Bokt.nl

**Geplaatst**: 25-11-20 23:14

Re: Wie ook gestopt met paardrijden/paarden?

Geplaatst: 25-11-20 23:14

Heel herkenbaar.
Probeer mezelf al heel lang te motiveren om de paarden weer op te pakken.
Vorig jaar voor de dracht waren ze in sportconditie maar sinds ze drachtig waren heb ik totaal niet meer de behoefte om er weer op te stappen.
Ze staan aan huis en soms denk ik jeetje wat zonde om zulke goede paarden als grasmaaier te houden.
Maar stiekem vinden de paarden en ik het wel prima zo.
Heb er meerdere malen aan gedacht om een goede ruiter voor ze te zoeken maar voor wie doe ik dat dan?
Mocht er ooit echt een goede ruiter voorbij komen dan denk ik er nog eens over na maar voor nu geniet ik vooral van ze als ze staan gras te maaien

**Geplaatst**: 25-11-20 23:21

Geplaatst: 25-11-20 23:21

Hier gestopt nadat bijrijdpaard is overleden. Daarna nog wel lessen gevolgd bij een vrouw die les gaf op haar eigen paarden, maar na een tweede zwangerschap geen fut/zin/... meer gehad... En tot nu toe mis ik het niet. Alleen het idee al rijbroek aan te trekken, laarzen aan, naar stal te gaan om paard op te zadelen word ik moe

**Geplaatst**: 25-11-20 23:30

Geplaatst: 25-11-20 23:30

Ik herken het wel. Vroeger zelf een paard gehad en daarnaast reed ik 2 a 3 andere paarden per dag, maar de zin werd minder naar mate de dagen drukker werden en ben nu al jaren gestopt.

Wil ook wel heel graag weer beginnen, maar heb geen zin in de verplichting. Het lijkt me heerlijk om eens in de week op een manege te rijden en gewoon lekker te genieten. Maar iedere dag.. pfoe.

**Geplaatst**: 25-11-20 23:35

Re: Wie ook gestopt met paardrijden/paarden?

Geplaatst: 25-11-20 23:35

Mijn paard kreeg een zeer ernstige blessure, en ik dacht dat ik nooit meer op hem kon rijden. Op zich qua timing kwam dat "goed" uit. Ik ging samenwonen, huis inrichten, trouwen.. dus toch geen tijd. Half jaar volgehouden en toen ingeschreven bij de manege. 2 maanden terug is wonder boven wonder mijn paard dusdanig hersteld dat ik weer met hem aan het werk kan, en oh.. ik geniet. Zonder paarden mis ik een deel van mezelf

**Geplaatst**: 25-11-20 23:36

Geplaatst: 25-11-20 23:36

Geen zin hebben in de verplichting herken ik overigens nog steeds. Ik ga dus ook niet elke dag en ik verplicht mezelf ook niet tot rijden als ik er wel ben.
Ik zou dus ook nooit op een stal gaan staan waar ik elke dag zelf moet mesten, wij hebben wisseldiensten, dat scheelt zoveel in dat verplichtingsgevoel!

**Geplaatst**: 25-11-20 23:38

Geplaatst: 25-11-20 23:38

Ik herken het ook wel, mijn pony werd ouder, moest een stapje terug doen en dat deed ik automatisch met hem mee. Ik had daarnaast wel een paard wat ik tijdelijk reed, maar had daar niet dezelfde motivatie voor.

Toen mijn pony en kort daarna het paard overleed ben ik een tijdje mee gaan rijden met springlessen. De zorgen voor een eigen paard waren even te veel. Daarna zwanger geraakt en 1x per week een paard gaan bijrijden. Helaas is hij ook geblesseerd geraakt en uiteindelijk ingeslapen.

Vooral de zorgen en verdriet maken dat ik niet echt aan iets nieuws durf te beginnen. Voorlopig is het even goed zo, ook opnieuw zwanger, dus daar voorlopig maar even de aandacht voor. Een toekomst helemaal zonder paarden kan ik me niet voorstellen, maar ik zie wel wat de toekomst brengt.

**Geplaatst**: 25-11-20 23:52

Re: Wie ook gestopt met paardrijden/paarden?

Geplaatst: 25-11-20 23:52

In 2015 mijn paard verkocht omdat ik er te weinig naar toe ging, geen zin meer had en het financieel soms teveel was. 2016 miste ik het zo erg dat ik een paard ging leasen voor 3x in de week. En toen werd het gemis zo erg naar een eigen paard dat ik in 2017 weer een paard kocht en nu weer 3 jaar heb. Heb er veel plezier aan en ik doe gewoon waar ik zin in heb en lukt het vandaag niet dan probeer ik het morgen nog een keer. Hij staat gelukkig volpension dus als ik een dagje geen zin heb dan ga ik niet. Ik ga 4x per week erheen en 1x per week samen met de bijrijder. Zondag ga ik vrijwel nooit want die dag is de enige dag dat ik samen met m'n man ben.

**Geplaatst**: 26-11-20 00:04

Geplaatst: 26-11-20 00:04

In 2016/17 mijn paard verkocht en ik moet zeggen ik mis het niet. Ik heb zo veel vrijheid er voor terug gekregen.
Ik kan gewoon lekker weggaan zonder moeite, ik hoef de kou niet meer in. Lekker veel tijd voor mijn vriend en voor andere sociale dingen. En ook meer geld over aan het eind van de maand.
Soms kriebelt het nog maar zeker niet meer voor een verplichting zoals een eigen paard.

**Geplaatst**: 26-11-20 18:20

Geplaatst: 26-11-20 18:20

[***], je kunt toch gewoon stoppen en dan kijken wat er gebeurt? De keuze die je nu daarin maakt, hoeft niet voor altijd te zijn. Misschien geeft die zienswijze je wat lucht, maakt het de keuze wat minder beladen? Het hoeft niet zo groot en definitief te zijn. Als je na een tijd weer zin krijgt om te rijden, ga je dat weer doen. Komt dan ook heus wel weer een leuk paard op je pad.

Ter voorbeeld: ik was een gepassioneerd manegemeisje tot mijn 15e of 16e. Toen wegens omstandigheden gestopt en 25 jaar niet meer op een paard gezeten. Had niet voorzien dat het ooit zover zou komen, maar rond mijn veertigste weer begonnen met lessen. En nu heb ik een eigen paard.

Je leven verandert, je keuzes veranderen, en je kunt altijd weer terug komen op je keuzes of nieuwe keuzes maken. Maak het niet groter dan het is (al begrijp ik dat het groot kan voelen).

**Geplaatst**: 26-11-20 19:16

Re: Wie ook gestopt met paardrijden/paarden?

Geplaatst: 26-11-20 19:16

Ik heb vroeger al paard gereden, vanaf de lagere school. Destijds 5 e klas/ groep 7.
Les gegeven voor mijn eigen lessen en uiteindelijk een boerderij met eigen paarden pony’s. Maar na mijn scheiding het noorden verlaten en weer in het westen gaan wonen. Geluk dat ik een mooi stuk land kon huren en dus konden mijn paardjes pony’s mee. 5 stuks. 2 mini’s een tinker met veulen en mijn allesie, een kruising tinker van 1.66 en 880 kg. Die laatste heb ik na een jaar moeten laten inslapen. ( hij was al aan het kwakkelen) Toen is de paardenliefde bij mij ook gestorven. Ik heb daarna ook de andere verkocht.
Mijn paardjes stonden niet meer aan huis zoals voor mijn scheiding en ik werk fulltime, en mijn allesie was dood. Hoe lief en gaaf de rest was, mijn gevoel was dood. Ik heb een garagebox gekocht en alles van het land opgeslagen. Tractor, waterbak, 2 menwagens schikdraadapperatuur de duvel en z’n ouwe moer.... paarden zijn weg en garage staat na 3 jaar nog vol. Ik kan daar nog steeds geen afstand van doen. Dus heb ik hoop voor ooit?? Ja en nee.. maar weet eigenlijk dat de stap niet meer komt om een paardje te hebben. Maar zolang ik geen aanstalten maak om de zooi te verkopen of zo, weet ik dat ik nog steeds niet toe ben aan die definitieve beslissing. Komt wel een keer.

**Geplaatst**: 26-11-20 22:43

Re: Wie ook gestopt met paardrijden/paarden?

Geplaatst: 26-11-20 22:43

Het maakt niet uit wat een ander doet. Doe wat voor jou goed voelt en accepteer je eigen keuze

en idd niets staat in steen gebeiteld.

**Geplaatst**: 26-11-20 23:31

Geplaatst: 26-11-20 23:31

Begonnen met rijden als klein meisje en doorgegaan tot mijn 24e. Was overigens niet mijn eigen keuze om te stoppen. Had geen verzorgpaard meer en teruggaan naar een manege wilde ik niet meer. Een verzorgpaard is leuk, maar miste het ''eigen'' van een eigen paard, wat ik overigens nooit zelf ervaren heb, maar de beperkte vrijheid als het niet van jezelf is, gaat toch tegenstaan. Bij mij althans.

Heb nog wel even overwogen om op zoek te gaan naar iets anders, maar vanwege beperkte tijd had dat geen zin. School, werk e.d. En daarna komt het stukje geld om de hoek kijken. Een paard kost toch een hele hoop en op jezelf willen wonen is ook allesbehalve gratis.

Ik weet niet, het leven wordt altijd zo opgeslokt door werk, vriend, vriendinnen, andere hobby's, dat ik lastig kan inschatten hoe paarden ooit weer een betekenisvol onderdeel kunnen zijn in mijn leven. Ik mis het wel, maar anderzijds zijn er zoveel dingen in het leven die ook leuk zijn?

**Geplaatst**: 26-11-20 23:44

Geplaatst: 26-11-20 23:44

Hier ook gestopt. Heb 10 jaar paard gereden maar toen mijn moeder overleed (waar ik de hobby mee deelde) en nog vrij jong was ik niet meer in staat om er fatsoenlijk voor te zorgen.

Krijg nog steeds wel kriebels als ik iemand op een paard zie. Of wanneer ik een ruiterpad zie in het bos. Maar zelf een paard houden zie ik eigenlijk niet meer voor me. Je hebt er zoveel verplichtingen en verantwoordelijkheid bij. Daarnaast zou ik het financieel en op het gebied van tijd indeling alleen niet eens kunnen opbrengen. Dan zou mijn sociale leven naar de knoppen zijn denk ik.

Daarbij is mijn kijk op paardrijden in de jaren ook wel anders geworden. Ik vraag me af in hoeverre een paard er op zit te wachten dat jij op zijn rug rond hobbelt. Er zijn weinig perfecte ruiters in mijn ogen (waaronder ik), dus in mijn beleving zit je een dier dan meer in de weg dan dat je hem plezier verschaft.

**Geplaatst**: 26-11-20 23:48

Geplaatst: 26-11-20 23:48

Als ik terugdenk aan mijn intensieve wedstrijd tijd snap ik echt niet hoe ik het ooit heb gedaan

moet wel heel goed hebben kunnen plannen... plus wellicht een stuk ego centrisme of zoiets? Want ging echt elke dag, weer of geen weer. Ik had schema's en planningen. Deed lessen, reed wedstrijden, trainingsweekenden, echt van alles. Had ook nog het wedstrijdsecretariaat van de vereniging een aantal jaar.

Ik herken ook wel dat ik anders tegen paardrijden en het paarden houden aan ben gaan kijken. Ik vind de sport ook echt veranderd. Van lol met je knol (en dan toch naar Z toe rijden, jaja, dat kan

) naar zo fanatiek zo heftig vrijwel helemaal professioneel. Zo was dat 'in mijn tijd' toch echt niet. Vind het allemaal soms erg paardonvriendelijk en met sportiviteit heeft het vaak al helemaal niet meer te maken.

Stam nog uit de tijd van de 8-tal en 4-tal proeven, met z'n allen op wedstrijd gaan, parades rijden en verplichte prijsuitreikingen te paard }:0

**Geplaatst**: 26-11-20 23:57

Geplaatst: 26-11-20 23:57

Dat herken ik inderdaad ook wel. Voor mijn gevoel was het vroeger allemaal veel simpeler. Er waren ook veel minder technieken, opties en mogelijkheden om je paard in het beste gareel te krijgen. Wij legden er gewoon een zadel op, gingen zitten en reden dan weg. Paard ging amper naar de dierenarts en er was nooit wat mee. Elke dag kregen ze dezelfde brokken en af en toe slobber of een wortel. Elk paard kreeg hetzelfde trensje en een hulpteugel heb ik nog nooit gebruikt. Tegenwoordig hangt er zoveel rompslomp omheen. Ik zie hier topics voorbij komen met termen waarvan ik allemaal vraagtekens krijg in mijn hoofd.

Daar word ik al moe van bij het idee om over al die dingen na te denken.

**Geplaatst**: 27-11-20 01:11

Geplaatst: 27-11-20 01:11

Gestopt met rijden ben ik al een behoorlijk aantal jaar geleden, kan me niet eens herinneren hoelang het inmiddels geleden is. Helemaal gestopt met paarden ben ik vorig jaar nadat mijn twee pony's zijn ingeslapen. Met hun overlijden sloot voor mij het boek. Ik heb er jaren van genoten en met liefde en plezier met en voor ze gewerkt maar het is klaar. Mijn interesses zijn veranderd en ik had niet meer de tijd voor de pony's als vroeger.

Mis ik het? Ja, zeker, af en toe als ik er over praat maar het gemis is niet groot genoeg om er verdriet om te hebben.

**Geplaatst**: 27-11-20 11:00

Geplaatst: 27-11-20 11:00

miereneter schreef:
[***], je kunt toch gewoon stoppen en dan kijken wat er gebeurt?

Uiteraard kan ik dat, ik laat mijn beslissing verder ook niet van het topic afhangen ofzo, maar ik was gewoon eens nieuwsgierig of anderen doorheen het leven dezelfde ervaringen hadden (of juist niet) aangezien we hier toch grotendeels paardenmensjes op een paardenforum zijn, vandaar

Ik vind het wel heel leuk om te lezen allemaal, hoe bepaalde beslissingen tot stand zijn gekomen ed. Ik heb hier ook wel het idee dat mijn pony's de reden zijn dat ik paarden heb, als zij er niet meer zijn zal alles anders zijn...

Enige waar ik wel mee zit is mijn leasepaard, dat maakt het allemaal wat moeilijker, met mijn eigen pony's is de beslissing eigenlijk al lang gemaakt. Maar een rijpaard leasen om niet te rijden is eigenlijk ook niet wat het zou moeten zijn, alleen hangt er een heel verhaal achter waardoor de beslissing om ermee te stoppen ook niet zomaar gemaakt is dus daarmee weet ik niet goed wat ik ermee moet doen. Maar ik gooi dat allemaal liever niet openbaar, dus moesten er mensen eens willen luisteren wil ik het wel pb-en en anders blijf ik er nog even over doortobben :Y)

**Geplaatst**: 27-11-20 15:43

Geplaatst: 27-11-20 15:43

Dat met het leasen vond ik ook een lastige toen ik mijn verzorgpaardje had (en die dus uiteindelijk toch maar weer overkocht

). Ik voelde me toch steeds verplicht heen te gaan, en had zoiets van dan kan ik haar net zo goed kopen. En ik had gehoopt dat dat verplichte gevoel weg zou gaan als ze echt van mij zou zijn. Maar dat was niet zo.
Toen heb ik er zelf een poosje over gedacht haar door iemand te laten verzorgen maar dacht ik ja maar waar heb ik dan een paard voor

En zo blijf je maar bezig...
Vaak is het ook zo dat als jij niet meer least die persoon waarvan je hem dan least in de knoei komt of denkt te komen qua tijd of geld. En dat wil je iemand dan ook liever niet aan doen.
Al met al is het altijd een heel gedoe, links of rechtsom paard eigenaar of niet zijn.

Mis het wel erg hoor op dagen als vandaag. Even naar stal, uitwaaien, neus in die manen en gewoon lekker buiten bezig zijn. Dat is het ook, je mist wel je loopje zeg maar. Hoef je niet eens te gaan rijden of mennen, het is ook het sociale aspect en het buiten zijn.
Maar ik mis absoluut niet de verplichting. Heb afgelopen weken regelmatig gedacht wat zaaaaalig ik hoef niets!

**Geplaatst**: 28-11-20 00:21

Geplaatst: 28-11-20 00:21

Hoezo ingewikkeld TS? Denk je dat het leven bij een ander zo simpel is? Wat maakt het bij jou dan ingewikkelder dan een andere situatie?

**Geplaatst**: 28-11-20 00:41

Geplaatst: 28-11-20 00:41

Ik moet eerlijk zeggen: Mijn paard was het allerliefste dier dat je je kunt voorstellen en ik heb een meer dan geweldige tijd met hem gehad.
Maar nadat hij was overleden wist ik heel zeker dat ik geen nieuw paard wilde. De zorgen (het was echt een medisch zorgenkindje), de verplichting en de kosten zal ik dan ook niet missen.
Tuurlijk zijn er dingen die ik absoluut wel mis, maar die kan ik ook op een andere manier vervullen.

**Geplaatst**: 03-12-20 21:06

Geplaatst: 03-12-20 21:06

Ik herken mij hier heel erg in. Ik heb dan nooit een eigen paard gehad maar heb vanaf mijn 15e tot mijn 24e lessen gereden. Reed daar de laatste paar jaar op 1 vast paard. Vooral door gezondheidsklachten van mij en goede klik met het paard. Ik ging zelfs 3x per week heen. Helaas werden mijn klachten erger en heb ik nu al 2 jaar niet gereden. Ook al 1 jaar niet op de manege geweest.

Ik mis het rijden niet, het idee dat ik heen moet, moet poetsen en opzadelen en dan ook nog rijden maakt mij al moe en zorgt voor 'fantoompijn' in mijn armen en benen.

Ik hoop dat de zin om te rijden weer terug komt, maar ik ga mijzelf niet dwingen. Het idee dat ik heen moet, dat ik moet rijden, heb ik uiteindelijk wel los kunnen laten, maar in het begin voelde ik mij echt schuldig dat ik het niet miste.

**Geplaatst**: 03-12-20 21:14

Re: Wie ook gestopt met paardrijden/paarden?

Geplaatst: 03-12-20 21:14

Ik heb een aantal maanden geleden mijn rij/menpaard verkocht omdat ik er steeds meer tegenop ging zien. Het voelde raar, omdat we zelf plek aan huis hebben en hij echt niet in de weg liep, maar dat hij er stond en ik niets met hem deed maakte me onrustig.

Ik ervaar rust en ruimte voor andere hobby's! Ik heb nog een kleinere pony, als die een keer overlijdt dan komt er geen nieuwe meer. Hobby dooft langzaam uit, ik wil gewoon andere dingen..

**Geplaatst**: 03-12-20 21:28

Re: Wie ook gestopt met paardrijden/paarden?

Geplaatst: 03-12-20 21:28

Ik heb tot 2 jaar terug bijna dagelijks gereden. Na 7 jaar gestopt met mijn bijrijdpaard omdat mijn eigen pony op een andere stal stond en dit naast een fulltime baan niet meer te combineren was. Ik had verwacht dat ik het rijden zou missen, maar dat is eigenlijk helemaal niet zo.. Mijn pony staat af en toe voor de wagen, we doen grondwerk, beginnen met klassieke dressuur aan de lange teugel, wandelen, poetsen etc. etc. en hier haal ik alle voldoening uit die ik nodig heb. Ik hoef niet meer op een paard te zitten want ik heb daar gewoon geen plezier meer in. Alles eromheen vind ik heerlijk om te doen

Dat komt overigens allemaal mooi en goed uit, want ik heb artrose in mijn heupen en onderrug en artritis. Dus rijden is -naast dat ik het niet leuk meer vind- ook nog eens erg pijnlijk geworden.

**Geplaatst**: 03-12-20 21:35

Re: Wie ook gestopt met paardrijden/paarden?

Geplaatst: 03-12-20 21:35

Ik heb nog een paard, maar die staat op rust. En ik rust met hem mee :')

**Geplaatst**: 03-12-20 21:41

Geplaatst: 03-12-20 21:41

Vanwege een blessure van mijn paard heb ik haar na 12 jaar veel plezier maar ook vele zorgen en kosten op pensioen gezet op een top plekje.
Ze is pas 13 jaar dus had gehoopt nog langer te kunnen genieten van het rijden etc, maar doordat we ruim 2 jaar hebben lopen dokteren was ik het plezier wel echt kwijt en werd het steeds meer een verplichting waar ik tegenop zag. Merk nu ook wel een bepaalde rust in mijn leven en geniet nu meer van de tijd die ik nu heb met mijn gezin.
Missen doe ik het nog regelmatig het is ook pas sinds een paar maanden dat ze met officieel pensioen is, ik ga er nu wel regelmatig naar toe om even te kroelen en tutten en dat bevalt prima.
Wel altijd gezegd dat ik nooit meer aan een paard zou beginnen en zo sta ik er nog steeds in.