Ik zou in dit geval ook zeggen; zet hem een jaar op het land.. Achteraf gezien had ik dat met mijn blessure paard ook moeten doen, niet vanwege de genezing maar wel vanwege de gevolgen die we hebben gehad omdat ik haar op boxrust heb gezet... (alvast excuses voor het lange verhaal)!
Ik heb een soortgelijk verhaal als jij, gekocht als groene 4-jarige, nu 7 jaar, alleeeeeeen maar pech gehad. En het ging letterlijk van kwaad tot erger, zowel medisch als qua gedrag. Maar, het is goed gekomen, en ik ben zo ontzettend blij dat ik niet heb opgegeven.
Even heel kort de grote lijnen opnoemen hoe het bij ons is verlopen:
- 2013/2014; constant terugkerende vage onzuiverheden. DA, fysio, smid om en om bij gehad. Uiteindelijk met behulp van hele goede fysio probleem opgelost.
- eind 2014; ontzettend ziek, hoge koorts, weggeschoven als virusje, lang mee gelopen maar uiteindelijk over gegaan
- 2015; koliek koliek koliek, meerdere keren ruim een week op de kliniek gestaan. Helemaal doorgelicht door twee klinieken (alles wat je maar kan bedenken, foto's echo's, scans, scopie, bloedonderzoeken). Geen aanwijsbare oorzaak maar om de twee weken had ze ernstige koliek, bijna een jaar lang. Godzijdank inmiddels een ruim jaar koliek-vrij
- 2015; flinke peesblessure. Stamceltherapie, boxrust, na een halfjaar rustig opbouwen.
- eind 2015; paard was altijd al pittig te rijden, met opbouwen werd ze echter bijna onmogelijk te rijden. 2 december met DA besloten galop weer op te pakken omdat ze zo heet was, 4 december werd ik gelanceerd en brak ik mijn knie. Geopereerd en een jaar revalideren.
Dat is in hele grote lijnen hoe het bij ons in gegaan. Maanden rust, kon ik haar eindelijk weer oppakken, ging er weer iets mis. Daarnaast is ze altijd verschrikkelijk moeilijk geweest met rijden, en rust heeft dat vele malen verergerd. Omdat wij ZOVEEL pech hadden, besloot ik haar met de peesblessure op advies van de DA op rust te zetten, vooral omdat ik niet nog meer pech wou. Daarnaast is mijn paard buiten ook altijd een draak geweest, dwars door/over elke omheining heen. Zelfs de omheining van de hengst op stal (hout + geen banketstaaf stroomdraadje). Boxrust was in mijn ogen de enige oplossing. Ze is inderdaad goed genezen, maar ik heb op een pijnlijke wijze moeten leren dat boxrust niet verstandig is geweest.
Doordat ik mijn knie brak en uiteindelijk niemand er meer op durfde, is ze 2 maanden in training gegaan bij mijn instructeur. Beste keuze OOIT. Ze was hartstikke scheef na alle ellende, maar met de juiste training en begeleiding gaat het nu echt super. Ze kan nog steeds heel moeilijk zijn, maar het gaat steeds beter, omdat ik er mee heb leren omgaan. Qua blessureleed gaat het ook super. Sinds de DA op 2 december 2015 groenlicht heeft gegeven, heeft ze nooit meer écht iets gemankeerd! Ik denk dat dit ook absoluut heel veel te maken heeft met de juiste training en het management. Dus daarin ga ik mee met mijn voorgangers, kijk naar je management want dit kan een wereld van verschil geven.
Als ik nu alles opnieuw moest doen? Ging ze met haar blessure het land op, met een ijzeren omheining van 4 meter hoog

, maar absoluut naar buiten. Boxrust heeft veel nare consequenties met zich meegebracht. Haar al niet super fijne lijfje heeft er duidelijk onder geleden en het heeft bijna een jaar training en hele goede begeleiding gekost voordat ik kon zeggen dat ze echt weer fijn werd!
Sorry voor het lange verhaal. Wellicht geeft het je hoop, mocht je echt heel gek met hem/haar zijn! Daarnaast zou ik zeggen, zoek hele goede hulp! Ik dacht ook altijd dat ik goede instructeurs had, maar man wat had ik het fout. Natuurlijk waren ze niet slecht, maar absoluut niet kundig genoeg om mijn paard en mij als onervaren ruiter te helpen. Mijn huidige instructeur heeft zo'n uitmuntend goed gevoel als het op paarden en ruiters aankomt. Als ik hem niet was tegenkomen, was ons verhaal niet goed afgelopen dat weet ik zeker.
PS; als je nu al een halfjaar onderweg bent met de peesblessure, dan zou hij nu toch voldoende sterk moeten zijn om weer wat aan te kunnen? (Ik dacht gelezen te hebben dat de DA aangaf dat het ongeveer een halfjaar zou duren?) Dan zou zij/hij toch naar buiten kunnen, misschien opbouwend qua ruimte, steeds een stukje groter?