Bokt.nl

**Geplaatst**: 26-01-19 00:33

Geplaatst: 26-01-19 00:33

Hoi, leuk topic! Ik geef zelf geen paardencoching maar mijn paarden worden er wel voor gebruikt. Zelf is het niet echt mijn ding maar mijn paarden vinden het leuk en de kinderen ook. Ben er eigenlijk wel positief over.

**Geplaatst**: 26-01-19 00:45

Geplaatst: 26-01-19 00:45

xyzutu2 schreef:
josien_m_ schreef:
En waarom wilde dat paard dat niet?
Zou het met elkaar in verbinding kunnen staan?
"Heel duidelijk" is ook voor iedereen weer anders en onderzoek heeft uitgewezen dat paarden hun communicatie aanpassen aan hun idee over wat die mens begrijpt.
Bijvoorbeeld iets herkenbaars: als de waterton leeg is, mijn pony kijkt naar me en ik snap haar, voor mijn partner, een niet paardenmens, loopt hij naar de ton en trapt er tegenaan, daar moet ze duidelijker zijn in haar bedoelingen!

Ik vind jouw interpretatie van de omgetrapte waterton heel duidelijk. Jij redeneert namelijk vanuit het paard.
Maar wat slechte coaches doen, is het paard interpreteren vanuit de client. Dus ja, dat paard schopte die waterbak om omdat hij jouw aandacht wilde vestigen op dat deze leeg was - of wilde hij jou misschien een veel diepere boodschap geven. Zou het niet kunnen dat hij wérkelijk bedoelde dat jij alle ballas uit jouw leven moet gooien? Was jouw thema niet juist om alles wat jou beperkte los te laten? Staat het omtrappen van die waterbak precies op het moment dat jij langsliep niet gewoon in verbinding met jouw eigen issues....?
Dat is zo vreselijk gevaarlijk aan slechte paardencoaching voor zowel paard als client.

Dan weet ik nog niet of het paard zijn communicatie nou gelijk aanpast omdat ze voelt dat hij het anders niet begrijpt. Het kan ook zo zijn dat hij een keer eerder bij haar stal is geweest, ze hem toen aan heeft gekeken, hij dat niet heeft geïnterpreteerd en zij toen tegen de waterton is gaan trappen. Toen interpreteerde hij het wel goed, en daarmee is het voor je paard dus aangeleerd gedrag

**Geplaatst**: 26-01-19 00:46

Geplaatst: 26-01-19 00:46

pien_2010 schreef:
Nu komt mijn vraag. Ik denk dat niet alle paarden geschikt zijn voor dit werk, klopt dat? En tweede vraag, is dit niet zwaar voor de paarden dat hele coaching gedoe? Ik vond dat ik toen best wel wat vroeg van Hercule en op alle mogelijke manieren heb ik hem laten voelen dat hij het perfect deed en dat ik zoveel van hem houd.

Bondig antwoord op je eerste vraag: Klopt absoluut. Een paard wat zelf niet volledig zichzelf is vind ik niet geschikt. Ik zie persoonlijk paarden ook niet als spiegels van mensen, maar juist als 'levelers'. Dat ze proberen om de bestaande energie vooral zo neutraal en daardoor veilig te krijgen. Elk paard heeft een eigen persoonlijkheid en zal dat dus op een andere manier doen. De ene doet dat met gemak, de volgende heeft daar steun van buitenaf bij nodig en weer de volgende loopt er volledig op leeg.

Ik ben inderdaad van mening dat het in veel gevallen een te grote belasting is voor een paard om ze structureel hier voor in te zetten en daarom ben ik overgestapt op bewustmaking (coaching vind ik ook een verkeerde term) met behulp van een mechanisch paard waarop je elke beweging kan maken als op een echt paard. Mensen zijn vooral spiegel van zichzelf en dat wordt op Joker op een ontspannen manier zichtbaar gemaakt zonder er een ander levend wezen mee te belasten.

Edit: Zinnen kloppend gemaakt.

**Geplaatst**: 26-01-19 01:11

Geplaatst: 26-01-19 01:11

Een vriendin van mij heeft de opleiding Equitherapie gedaan bij Ulrike Tiel. Voorwaarde om aan die opleiding deel te nemen is dat je zelf ervaren gediplomeerd hulpverlener bent. De opleiding richt zich op de behandeling/begeleiding en op het paard.
Dat gaat natuurlijk verder dan coaching, maar als ik zie hoe zwaar de studie was, hoe zorgvuldig ze haar paarden heeft opgeleid tot therapiepaard en wat ze nu doet (af en toe wonderbaarlijk simpel, maar soms ook heel ingewikkeld) dan denk ik dat je niet zomaar een goede paardencoach wordt.

**Geplaatst**: 26-01-19 01:44

Geplaatst: 26-01-19 01:44

Er zijn ook goede en slechte hulpverleners. Heel kort door de bocht

Ik geloof niet dat een opleiding een goede hulpverlener maakt, wel dat die kennis een goede aanvulling is op eigenschappen die al in de persoon zitten.

Buiten dat zijn er ook ontzettend slechte opleidingen

Ik vind het moeilijk om te zeggen welke papiertjes een coach zou moeten hebben om een goede coach te zijn.

**Geplaatst**: 26-01-19 11:16

Re: Paardencoaching

Geplaatst: 26-01-19 11:16

Coaching en therapie zijn ook 2 verschillende dingen.

**Geplaatst**: 26-01-19 14:11

Geplaatst: 26-01-19 14:11

Macs schreef:
Coaching en therapie zijn ook 2 verschillende dingen.

Zou je kunnen uitleggen wat het verschil precies is?

**Geplaatst**: 26-01-19 15:10

Geplaatst: 26-01-19 15:10

Als je iemand in therapie hebt dan pas je speciale technieken toe om iemand verder te helpen in zijn ontwikkeling cq probleem oplossend bezig te zijn. Vaak liggen die problemen in het verleden.Therapieën die bekend zijn bijvoorbeeld gestalt therapie, psychoanalyse (meer van vroeger) e.a.
Coaching luister je naar iemand en spiegel je zaken die iemand zelf heeft aangegeven en is gericht op de toekomst. Coaching wordt meestal gedaan door HBO + ers en therapieën hoort meer thuis bij universitair opgeleide mensen (psychologen, psychiaters).
Het is niet altijd mogelijk om heel streng een streep te trekken, maar het is goed om als coacher je bewust te zijn van de risico's als je op het terrein van de therapie komt.

Het kan heel verstandig zijn om als coach iemand door te verwijzen naar het RIAGG als je merkt dat de problematiek de grenzen van het eigen kunnen overstijgen (bijvoorbeeld depressies, suïcidale gevoelens, verslavingsproblematiek), of als je niet alleen de verantwoordelijkheid wilt dragen over het proces daar er veel meer speelt.
Alleen willen cliënten dat niet altijd. Als cliënt dat echt niet wilt dan kun je als coach de cliënt bijvoorbeeld terugsturen naar de huisarts met de vraag hoe nu verder. Als de huisarts dan besluit dat jij als coach verder kunt gaan met die cliënt ben je als coach in ieder geval gedekt en kun je met de cliënt en huisarts afspraken maken.

Duidelijke uitleg over het verschil en overeenkomsten:
https://www.azenda.com/nl/informatie/co ... -therapie/

Ik vind overigens dat een hulpverlener die coacht minimaal HBO moet hebben en een duidelijk gerichte opleiding. Je hebt meer nodig dan empathie en goed kunnen luisteren. Een therapeut vind ik hoort minimaal HBO + te hebben en een duidelijke opleiding gehad hebben voor de therapie die aangeboden wordt.

**Geplaatst**: 26-01-19 15:18

Geplaatst: 26-01-19 15:18

Een coach is veel meer een begeleider, een therapeut kan ook behandelen.
Coaching is meer begeleiding, 'het beste uit jezelf halen', een therapeut behandelt en richt zich ook op het opheffen van disfunctioneren.

bromfiets schreef:
Er zijn ook goede en slechte hulpverleners. Heel kort door de bocht Ik geloof niet dat een opleiding een goede hulpverlener maakt, wel dat die kennis een goede aanvulling is op eigenschappen die al in de persoon zitten. Buiten dat zijn er ook ontzettend slechte opleidingen Ik vind het moeilijk om te zeggen welke papiertjes een coach zou moeten hebben om een goede coach te zijn.

Opleiding is nooit een garantie, maar kan wel een basis leggen. Ik vind de wildgroei aan coaches op dit moment wel een probleem. De ene helft van NL coacht de andere helft

Wat bepaalt dan wel of iemand een goede coach is? En wat is het verschil met het advies van een goede vriend(in)?

Omgaan met paarden is altijd een confrontatie met jezelf. Ik leer nog dagelijks van ze maar vraag me wel af wat een eenmalige coachingssessie kan toevoegen.

**Geplaatst**: 26-01-19 15:33

Geplaatst: 26-01-19 15:33

Kendra schreef:
Omgaan met paarden is altijd een confrontatie met jezelf. Ik leer nog dagelijks van ze maar vraag me wel af wat een eenmalige coachingssessie kan toevoegen.

Voor mij was dat het leren begrijpen van die signalen en ze nog beter/sneller zien. Ik zag ze wel, maar wist niet dat ze nog zoveel meer konden betekenen...
Ik dacht zelf namelijk dat mijn paard ziek was en stond op het punt een bloedtesten af te laten nemen, maar niks bleek minder waard...

Ik ben "mijn coach" nog altijd dankbaar, want nu kan ik pas echt gaan leren van mijn paard.

**Geplaatst**: 26-01-19 16:11

Geplaatst: 26-01-19 16:11

Kendra schreef:
En wat is het verschil met het advies van een goede vriend(in)?

Ben ooit bij mijn beste vriendin geroepen door haar man laat in de avond. Wat een hoopje verdriet lag daar op de bank. Het brak mijn hart. Alle jeugdshit lag op de bank naast haar en ze kon alleen maar huilen en haar trauma uitschreeuwen. Ik ben er naast gaan liggen en heb haar in mijn armen genomen en ze begon te vertellen, te huilen en te vertellen en alle oliebol knalde eruit echt verschrikkelijk nog nooit zoiets meegemaakt. Ik heb gehuild en geluisterd en verteld hoeveel ik van haar hou en wat voor geweldige sterke vrouw ze is geworden en dat zij en niemand zo'n verschrikkelijke jeugd verdiend.

Ik zat daar als Pien, haar beste vriendin en vandaar uit heb ik haar omhuld en opgevangen.
Met cliënten hou je meer afstand. Zou ik nooit zo totaal ingaan. Sindsdien gaat het wel heel goed met haar, is echt een keerpunt geweest. Dat had ook met een andere vriendin gekund en ook met een therapeut. Maar bij een therapeut gaat het wel anders. De ene situatie is niet beter of slechter als de ander. Soms gaat het gewoon zoals het gaat. C'est la vie.

**Geplaatst**: 26-01-19 16:27

Geplaatst: 26-01-19 16:27

pien_2010 schreef:
Kendra schreef:
En wat is het verschil met het advies van een goede vriend(in)?
Ben ooit bij mijn beste vriendin geroepen door haar man laat in de avond. Wat een hoopje verdriet lag daar op de bank. Het brak mijn hart. Alle jeugdshit lag op de bank naast haar en ze kon alleen maar huilen en haar trauma uitschreeuwen. Ik ben er naast gaan liggen en heb haar in mijn armen genomen en ze begon te vertellen, te huilen en te vertellen en alle oliebol knalde eruit echt verschrikkelijk nog nooit zoiets meegemaakt. Ik heb gehuild en geluisterd en verteld hoeveel ik van haar hou en wat voor geweldige sterke vrouw ze is geworden en dat zij en niemand zo'n verschrikkelijke jeugd verdiend. Ik zat daar als Pien, haar beste vriendin en vandaar uit heb ik haar omhuld en opgevangen.
Met cliënten hou je meer afstand. Zou ik nooit zo totaal ingaan. Sindsdien gaat het wel heel goed met haar, is echt een keerpunt geweest. Dat had ook met een andere vriendin gekund en ook met een therapeut. Maar bij een therapeut gaat het wel anders. De ene situatie is niet beter of slechter als de ander. Soms gaat het gewoon zoals het gaat. C'est la vie.

En een vriend(in ) is gratis en voor een therapeut moet je betalen. Voor mij werkt advies uit vriendschap gegeven veel beter dan de betaalde raadgevingen van iemand die dat voor zijn werk doet. Ik denk dat de wildgroei van coaches etc. van tegenwoordig ook wel komt omdat er een gebrek is aan echte vrienden en aandacht voor elkaar.dan moet men iemand gaan betalen om aandacht te krijgen.

**Geplaatst**: 26-01-19 18:33

Re: Paardencoaching

Geplaatst: 26-01-19 18:33

Dat er een wildgroei is van coaches ben ik het helemaal mee eens

De stelling zet ik zo zwart/wit neer omdat een goede coach (of hulpverlener) ook een persoonlijk ding is. Wat voor de ene klant wel werkt kan bij de andere compleet verkeerd uitpakken. Een coach die daarop kan inspringen is goud waard, maar ik denk ook dat die zeldzaam zijn. En dat is op geen enkele opleiding te leren, want het overstijgt het toepassen van technieken en is veel meer een onderdeel van iemands persoonlijkheid.

Ik denk dat het voor een coach belangrijk is om zichzelf goed te kennen, wat zijn sterke en zwakke punten, waar zit de allergie van die persoon. Op die manier kun je eerlijk naar jezelf blijven kijken en daarmee ook naar je klant. Door ego en/of ambitie gedreven 'helpers' vind je zowel onder coaches als hulpverleners, maar daarmee zet je automatisch de klant in een ondergeschikte positie.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-01-19 20:33

Re: Paardencoaching

Geplaatst door de TopicStarter : 26-01-19 20:33

Interessante reacties! Bedankt allemaal. Nu komt het er voor mij op neer dat volgens veel mensen de paardencoaching zich eigenlijk beperkt tot het therapeutisch effect dat paarden sowieso hebben, en het bewust worden van je houding ed doordat paarden feilloos reageren op je lichaamstaal. Maar over diepere gedachten/gevoelens en trauma's uit het verleden waar het paard op zou reageren; daar zijn velen wel kritisch tegenover.
Dit is dus precies het punt waar ik ook mee zit. Met wat logisch redeneren zijn die twee genoemde effecten voor mij wel de punten die paardencoaching teweeg brengen. Heel positief dus! Maar of een paard nu echt wegloopt op het moment dat jij veel spanning hebt vanbinnen oid, dat vind ik al moeilijker te begrijpen. Een paard kan in principe om talloze redenen weglopen, en in de dagelijkse praktijk koppel ik een paard dat tijdens het poetsen niet stil staat ook niet aan mijn eigen gevoelens oid. Maar dan nog: ik geloof zeker in de kracht van paardencoaching hoor!

Wat mijn vraag dan is: Passen de coaches de interpretatie van het gedrag van het paard aan aan het verhaal van de cliënt, of is in principe het gedrag van het paard echt zo'n weergave van het innerlijk van de cliënt, dat de coach daarbij niet het gedrag aanpast aan de situatie, maar dat dat gedrag echt laat zien wat er in de coachee omgaat? Pfff wat een onmogelijke vraag om te verwoorden

Anders gezegd: is het paard meer een flexibel hulpmiddel voor de coach, een manier om het gedrag dat dat paard op dat moment (toevallig) vertoont toe te passen op de situatie, of is het paard echt 'de therapeut' in de zin van dat hij tot in details de coachee weerspiegelt?

Een andere vraag die mij nu te binnen schiet: ik ben er van overtuigd dat paarden een spiegelende werking hebben. Ze reageren immers op je lichaamstaal. Tot waar beperkt die spiegelende werking van paarden zich, volgens jullie? Is een paard bijvoorbeeld in staat alleen je lichaamstaal te weerspiegelen/daar op te reageren, of geloven jullie dat het dier ook gespannenheid die je niet aan de buitenkant ziet kan voelen, of angst, of misschien wel gedachten? Ik ben benieuwd naar de verschillende meningen hierover.

**Geplaatst**: 26-01-19 21:26

Geplaatst: 26-01-19 21:26

Ze lezen feilloos je lichaamstaal, ook je spierspanning en je angst, ze ruiken de adrenaline. Paarden reageren daar op. Alleen hebben ze ook hun eigen persoonlijkheid. Ik heb een alfa merrie op leeftijd en die reageert heel anders dan een jong banketstaaf rozewater paard. Dat moet je ook meenemen in de reacties naar een cliënt.

**Geplaatst**: 26-01-19 21:54

Re: Paardencoaching

Geplaatst: 26-01-19 21:54

Ik heb coaches aan het werk gezien die zelf de signalen van het paard misten of verkeerd interpreteren. De signalen die het mens onbewust uitzend naar het paard werden ook gemist. Wat ben je dan aanhef coachen of lezen? Dan ben je gewoon lukraak dingen aan het roepen of raden. Zoals een horoscoop, er staat altijd wel iets in waar je jezelf in herkend.

**Geplaatst**: 26-01-19 22:27

Re: Paardencoaching

Geplaatst: 26-01-19 22:27

Persoonlijk vind ik dat heel eng, je kunt een cliënt daarmee behoorlijk breken.

**Geplaatst**: 26-01-19 22:50

Geplaatst: 26-01-19 22:50

Het mooie is dat je niet hoeft te interpreteren als hulpverlener. Je bent in een driehoek bezig, paard- client-jijzelf. Alledrie heb je inbreng. Het paard is soms absurt duidelijk in zijn gedrag, terwijl ik bijvoorbeeld nog bijna niets weet van die client. Want zoals ik eerder zei, ik vraag heel weinig en praat zo min mogelijk. Maar door wat ik het paard zie doen, helemaal plat gaan liggen, ze laat me zelfs een beetje schrikken (waarom doet ze dat?) kan ik een vraag stellen als: "wat betekent dit voor jou?" Maar ik kan ook mijn eigen schrik benoemen en zeggen dat ik wat angstig wordt als ik mijn paard zo zie reageren. Dat kan de doorbraak zijn waarin de client zich beseft dat ze zelf gevaarlijk bezig is in haar leven en dat uitspreekt. Op dat moment staat het paard op, de spanning is weg en ze gaat weer staan grazen. Het paard beleefde mee wat er aan spanning leefde bij de client, dat is niet vreemd, zo werkt dat bij kuddedieren, wat de één voelt in het lijf, voelen de kuddegenoten ook. Alleen afhankelijk van persoonlijkheid kunnen ze natuurlijk wel heel verschillend daarop reageren. Op het moment dat er een inzicht landt of een onbewuste spanning bewust wordt, geeft het geen dubbel of onderdrukt gevoel meer en daar kunnen paarden veel beter mee overweg. Juist bij onduidelijkheid of verborgen, niet erkende gevoelens wordt die ruis zo groot dat zij ( maar wij mensen vaak ook wel, wij krijgen ook onderbuikgevoelens, want ja daar zit het precies) dat opmerken. Je scherpt dus ook heel erg je eigen gevoel. lichaamstaal en je bent er constant op gericht waar te nemen wat je in je eigen lichaam voelt. En paarden doen daar wat aan. Ons kalm maken door zelf te ontspannen en het hoofd laag te houden bijvoorbeeld. Dat doen ze ook bij mede paarden om ze te helpen ontspannen. En zo zijn er nog veel meer dingen te benoemen.

**Geplaatst**: 27-01-19 00:18

Geplaatst: 27-01-19 00:18

josien_m_ schreef:
Want zoals ik eerder zei, ik vraag heel weinig en praat zo min mogelijk. Maar door wat ik het paard zie doen, helemaal plat gaan liggen, ze laat me zelfs een beetje schrikken (waarom doet ze dat?) kan ik een vraag stellen als: "wat betekent dit voor jou?" Maar ik kan ook mijn eigen schrik benoemen en zeggen dat ik wat angstig wordt als ik mijn paard zo zie reageren. Dat kan de doorbraak zijn waarin de client zich beseft dat ze zelf gevaarlijk bezig is in haar leven en dat uitspreekt. Op dat moment staat het paard op, de spanning is weg en ze gaat weer staan grazen. Het paard beleefde mee wat er aan spanning leefde bij de client, dat is niet vreemd, zo werkt dat bij kuddedieren, wat de één voelt in het lijf, voelen de kuddegenoten ook. Alleen afhankelijk van persoonlijkheid kunnen ze natuurlijk wel heel verschillend daarop reageren.

Dit vind ik eerlijk gezegd al een goed voorbeeld van een foute inzet van paarden bij coaching. Niet wat er met het paard gebeurd, maar wat je als coach op dat paard projecteert. Zoals iemand hierboven al schreef zijn er duizenden redenen waarom een paard iets kan doen. Er zijn zoveel redenen waarom een paard opeens plat gaat liggen. Maar als een coach steeds alleen de redenen besluit te geloven die samen te vatten zijn met 'het paard deed tijdens de coaching X omdat hij/zij aanvoelde dat de client...', dan ontstaat er een enorme blinde - en bijzonder roze gekleurde - vlek bij de therapeut.

Sterker nog: ik word elke dag dat ik naar een paard ga verbaasd door de bijzondere, onverwachte, aparte en soms zelfs extreem absurd onnozele dingen die ze doen. Doet een paard dat tijdens het stal uitmesten, dan hoor je van de eigenaar: 'ja, hij wil gewoon dat ik opschiet zodat hij sneller naar buiten kan'. Doet hetzelfde paard net zoiets onverwachts, maar dan terwijl er een client naast staat, dan redeneert de eigenaar-coach: 'ja, hij spiegelt jou, he; hij pikt jouw spanning op en daarom doet hij nu iets onverwachts'.
Een standaard uitspraak van coaches is 'Ik heb paarden echt zulke bijzondere en aparte dingen zien doen tijdens sessies...'. Dan vraag ik me serieus af of ze dan de rest van de tijd in hun eigen omgang met dat paard blind zijn?
Een kennis van me vertelde ook dat haar paarden tijdens de coaching echt heel bijzonder en verrassend reageerden, veel meer dan als ze zelf met ze bezig was. Ik vroeg waar die normale bezigheden met die paarden dan uit bestonden. Dat was buitenritten maken, wandelen, longeren en trainen in de bak. Ze had totaal niet door dat zij haar paarden zelf nooit de vrijheid van echt vrij reageren gaf als ze ze zelf trainde met alle commando's die daarbij hoorden, en dat de paarden tijdens coachingssessies geen enkele sturing of commando's kregen en dus maar gewoon wat deden.
Met als gevolg dat alles wat die paarden tijdens de coaching deden 'heel bijzonder' was, omdat hun eigenaar ze zelf nooit diezelfde vrijheid van doe maar wat je wilt gaf, ze blind was voor dat paarden eigenlijk elke dag uniek zijn en uniek reageren, en tijdens coaching alles interpreteerde als 'dit paard doet dat omdat jij als client...' terwijl ze in de dagelijkste training/verzorging alle aparte gebeurtenissen rondom de paarden interpreteerde als 'ja, hij is gewoon een beetje gek/heeft hier geen zin in/wil liever dat/hij is ongeduldig omdat ik te traag ben' enzovoorts.

Er zijn maar weinig coaches die niet in die absurde spagaat glijden en het coachen echt alleen bij de client zelf houden: het paard gaat liggen, wat voel je? Ik vind het zelf wel een beetje griezelig, jij? Ken je dit gevoel bij jezelf? Het paard staat weer op: wat voel je nu? Het paard gaat grazen: wat voel je nu?
Goede coaching heeft geen fantasie van het paard als telepathische redder bij de coach nodig. Dat is namelijk waar coaching eindigt en een sektarische aanbidding van het paard met de coach als tolk, spreekbuis en waarzegger begint.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-01-19 02:26

Geplaatst door de TopicStarter : 27-01-19 02:26

@josien_m en @xyzutu2 ik kan me in jullie beide opvattingen wel verplaatsen. Twee hele andere visies, maar in beide vind ik wel een kern van waarheid... Alleen heb ik niet de kennis om zelf echt conclusies te trekken;) @xyzutu2, waar ligt voor jou de grens van het paardencoaching/het inzetten van het paard in therapien n ed?

**Geplaatst**: 27-01-19 09:07

Geplaatst: 27-01-19 09:07

Hoe kijken jullie aan tegen een familie opstelling in coaching ?

**Geplaatst**: 27-01-19 09:09

Geplaatst: 27-01-19 09:09

Peetstap schreef:
Hoe kijken jullie aan tegen een familie opstelling in coaching ?

An sich of met paarden?

**Geplaatst**: 27-01-19 10:19

Re: Paardencoaching

Geplaatst: 27-01-19 10:19

Het gaat er wel om wat ik ook zie bij mijn paarden, ze communiceren toch met mij? En ik praat daarbij niemand iets aan, ik vertel wat het gedrag van de paarden en de aanwezigheid van de client met mij doet. Hulpverleners gebruiken juist zichzelf en wat het bij hen oproept om het contact te maken, te onderzoeken wat er opgeroepen wordt en hun eigen gevoelens. Daarvoor heb je veel aan jezelf gewerkt, heb je intervisie en supervisie en overleg je met collega's en ken je je eigen zwakke plekken en valkuilen. Cliente die iets oproepen waarbij jezelf opeens in je vraagstuk zit, draag je over aan een collega als je het niet (voldoende) kunt scheiden. Het is niet de techniek die je gebruikt maar vooral ook jezelf en nabij kunnen zijn bij de ander. Ik hoop niet te vaak te projecteren, want ja, we hebben natuurlijk ook onze blinde vlek... Belangrijk is wat het met de client doet, dat staat centraal. En het paard, ja die kiest zelf met wie ze wat doet.
Familieopstellingen doe ik geregeld ja met de paarden. Wat is je vraag daar precies over?

**Geplaatst**: 27-01-19 10:32

Geplaatst: 27-01-19 10:32

xyzutu2 schreef:
josien_m_ schreef:
Want zoals ik eerder zei, ik vraag heel weinig en praat zo min mogelijk. Maar door wat ik het paard zie doen, helemaal plat gaan liggen, ze laat me zelfs een beetje schrikken (waarom doet ze dat?) kan ik een vraag stellen als: "wat betekent dit voor jou?" Maar ik kan ook mijn eigen schrik benoemen en zeggen dat ik wat angstig wordt als ik mijn paard zo zie reageren. Dat kan de doorbraak zijn waarin de client zich beseft dat ze zelf gevaarlijk bezig is in haar leven en dat uitspreekt. Op dat moment staat het paard op, de spanning is weg en ze gaat weer staan grazen. Het paard beleefde mee wat er aan spanning leefde bij de client, dat is niet vreemd, zo werkt dat bij kuddedieren, wat de één voelt in het lijf, voelen de kuddegenoten ook. Alleen afhankelijk van persoonlijkheid kunnen ze natuurlijk wel heel verschillend daarop reageren.

Dit vind ik eerlijk gezegd al een goed voorbeeld van een foute inzet van paarden bij coaching. Niet wat er met het paard gebeurd, maar wat je als coach op dat paard projecteert. Zoals iemand hierboven al schreef zijn er duizenden redenen waarom een paard iets kan doen. Er zijn zoveel redenen waarom een paard opeens plat gaat liggen. Maar als een coach steeds alleen de redenen besluit te geloven die samen te vatten zijn met 'het paard deed tijdens de coaching X omdat hij/zij aanvoelde dat de client...', dan ontstaat er een enorme blinde - en bijzonder roze gekleurde - vlek bij de therapeut.

Sterker nog: ik word elke dag dat ik naar een paard ga verbaasd door de bijzondere, onverwachte, aparte en soms zelfs extreem absurd onnozele dingen die ze doen. Doet een paard dat tijdens het stal uitmesten, dan hoor je van de eigenaar: 'ja, hij wil gewoon dat ik opschiet zodat hij sneller naar buiten kan'. Doet hetzelfde paard net zoiets onverwachts, maar dan terwijl er een client naast staat, dan redeneert de eigenaar-coach: 'ja, hij spiegelt jou, he; hij pikt jouw spanning op en daarom doet hij nu iets onverwachts'.
Een standaard uitspraak van coaches is 'Ik heb paarden echt zulke bijzondere en aparte dingen zien doen tijdens sessies...'. Dan vraag ik me serieus af of ze dan de rest van de tijd in hun eigen omgang met dat paard blind zijn?
Een kennis van me vertelde ook dat haar paarden tijdens de coaching echt heel bijzonder en verrassend reageerden, veel meer dan als ze zelf met ze bezig was. Ik vroeg waar die normale bezigheden met die paarden dan uit bestonden. Dat was buitenritten maken, wandelen, longeren en trainen in de bak. Ze had totaal niet door dat zij haar paarden zelf nooit de vrijheid van echt vrij reageren gaf als ze ze zelf trainde met alle commando's die daarbij hoorden, en dat de paarden tijdens coachingssessies geen enkele sturing of commando's kregen en dus maar gewoon wat deden.
Met als gevolg dat alles wat die paarden tijdens de coaching deden 'heel bijzonder' was, omdat hun eigenaar ze zelf nooit diezelfde vrijheid van doe maar wat je wilt gaf, ze blind was voor dat paarden eigenlijk elke dag uniek zijn en uniek reageren, en tijdens coaching alles interpreteerde als 'dit paard doet dat omdat jij als client...' terwijl ze in de dagelijkste training/verzorging alle aparte gebeurtenissen rondom de paarden interpreteerde als 'ja, hij is gewoon een beetje gek/heeft hier geen zin in/wil liever dat/hij is ongeduldig omdat ik te traag ben' enzovoorts.

Er zijn maar weinig coaches die niet in die absurde spagaat glijden en het coachen echt alleen bij de client zelf houden: het paard gaat liggen, wat voel je? Ik vind het zelf wel een beetje griezelig, jij? Ken je dit gevoel bij jezelf? Het paard staat weer op: wat voel je nu? Het paard gaat grazen: wat voel je nu?
Goede coaching heeft geen fantasie van het paard als telepathische redder bij de coach nodig. Dat is namelijk waar coaching eindigt en een sektarische aanbidding van het paard met de coach als tolk, spreekbuis en waarzegger begint.

Amen!

**Geplaatst**: 27-01-19 10:45

Re: Paardencoaching

Geplaatst: 27-01-19 10:45

@Josien, doe je dan ook andere dingen met je paarden? Wat ik bedoel: leid je ze op, werk je via een bepaalde methodiek met ze? Wat ik me ook afvraag: welke paarden zijn geschikt?