Moderators: C_arola, Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, Neonlight, Sica, NadjaNadja
Leo schreef:Is dat wel-varen bij werk (mentaal en fysiek) niet vooral een direct gevolg op domesticatie?
In het wild is het paard aan het "overleven", altijd alert op de omgeving. Eigen eten bij elkaar scharrelen, kudde-leven. Bachelors die elkaar en kudde-hengsten uitdagen van jongs af aan. In volle galop met de kudde richting de waterplas "omdat het kan", waardoor andere kuddes in de omgeving ook reageren en aansluiten (dat is althans wat ik Mustangs heb zien doen).
Die uitdagingen van het leven gelden niet of in mindere mate voor onze paarden. Ze stoeien een paar keer samen, scharrelen op de wei of paddock, kriebelen elkaar, het eten staat op gezette tijden klaar.
Kijken we naar een paard op stal een x aantal uren per dag, neemt het aantal uitdagingen nog wat verder af. Geen kritiek, gewoon objectieve observatie.
Dan wordt een paard vanzelf "blij" om uitdaging van z'n mens te krijgen. En dat kunnen ze gerust oprecht leuk vinden, van nature hebben ze het alleen niet nodig. Die natuurlijke setting hebben we hier in NL echter niet
Twiggy2008 schreef:Ken een boel paarden, die 'paard zijn' verleerd zijn. Blijkbaar zo verziekt door mensen en opgesloten staan... Tja....
Mijn dieren staan hun hele leven al buiten. De wei vinden ze geweldig. De paddock gelukkig ook, maar dat ligt ook aan de ruimte, de omgeving en de inrichting. Mijn paarden werken ook graag, maar ik ben wel zo realistisch dat ze het echt niet 'moeten' in hun hoofd. Het gebeurt natuurlijk op mijn initiatief. Niets meer, niets minder. Zo nuchter ben ik wel...
Mars schreef:Leo schreef:Is dat wel-varen bij werk (mentaal en fysiek) niet vooral een direct gevolg op domesticatie?
In het wild is het paard aan het "overleven", altijd alert op de omgeving. Eigen eten bij elkaar scharrelen, kudde-leven. Bachelors die elkaar en kudde-hengsten uitdagen van jongs af aan. In volle galop met de kudde richting de waterplas "omdat het kan", waardoor andere kuddes in de omgeving ook reageren en aansluiten (dat is althans wat ik Mustangs heb zien doen).
Die uitdagingen van het leven gelden niet of in mindere mate voor onze paarden. Ze stoeien een paar keer samen, scharrelen op de wei of paddock, kriebelen elkaar, het eten staat op gezette tijden klaar.
Kijken we naar een paard op stal een x aantal uren per dag, neemt het aantal uitdagingen nog wat verder af. Geen kritiek, gewoon objectieve observatie.
Dan wordt een paard vanzelf "blij" om uitdaging van z'n mens te krijgen. En dat kunnen ze gerust oprecht leuk vinden, van nature hebben ze het alleen niet nodig. Die natuurlijke setting hebben we hier in NL echter niet
Dit vind ik wel een eye opener, ik had er inderdaad niet aan gedacht dat we hier in NL maar zeer beperkt zijn wat betreft diversiteit van land/weide. Ook de afwezigheid van roofdieren en concurrentie van andere kuddes/hengsten zal eea aan natuurlijke 'zingeving' beïnvloeden.
Ik kan me voorstellen dat dezelfde saaie hectare zonder verdere stimulans kan gaan vervelen.