
Ik heb sinds kort een vier-jarige merrie als 'bijrijd' paard. Ze heeft niet veel gedaan in haar leven en de eigenaar laat me erg vrij in wat ik met haar doe. Ik heb nog nooit een jong paard opgeleid, dus we proberen heel veel uit, en we maken ook heel veel fouten
Ze heeft een aardig sterk karakter en laat duidelijk merken wat ze niet leuk vind, terwijl ze aan de andere kant is ze wel heel werkwillig en geintresseerd. 
Aangezien ze eigenlijk niks kon, hebben we het in het begin heeel langzaam aan gedaan. Meelopen, stoppen, voetjes geven etc. Nu zijn we bezig met wat longeren en stappen aan de lange teugel. Longeren vindt ze echt verschrikkelijk, wat zich uit in veel stoppen, proberen door het hek te lopen en ze durft ook wel te steigeren. En ja, longeren is saaaai maar ik vind wel dat ze het moet kunnen
Ook wil ik erg graag buiten met haar wandelen maar dat vind ze erg spannend (nooit van het terrein af geweest!) dus dat bouwen we heel langzaam op aangezien ze het type is dat wegrent ipv blijven staan en kijken. Misschien interessant om te vermelden dat we vnl via 'natural horsemanship' werken, met Warwick Schiller als grootste inspiratie bron en ook deze quote:
En hij heeft zo veel op youtube staan, dat ik dat ook (nog) niet nodig vind. Ik heb inderdaad 1 boek van Mark Rashid (Een goed paard heeft geen kleur) en heb die al meerdere malen gelezen en heeeel veel uitgehaald



Ze had echt geen idee wat ik nou van haar wilde 
Elpha krijgt geen snoepjes tijdens grondwerk (behalve bij vrijheidsdressuur of hele enge/pijnlijke dingen), maar als ze iets nieuws leert moet ze ook altijd even stilstaan en bij mij komen bij een "goed zo".
