lijkt allemaal heel logisch en misschien klopt het ook wel en komen er echt wel goede momenten. Maar wat ik heel vaak heb en dat beaamd mijn instructrice ook. Dan ben je van plan om eens lekker te gaan rijden. Dan ga je van alles doen. Stap, draf, galop. Overgangen, wijken, nagevelijk, figureren. Uiteindelijk ben je een uur verder en je hebt het gevoel dat niks echt lukt en bent kapot. Daar herken ik mij heel erg in. Toen las ik op FB nog een quote 'het is effectiever om gericht te trainen dan hard trainen.' Vanuit daar ben ik dus begonnen met het idee eerst de stap, dan de draf en uiteindelijk de galop. Mijn paard heeft op rechts meer moeite met stelling en buiging dan op links. Dus een goede oefening in stap is om voltes te rijden met buiging en stelling. Paard van binnen been, naar buiten hand te rijden. En dan gewoon per keer 20/30 minuutjes hier aan spenderen. Maar de eerst volgende les ga ik eens met mijn instructrice bespreken of aan het been in stap niet eerst een goede stap is en de voorkant wat los te laten.

Maar wat ik eigenlijk vooral veel belangrijker vind om te kunnen is: paardrijden bij het paardrijden houden. Als het niet lukt zoals je wilt dat het lukt; zucht dan een keer diep en denk ach volgende keer is er weer een keer en ga met de orde van de dag verder. Iemand zei hier in dit topic 'Soms lukt het niet zo goed en baal ik, maar dat ben ik bij het na verzorgen al weer vergeten en geniet ik van het poetsen.' Nou dat zou ik dus willen! Maar ik ben iemand die alles overdenkt en analyseert. Ik kan nu nog bedenken wat er niet goed ging, wat ik beter had kunnen doen of het wel gaat lukken en balen dat het niet lukt en echt een beetje down zijn. Terwijl ik op mijn werk zit! Dingen los laten is niet mijn sterkste kant.

Dat leren loslaten is wel belangrijk, ik kon dat eerst ook niet. Ik zat me de hele dag te ergeren als ik een mindere training had gehad, waardoor de volgende training meestal alweer negatief begon. Bij mij is dit veranderd door de juiste instructeur te vinden. Ik heb nu iemand gevonden die erg op de souplesse van het paard gericht is en steeds terug naar de basis gaat. Ansich is dat niet de oplossing maar wanneer ik aangeef dat ik het frustrerend vind dat ik die basis nog steeds niet beheers ze zegt me dat dat "normaal" is. Zij heeft grandprix gereden met meerdere paarden en neemt alsnog af en toe les met jongere paarden om aan de basis te werken, en ze zegt dat ze vindt dat ik mijn paard en het rijden steeds sneller op de rit heb als ik kom lessen. Iemand met zo'n realistische en positieve insteek heb ik soms nodig. Nu kan ik het veel makkelijker accepteren als een keer iets wat minder gaat, het is normaal en komt ook wel weer goed
En die persoon hoef je natuurlijk niet alleen te zoeken in je instructeur, misschien heb je wel een aardige stalgenoot die je daarbij kan helpen.

**Geplaatst**: 25-02-22 12:12

Geplaatst: 25-02-22 12:12

Nadat ik meerdere keren af moest stappen van mijn instructrice omdat het echt niet ging zijn wij gestopt met dressuur rijden. We rijden nu alleen buiten in het bos en doen af en toe eens mee aan een springles. Sindsdien gaat het stukken beter :')